Ο Τζόνι είναι ένας 40χρονος εργένης, ραδιοφωνικός παραγωγός και ερευνητής δημοσιογράφος. Οι εκπομπές του μελετούν κοινωνικοπολιτικά θέματα, όπως το πρότζεκτ που τρέχει αυτόν τον καιρό: ταξιδεύει σε αμερικανικές μεγαλουπόλεις (από την Νέα Υόρκη και το Λος Αντζελες, μέχρι το Ντιτρόιτ και την Νέα Ορλεάνη) και παίρνει συνεντεύξεις από παιδιά κι έφηβους - κυρίως μεταναστών και υποβαθμισμένων κοινωνικών τάξεων.
Ο Τζόνι έχει μία αδελφή που δεν μιλάνε πια. Η τριβή της περιποίησης της μητέρας τους που έπασχε από Αλτσχάιμερ, ράγισε τη σχέση τους. Οι επιπόλαιες συμβουλές του για το πώς εκείνη πρέπει να να σωθεί από τον άντρα της, όταν εκείνος διεγνώσθη με ψυχική νόσο, έσπασαν το γυαλί. Για αυτό και το τηλεφώνημα της τον αιφνιδιάζει. Πρέπει να του αφήσει για λίγες μέρες τον Τζέσι, τον 7χρονο ανιψιό του.
Κάπως έτσι, τέλος η κοινωνική έρευνα, η βολική θεωρία για τον Τζόνι. Τώρα έχει όντως στην κηδεμονία του ένα πιτσιρίκι και πρέπει να μπει με κατεπείγουσα βουτιά στον μικρόκοσμό του - ένα σύμπαν σουρεαλιστικό και παιχνιδιάρικο, που διακόπτεται από αιφνιδιαστικές, κοφτερές, ειλικρινείς ερωτήσεις. Εσύ γιατί δεν παντρεύτηκες; Γιατί είσαι μόνος σου; Γιατί δεν έκανες παιδιά; Γιατί δεν μιλάς με την μαμά μου;
Θα τη χαρακτήριζα καλή ταινία. Αυτό είναι, ό,τι κι αν αυτό σημαίνει τελικά. Είναι ασπρόμαυρη, με πρωταγωνιστή τον Χοακίν Φοίνιξ. Είναι πολύ καλός στο φιλμ ο Φοίνιξ, ίσως πρέπει να δω περισσότερες ταινίες του. Χαμηλών τόνων αλλά "τσαλακώνεται", ταξιδεύει σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ, πολύ όμορφη η φωτογραφία, μέτριο το σενάριο που προδίδει τελικά το όλο πρότζεκτ.
Σχετικό λινκ:
Η Ζωή Συνεχίζεται (C'mon C'mon) του Μάικ Μιλς