Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015

Multiple choice

Photo: andymangold / flickr


Τη φράση "φωτιά και μαχαίρι στους άπιστους" τη έχει πει:

Α) Ισλαμιστής Ταλιμπαν/ISIS
B) Ορθόδοξος Πατριάρχης επί Βυζαντίου
Γ) Πάπας κατά το μεσαίωνα
Δ) Φανατικός Ραβίνος
Ε) Κατά καιρούς, όλοι οι παραπάνω.

Μπαίνουμε στο 2016 εντός ολίγου και ακόμη υπάρχει κόσμος που, δυστυχώς, τρώει τη φόλα.

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Κυριακάτικη εφημερίδα

Photo: NS Newsflash / photo on flickr

Ήταν σχεδόν ιεροτελεστία η ανάγνωση της κυριακάτικης εφημερίδας. Όλα ξεκίνησαν με την Αθλητική Ηχώ. Ως έφηβος που του άρεσε τα παρακολουθεί ποδόσφαιρο και ειδικά τη Πανάθα, δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Στη συνέχεια όμως καταλαβαίνεις ότι οι αθλητικές εφημερίδες απευθύνονται μόνο σε εφήβους, σε καμένους οπαδούς και σε ένα ειδικό κοινό οπότε τις βαριέσαι εύκολα (πόσες σελίδες να διαβάσεις πια για τον Χέλγκι Σίγκουρσον & τον Κώστα Μαλέκο;). Επόμενο βήμα η Ελευθεροτυπία, που μάλλον τη πέτυχα στα καλύτερα της εκείνη την εποχή, με πολύ καλά ένθετα και το καλύτερο ίσως περιοδικό που έχει βγάλει εφημερίδα, το Ε. Καθώς, μάλλον, διέκρινα τα κενά στην αριστερή ρητορική από τότε, άρχισα να αγοράζω και τη Καθημερινή που κρατούσε ένα αξιόλογο επίπεδο και μου άρεσε πολύ το στήσιμο της. Κατά κύριο λόγω διάβαζα τις κυριακάτικες εκδόσεις των δύο εφημερίδων κι άρχιζα πάντα με τα ένθετα/περιοδικά και τελευταία άφηνα το κύριο σώμα που ασχολούνταν με πολιτικά ζητήματα. Τώρα που το σκέφτομαι αυτές οι αναγνώσεις διαμόρφωσαν κατά ένα σημαντικό ποσοστό τις απόψεις μου. Μαζί βέβαια με δύο άλλες αγάπες, το περιοδικό Μοτό και το ένθετο για τα κόμικς τη Ελευθεροτυπίας της Τετάρτης, το 9. Αυτά όμως θα γίνουν ένα ξεχωριστό ποστ.

Ήταν μια αγαπημένη συνήθεια για το πρωινό της Κυριακής, είτε στη βεράντα του πατρικού μου το καλοκαίρι είτε στο φοιτητικό μου σπίτι στη Θεσσαλονίκη το χειμώνα. Ένα από τα πράγματα που χάρηκα στη Θεσσαλονίκη ήταν που θα μπορούσα να βρίσκω άνετα τις εφημερίδες που ήθελα καθώς στο χωριό αν αργούσες λίγο να ξυπνήσεις τα περιορισμένα κομμάτια που είχε το μοναδικό περίπτερο έκαναν φτερά. Ο χρόνος όμως πέρασε, άλλαξαν οι συνήθειες, ήρθε το ευρυζωνικό ίντερνετ, τα εκδοτικά συγκροτήματα έπεσαν σε παρακμή και πλέον άλλαξαν και τα κυριακάτικα πρωινά. Ίσως προς το καλύτερο θα μπορούσε να πει κάποιος. Τώρα έχεις απίστευτο όγκο πληροφορίας στη διάθεση σου. Παρόλα αυτά μου προκαλεί νοσταλγία να βλέπω εφημερίδες κρεμασμένες κατά τη διάρκεια μιας Κυριακάτικης βόλτας σαν τη σημερινή.

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

#ParisAttacks


Τρεις σημειώσεις για τις επιθέσεις στο Παρίσι και το Ελληνικό ίντερνετ:

Νο 1. Είναι συγκλονιστικό μια Παρασκευή βράδυ, ενός Νοέμβρη, κι ενώ ζεις στη πρωτεύουσα του δυτικού κόσμου να ακούς τον πρωθυπουργό σου να λέει να μην βγεις από το σπίτι σου για λόγους ασφαλείας. Μου είναι αδιανόητο. Θα έρθει τώρα η (αριστερίζουσα) αστυνομία θλίψης να σου πει "ναι, αλλά για τη Βηρυτό που σκοτώθηκαν 50 άτομα σε επίθεση αυτοκτονίας δεν έγραψες κάτι". Ναι δεν έγραψα κάτι, δεν το ήξερα μέχρι να κάνεις το εξυπνακίστικο σχόλιο σου αλλά κι εσύ δεν έγραψες τίποτα μέχρι τη στιγμή που θέλησες να μας θαμπώσεις με το ανθρωπιστικό σου μεγαλείο. Και να το ήξερα όμως πάλι θα έγραφα κάτι για το Παρίσι και όχι για τη Βηρυτό. Όχι γιατί δεν έχει σημασία η ζωή των ανθρώπων στον Λίβανο αλλά ταυτίζομαι περισσότερο με έναν Γάλλο πολίτη που πάει σε μια μεταλ συναυλία ένα βράδυ Παρασκευής παρά με μια έκρηξη στη μέση ανατολή. Ίσως να μην είμαι τόσο υπέροχος αριστερός άνθρωπος όπως εσύ, ίσως να μην ζω πάνω σε ένα απαλό σύννεφο όπως εσύ, ίσως να μην είμαι τόσο υποκριτής όσο εσύ.

Νο 2. Αγαπητοί θρησκευόμενοι Έλληνες χριστιανοί πολίτες, τον "κάψατε" τον Παίσιο όπως η Πανάθα τον Νίνη. Ο σούπερ σταρ της ορθοδοξίας είχε προβλέψει και τις επιθέσεις στο Παρίσι. Oh Mon Die! Μόνο το ΠΑΟ - ΟΣΦΠ της επόμενης Κυριακής δεν έχει προβλέψει για να το παίζαμε και στο στοίχημα. Διαβάζεις συγκλονισμένος για το τρομαχτικό χτύπημα, κάνεις το λάθος να μπεις Facebook και τα πρώτα ποστ είναι για τον Παίσιο και την ακόμη μια πετυχημένη του προφητία. Έλεος.

Νο 3. Καμία δικαιολογία για τους δολοφόνους. Μου αρέσουν και μένα οι θεωρίες συνωμοσίας ενώ πρέπει να είναι αφελής κανείς για να μην βγάζει συμπεράσματα όταν συνδυάζει λέξεις όπως ΗΠΑ, πετρέλαιο, όπλα, έλεγχος, χρήματα κτλ. Δεν μπορώ να δικαιολογήσω, όμως, αυτούς που σκότωσαν αθώο κόσμο στο Παρίσι. Είναι δολοφόνοι. Τέλος. Επίσης με λυπεί ότι πολύς προοδευτικός κόσμος προσπαθεί να υποστηρίξει το ισλάμ. Αυτό το τερατούργημα που αποτελεί ντροπή για την ανθρωπότητα στον 21ο αιώνα. Σύντροφοι χάθηκε η μπάλα.

ΥΓ.: Στη φωτογραφία είναι το δημαρχείο της Καβάλας. Για να είμαι ειλικρινής δεν το είδα ζωντανά. Το αντέγραψα από τη σελίδα του Δήμου στο FB. Απλώς το αναφέρω γιατί κάποια ειδησεογραφικά κανάλια/site την πάτησαν με την φωτοσοπ ακρόπολη.

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

BMW G 310R


Η τελευταία μονοκύλινδρη μοτοσυκλέτα της BMW με μικρό κυβισμό ήταν το 1948. Ήταν 250 κ.εκ. και είχε 12 άλογα. Η νέα μοτοσυκλέτα της Βαυαρικής εταιρείας, η G 310R, έχει 313 κ.εκ. και 34 ίππους. Ακολούθησε λοιπόν και η BMW τη μόδα του downsizing που ξεκίνησε από τα εργοστάσια αυτοκινήτων και τα τελευταία χρόνια πέρασε και στο χώρο των δύο τροχών. 

Μόνο ως θετικό μπορώ να το εκλάβω αυτό. Πλέον τα μοντέλα με χαμηλό κυβισμό, οικονομική κατανάλωση αλλά και που μπορούν να σου προσφέρουν τις χαρές της δίκυκλης μετακίνησης έχουν πληθύνει προς όφελος όλων αυτών που δεν τους ενδιαφέρουν οι πίνακες με τις τελικές ταχύτητες και τις ιπποδυνάμεις αλλά ψάχνουν την πρακτικότητα, την ουσία, τη χαρά της απλότητας. 

Ουκ εν το πολλώ το ευ έλεγαν οι κάτοικοι αυτού του τόπου μερικές χιλιάδες χρόνια πριν, keep it simple λένε πολλοί στην εποχή μας και το οποίο βρίσκει εφαρμογή και στους 2 τροχούς. Παράλληλα οι οικονομικές συγκυρίες του καιρού μας οδηγούν πολλούς σε πιο οικονομικές λύσεις. Επίσης αρκετοί δεν επιθυμούν να διαθέσουν μια μικρή περιουσία για αγορά μοτοσυκλέτας μεγάλου κυβισμού για να ικανοποιήσουν το αίσθημα ελευθερίας που προσφέρουν τα δίκυκλα. Επομένως η αγορά μιας μοτοσυκλέτας 250-500 κ.εκ., μονοκύλινδρη ή δικύλινδρη είναι μονόδρομος. 

Αυτή την ανάγκη καλύπτουν μοντέλα σαν την G 310R, η οποία μάλιστα, πιστεύω ότι είναι μία από τις καλύτερες επιλογές, λόγω ποιότητας BMW, φρέσκιας & όμορφης εμφάνισης και -σχετικά- χαμηλής τιμής καθώς θα κατασκευάζεται στην Ινδία.

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015

Δημόσιο forever

Διαβάζω για αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους από το νέο έτος. Αυτό είναι το πιο διαστροφικό που μπορεί να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα πει κάποιος ότι δεν πρέπει να στρεφόμαστε ο ένας εναντίον του άλλου σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς κι ότι η ενότητα και η αλληλεγγύη θα βοηθήσει να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Ισχύει αυτό, με μερικές εξαιρέσεις θα προσθέσω όμως. Μια από αυτές είναι οι καλοαναθρεμμένοι δημόσιοι υπάλληλοι. Προσπαθώντας με δυσκολία και άγχος να τα βγάλω πέρα οικονομικά με την οικογένεια μου, πληρώνοντας συνέχεια νέους φόρους, με εξοργίζει να διαβάζω για καθαρίστριες που βαπτίστηκαν γραμματείς δικαστών εν μια νυκτί ώστε να επιστρέψουν στον κήπο της Εδέμ, το ελληνικό δημόσιο. Δεν θέλω να τους βάλω όλους στο ίδιο τσουβάλι. Λόγω της δουλειάς μου έχω συχνές επαφές με υπηρεσίες του δημοσίου, εδώ στην Καβάλα. Υπάρχουν εργαζόμενοι που πραγματικά τιμούν τα χρήματα που παίρνουν και κάνουν ότι μπορούν για να εξυπηρετήσουν. Δυστυχώς είναι μειοψηφία και πολύ φοβάμαι είναι κι αυτοί που δεν θα πάρουν κάποια προαγωγή καθώς οι επαγγελματίες εργοπατέρες και τα κομματόσκυλα, αυτή η μαύρη ράτσα που δεν ψόφησε ακόμη, θα αλωνίζουν και θα κάνουν ότι θέλουν στο τσιφλίκι τους a.k.a. ελληνικό δημόσιο.

Έχω τη πεποίθηση ότι όταν η Ελλάδα θα πάψει -κάποια στιγμή- να υπάρχει το ελληνικό δημόσιο θα συνεχίσει να υφίσταται. Βγαλμένο λες από κάποιο μυθιστόρημα το Καφκα και σαν τις κατσαρίδες θα συνεχίσει να επιζεί και μετά από μια πυρηνική καταστροφή. Φυσικά και δεν είναι η μόνη αιτία που φτάσαμε ως εδώ, είναι όμως μία από τις σημαντικότερες.

Και όπως τραγουδούσαν κάποτε τα Ημισκούμπρια:
"Από δω δεν με κουνάνε ούτε τα κομάντα
Γιατί τα ξύνω μόνιμα, δημόσιο για πάντα!".