Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

...and went for a ride

James Dean

Clint Eastwood

Marlon Brando

Steve McQueen

"It still pleases me to be awake during the dark, early hours before morning when everyone else is still asleep. I’ve been that way since I first moved to New York. I do my best thinking and writing then. During those early years in New York, I often got on my motorcycle in the middle of the night and went for a ride–anyplace. There wasn’t much crime in the city then, and if you owned a motorcycle, you left it outside your apartment and in the morning it was still there. It was wonderful on summer nights to cruise around the city at one, two, or three A.M. wearing jeans and a t-shirt with a girl on the seat behind me. If I didn’t start out with one, I’d find one." - Marlon Brando.

Equus caballus


The fellowship of the... tourists.

[Λιθότοπος, Σέρρες. Equus caballus]

Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Let it be


And in my hour of darkness she is standing right in front of me,
speaking words of wisdom, let it be.

[O δρόμος προς μια απομακρυσμένη παραλία, Καβάλα. Φωτογραφία επεξεργασμένη στο Gimp]

Κυριακή 24 Απριλίου 2011

Βάρκες


Και θα κάνουμε το τελευταίο μας ταξίδι χωρίς τον βαρκάρη.
[Λίμνη Κερκίνη, Σέρρες. Φωτογραφία επεξεργασμένη στο Gimp.]

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Όνειρα και πραγματικότητα

Ονειρεύτηκα χθες πως άλλαξα δουλειά και ότι πήρα καινούργια μοτοσυκλέτα. Έβγαλε το μυαλό μου στην επιφάνεια τις επιθυμίες που κοχλάζουν μέσα μου τον τελευταίο καιρό. Και στα δύο όνειρα όμως δεν έφτασα στην ολοκλήρωση. Δεν είδα τη πρώτη μέρα στη νέα δουλειά αλλά το τελευταίο που θυμάμαι ήταν μια περιπλοκή καθώς θα έφευγα από τη παλιά μου δουλειά. Επίσης ξύπνησα λίγο πριν κάνω τη πρώτη βόλτα με τη νέα μοτοσυκλέτα (που ήταν η "απάντηση" της Kawasaki στη Honda CBR600F και στη Diversion της Yamaha αλλά δεν ήταν η ER6F, ήταν τετρακύλινδρη και έμοιαζε με προηγούμενη έκδοση του ΖΧ. Και ήταν μαύρη.) 

Αυτό που με προβληματίζει είναι πως έμειναν ανεκπλήρωτα και τα δύο όνειρα. Σαν να έφτασα στη πηγή αλλά τελικά νερό δεν ήπια. Με αφορμή και κάποιες σκέψεις που έκανα πριν βδομάδες όταν ήμουν πολύ κοντά στο να αλλάξω πράγματι μοτοσυκλέτα, μάλιστα δοκίμασα και μερικές αλλά τελικά έκανα πίσω (και την άλλη βδομάδα θα πάω το XT για service), νομίζω ότι φοβάμαι όταν κάτι που επιθυμώ πολύ, φτάνει αρκετά κοντά στο να πραγματοποιηθεί. Αυτό έχει αποτέλεσμα να κάνω πίσω τη τελευταία στιγμή. Πρέπει να υπάρχει κάποιος να με "σπρώξει" για να πραγματοποιήσω μια σημαντική αλλαγή στη ζωή μου (δεν θα αλλάξει εντελώς τη ζωή μου μια νέα μοτοσυκλέτα αλλά είναι απλώς η αφορμή για τον προβληματισμό μου). Είμαι τόσο αναποφάσιστος και διστακτικός μερικές στιγμές που ακόμη κι εγώ με βαριέμαι. Φαντάσου πόσο περισσότερο κουράζω τους κοντινούς μου ανθρώπους.

Αν ζούσα σε κάποια τηλεοπτική σειρά ή ταινία, θα ξυπνούσα "αλλαγμένος" και θα έκανα όλα αυτά που ονειρεύτηκα. Ζω όμως στην πραγματικότητα, ξύπνησα με μικτά συναισθήματα και με τον προβληματισμό που παραθέτω σε αυτό εδώ το κείμενο. Το μόνο που θέλω τώρα είναι παρέα για καφέ κάτω από αυτόν τον υπέροχο ανοιξιάτικο ήλιο και ποιος ξέρει, ίσως -αργά ή γρήγορα- να πραγματοποιήσω και τα δύο αυτά όνειρα.

Τα λέμε.

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

Περί θρησκείας & twitter


Αν έτυχε να διαβάσεις και στο παρελθόν αυτό εδώ το μπλογκ, αγαπητέ αναγνώστη, θα ξέρεις ότι γενικά με τις θρησκείες δεν έχω τη καλύτερη σχέση. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν σέβομαι και τις επιλογή του κάθε ανθρώπου να είναι θρήσκος, ν' ακολουθεί τις παραδόσεις και τα τελετουργικά της θρησκείας του. Αρκεί φυσικά να σέβεται κι αυτός τη επιλογή μου να πιστεύω με τον δικό μου τρόπο ή να μην πιστεύω καθόλου.

Διαβάζοντας τη Μεγάλη Εβδομάδα το twitter ένιωσα την ανάγκη να υπερασπιστώ τους ανθρώπους που πήγαιναν εκκλησία. Ναι σωστά διάβασες, να υπερασπιστώ το δικαίωμα του καθενός να παρακολουθήσει με ευλάβεια τις λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας. Οι εξυπνάδες και τα αστεία σχετικά με τη θρησκεία  κατάντησαν από εύστοχα σχόλια να είναι επαναλαμβανόμενα κλισέ, αστεϊσμοί επιπέδου Σεφερλή και σνομπ ατάκες για τον "αμόρφωτο" λαουτζίκο που νηστεύει, κοινωνεί, πηγαίνει στην εκκλησία. Φτάσαμε στο σημείο κάποιοι άνθρωποι να... "απολογούνται" επειδή πήγαν π.χ. στην αποκαθήλωση και τους άρεσε.

Χλευάζοντας τη πίστη του καθενός γίνεσαι, αν όχι χειρότερος, σίγουρα ίδιος με τον κάθε γραφικό θρησκόληπτο.

Καλή Ανάσταση.

ΥΓ: Στη φωτογραφία είναι το tweet της συμπολίτισσας Ann0uka που φαίνεται πως έκανε παρόμοιες σκέψεις με τον γράφοντα.

Πάσχα


Banksy
(via _ntinti_ @twitter)

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

V


Και μην ξεχνάς, ο χρόνος τρέχει και δεν σε περιμένει. Οι στιγμές χάνονται σαν τα πουλιά που πετούν σε σχηματισμό V προς το ηλιοβασίλεμα. Μην αρχίσεις να τρέχεις για να προφτάσεις. Δεν χρειάζεται. Μόνο να μην μένεις στάσιμος. Να μην χορταριάζεις. Συνεχώς νέοι δρόμοι ανοίγονται μπροστά σου. Είναι εκεί κι ας μην τους δίνεις σημασία. Δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς. Δεν ζητούν όμως τον χρόνο σου. Να τους επιλέξεις περιμένουν. Κλείσε τον θόρυβο από τα ηχεία. Άκου αυτό το υπόγειο τραγούδι που σου λέει μόνο ένα πράγμα: Όλα είναι δρόμος.

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Συμβιβασμός

Μια λέξη που μπορεί να σου καταστρέψει -αν όχι τη ζωή- τα όνειρα σου. Μπαίνει ύπουλα στη καθημερινότητα σου και σε μεταλλάσσει. Σε κατατρώει αργά, από μέσα, με σύμμαχο και κάλυψη τον ρεαλισμό. Σε οδηγεί, βήμα - βήμα, μακριά από την αλήθεια σου. Δεν το καταλαβαίνεις γιατί συμβαίνει αργά και πάντα με τον ορθολογισμό για σημαία. Κάποια στιγμή, όμως, κοιτάς πίσω, πάνω από τον ώμο σου, και βλέπεις ότι έχεις απομακρυνθεί πολύ. Τόσο πολύ που πια δεν είναι ούτε ένα σημάδι στο ορίζοντα. Τόσο πολύ που δεν θυμάσαι γιατί γύρισες να κοιτάξεις πίσω.

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Νίκος Παπάζογλου


Και να ξέρες πόσες φορές με είχε λυτρώσει ο "Άυγουστος" Νίκο...

Ένα κόκκινο φουλάρι ήταν μια ανάσα μέσα στο κόσμο των δυσκοίλιων γκρίζων γραβατών.

Καλό ταξίδι.

Και ένα σχόλιο που διάβασα στο YouTube και δεν μπορούσα να μην το αναδημοσιεύσω εδώ:
"Ο Χατζιδάκις ξεσκονίζει παρτιτούρες, ο Άσιμος με τον Παύλο κουρδίζουν κιθάρες, ο Λοίζος έπιασε στυλό να γράψει, ο Ξυδούς με τον Μανώλη τον Ρασούλη τριγυρνάνε ανήσυχοι και σιγοτραγουδάνε. Όλοι έτοιμοι, περιμένουν το μπαγλαμαδάκι του Νικόλα. Ε, ρε γλέντια σήμερα στην απάνω γειτονιά. Στη κάτω γειτονιά ήρθε Μεγάλη Παρασκευή πριν τη Μεγάλη Βδομάδα."

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Moto Guzzi Norge 8V GT


This is happiness.

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Ποιος καίγεται απόψε και μύρισε η πόλη αγάπη;

Είναι μερικές φορές που με πιάνει αυτό το "θέλω να εξαφανιστώ από τον κόσμο, ν' ανέβω σε βουνό πάνω και μόνο να κοιτάω τ' αστέρια το βράδυ και να μην κάνω τίποτα άλλο". Το γελοίο του πράγματος είναι ότι οι αφορμές είναι ασήμαντες. Ίσως αποτελούν τη τελευταία σταγόνα που γεμίζει το ποτήρι της ψυχικής μου κούρασης.

Κουράστηκα. Νιώθω ότι ζω τη ζωή ενός άλλου, τον κοιτάω από τον φεγγίτη που ξαπλώνει το κρεβάτι μου, που οδηγεί το αυτοκίνητο μου, που κάθεται στο γραφείο μου.

Χάθηκα. Γι' αλλού είχα ξεκινήσει, πως έφτασα εδώ που αυτοκτονούν τα όνειρα; Πότε πήρα αυτή τη λάθος στροφή και δεν το κατάλαβα;

Αλλαγή. Θέλω ν' αλλάξω τα πάντα αλλά θέλει θάρρος και υπομονή κι εγώ αρχίζω να ξεμένω και από τα δύο.

Η ζωή όμως είναι απρόβλεπτη. Σε αυτή στηρίζω τις τελευταίες μου ελπίδες.

*Ο τίτλος του ποστ είναι στίχος του Γ. Αγγελάκα.

Stairway to heaven


Περιοχή σπηλαίου Μαρά (Αγγίτης), Κοκκινόγεια, Δράμα.

Κυριακή 10 Απριλίου 2011

Πρελούδιο/προσχέδιο

Το αίμα έσταζε ακόμη από το μαχαίρι που κρατούσε στο χέρι, τόσο δυνατά, που είχαν ασπρίσει οι σύνδεσμοι των δακτύλων. Κοιτούσε με μάτια κενά, ψυχρά σαν να ήταν αφηρημένη. Σκεφτόταν όλα αυτά που θα ακολουθούσαν. Ένα ξερός χτύπος στη πόρτα του δωματίου την έβγαλε από τις σκέψεις. Χάιδεψε το δαχτυλίδι και πρόφερε τις λέξεις που είχε μάθει πριν μερικές μέρες. Η πύλη άνοιξε και πήδηξε γρήγορα μέσα. Καθώς χανόταν άκουσε το ουρλιαχτό της υπηρέτριας που σήμανε την αρχή των γεγονότων που θα άλλαζαν όλη την Αρλάικ.

Η αγορά ήταν πολύβοη, κόσμος πηγαινοερχόταν μπροστά στους πάγκους και τα μικρομάγαζα όπου έμποροι και παραγωγοί διαλαλούσαν τη πραγμάτια τους με βροντερή φωνή. Μόνο ο Γκρένιον αμίλητος χτυπούσε με δύναμη το αμόνι σφυρηλατώντας ένα σπαθί. Ήταν μόνος στο μαγαζί καθώς ο πατέρας του είχε φύγει προς αναζήτηση κι αγορά πρώτων υλών. Αυτόν τον τομέα τον είχε αναλάβει ο πατέρας του μιας και ο Γκρένιον δεν ήθελε ν' αφήνει το μικρό του εργαστήριο, την αγαπημένη του τέχνη και να αναλίσκεται σε εμπορικές συζητήσεις. Γενικά δεν ένιωθε τόσο άνετα ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους όσο ένιωθε ανάμεσα στα εργαλεία του.

Άρχισε να σκέφτεται ταξίδια και τόπους μακρινούς, ανεξερεύνητους.

Την ονειροπόληση του Γκρένιον διέκοψε ο Άξερλικ, ο πελάτης και φίλος του, που ήρθε για να πάρει το σπαθί που είχε παραγγείλει. Είχε μεγαλώσει μαζί με τον Άξερλικ και ήταν από τους λίγους ανθρώπους στη ζωή του που μπορούσε ν' αποκαλεί φίλο, έστω κι αν δεν το είχε κάνει καμία φορά.

“Που ταξιδεύεις πάλι;” τον ρώτησε με τη δυνατή του φωνή.

“Πουθενά” απάντησε κοφτά ο Γκρένιον και συνέχισε να σφυρηλατεί από το σημείο που είχε σταματήσει.

“Άκουσες τα νέα; Έγινε δολοφονία στο παλάτι!”

...συνεχίζεται...

[Ένα προσχέδιο για μια νέα ιστορία.]

Τραπεζάκια έξω


Κι επίσημα άρχισε η περίοδος του φραπέ.

Kavalistas


"Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες", Νίκος Καζαντζάκης.

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Honda Crossrunner


Δεν έχω αποφασίσει ακόμη αν μου αρέσει το νέο δημιούργημα της Honda. Διχάζει η εμφάνιση. Η ιαπωνική εταιρία προσπαθεί να δημιουργήσει μια νέα κατηγορία όπου θα συνδυάζονται τα θετικά των σπορ-τούρινγκ μοτοσυκλετών (σπορ οδήγηση, δύναμη, κράτημα στον δρόμο) με τα προτερήματα των οn-off (εκτός δρόμου κίνηση, όρθια θέση οδήγησης, πρακτικότητα). Στοιχεία που με μια πρώτη ματιά μοιάζουν αδύνατο να συνδυαστούν.

Το Crossrunner μοιάζει να είναι η νέα Transalp αλλά το πλαίσιο και τα μηχανικά μέρη είναι από τη VFR800! Και ναι, σωστά θυμηθήκατε τη TDM που ήταν η αντίστοιχη προσπάθεια της Yamaha να παντρέψει αυτές τις δύο τόσο διαφορετικές κατηγορίες.

Ουσιαστικά η Honda προσπαθεί ν' αντιγράψει τη τάση που υπάρχει στους τέσσερις τροχούς με τα SUV, δηλαδή αυτοκίνητα που μοιάζουν με κακοτράχηλα 4Χ4 αλλά είναι δικίνητα και περνούν το 95% της ζωής τους στη πόλη και τους αυτοκινητόδρομους.

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Ελληνάρας


Μερικές φορές σκέφτομαι ότι μας αξίζει η χρεωκοπία* γιατί πολύ πριν τον οικονομικό όλεθρο υπήρξε μια άλλη χρεοκοπία, αυτή στη παιδεία μας. Θα μου πείτε ότι υπερβάλω για ένα παράνομο παρκάρισμα. Είναι όμως αυτό που κρύβεται πίσω από το παρκάρισμα. Η αντίληψη του Ελληνάρα. Είναι αυτή η αντίληψη που μας έφερε εδώ που είμαστε. Είναι αυτή η νοοτροπία του να βολέψω τον εαυτούλη μου και να πάνε να γαμηθούν όλοι οι άλλοι. Σιγά μην περπατήσω λίγο παραπάνω εγώ για να μπορεί να περάσει τη διάβαση κάποιος άνθρωπος με κινητικά προβλήματα. Τι το πήρα τότε το (ρουμάνικο) "jeep";

Μια δεύτερη ανάγνωση της φωτογραφίας αφορά το αυτοκίνητο. Πάντα πίστευα ότι τέτοιες συμπεριφορές είναι γνώρισμα των νεόπλουτων & πλούσιων με ακριβά τεράστια SUV που νομίζουν ότι τους ανήκουν οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια. Φαίνεται τελικά όμως ότι δεν κάνει οικονομικές διακρίσεις η γαϊδουριά, καθώς και με ένα φτηνό ρουμάνικο Dacia Stepway, πάλι μπορεί να είσαι βλάκας και να παρκάρεις μπροστά σε ράμπα για αναπηρικά αμαξίδια.

Πρέπει ν' αλλάξουμε μυαλά πρώτα απ' όλα και μετά θα έρθει και η οικονομική ανάκαμψη.

[photo by Skordoputsoglou @twitter]

*Βέβαια αυτοί που αξίζουν πολύ περισσότερο τη χρεοκοπία από όλους τους άλλους και κύριοι υπεύθυνοι είναι αυτοί που δεν θα τους αγγίξει. Πολιτικοί, εργολάβοι, καναλάρχες, μεγαλοδημοσιογράφοι, εφοπλιστές, κομματόσκυλα, "επαγγελματίες" συνδικαλιστές/εργατοπατέρες, λαμόγια κ.α.

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Toyota FT86 II concept






Μπορεί να μοιάζει λες και ξεπήδησε μέσα από "Need for speed" αλλά, κατά η ταπεινή μου γνώμη, είναι ο Ιαπωνικός βιομηχανικός σχεδιασμός στα καλύτερα του. Σε αυτό προσθέστε τον -τοποθετημένο στο κέντρο- δίλιτρο boxer κινητήρα που συνδυάζεται με εξατάχυτο μηχανικό κιβώτιο κι έχεις ένα πακέτο με όλα τα απαραίτητα συστατικά για αγνή οδηγική απόλαυση. Σύμφωνα με το www.autoblog.gr είναι ένα βήμα πριν τη παραγωγή. Τολμηρή κίνηση της Toyota στην εποχή των υβριδικών και της βενζίνης του 1,60 €/lt. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κρίση δεν τους αγγίζει όλους...

Σε ένα παράλληλο σύμπαν, αυτό είναι το αυτοκίνητο μου (βλέπω Fringe αυτή τη περίοδο κι έχω επηρεαστεί :-).