Επιτέλους νίκη για τη Πανάθα μετά από μια σειρά ανεπιτυχών αποτελεσμάτων. Μάλιστα η νίκη επιτεύχθηκε μέσα σε μια δύσκολη έδρα όπως είναι αυτή του Πανιωνίου. Οι παίκτες του ΠΑΟ έδειξαν πάθος και αγωνιστικότητα και έδωσαν μια βαθιά ανάσα στην ομάδα. Σπουδαίο ποδόσφαιρο δεν παίχτηκε ενώ η άμυνα έδειξε για άλλη μια φορά τις αδυναμίες της. Το σημαντικό όμως είναι οι τρεις πολύτιμοι βαθμοί της νίκης.
Ο ΠΑΟ χρειάζεται επειγόντως δύο καλά στόπερ, ηρεμία αλλά και σταθερότητα. Για το πρώτο πρέπει να περιμένουμε τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Για το δεύτερο ενήργησε σωστά -κατά τη γνώμη μου- ο Βγενόπουλος που βγήκε και στήριξε τον προπονητή μετά από τις ήττες. Για το τελευταίο θα πρέπει επιτέλους ο Τεν Κάτε να αποφασίσει πια είναι η βασική του ενδεκάδα και κατ' επέκταση ποιους παίκτες εμπιστεύεται. Μέχρι τώρα δείχνε ότι κανείς παίκτης δεν του εμπνέει εμπιστοσύνη... Επιπλέον κάτι αλλαγές τύπου Τζιόλη καλό είναι να περιοριστούν ή καλύτερα να εκλείψουν.
Και πάμε τώρα στο σημαντικότερο στοιχείο που ανέδειξε το ματς με τον Πανιώνιο. Αναφέρομαι στην αντιμετώπιση από τη διαιτησία. Πάντα θεωρούσα ότι το να μιλάνε για αδικία από τη διαιτησία οι "μεγάλοι" είναι τουλάχιστον γελοίο. Τα τελευταία χρόνια όμως το κακό έχει παραγίνει. Δεν σέβονται τον Παναθηναϊκό. Ο διαιτητής, ο κ. Ζωγράφος, ήταν σε εντεταλμένη υπηρεσία να οδηγήσει τους πράσινους σε ήττα. Και δεν νομίζω ότι υπερβάλλω σε αυτό. (Αναρωτιέμαι πως θα αντιμετωπίσει το "αφεντικό" του, τώρα που απέτυχε στην αποστολή του).
Το θέμα όμως είναι τι κάνει η διοίκηση του ΠΑΟ για να προστατεύσει τα συμφέροντα της ομάδας. Μέχρι τώρα φαίνεται να μην έχει καταφέρει κάτι σημαντικό σε αυτό τον τομέα. Τόσο ισχυροί άνδρες και δεν μπορούν να τα βάλουν με τα "κοράκια" του ελληνικού ποδοσφαίρου; Είναι να απορεί κανείς...