2008 -> 2009

Ευτυχισμένο το νέο έτος με υγεία και πολλά ταξίδια (κυριολεκτικά και μεταφορικά)! Οι δρόμοι μας περιμένουν... Keep blogging!

Στίχοιμα

Οι Στίχοιμα βρίσκονται πολλά χρόνια στη ελληνική δισκογραφία. Αποτελούν μια εξαιρετική πρόταση αλλά και αιτία να μάθετε το αληθινό χιπ χοπ, πέρα από τις σεξιστικές και χαζοχαρούμενες αηδίες που παίζει το Mad tv.

Όπως γράφει και το www.poiein.gr: "Οι “Στίχοιμα” είναι ένα χιπ-χοπ συγκρότημα νέων ανθρώπων. Το ποιήμα αυτό (σ.σ. Άμαχος) είναι τραγούδι που βρίσκεται στον πρόσφατο δίσκο τους “Γεράκι στο χώμα”, Λύρα 2006. Τι θέση έχει σε site με ποίηση; Περίοπτη. Υπόδειγμα σύγχρονου πολιτικού στίχου."

Αναρτώ τους στίχους από το τραγούδι τους "Άμαχος" που δυστυχώς είναι πιο επίκαιροι από ποτέ... Συμμετέχει ο Χρήστος Θηβαίος.

Έχω πεθάνει δυο χιλιάδες έξι φορές
σε κάθε πόλεμο που έγινε με κυνηγούσανε ορδές
είμαι ο άμαχος που πάντα πεθαίνει,
πάντα φοβάται πάντα με το ένα μάτι ανοιχτό κοιμάται
Είν’ ο ρόλος που μου δόθηκε αυτός απ’ το Θεό
να πεθαίνω για κάθε πόλεμό τους ιερό
έχω πεθάνει σε μία από τις σταυροφορίες περάσαν από πάνω μου τρεις αυτοκρατορίες θυμάμαι κι όσο θυμάμαι, φοβάμαι τις νύχτες εκείνες όταν μάτωναν τ’ αυτιά σου απ’ τις σειρήνες και μετά μέσα στις γνώριμες κατακόμβες κι από πάνω μου τόνοι από τσιμέντο και βόμβες άκου να δεις, εδώ κάτω δε ζητείται ελπίς όταν θα ξαναγίνει πόλεμος πρέπει να σηκωθείς για να πεθάνεις πάλι μονάχος κάποιο βράδυ ήμουν παιδί όταν βομβάρδισαν το Βελιγράδι
Είμαι ο άμαχος που πάντα πεθαίνει, πάντα φοβάται, πάντα με το ένα μάτι ανοιχτό κοιμάται πάντα, πάντα πονά, πάντα ξυπνά όταν πρέπει και πεθαίνει πάλι αφού ο Θεός το επιτρέπει..
Έχω πεθάνει στ’ ολοκαύτωμα χωρίς να φταίω αντί για δάκρυα βγαίνει αίμα απ’ τα μάτια μου όταν κλαίω ήμουν παιδί στη Παλαιστίνη τη νύχτα εκείνη έγινα μάρτυρας γιατί τίποτα δεν μου ‘χε μείνει η ζωή μου στους αιώνες μοιάζει με ποιήμα με τη κοπέλα μου πέθανα αγκαλιά στη Χιροσίμα ή στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν εντάξει τουλάχιστον εσείς πουλάτε F-16 ήμουν Αρμένιος την ώρα που μας έσφαζε ο Κεμάλ και μοναχός επί κουμμουνισμού κάπου στο Νεπάλ και είπα όχι πάλι, όχι άλλο σκοτάδι αφήστε με να κοιμηθώ λιγάκι για ένα βράδυ Αύριο πάλι, σε μία μάχη νέα θα με ξυπνήσουν να πεθάνω στο Ιράν ή τη Κορέα ειμ’ ο άμαχος που πάντα πεθαίνει, πάντα φοβάται πάντα με το ένα μάτι ανοιχτό κοιμάται

Ακούστε μέσω YouTube:
Άμαχος
Ταξιδεύω (χιπ χοπ με συνοδεία πιάνου; Κι όμως, απίστευτο κομμάτι)
Η πτώση των αγγέλων (Καταπληκτικοί στίχοι & καταπληκτικές φωτογραφίες)
Διαβάστε τη συνέντευξη τους στο hiphop.gr.

Οι εβραίοι σφάζουν, ο κόσμος παρακαλουθεί

Τηλεφωνική επικοινωνία με τον ιταλό Vittorio Arrigoni, που βρίσκεται στη Γάζα (27/12/2008, ώρα 14:10)

Τι συμβαίνει τώρα στη Γάζα; Τα ισραηλινά F16 βομβαρδίζουν αδιάκοπα από τις 11:30. πρόκειται για σφαγείο! Οι νεκροί ξεπερνούν τους 200. Κτύπησαν και δύο πολυκατοικίες, κοντά στο σπίτι που μένω, στην περιοχή του λιμανιού. Σκοτώνουν αδιακρίτως!

Ορισμένα δυτικά ΜΜΕ μεταδίδουν ότι βομβαρδίζονται «βάσεις τρομοκρατών»… Μαλακίες! Ντροπή τους! Δολοφονούν αθώους πολίτες, κάθε άλλο από τρομοκράτες! Δεν έχω ξαναδεί τόση βία στη Γάζα… Βομβαρδίζουν με αεροπλάνα και από τη θάλασσα με πολεμικά πλοία.

Περιμένατε τέτοια επίθεση; Ειλικρινά, όχι. Χθες, μάλιστα, το Ισραήλ άνοιξε τον κλοιό και άφησε να περάσουν λίγα τρόφιμα. Το έκανε επίτηδες κι έτσι σήμερα έπιασε στον ύπνο τον λαό, τα παιδιά που σχολούσαν από τα σχολεία… Κλείνω, φεύγω για το νοσοκομείο ash-Shifa, έχουν ανάγκη από αίμα και βοήθεια…

(πηγή: sibilla-gr-sibilla.blogspot.com)

Αγάπη+Τύχη

"Νιώθω ότι η αγάπη έχει κατά πολύ να κάνει με την τύχη. Μπορείς να ψάχνεις και να ψάχνεις και να κάνεις σχέδια και όλα αυτά να μη σημαίνουν τίποτε. Οι ανάγκες όλων, οι προσωπικές, οι σεξουαλικές, οι πνευματικές και οι συναισθηματικές είναι πολύ σύνθετες, σαν τα καλώδια ενός ραδιοφώνου. Το να βρεις τον άνθρωπο που σου ταιριάζει είναι πολύ δύσκολο. Θέλει τύχη. Αν δύο από τα καλώδια δεν ταιριάζουν, τότε το ραδιόφωνο δεν παίζει."

(Woody Allen, πηγή: mysteryfallsdown.blogspot.com)

Διότι...

Όταν ψάχνεις ίσκιους, βρίσκεις φαντάσματα.

(photo by onnawufei)

Ο γλάρος και το ναυάγιο

Έστεκε εκεί για χρόνια. Δεν μπορούσε ν' αποφασίσει αν θα επέτρεπε στο κύμα να το ξεβράσει στην ακτή και να γίνει το κουφάρι του σκόνη στο θαλασσινό αεράκι και το ίδιο μια ανάμνηση στα μεθυσμένα μυαλά γέρων ναυτικών ή να κάνει μια τελευταία προσπάθεια και να σύρει το φαγωμένο από τον καιρό σώμα του στο τελευταίο μεγαλειώδες ταξίδι, μέσα στην ανοικτή θάλασσα, όπου και θ' άρχιζε την κάθοδο προς έναν υπέροχο υγρό τάφο.

Αυτά σκεφτόταν ο γλάρος βλέποντας τον παλιό του φίλο να σαπίζει στο μεταίχμιο μεταξύ ωκεανού και γης. Αμέσως άνοιξε τα φτερά του και πέταξε όσο πιο ψηλά μπορούσε στον κρύο χειμωνιάτικο ουρανό. Είχε υποσχεθεί πολλές φορές ότι δεν θα επέστρεφε σ΄αυτή την ακτή. Ποτέ όμως δεν κατόρθωσε να κρατήσει την υπόσχεσή του.

(photo by michi)

Μ.3 (making of)

Κι ενώ για άλλη μια φορά ετοιμαζόμουν να γράψω ένα ποστ για το βασανισμένο μυαλό του φανταστικού μου ήρωα, του Κ., ξαφνικά σταμάτησα κι αποφάσισα να τον αφήσω λίγο να ξεκουραστεί, να επουλωθούν οι πληγές του αυτές τις "άγιες μέρες"... Η ιστορία θα εντασσόταν στη σειρά Μ. (διαβάστε το 1ο και το 2ο μέρος της σειράς). Αν και τα προηγούμενα ποστ ήταν σχετικά... αισιόδοξα, αυτό ήθελα να είναι πολύ σκοτεινό, με νεκρές ελπίδες και να ερωτοτροπεί με τα όρια του σπαραχτικού.

Δεν ξέρω γιατί μου δημιουργήθηκε αυτή η ανάγκη. Ίσως να είναι η τάση που έχω να στήνω μεγαλοπρεπείς κηδείες και να υψώνω επιβλητικούς μαρμάρινους τύμβους σε κάτι που δεν έχει ακόμη γεννηθεί! Ίσως, πάλι, να είμαι τόσο δειλός που να μην αντέχω τόση ευτυχία γύρω μου, ούτε καν στη φαντασία μου. Ίσως να μου αρέσει περισσότερο το σκοτάδι από το φως (sic!) ή απλώς είμαι ένα απαισιόδοξο άτομο. "Ίσως να είναι το φεγγάρι μια τελεία λευκή σε ένα τετράδιο γεμάτο από σκοτάδι" που λέει κι ο ποιητής (βαριέμαι να ψάχνω για λινκ, βρείτε μόνοι σας τη πηγή του στίχου).

Anyway (που λένε και στο χωριό μου) θα ξαναγράψω την ιστορία από την αρχή και θα την κάνω πιο... αισιόδοξη και φωτεινή σχεδόν υπέρλαμπρη, έτσι, για σπάσιμο στον μίζερο εαυτό μου. Άρχισα πάλι τις υπερβολές, πρέπει να τη κόψω αυτή τη συνήθεια κάποια στιγμή!

Άσχετο. Αυτή τη περίοδο διαβάζω το "Οι τοξικές ενώσεις του αρσενικού" της Μάιρας Παπαθανασουπούλου. Είναι ψιλο-βλακεία το βιβλίο αλλά μου το έκαναν δώρο στα γενέθλεια μου και θεωρώ αγένεια να μη το διαβάσω. Είναι όμως γραμμένο με μια τόσο προβλέψιμη γυναικεία ματιά... Ξέρετε, από αυτά που μια γυναίκα δεν μπορεί να βρει γκόμενο και το ρίχνει στη φιλοσοφία τύπου όλοι οι άνδρες είναι γουρούνια, γιατί δεν με καταλαβαίνει κανείς κτλ. Α! κι έχει για κολλητό έναν γκέι που είναι κι αυτός απογοητευμένος από τους άνδρες. Εντάξει, δεν είναι τόσο απλοϊκό αλλά πήρατε μια ιδέα.

Άσχετο ΙΙ. Περνάω τα mp3 από τα dvd & τα cd στον εξωτερικό σκληρό (είναι πολύ πιο πρακτικό να τα ακούω από εκεί) και ανακάλυψα κάτι τρανσιές (υπάρχει τέτοια λέξη;) που άκουγα παλιά και συγκινήθηκα. Εννοείται πως τα έβαλα να παίζουν με την ένταση (σχεδόν) στο max ενώ γράφω αυτό το ποστ. Βλέπετε τα αποτελέσματα...

Καλές γιορτές!

Merry crisis and a happy new fear!

Αντί για σένα

Αντί για σένα διάλεξα μια ανθισμένη κόλαση ένα μπουντρούμι γεμάτο κραυγές και βροχή ένα ναυάγιο στο κέντρο μιας χίμαιρας να ατενίζω το ανέφικτο και τη σιωπή. Θα συνεχίσω να ψάχνω στη μουσική όσα δεν μου ’δωσε κι όσα μου πήρε η ζωή γελώντας και πίνοντας τραγουδώντας κι ελπίζοντας πως πριν το ταξίδι τελειώσει μες στην πιο άγρια θλίψη και σ’ έναν άγνωστο τόπο αχ, θα μου αποκαλύψει γιατί άξιζε τόσο τον κόπο. Μουσική: Διάφανα Κρίνα Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου Φωτογραφία: Pablophotoart

Burn!

If I do not burn, If you do not burn, If we do not burn, How will darkness come to light? (Nazim Hikmet)

Η φωτογραφία είναι από βιτρίνα κάποιου αθηναϊκού καταστήματος όπου καίγονται κούκλες. Τη βρήκα (μέσω του media*) στη σελίδα www.boston.com/bigpicture (είναι site αμερικάνικης εφημερίδας). Προτείνω να την επισκεφτείτε καθώς έχει καταπληκτικές φωτογραφίες και μάλιστα σε μεγάλη ανάλυση. Ειδικά εδώ μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από τα γεγονότα που έλαβαν μέρος στην Αθήνα μετά τη δολοφονία του Αλέξη.

Στη Μ.2

Κι όταν πλημμυρίσει μαγεία η βραδιά, όταν οι πιο δειλοί μου πόθοι επαναστατήσουν, μια βουτιά θα κάνω, φως μου, στις λάμψεις των ματιών σου και για πάντα θα χαθώ μέσα στις μνήμες, στις σκέψεις, στα όνειρα σου.

Στη Μ.

"Είσαι τόσο όμορφη που με κάνεις ν' αγχώνομαι" είπε ο Κ. προσπαθώντας να κρύψει την αμηχανία του ή μάλλον... αυτό ήθελε να της πει. Χιλιάδες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό του καθώς έστεκε μπροστά του. Ήθελε απλώς να την αγκαλιάσει. Να νιώσει τη ζεστασιά της. Τη μυρωδιά της. Πίστευε όμως πως αν τη πλησίαζε θα έχτιζε με μιας τον τύμβο της ήττας του.

Η άγρια ομορφιά των drow δεν τον άφηνε να πάρει το βλέμμα του από πάνω της. Ποιο δρόμο ν΄ακολούθησε; Τι την έφερε σε αυτό τον ανθισμένο βάλτο; Πως μπορεί η ομορφιά ν΄αντιστέκεται στο γκρίζο πέπλο της ασημαντότητας που μας καλύπτει;

Τέτοιες φιλοσοφικές ανοησίες κατέκλυζαν τις σκέψεις του Κ. καθώς τη κοιτούσε. Σίγουρα το να βλέπεις μια εκπρόσωπο από τη φυλή των σκοτεινών ξωτικών δεν είναι κάτι το συνηθισμένο στους πρόποδες των Βουνών Της Μοναξιάς. Ήταν όμως διαφορετική. Τα μάτια της έλαμπαν σαν έναστρη νύχτα ενώ η εύθραυστη και ταυτόχρονα δυναμική σιλουέτα της (τι παράδοξο πάλι κι αυτό;) έκαναν τα πάντα να μοιάζουν με χοντροκομμένες απομιμήσεις ενός άλλου, ενός κρυστάλλινου και συμμετρικού σύμπαντος.

Το βλέμμα της συνάντησε αυτό του Κ. Άρχισε να περπατά προς το μέρος του. Τον πλησίασε και σήκωσε με χάρη το διαμαντένιο της στιλέτο στο λαιμό του. Το χαζό ζωγραφισμένο χαμόγελο στο πρόσωπο του ήταν η μόνη άμυνα στην οποία κατέφυγε ο Κ.

Γέλασε κι εκείνη...

Happy Birthday!

12/12/1979 -12/12/2008, σαν μια στιγμή!

Απόψε κερνάμε...

Καλώς τα παιδιά

Να ποιοι είναι οι κουκουλοφόροι! Ασφαλίτες, Χρυσαυγήτες, Άοσμοι κι Άθλιοι.

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε στο www.tvxs.gr του Στέλιου Κούλογλου. Επίσης στο μπλογκ Υπαρκτός Σουρεαλισμός μπορείτε να δείτε καρέ - καρέ τη συνεννόηση(!) των ΜΑΤ με κουκουλοφόρους και τη κοινή δράση κάτω από οδηγίες "ανωτέρων"...

Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος

Να γίνει αερικό και να μπαίνει στις στολές σας, στα ακριβά κουστούμια σας, στα πνευμόνια σας. Να τον ξερνάτε όπως ξερνούσε τα δηλητήρια που χύνετε στους δρόμους και στα μυαλά μας.

Κι ενώ εγώ έπινα γλυκό κρασί και χάζευα ντροπαλά γυναικεία βλέμματα άρχισε η επανάσταση... ή απλώς ένα ακόμη έκτακτο δελτίο;

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος (16 ετών) δολοφονήθηκε από ειδικό φρουρό. Επεισόδια ξέσπασαν στους δρόμους της Αθήνας αλλά και άλλων μεγαλουπόλεων. Πάμε τώρα στις αθλητικές μας ειδήσεις...

«Στην κόλαση βαθιά»

Ω, αλήθεια σας λέω το φεγγάρι ήταν ψηλά ματωμένο κι η νύχτα μια πανούργα γριά ψοφίμια μου γνέφαν στα ρείθρα μα εγώ δεν είχα παρά μια φτωχή, βασανισμένη καρδιά Ω, αλήθεια σας λέω με το ζόρι κρατιόμουν από ένα κορμί τσακισμένο –μόλις τα είχα πιει στο καπηλειό με τ’ όνομα «Στην κόλαση βαθιά»– στα λασπόνερα πλενόμουν κι οι μέρες όλες πίσω τους με σέρνανε θανάτου ρυμουλκά. Ω, αλήθεια σας λέω –οι ουλές μάρτυρές μου– με χτυπούσαν οι άνεμοι σαν διαβόλοι μανιασμένοι απ’ όλες τις μεριές, γύρω μου σκιές που μορφάζανε δήμιοι που καγχάζανε και στήναν θηλιές. Ω, αλήθεια σας λέω είμαι ένας άνθρωπος ξένος στοιχειωμένος από μια αγάπη παλιά, μια νύχτα του Νοέμβρη την είδα εμπρός μου να στέκει μ’ ένα τουφέκι και να μου χαμογελά. Την επόμενη μέρα με βρήκαν πεσμένο –το φεγγάρι ψηλά σκοτωμένο κι η νύχτα κρυμμένη σαν πανούργα γριά– με τα ψοφίμια δίπλα στα ρείθρα μα εγώ δεν είχα παρά μια φτωχή, βασανισμένη καρδιά. Κι όλοι είπαν «αχ, τον καημένο τα βάσανά του τέλειωσαν πια», τον είδαν καμπόσοι, τι να τον είχε στοιχειώσει και τίναξε τα μυαλά του έξω απ’ το καπηλειό με τ’ όνομα «Στην κόλαση βαθιά». Ω, αλήθεια σας λέω προσευχηθείτε για μένα στον καθένα μπορεί να συμβεί γιατί ό,τι βρέθηκε είναι τέρμα κι ό,τι χάθηκε, πληγή. Μουσική: Διάφανα Κρίνα Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου Δίσκος: Κι η αγάπη πάλι θα καλεί

Διάφανα Κρίνα - Κι η αγάπη πάλι θα καλεί

Επιτέλους ο νέος δίσκος των Διάφανων Κρίνων στα χέρια μου!

Τι συμφωνία μπορεί να έχουν κάνει με τη Κόλαση, κάποιοι άνθρωποι, και μπορούν και γράφουν τόσο υπέροχα σκοτεινούς και στοιχειωμένους στίχους;

Πόσο πολύ ταλέντο μπορεί να έχει ένα γκρουπ ώστε η μουσική του και μόνο να σε καθηλώνει και να σε ταξιδεύει σε "νεκρούς γαλαξίες";

Πως γίνεται τα Διάφανα Κρίνα, τόσα χρόνια, να είναι πιστοί σε αυτό που κάνουν αλλά ποτέ να μην επαναλαμβάνονται;

Κομοτηνή

Η Κομοτηνή έχει πολύ όμορφα κορίτσια...! Πολύ όμορφα. Εντυπωσιάστηκα. Και ωραία πλατεία έχει. Ο δρόμος για να πας εκεί -ιδιαίτερα ένα χειμωνιάτικο απόγευμα- είναι λες βγαλμένος από ταινία του Θ. Αγγελόπουλου. Περνάς και από την Βιστονίδα...

(photo by pitufa)

Ίντερ - ΠΑΟ 0 - 1

Μόνο εσύ!!!

Μπράβο στον Τεν Κάτε, ο άνθρωπος το 'χει. Μπράβο στους παίκτες που υπερέβαλαν εαυτούς. Μπράβο στη διοίκηση για τη στήριξη στον Τεν Κάτε όταν ήρθαν άσχημα αποτελέσματα. ΠΑΟ μόνο εσύ...

Γιόσου Σαριέγκι είσαι ένας μικρούλης Βάσκος Θεός!

Μόνο εσύ!!!

Merlin 2008

Αυτό το διάστημα παρακολουθώ τη νέα σειρά του BBC One για το διάσημο μάγο. Είναι η πρώτη σεζόν και παρακολουθούμε τα πρώτα βήματα του νεαρού Μέρλιν:

Τη μετακόμιση του στο Κάμελοτ και τη γνωριμία του με τον νεαρό πρίγκηπα Άρθουρ. Την αγωνία του να κρύψει τις δυνάμεις του -που μόλις ανακαλύπτει- με τη βοήθεια του ηλικιωμένου μέντορα του καθώς ο βασιλιάς Ούθερ Πέντραγκον έχει απαγορέψει κάθε χρήση μαγείας στο βασίλειό του με τιμωρία τον θάνατο. Την επαφή του με το τελευταίο δράκο, που είναι φυλακισμένος στα έγκατα του κάστρου, και από τον οποίο θα μάθει ότι έχει απίστευτες μαγικές δυνάμεις και θα πάρει συμβουλές που θα τον σώσουν από λάθη της απειρίας του. Επίσης βλέπουμε τις πρώτες αναμετρήσεις του με τη σκοτεινή μαγεία καθώς και με μυθικά τέρατα.

Η σειρά είναι πολύ καλή. Τα εφέ θυμίζουν κινηματογραφική παραγωγή ενώ σε αξιοπρεπέστατο επίπεδο στέκονται οι ηθοποιοί, το σενάριο και η σκηνοθεσία. Σημείο αναφοράς είναι το γεγονός ότι η φωνή του δράκου είναι του διάσημου Βρετανού ηθοποιού Τζον Χαρτ.

Διαβάστε εδώ τη λίστα των επεισοδίων καθώς και περίληψη για κάθε ένα από αυτά. Πληροφορίες για το μύθο του Μέρλιν μπορείτε ν' αντλήσετε από το άρθρο της Wikipedia. Τέλος τη σειρά μπορείτε να την αποκτήσετε από τον BitTorrent tracker της γειτονιάς σας (δεν κυκλοφορεί σε DVD).

Ελένη

Η Ελένη δεν ακολούθησε τη συμβουλή του Κ. και βιάστηκε να μεγαλώσει. Τώρα, στα 23 της, ένιωθε γερασμένη και τη ζωή της ένα απέραντο νεκροταφείο.

Βάλτε να πιούμε

Απόψε έχω διάθεση "βάλτε να πιούμε". Και ξέχασα ρε γαμώτο να πάρω αυτό το κρασί που έχει το Lidl όπου το 1,5lt κοστίζει 2-3 ευρώ(!). Πρέπει να είναι πολύ... ποιοτικό κρασί αλλά ελέω κρίσης (μόνιμης αλλά αυτό είναι θέμα άλλου ποστ), τι να κάνεις; Δεν πειράζει, όμως, θα τη βρούμε την άκρη... Καλό βράδυ σε όλους!

Βάλτε να πιούμε

Στίχοι:Κλέανδρος Καρθαίος Μουσική:Διάφανα Κρίνα Πρώτη εκτέλεση:Διάφανα Κρίνα

Τα όνειρα που βυζάξαμε με της καρδιάς μας το αίμα Πεταξαν και χαθήκανε μες της ζωής το ρέμα Μα τάχα εμείς παντοτινά τ' άφταστα θα ζητούμε; Βάλτε να πιούμε

Τα περασμένα σβήσανε, το τώρα δε θα μείνει Τροφή των χοίρων έγιναν και οι πιο λευκοί μας κρίνοι Μα τάχα πρέπει τους νεκρούς αιώνια να θρηνούμε; Βάλτε να πιούμε

Αδέλφια κάτω η βάρκα μας στο μόλο μας προσμένει Ελάτε οι ταξιδιάρηδες να πιούμε συναγμένοι Στο περιγιάλι το φαιδρό ας γλεντοτραγουδούμε Βάλτε να πιούμε

Τάχατε κι όποιος δε μεθά κι όποιος δεν τραγουδήσει κι όποιος στ' αγκάθια περπατά μια μέρα δεν θ' αφήσει τ' αγαπημένο μας νησί που έτσι γερά πατούμε Βάλτε να πιούμε

Πες μας που πάει ο άνθρωπος τον κόσμο σαν αφήνει πες μας που πάει ο άνεμος, που πάει η φωτιά σαν σβήνει σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα που περνούμε Βάλτε να πιούμε

Στο ξέχειλο ποτήρι μας είναι όλα εκεί γραμμένα Καπνοί 'ναι τα μελλούμενα κι αφρός τα περασμένα καπνός κι αφρός το γέλιο μας κι εμείς που τραγουδούμε Βάλτε να πιούμε

Άκουσε δε βιαζόμαστε να φύγουμε βαρκάρη μα σαν είναι ώρα γνέψε μας, δε σου ζητούμε χάρη μα όσο να φύγεις πρόσμενε κι αν θέλεις σε κερνούμε Βάλτε να πιούμε

Ακούστε το live (YouTube link) Ακούστε το live και unplugged (YouTube link)

(Photo by meteo)

Ducati Streetfighter

Ψηφίστηκε ως η πιο όμορφη μοτοσυκλέτα στην έκθεση EICMA 2008. Bασίζεται στη 1098. Δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο να γράψω κάτι άλλο...

Ποιος σκότωσε περισσότερα άτομα στη Βίβλο;

Έκπληξη!

Ρίτα Αντωνοπούλου

Με αφορμή τον νέο δίσκο της, με τίτλο "Πάμε ξανά από την αρχή", θα ήθελα να γράψω για τη Ρίτα Αντωνοπούλου. Μια νέα τραγουδίστρια, με καταπληκτική φωνή, που μου έκανε μεγάλη εντύπωση από τη πρώτη δουλειά της, "Για φωνή και ορχήστρα", όπου ερμήνευσε παλιά τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου με συνοδεία συμφωνικής ορχήστρας. Στο δεύτερο βήμα της συνεργάζεται πάλι με τον Θάνο Μικρούτσικο αλλά αυτή τη φορά ερμηνεύοντας νέα τραγούδια σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου. Πολύ καλή δουλειά που σεργιανά σε μονοπάτια ανάμεσα στο έντεχνο και το λαϊκό ενώ γι' άλλη μια φορά σε κερδίζει το πάθος, η ένταση κι η εκφραστικότητα της φωνής της Αντωνοπούλου.

Ανάμεσα στα νέα τραγούδια βρίσκεται κι ένα παλιό του Θ. Μικρούτσικου & του Ο. Ιωάννου. Αναφέρομαι στο "Πιτσιρικά" που τραγούδησε παλιότερα Ο Β. Παπακωνσταντίνου. Πρόκειται για ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Η Ρίτα κι εδώ δίνει μια νέα, ιδιαίτερη, πνοή στο κομμάτι οδηγώντας με να το έχω "λιώσει" στο repeat στον media player! Δυστυχώς δεν βρήκα αυτή την εκτέλεση στο YouTube οπότε θα αναρτήσω μόνο τους υπέροχους στίχους στο τέλος του ποστ.

Links: www.myspace.com/antonopoulourita Τραγουδώντας το "Καραντί" (YouTube link) Τραγουδώντας την "Ελένη" (YouTube Link)

Πιτσιρικάς

Και τίποτ' άλλο δεν θυμάμαι να 'χω ζήσει που να 'χει μέλι από σκουριά στην άκρη του σβησμένο, όσο όταν στέκομαι στα πόδια μου μετά από μεθύσι και να με πάρεις αγκαλιά στο δρόμο περιμένω.

Θέλω να δω τ' άστρο του κόσμου μέσα απ' τα μάτια ενός πιτσιρικά να ημερέψω λίγο φως μου κι όταν θα γεννηθεί ο γιος μου θα μου τα μάθει της ζωής τα μαγικά.

Και ξόδεψα και μοίρασα και μάλλον ξεχρεώνω μια στοίβα χρόνια ασθενικά με μια αγκαλιά σκουπίδια. άλλα να θέλω σαν τρελός και μ' άλλα να ματώνω, φυγές να σκάβω μες στη γη και να γυρνώ στα ίδια.

Quantum of Solace

Πήγα, μετά από πολύ καιρό, κινηματογράφο και είδα το νέο James Bond. Πολύ δράση στα μονοπάτια της προηγούμενης ταινίας, καλό σενάριο (για τέτοια είδους ταινία), άριστος ο Ντάνιελ Κρεγκ ως 007. Ιδιαίτερα το τελευταίο, μου το έλεγαν και δεν το πίστευα. Πράγματι όμως είναι -ίσως- ο καλύτερος James Bond μετά τον Σον Κόνερυ. Ζήλεψα το στυλ που είχε σε οποιαδήποτε σκηνή. Τον έβλεπες να φοράει απλώς ένα μαύρο πουκάμισο κι ένα λευκό παντελόνι και φαινόταν σαν να ήταν ο πιο κομψός άνθρωπος στον πλανήτη. Πολύ όμορφη και η Όλγα Κιριλένκο αλλά μου φάνηκε λίγο "επίπεδη".

Αυτά που με χάλασαν ήταν ο κακός της ταινίας που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του έφτανε στα όρια της καρικατούρας και ότι μερικές στιγμές είχε υπερβολικά πολύ δράση... Επίσης με χάλασε κι ένας βλάκας που καθόταν πίσω μου ο οποίος γελούσε κι έκανε σχόλια επιπέδου "πάλι δεν πέθανε, δεν γίνονται αυτά, πως γλίτωσε...", δηλαδή σχόλια που έκανε ο παππούς μου πριν 40 χρόνια όταν έβλεπε τις πρώτες ταινίες στην ασπρόμαυρη τηλεόραση του. Μάλλον δεν του είπε κάποιος ότι είναι ταινία κι όχι ντοκιμαντέρ για τις μυστικές υπηρεσίες.

Μη ζωγραφίζεις τοίχους

Με ευχαρίστηση ο Κ. έβλεπε τρία μονοπάτια να απλώνονται μπροστά του. Το ένα ήταν ο μυστικός δρόμος προς την άγρια αλλά και πανέμορφη πόλη των Drow, των σκοτεινών ξωτικών. Το άλλο οδηγούσε στη φιλόξενη αλλά και πολύβουη πολιτεία των ανθρώπων. Το τρίτο κατέληγε στο ζεστό απομακρυσμένο σπίτι του όπου ζούσε παρέα με τις μνήμες του.

Ξύπνησε ιδρωμένος. Ο τοίχος απέναντι από το κρεβάτι του έστεκε βαρύς μπροστά στα μάτια του. Τρεις μικροί δρόμοι ήταν άτσαλα ζωγραφισμένοι με κάρβουνο πάνω στη βρώμικη επιφάνεια του...

(art by Zardo)

Pre game post: ΠΑΟ - ΟΣΦΠ

Νίκη, νίκη, νίκη! Αυτό είναι το ποδοσφαιρικό μου σχόλιο για το σημερινό ντέρμπι.

Πάμε τώρα στο παιχνίδι με τη Βέρντερ για το οποίο, λόγω έλλειψης χρόνου, δεν κατόρθωσα να γράψω κάποιο ξεχωριστό ποστ. Μετά από πολύυυυ καιρό είδα τη Πανάθα να μπαίνει στο γήπεδο με σκοπό να κερδίσει παίζοντας ποδόσφαιρο -και μάλιστα εκτός έδρας- και όχι να κλέψει το αποτέλεσμα ταμπουρωμένος στην άμυνα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έπαιξαν άμυνα τη Τρίτη το βράδυ. Κάθε άλλο, πρώτη φορά έπαιξαν καλή άμυνα επειδή λειτούργησαν σωστά τα αμυντικά χαφ (Σιμάο, Σίλβα, Τζιώλης). Ο καλύτερος φετινός Παναθηναϊκός, μέχρι στιγμής. Ελπίζω να επαναλάβουν ανάλογη εμφάνιση και σήμερα (αν και δεν το πιστεύω γιατί ο ΠΑΟ έχει το σπάνιο ταλέντο μετά από ένα θρίαμβο να σε ξενερώνει).

Απορίες: Ο Τεν Κάτε μέσα σε μια βδομάδα έγινε, από άσχετος, ο καλύτερος ξένος προπονητής στην Ελλάδα; Ελληνική αθλητική δημοσιογραφία = Άρχοντες της κωλοτούμπας. Επίσης, προς Τζιόλη, Μάντζιο, Βύντρα, γιατί -ενώ έχετε ταλέντο- σας αρέσει να αδικείται τους εαυτούς σας;

Κλείνοντας, προτείνω να διαβάσετε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Κώστα Βαϊμάκη (SportDay).

Νέος δίσκος από τα Διάφανα Κρίνα!

Αντιγράφω από το επίσημο site των Διάφανων Κρίνων που "ανέβηκε" πριν από λίγες μέρες:

Τα ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ επιστρέφουν στη δισκογραφία με τον έκτο μεγάλο τους δίσκο. Ο τίτλος είναι “Κι η αγάπη πάλι θα καλεί” και αναμένεται να κυκλοφορήσει στα μέσα του Νοέμβρη. Το “Κι η αγάπη πάλι θα καλεί” θα περιέχει 12 τραγούδια (σε σύνθεση των ΔΙΑΦΑΝΩΝ ΚΡΙΝΩΝ και στίχους των Θάνου Ανεστόπουλου, Παντελή Ροδοστόγλου, συν ένα στίχο του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη) που ισορροπούν μεταξύ ενός βαθύ λυρισμού και μιας ασυγκράτητης και ατόφιας ηλεκτρικής ενέργειας, με στίχους που αφηγούνται ιστορίες οι οποίες έλκουν την καταγωγή τους απ΄ τη βαθιά πεποίθηση πως η άυλη ομορφιά της μουσικής, η δύναμη του λόγου και η μυστική ροή της αγάπης είναι τα πράγματα εκείνα που μας βοηθούν να συνειδητοποιούμε πως διερχόμαστε μέσα από κάτι και όχι μέσα απ’ το τίποτα.

Μόνο αυτό μπορώ να γράψω προς το παρόν: Επιτέλους, νέα Κρίνα!

Επισκεφτείτε το νέο site των Διάφανων Κρίνων: www.diafanakrina.info

Καθώς και τη σελίδα του Θάνου Ανεστόπουλου στο MySpace: www.myspace.com/diafanaproduction

Aprilia RSV4

Όταν οι Ιταλοί παρουσιάζουν μια νέα πρόταση στις σουπερσπορτ μοτοσυκλέτες τότε υπάρχει ένας καλός λόγος να ασχοληθείς μαζί τους. Ο λόγος για τη πολυαναμενόμενη RSV4 της Aprilia που φορά ένα V4 999 κ. εκ. ο οποίος αποδίδει 180 ίππους ενώ η μοτοσυκλέτα ζυγίζει -χωρίς υγρά- 179 κιλά. Ωραία αναλογία! H RSV4 δημιουργήθηκε από την Aprilia Racing (το αγωνιστικό τμήμα της φίρμας) και θα αποτελέσει το μοντέλο με το οποίο θα επιστρέψει στους αγώνες Superbike η ιταλική εταιρεία.

Οι μηχανικοί υπόσχονται κορυφαία οδηγική συμπεριφορά, απίστευτες επιδόσεις και γενικά μια μοτοσυκλέτα που θα αποτελέσει σημείο αναφοράς στη κατηγορία. Κάτι μου λέει ότι θα κρατήσουν τον λόγο τους... Για την εμφάνιση δεν χρειάζεται να κάνω κάποιο σχόλιο, άλλωστε η φωτογραφία μιλάει από μόνη της.

Αναλυτικά τα χαρακτηριστικά της μοτοσυκλέτας και περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να βρείτε στο επίσημο site του μοντέλου: www.rsv4aprilia.com

Χρόνος

Ο νεαρός μάγος έκλεισε αργά τον μεγάλο τόμο που κρατούσε τις τελευταίες ώρες στα χέρια του. Η εκπαίδευσή του είχε τελειώσει. Ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει τον έξω κόσμο. Τόσα χρόνια απομονωμένος σε αυτό το εργαστήριο είχε χάσει σχεδόν κάθε επαφή με την καθημερινότητα. Ο αρχαίος μέντοράς του, τον βοήθησε να δουλέψει πάνω στο ταλέντο του και στις ιδιαίτερες ικανότητες του. Τον τελευταίο καιρό βέβαια είχε εξαφανιστεί από κοντά του. Ούτε εκείνος ο σοφός παντοδύναμος γέροντας δεν μπόρεσε να τα βάλει με τον χρόνο και χάθηκε.

Δεν είχα πια σημασία. Ένιωθε έτοιμος. Σκεφτόταν τις περιπέτειες που απλώνονταν μπροστά του και απερίγραπτος ενθουσιασμός τον κυρίευσε. Τα βασίλεια θα υποκλινόταν στη δύναμη του. Οι βασιλείς θα τον ήθελαν για σύμβουλο τους, οι ιππότες θα ζητούσαν να ήταν δίπλα του στις μάχες. Τέρατα, δράκοι, ορκ και υπόγειε δυνάμεις θα ένιωθαν τη δύναμη των γητειών του.

Ένιωθε το αίμα του να βράζει. Άνοιξε -σχεδόν- με σεβασμό τη βαριά ξύλινη πόρτα του εργαστηρίου. Έβρεχε. Έκανε τα πρώτα βήματα του προς το δρόμο. Ξαφνικά ένα δυνατό φως έπεσε πάνω του και σάστισε. Είναι δυνατόν οι εχθροί να του επιτέθηκαν τόσο σύντομα; Τελευταία στιγμή ψιθύρισε ένα ξόρκι αιώρησης και κατάφερε να αποφύγει το... φορτηγό που περνούσε με ταχύτητα, κάτω από τα πόδια του πια, κορνάροντας. Το βλέμμα του περιπλανήθηκε στον ορίζοντα. Η βροχή δεν του επέτρεπε να δει μακριά αλλά μπορούσε να διακρίνει τα αλλόκοτα φώτα μιας τεράστιας μαγικής πολιτείας, με χιλιάδες ανθρώπους να περπατάνε γρήγορα, ψηλά άχαρα γυάλινα κτίρια να υψώνονται, παράξενα οχήματα να κινούνται με εξωφρενική ταχύτητα και τεράστια ιπτάμενα τέρατα να δημιουργούν ρωγμές στον βαρύ σκοτεινό ουρανό.

Το ξορκι άρχισε να εξασθενεί και ακούμπησε απαλά στο έδαφος. Έκανε μερικά βήματα πίσω, μπήκε στο παλιό εργαστήριό του και έκλεισε με δύναμη τη πόρτα. Είχε ξεχαστεί...

I love a dark elf

"Είσαι υπέροχη, νομίζω μου ταιριάζεις..." ή ακούνε τα ξωτικά της νύχτας Γιάννη Πλούταρχο;

(Art by Frozen Star Ro)

Ιατρικό ανακοινωθέν

Η εβδομάδα που πέρασε ήταν από τις χειρότερες. Όλα ξεκίνησαν τη προηγούμενη Παρασκευή με φρικτό πονόδοντο και ενώ ο οδοντίατρος μου έλειπε σε συνέδριο. Το έριξα στα παυσίπονα για να αντιμετωπίσω το πόνο. Μετά ήρθε και ένα κρύωμα που Δευτέρα και Τρίτη με έριξε στο κρεβάτι και... έδεσε το γλυκό. Για να μην πολυλογώ τελικά τον βρήκα τον οδοντίατρο και με ένα σφράγισμα αντιμετωπίστηκε ο πονόδοντος. Το κρύωμα όμως δεν λέει ακόμη να φύγει και μου έχει σπάσει τα νεύρα. Καταρροή και καθημερινοί πονοκέφαλοι είναι αχώριστοι φίλου μου το τελευταίο διάστημα όπως και τα παυσίπονα...

Άντε να δούμε πότε θα αναρρώσω πλήρως. Δεν μπορώ άλλο, βαρέθηκα αυτή τη κατάσταση...!

Πανιώνιος - Παναθηναϊκός 1 - 2

Επιτέλους νίκη για τη Πανάθα μετά από μια σειρά ανεπιτυχών αποτελεσμάτων. Μάλιστα η νίκη επιτεύχθηκε μέσα σε μια δύσκολη έδρα όπως είναι αυτή του Πανιωνίου. Οι παίκτες του ΠΑΟ έδειξαν πάθος και αγωνιστικότητα και έδωσαν μια βαθιά ανάσα στην ομάδα. Σπουδαίο ποδόσφαιρο δεν παίχτηκε ενώ η άμυνα έδειξε για άλλη μια φορά τις αδυναμίες της. Το σημαντικό όμως είναι οι τρεις πολύτιμοι βαθμοί της νίκης.

Ο ΠΑΟ χρειάζεται επειγόντως δύο καλά στόπερ, ηρεμία αλλά και σταθερότητα. Για το πρώτο πρέπει να περιμένουμε τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Για το δεύτερο ενήργησε σωστά -κατά τη γνώμη μου- ο Βγενόπουλος που βγήκε και στήριξε τον προπονητή μετά από τις ήττες. Για το τελευταίο θα πρέπει επιτέλους ο Τεν Κάτε να αποφασίσει πια είναι η βασική του ενδεκάδα και κατ' επέκταση ποιους παίκτες εμπιστεύεται. Μέχρι τώρα δείχνε ότι κανείς παίκτης δεν του εμπνέει εμπιστοσύνη... Επιπλέον κάτι αλλαγές τύπου Τζιόλη καλό είναι να περιοριστούν ή καλύτερα να εκλείψουν.

Και πάμε τώρα στο σημαντικότερο στοιχείο που ανέδειξε το ματς με τον Πανιώνιο. Αναφέρομαι στην αντιμετώπιση από τη διαιτησία. Πάντα θεωρούσα ότι το να μιλάνε για αδικία από τη διαιτησία οι "μεγάλοι" είναι τουλάχιστον γελοίο. Τα τελευταία χρόνια όμως το κακό έχει παραγίνει. Δεν σέβονται τον Παναθηναϊκό. Ο διαιτητής, ο κ. Ζωγράφος, ήταν σε εντεταλμένη υπηρεσία να οδηγήσει τους πράσινους σε ήττα. Και δεν νομίζω ότι υπερβάλλω σε αυτό. (Αναρωτιέμαι πως θα αντιμετωπίσει το "αφεντικό" του, τώρα που απέτυχε στην αποστολή του).

Το θέμα όμως είναι τι κάνει η διοίκηση του ΠΑΟ για να προστατεύσει τα συμφέροντα της ομάδας. Μέχρι τώρα φαίνεται να μην έχει καταφέρει κάτι σημαντικό σε αυτό τον τομέα. Τόσο ισχυροί άνδρες και δεν μπορούν να τα βάλουν με τα "κοράκια" του ελληνικού ποδοσφαίρου; Είναι να απορεί κανείς...

Μοντέρνες δουλειές

Συνεχίζοντας τη σειρά των c(l)opy paste posts, αναδημοσιεύω αυτή τη φορά δύο μέρη από ένα άρθρο του Διονύση Χαριτόπουλου από τα ΝΕΑ της 7ης Δεκεμβρίου του 2002. Όλο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε σε αυτό το forum. Το βρήκα μέσω του μπλογκ www.flatmud.com.

Το άρθρο αναφέρεται στα σύγχρονα επαγγέλματα του τριτογενή τομέα και στην ιδεολογία της καριέρας. Γράφει λοιπόν μεταξύ άλλων:

"Ο πραγματικός πλούτος της χώρας παράγεται στο χωράφι και στο εργοστάσιο· γι’ αυτό οι αγρότες και οι εργάτες δεν διανοήθηκαν ποτέ να επικαλεστούν κάποια νεφελώδη ιδεολογήματα για τη δουλειά τους. Η προσφορά τους είναι αυταπόδεικτη. Αντιθέτως, οι απασχολούμενοι στον τριτογενή τομέα, των υπηρεσιών, δεν αρκούνται στην υψηλότερη αμοιβή που εισπράττουν, αγωνιούν να δώσουν και ανώτερο νόημα σ’ αυτό που κάνουν. [...]"

Ως γιος αγρότη και ως απασχολούμενος στο τομέα των υπηρεσιών δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω με τα παραπάνω. Είναι η πικρή αλήθεια αγαπητοί συνάδελφοι...

"[...] Ο Γκι Ντεμπόρ το έγραψε με συνταρακτική απλότητα: “Μόνο όσοι δεν δουλεύουν ζουν”.

Στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας όλοι ξέρουμε ότι στον κόσμο δεν ήρθαμε για να κάνουμε καριέρα, λεφτά και όνομα· ήρθαμε πρωτίστως για να ζήσουμε και, ει δυνατόν, να αφήσουμε αυτόν τον κόσμο λίγο καλύτερο απ’ ό,τι τον βρήκαμε. Αλλά δεν ζούμε. Κι αυτό μας τρελαίνει. [...]"

Δεν χρειάζεται να κάνω κάποιο σχόλιο σε αυτό. Ίσως μόνο ότι εδώ ταιριάζει και το κλισέ που έχω ακούσει πολλάκις ότι "δουλεύουμε για να ζούμε, δεν ζούμε για να δουλεύουμε".

Γαλάζιες κότες στη Βουλή

Αντιγράφω από το www.naftemporiki.gr:

"[...] Το πρωτοφανές στα κοινοβουλευτικά χρονικά, θέαμα της αποχής της κυβερνητικής παράταξης από συζήτηση στη Βουλή αποτέλεσε το επίκεντρο της συζήτησης, με τα κόμματα της αντιπολίτευσης να στηλιτεύουν τη στάση της καταλογίζοντάς της αντικοινοβουλευτική και αντιδημοκρατική συμπεριφορά.

Η κυβέρνηση κατηγορήθηκε, από όλες τις πλευρές της αντιπολίτευσης, ότι φυγομάχησε φοβούμενη πιθανές διαρροές των βουλευτών της κατά τη διάρκεια της μυστικής ψηφοφορίας, η οποία τελικά δεν διεξήχθη. Παράλληλα, η αντιπολίτευση υποστήριξε ότι με τη στάση της αυτή η κυβέρνηση αποδέχτηκε ουσιαστικά ότι έχασε τη δεδηλωμένη.

Η εξάωρη συζήτηση στιγματίστηκε, πάντως, από συνεχείς τακτικισμούς μεταξύ των κομμάτων της Αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ με προφανή στόχο την επικράτηση στο πεδίο των εντυπώσεων.

Ειδικότερα, το ΠΑΣΟΚ δεν ξεκαθάρισε εξυπαρχής αν επιθυμεί να γίνει ή όχι η ψηφοφορία, ενώ το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ έθεσαν, εξαρχής, θέμα αναβολής της ψηφοφορίας προκειμένου να αποτραπεί το ενδεχόμενο παραγραφής των αδικημάτων λόγω της δεδομένης απόρριψης της πρότασης.

Αντίθετα, το ΛΑΟΣ αποχώρησε με την έναρξη της συζήτησης καταγγέλλοντας την κυβέρνηση, διά του προέδρου του, Γ. Καρατζαφέρη, ότι μετέτρεψε την όλη συζήτηση σε οπερέτα.

Να σημειωθεί ότι για την υπερψήφιση της πρότασης απαιτούνταν 151 θετικές ψήφοι, όπερ αδύνατο, δεδομένου ότι η αντιπολίτευση αριθμεί συνολικά 148 βουλευτές. Τελικά, η μυστική ψηφοφορία δεν διεξήχθη, καθώς τέθηκε θέμα εφαρμογής του κανονισμού λόγω έλλειψης απαρτίας προκειμένου να ληφθεί η απόφαση.

Ο Πρόεδρος της Βουλής, Δ. Σιούφας, απεδέχθη το αίτημα της αντιπολίτευσης και η ψηφοφορία δεν διεξήχθη, με αποτέλεσμα να αποφευχθεί η πιθανότητα παραγραφής ποινικών αδικημάτων για πολιτικά πρόσωπα αφού πλέον είναι δυνατόν να επανακατατεθεί πρόταση για τη συγκρότηση προανακριτικής επιτροπής. [...]"

Με απλά λόγια οι βουλευτές της ΝΔ δεν πήγαν να ψηφίσουν για την εξεταστική επιτροπή έτσι ώστε να απορριφθεί η πρόταση (η αντιπολίτευση έχει 148 βουλευτές ενώ χρειάζονται 151 για να γίνει δεκτή) και να παραγραφούν τα όποια αδικήματα.

The ugly truth + W

Δεν ξέρω αν οι παραπάνω ταινίες είναι καλές αλλά οι αφίσες τους είναι όλα τα λεφτά... The ugly truth W.

Where is the Black Gate? (Έξοδος;)

Χαμένος στα όνειρα.

(Photo by t0m_ka)

Pre Game Post: ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκός

Επειδή μου αρέσει να εκτίθεμαι συνεχίζω τα pre game posts... Αυτή τη φορά θα γράψω για το ματς στη Τούμπα. Όπως έχω δει τις δύο ομάδες μέχρι τώρα, το πιο πιθανό αποτέλεσμα φαντάζει το 2-1 υπέρ του ΠΑΟΚ. Και ακριβές σκορ δίνουμε... :-)

Ο ΠΑΟΚ έχεις καλούς παίκτες στην επίθεση και άμυνα αλλά έχει πρόβλημα στη δημιουργία. Η Πανάθα είναι σχετικά καλή από τη μέση και μπροστά αλλά η αμυντική της λειτουργία μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτή του Πανθρακικού ή για να είμαστε πιο σαφείς, δεν υπάρχει αμυντική λειτουργία στον ΠΑΟ. Παράλληλα ο Τεν Κάτε συνεχίζει τους πειραματισμούς και αυτό μόνο θετικό δεν είναι. Για να δούμε ποια ενδεκάδα θα παραταχθεί σήμερα στη Τούμπα.

ΥΓ: Θα είναι μεγάλη έκπληξη το διπλό αλλά όσο ζω ελπίζω...

Μια μικρή υπενθύμιση...

"Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λεύτερος." Όμως... "Ελευτεριά θα πει να μάχεσαι στη γης χωρίς ελπίδα!"

(Τάδε έφη Νίκος Καζαντζάκης, πηγή Wikipedia, photo by Blackaller)

Χρήστος Θηβαίος - Πέτρινοι Κήποι

Πάντα μου άρεσε η βραχνή φωνή του Χρήστου Θηβαίου. Τον "γνώρισα" σε μια συναυλία που έκανε με τον Θάνο Μικρούτσικο στο Φεστιβάλ του Άρδα (Έβρος) πριν πολλά χρονιά. Με συνεπήρε η ένταση και το πάθος της φωνής του, ιδιαίτερα σε τραγούδια από το "Σταυρό του Νότου" και τις "Γραμμές των Οριζόντων". Ήταν πραγματικά απίστευτος όταν τραγούδησε το "William George Allum" (ακούστε το εδώ από τον Β. Παπακωνσταντίνου).

Από τότε παρακολουθούσα τη δισκογραφική πορεία του Θηβαίου αλλά πάντα μου φαινόταν τα τραγούδια του λίγο... δύσκολα. Όμορφα αλλά κάπως ιδιαίτερα. Στο νέο του δίσκο συνεχίζει να είναι πιστός στις αρχές του, όμως πιστεύω ότι αυτή τη φορά τα τραγούδια μπορούν να ακουστούν και από αυτούς που δεν είναι φανατικοί οπαδοί του. Ξεχώρισα το "Νερό" και τα "Δέντρα". Γενικά ο δίσκος διακατέχεται από ένα οικολογικό πνεύμα. Συμμετέχει -μεταξύ άλλων- η Ελένη Τσαλιγοπούλου.

Είναι ένα καλό άλμπουμ που διατηρεί μια ποιότητα σε όλους τους τομείς. Έχω την εντύπωση πως αυτό δεν είναι σύνηθες στην ελληνική δισκογραφία και επομένως η όλη προσπάθεια αξίζει της προσοχής μας.

Η πρώτη μοτοσυκλέτα

Η πρώτη μοτοσυκλέτα που κατασκευάστηκε ποτέ είναι η Gottlieb Daimler Reitwagen. Είδε το φως του κόσμου το 1885 και αποτέλεσε τη πηγή μιας νέας φιλοσοφίας και ενός καινούργιου, διαφορετικού, ελεύθερου τρόπου ζωής. Μιας φιλοσοφίας που συνεχίζει να μαγεύει -μετά από 123 χρόνια- πολλούς ανθρώπους, ανάμεσα στους οποίους είναι και ο δημιουργός του ταπεινού αυτού μπλογκ που διαβάζετε.

Ο κινητήρας είναι κάτω από 100 κ. εκ. και έχει ιπποδύναμη 1 hp στις 600rpm ενώ έφτανε σε τελική ταχύτητα τα 12 km/h...

Σήμερα η R1 έχει 182 hp από 1000 κ. εκ. και ξεπερνά τα 300 km/h.

Εξέλιξη ή σημεία των καιρών;

Οικονομική κρίση

Πολύ ενδιαφέρον κείμενο δημοσίευσε χθες ο ANemos σχετικά με τη βοήθεια που θα δοθεί στις ευρωπαϊκές τράπεζες (σχέδιο Γκόρντον Μπράουν). Αναπαράγω ένα μέρος από το ποστ του με τίτλο "Δεν τους περίσσευαν...":

[...] Δεν τους περίσσευαν για να εγγυηθούν κατώτατο μισθό και τις συντάξεις Δεν τους περίσσευαν για το κοινωνικό κράτος Δεν είχαν! Δεν έβρισκαν! Τώρα ΚΑΙ έχουν ΚΑΙ βρίσκουν ΚΑΙ εγγυώνται ΚΑΙ τους περισσεύουν! Για τις Τράπεζες! (Το είπε άλλωστε και ο Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ: "Λεφτά υπάρχουν! Το θέμα είναι ΠΟΥ και ΠΩΣ τα δίνεις..." κι έπεσαν οι της ΝΔ να τον κράξουν...) [...]

Είναι μια λογική απορία, αυτή που διατυπώνει o ANemos και θα ήταν πολύ ενδιαφέρον αν προσπαθούσαν να μας τη λύσουν οι αρχηγοί των κρατών...

Κόστος Service του Opel Astra GTC

Μήπως το ποσό των €285,00 για το ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ service (30.000km) του Astra (1.4lt) είναι πολλά; Και όχι για το κύριο (μεγάλο) service αλλά για το ενδιάμεσο. Δηλαδή το κύριο service πόσο θα κοστίσει; Συνυπολογίστε €85,00 κάθε 15.000 km MONO για αλλαγή λαδιών...

Μήπως είμαι υπερβολικός που μου προκαλεί αρνητική εντύπωση;

Μεταμόρφωση

Τελικά αλλάζει ο άνθρωπος ή είναι καταδικασμένος να κουβαλάει τους ίδιους δαίμονες σε όλη του τη ζωή;

(art by Abraxnis)

Κατερίνα Γώγου

Η Κατερίνα Γώγου ήταν ηθοποιός που είχε πάρει μέρος σε αρκετές ταινίες της Φίνος Φιλμ. Έπαιζε δευτερεύοντες, ελαφρούς, χαζοχαρούμενος ρόλους, σε ταινίες όπως "Ο τρελός τα έχει τετρακόσια" (κόρη του Κωνσταντάρα), "Μια τρελή τρελή οικογένεια" (Σίσυ), "Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο" (Λαζάρου) κ.α.

Ήταν όμως και ποιήτρια εκδίδοντας αρκετά βιβλία με πολύ καλές πωλήσεις. Ομολογώ πως αυτό το έμαθα μόλις χθες βράδυ ακούγοντας μια εκπομπή - αφιέρωμα στο Δεύτερο Πρόγραμμα. Έμεινα έκπληκτος με τον ραγισμένο, αιχμηρό, οργισμένο, σπαρακτικό της λόγο. Ακούγοντας τα ποιήματα της νιώθεις σαν να περπατάς στο σκοτεινό, κρύο, υγρό δωμάτιο σου, ξυπόλητος, πάνω σε σπασμένα γυαλιά για να συναντήσεις στην άλλη γωνία τη σκιά της μεγάλης σου αγάπης, της μοναξιά σου.

"Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον που λέγανε πως είσαι εσύ. Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες, γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια. Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο Στόχος, το νου σου ε; Και δεν είναι που δεν θέλω να ζήσω Είναι το γαμώτο που δεν έζησα..."

Κορυφαία της στιγμή, η συμμετοχή της στην ταινία «Παραγγελιά» του Παύλου Τάσιου (υπήρξε σύζυγός της). Η ταινία αυτή αναφέρεται στον Νίκο Κοεμτζή. Στην ταινία η Γώγου εμφανίζεται με παρεμβολές στη ροή του σεναρίου και απαγγέλλει ποιήματα, δικά της, με μουσική συνοδεία. Αργότερα κυκλοφόρησαν και σε άλμπουμ με τίτλο "Στο δρόμο". Αυτό το άλμπουμ έπαιξε και η χθεσινοβραδινή εκπομπή. Ακούστε το, οπωσδήποτε!

Η Κατερίνα Γώγου αυτοκτόνησε στα 53 της.

Ακολουθούν YouTube λινκς με ποιήματα της:

Μοναξιά

Κανείς δεν θα γλιτώσει

Καμιά Φορά

Και αναφορές από άλλα μπλογκς και λινκ της Wikipedia:

Το μαύρο άστρο

Μουσικά προάστεια

Uzuburu - buru

Magicasland

Wikipedia

"Η μοναξιά... δεν έχει το θλιμένο χρώμα στα μάτια της συννεφένιας γκόμενας. Δεν περιφέρεται νωχελικά κι αόριστα κουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιών και στα παγωμένα μουσεία. Δεν είναι κίτρινα κάδρα παλαιών "καλών" καιρών και ναφθαλίνη στα μπαούλα της γιαγιάς μενεξελιές κορδέλες και ψάθινα πλατύγυρα. Δεν ανοίγει τα πόδια της με πνιχτά γελάκια βοιδίσο βλέμα κοφτούς αναστεναγμούς κι ασορτί εσώρουχα. Η μοναξιά. Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά και μετριέται πιάτο-πιάτο μαζί με τα κομμάτια τους στον πάτο του φωταγωγού. Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουρά Μπουρνάζι - Αγ. Βαρβάρα – Κοκκινιά Τούμπα - Σταυρούπολη – Καλαμαριά Κάτω από όλους τους καιρούς με ιδρωμένο κεφάλι. Εκσπερματώνει ουρλιάζοντας κατεβάζει μ’ αλυσίδες τα τζάμια κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής βάζει μπουρλότο στην ιδιοχτησία είναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές ίδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτες πουλιέται κι αγοράζεται λεφτό λεφτό ανάσα ανάσα στα σκλαβοπάζαρα της γής - εδώ κοντά είναι η Κοτζιά ξυπνήστε πρωί. Ξυπνήστε να τη δείτε. Είναι πουτάνα στα παλιόσπιτα το γερμανικό νούμερο στους φαντάρους και τα τελευταία ατελείωτα χιλιόμετρα ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ-ΚΕΝΤΡΟΝ στα γατζωμένα κρέατα από τη Βουλγαρία. Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλο που ξεπουλάν τη φάρα της χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζεμπέκικο κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της ένα καλά ακονισμένο τσεκούρι. Η μοναξιά η μοναξιά μας λέω. Για τη δική μας λέω είναι τσεκούρι στα χέρια μας που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει."

Το ποιο γνωστό της ποίημα είναι ίσως το "Εμένα οι φίλοι μου" που μελοποίησαν οι Magic De Spell:

"Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά Που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών Εξάρχεια, Πατήσια, Μεταξουργείο, Μετς Κάνουν ό,τι λάχει Πλασιέ τσελεμεντέδων κι εγκυκλοπαιδειών Φτιάχνουν δρόμους κι ενώνουν ερήμους Διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος Επαγγελματίες επαναστάτες Παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν Τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν Αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα Στις ταράτσες παλιών σπιτιών Εξάρχεια, Βικτώρια, Κουκάκι, Γκύζη Που πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια Τις ενοχές σας Αποφάσεις συνεδρίων, δανεικά κοστούμια, σημάδια από κάφτες περίεργες ημικρανίες, απειλητικές σιωπές Κολπίτιδες... Ερωτεύονται ομοφυλόφιλους... Κρυπτομονάδες... Καθυστέρηση... Το τηλέφωνο... Σπασμένα γυαλιά... Το ασθενοφόρο... Κανείς... Κάνουν ό,τι λάχει Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου Γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή Οι φίλοι μου ζωγραφίζουν με μαύρο χρώμα Γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο Γράφουν σε συνθηματική γλώσσα Γιατί η δική σας μόνο για γλύψιμο κάνει Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά Και σύρματα Στο λαιμό σας Στα χέρια σας Οι φίλοι μου..."

Wallpaper Μαγικός Αυλός

Κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για να τη δείτε σε πραγματικό μέγεθος (1280x960px) και μετά δεξί κλικ και επιλέξτε "αποθήκευση" ή "ορισμός ως ταπετσαρία". Κάθε κριτική για την αισθητική του wallpaper γίνεται δεκτή... ;-)

Ξεχασμένα μονοπάτια του νου

Μεθυσμένος από τον χυμό των λωτών, ο Κ., δεν μπορούσε να θυμηθεί γιατί πονούσε.

(art by Greenfeed)

All I want...

Give me peace.

(art by Maria Zeldis)

Kawasaki ER-6F 2009

Ίσως η μελλοντική μου μοτοσυκλέτα. Φιλική, all around κατασκευή, ικανή για ταξίδια, κίνηση στη πόλη, βόλτες, διασκέδαση (με κάποιους συμβιβασμούς βέβαια). Φορά το γνωστό δικύλινδρο σε σειρά κινητήρα 650 κ. εκ και 72 ίππων στις 8.500 στροφές ανά λεπτό. Είναι και όμορφη...

Γκάλοπ

Όχι δεν αναφέρομαι στο δίσκο της Λένας Πλάτωνος. Ούτε στις δημοσκοπήσεις των εφημερίδων και των καναλιών για το ποιος πολιτικός είναι λιγότερο άχρηστος και κλέφτης. Εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά. Λοιπόν, περιμένω τις απαντήσεις σας, ιδιαίτερα των γυναικών αναγνωστριών - θαυμαστριών ;-) αυτού του μπλογκ, στην πολύ δύσκολη ερώτηση - φιλοσοφική αναζήτηση:

Ποιο τρόπο θεωρείται ιδανικό για να πλησιάσει ένας άνδρας μια γυναίκα, βράδυ σε ένα μπαρ. (Αναγκαίες συνθήκες του ερωτήματος: Το μόνο που γνωρίζει είναι το όνομα της. Αυτή μάλλον αγνοεί την ύπαρξη του.)

Οι απαντήσεις σας γίνονται δεκτές μέχρι και τις 17:38 της 4ης Οκτωβρίου. Η καλύτερη απάντηση θα δοκιμαστεί στη πράξη και αν υπάρξει θετικό αποτέλεσμα θα κερδίσει $1.000.000 σε δομημένα ομόλογα της Λίμαν Μπράδερς.

Σπεύσατε!

ΥΓ: Εντάξει, το ξέρω, είναι λίγο... γραφικό αυτό το ποστ αλλά δεν γαμιέται, με τη σοβαρότητα τι καταλάβαμε; (Ρητορική ερώτηση, μην απαντήσετε. Αν όμως -σώνει και καλά- θέλετε να απαντήσετε, κάντε το αλλά δώρο δεν έχει.)

(Art by leonidafremov)

Greek Rider

Σπάνια ή ποτέ (δεν θυμάμαι τώρα και βαριέμαι να ψάχνω στο αρχείο) κάνω ποστ - αναφορά σε άλλο μπλογκ. Αυτή τη φορά όμως θα κάνω μια εξαίρεση γιατί το ιστολόγιο του Greek Rider (http://greekrider.blogspot.com) αποτέλεσε σημείο αναφοράς για μένα τον τελευταίο καιρό.

Ψάχνοντας να βρω στο διαδίκτυο αλλά και στον έντυπο τύπο άρθρα για την οικονομική κρίση στις ΗΠΑ, έτσι ώστε να έχω μια ολοκληρωμένη άποψη για το θέμα, κατέληξα στο μπλογκ του Greek Rider. Πρώην τραπεζικός (αν έχω καταλάβει καλά), γράφει με έναν απλό, σαφή, ψύχραιμο & ειλικρινή τρόπο για τα διάφορα πολιτικοοικονομικά φαινόμενα. Επιπλέον ένα άλλο σημαντικό προσόν αποτελεί το ότι είναι... μοτοσικλετιστής. Βρήκα το μπλογκ του μέσω ενός σχολίου που άφησε σε ένα "μοτοσικλετιστικό" μου ποστ.

Διαβάστε ιδιαίτερα το κείμενο του με τίτλο "Οι επιλογές της ελεύθερης βούλησης". Πολύ καλό! Αν και είναι λίγο διαφορετικό από το συνήθη τρόπο γραφής του Greek Rider.

Το παζλ στον αέρα

Λύνοντας γρίφους στο σκοτάδι περικυκλωμένος από υγρούς πέτρινους τοίχους. Ή ένα κρύο φθινοπωρινό Σάββατο βράδυ σε μια μικρή επαρχιακή πόλη.

Διαπίστωση

Φυλακισμένος από τον ίδιο του τον εαυτό ένιωθε ο Κ. Έτσι αποφάσισε να επισκεφθεί τις τρεις τυφλές γριές που υφαίνουν -αιώνια- τη μοίρα. Βρήκε όμως μόνο τους τάφους τους.

(Art by shimoda7)

Yamaha R1 2009

Η Yamaha παρουσίασε φωτογραφίες της νέας κορυφαίας της σούπερσπορ μοτοσυκλέτας. Η εμφάνιση παρέμεινε στις ίδιες σχεδιαστικές γραμμές με το προηγούμενο μοντέλο με εξαίρεση μερικές καλαίσθητες μικρές αλλαγές όπως π.χ. τα φώτα της μοτοσυκλέτας.

Πολλές όμως είναι οι αλλαγές στα μηχανικά μέρη. Θεωρείται επαναστατική καινοτομία η «ασύμμετρου» τύπου σειρά ανάφλεξης. Σε αντίθεση με την συνήθη για τους τετρακύλινδρους κινητήρες, παράλληλη κίνηση των πιστονιών ανά ζεύγος, στο νέο R1, το κάθε πιστόνι κινείται ανεξάρτητα, χωρίς να έχει «ζευγάρι» που να διαγράφει την ίδια κίνηση παράλληλα με αυτό. Αυτό προσδίδει γραμμικότητα στην απόδοση του κινητήρα και ροπή από τις χαμηλές στροφές. Είναι τεχνολογία που προέρχεται απευθείας από την αγωνιστική Yamaha M1 του V. Rossi! Επίσης είναι γεμάτη με ηλεκτρονικά συστήματα που υπόσχονται ιδανική μεταφορά των 182 ίππων στον δρόμο.

Με το νέο R1 η Yamaha βάζει στόχο την κορυφή. Μένει να διαβάσουμε τα πρώτα τεστ στον δρόμο για να δούμε αν θα τα καταφέρει...

Αναμνήσεις από το μέλλον & από το παρελθόν

Η ώρα ήταν 00:55. Βρισκόταν στο ίδιο μπαρ για άλλο ένα βράδυ. Ο πυκνός καπνός των τσιγάρων έδινε στη βαρετή διακόσμηση μια νοσταλγική -σχεδόν φιλμ νουάρ- νότα. Παρέμενε όμως αδιάφορη. Στεκόταν όρθιος στο μπαρ μπροστά, πολύ κοντά στην είσοδο του μαγαζιού, κρατώντας άχαρα το μπουκάλι της μπύρας. Είχε πολύ κόσμο. Ήταν Σαββατόβραδο. Μάταια οι φίλοι του προσπάθησαν να τον πείσουν να περάσουν στο βάθος. Ο Κ. ήθελε να μείνουν εκεί, μπροστά, στην είσοδο. Σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς κοιτούσε τη γυάλινη πόρτα. Σαν να περίμενε να δει κάποιον ή μάλλον κάποια. Στην πραγματικότητα όμως δεν είχε τίποτα να περιμένει. Ίσως να ήταν η ελπίδα που τον είχε δέσει σε αυτό το σημείο. Ελπίδα όμως για πιο πράγμα; Δεν μπορούσε να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση.

Άρχισε να παρατηρεί τα πρόσωπα των γυναικών που έμπαιναν. Προσπαθούσε να φανταστεί από που ερχόταν, τι έκαναν πριν έρθουν εδώ (π.χ. την ιεροτελεστία της ετοιμασίας τους), πια ήταν η κινητήρια δύναμη που τους ώθησε να φτάσουν ως εδώ. Προσπαθούσε να φανταστεί τι σκεφτόταν. Τι περίμεναν να βρουν και τελικά τι βρήκαν σε αυτό το μέρος.

Ξαφνικά άρχισε να αισθάνεται το χρόνο να προχωρά αργά γύρω του. Σαν να μην είναι πια μέρος αυτού του κόσμου αλλά ένας τρίτος παρατηρητής που τα έβλεπε όλα σε slow motion. Σκέφτηκε ότι δεν έπρεπε να πάρει το κόκκινο χάπι. Η άγνοια είναι ευλογία. Γέλασε. Τελικά είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Δεν υπήρχε ούτε κόκκινο ούτε μπλε χάπι, μόνο ένας φαντασιόπληκτος, ονειροπόλος χτυπημένος από την ανία και την καθημερινότητα άνθρωπος που εναγωνίως προσπαθούσε να βρει ένα βλέμμα για να πιαστεί. Για να σωθεί.

"Τι σκέφτεσαι και γελάς;". Η φωνή μιας καλής του φίλης τον επανέφερε στον "πραγματικό" χρόνο. "Κάτι που δεν μπορώ να το μοιραστώ" απάντησε εκείνος προσπαθώντας ταυτόχρονα να το κάνει να ακουστεί έξυπνο.

Τότε μπήκε εκείνη. Ο Κ. χαμογέλασε και προσπάθησε να συναντήσει τη ματιά της για να τη χαιρετήσει. Μάταια. Τον προσπέρασε γρήγορα χωρίς καν να τον δει. Σκέφτηκε να την πλησιάσει αυτός και της μιλήσει αλλά άλλαξε αμέσως σκέψη. Δεν ήταν καλός στο small talk. Γενικά δεν ήταν καλός στις δημόσιες κοινωνικές επαφές και ήδη εκείνη ήταν περικυκλωμένη από γνωστούς της.

Αποφάσισε ν΄ασχοληθεί με κάτι άλλο. Άρχισε να συμμετέχει στη συζήτηση των φίλων του.

Κ: Ναι, πιστεύω ότι ο Moon είναι δεξί χαφ και όχι μπακ και είναι γρήγορος, ό,τι πρέπει για να παίζει στη γραμμή.

Φίλος Κ: Ο Τσίλντρες πόσους πόντους έβαλε σήμερα;

Κ: Σιγά, ρε, μη κάτσω να δω φιλικό του ΟΣΦΠ και μάλιστα στο μπάσκετ. Μπάσκετ γενικά δεν βλέπω. Μόνο τον ΠΑΟ κι αυτόν από τον Μάρτιο και μετά.

Φίλος Κ: Σέρβις έκανες;

Κ: Όχι ακόμη. Σε 1.500 χλμ. Ποιος ξέρει πόσο θα μου στοιχίσει...

Άλλος Φίλος Κ.: Αυτή με το Yaris ήρθε;

Α, ναι ήταν κι αυτή με το κόκκινο Yaris. Η συζήτηση γι' αυτή τη κοπέλα είχε ξεκινήσει ως ένα γελοίο αστείο μεταξύ του Κ. και των φίλων του. Στη συνέχεια όμως ο Κ σκέφτηκε γιατί να είναι απλώς ένα αστείο και να μη προσπαθήσει για κάτι περισσότερο; Άλλωστε ήταν όμορφη κοπελίτσα. Δεν την ήξερε όμως καθόλου και αυτή τη στιγμή δεν μπορούσε να φανταστεί ένα τρόπο για να τη γνωρίσει.

Εκείνη τη στιγμή μπήκε η κοπέλα την οποία σκεφτόταν. Χαμογέλασε, σχεδόν ειρωνικά, με τις σκέψεις του. Τον προσπέρασε και πήγε στο βάθος του μαγαζιού. Δεν την ξαναείδε εκείνο το βράδυ. Είχε αλλάξει και τα μαλλιά της. Πιο ωραία ήταν όπως τα είχε πριν.

Η ώρα πέρασε και ήρθε η στιγμή να φύγουν. Έκανε κρύο. Μπήκε μόνος στο αυτοκίνητο, έβαλε δυνατά το αγαπημένο του cd και ξεκίνησε για το σπίτι του. Στον δρόμο τα Διάφανα Κρίνα του τραγουδούσαν:

Κάπου θα υπάρχουν άγγελοι Κάπου θα κρύβονται στη γη Κάποτε ήσαν άνθρωποι Ήσανε φίλοι και γνωστοί Σε μια ανυπόφορη γιορτή κάτω από δυνατή βροχή Σε είδα σε ναυάγια εκεί που λιώναν μόνοι σαράντα άντρες ναυτικοί δεμένοι στο τιμόνι Σε μια ανυπόφορη γιορτή κάτω από δυνατή βροχή Πήρες μα κι έδωσες πνοή στην πιο θολή μου μνήμη τώρα μπορώ να θυμηθώ πού σε είχα ξαναδεί Σε είδα σ' άθλιους καιρούς να μας σκορπάει το χιόνι να μπουσουλάμε απ' το ποτό και μόνο να νυχτώνει Πήρες μα κι έδωσες πνοή στην πιο θολή μου μνήμη τώρα μπορώ να αφεθώ στης μοναξιάς τη δίνη

Ξάπλωσε στο κρεβάτι του κι άνοιξε την τηλεόραση για να τον αποκοιμίσει. Σε ένα κανάλι μόλις άρχιζε η "Λάμψη" του Στάνλεϋ Κιούμπρικ. Σκέφτηκε πως μόνο τέτοιες ώρες βάζουν αξιόλογες ταινίες. Η συγκεκριμένη ήταν από τις αγαπημένες του. "All work and no play makes Jack a dull boy.".

Τελικά δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Ίσως να έφταιγε και η ταινία που έβλεπε. Για άλλη μια φορά ο Τζακ Νίκολσον τον καθήλωνε με την ερμηνεία του.

Μετάνιωσε που δεν πήγε να τη χαιρετήσει. Πήρε το κινητό κι έγραψε: "Γεια σου". Αποστολή.

Pre game post: Άρης - ΠΑΟ

Ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο ημίχρονο με την Ίντερ για το Τσάμπιονς Λινγκ έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο μέχρι στιγμής για τη φετινή σεζόν. Αν κι έχασε, δίκαια απέσπασε το χειροκρότημα από τους 65.000(!) οπαδούς του. Δεν είμαι σίγουρος, όμως, ότι αυτό αρκεί για να πάρει τη νίκη μέσα στο γήπεδο του Άρη. Οι συνθήκες είναι διαφορετικές, η ανάγκη για καλή άμυνα όμως μένει η ίδια. Διαβάζω ότι θα παίξουν στην άμυνα οι Μουν (δεξιά), Σαριέγκι (κέντρο), Βύντρα (κέντρο) & Σπυρόπουλος (αριστερά). Χμ... δεν μπορώ να πω ότι εμπνέει σιγουριά. Πρέπει όμως να κερδίσει το παιχνίδι αν θέλει να μείνει κοντά στη κορυφή.

Και ο Άρης όμως έχασε με 3-0 στη προηγούμενη αγωνιστική από τον Εργοτέλη. Επίσης στο παιχνίδι -που τον είδα- στην Ευρώπη ήταν άθλιος. Παίζει όμως στην έδρα του και θέλει απεγνωσμένα τη νίκη για να βελτιώσει το κλίμα τόσο στην ομάδα όσο και στους οπαδούς του. Οι τελευταίοι πέταξαν φέιγ βολάν στη προπόνηση του Άρη όπου αναγραφόταν στα ελληνικά και ισπανικά: "Για εμάς ο Αρης είναι ιδέα. Αφού λέτε στις δηλώσεις σας ότι ο κόσμος είναι η ψυχή της ομάδας, ήρθε η ώρα να καταλάβετε σε ποια ομάδα παίζετε και να το δείξετε με πράξεις στο γήπεδο.". Συγκινήθηκα τώρα λέμε...

Καταλήγοντας φαίνεται να είναι ένα ενδιαφέρον παιχνίδι και θα δείξω πίστη στην ομάδα μου λέγοντας πως το αποτέλεσμα θα είναι μια δύσκολη νίκη του Παναθηναϊκού κι ας εκτεθώ πάλι...

ΥΓ: Ο Μαγικός Αυλός στηρίζει τον Τεν Κάτε παρά τα λάθη που έχει κάνει. Στηρίζει όμως και την ελευθερία του λόγου και δηλώνει ευθαρσώς πως Goumas is our captain!