Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

Τόποι διαφορετικοί, τόποι κοινοί

Όταν πάω σε επίσκεψη που υπάρχουν άνθρωποι που δεν γνωρίζω, συνειδητοποιώ πόσο ασφυκτικοί είναι οι μικρόκοσμοι που έχουμε φτιάξει κι έχουμε κλειστεί μέσα. Γνωρίζεις ανθρώπους διαφορετικούς και σου φαίνονται σαν εξωγήινοι. Δεν εννοώ με εξωφρενικούς τρόπους ζωής που βλέπεις μόνο σε ταινίες αλλά απλούς καθημερινούς ανθρώπους που έχουν συλλάβει την έννοια της ζωής με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Και μόνο κάτι καλό μπορεί να βγει από τέτοιες συναντήσεις, νέα γνώση, διαπλάτυνση οριζόντων.

Πέρα όμως από τη πολύτιμη γνώση που θα αποκτήσεις, στο τέλος, θα ανακαλύψεις κι ένα κοινό μοτίβο που κρύβετε πίσω από το διαφορετικό. Σαν όλοι να προσπαθούμε να φτάσουμε στη κορυφή το βουνού ακολουθώντας διαφορετικά μονοπάτια. Κάπου, κάποτε, όμως αυτές οι διαδρομές συναντιούνται, διασχίζουν κοινούς τόπους. Βλέπεις τότε ομοιότητες που με τη πρώτη ματιά δεν είναι εκεί.  Αυτό σε ανακουφίζει λίγο για κάποιο λόγο. Ίσως να είναι η οικειότητα.

Elysium


Θαυμάσιο "ρεαλιστικό" πολιτικοποιημένο φιλμ επιστημονικής φαντασίας, στα χνάρια του District 9. Υπάρχουν αναφορές που δυστυχώς δεν είναι καθόλου επιστημονικής φαντασίας αλλά "επιστημονικής" πραγματικότητας (μετανάστες, ιατρική περίθαλψη για λίγους, συνθήκες εργασίας/εκμετάλλευσης). 

Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

Ατζέντα

Συνεργάτης της εταιρίας που δουλεύω μου έδωσε μια ατζέντα. Πάντα μου άρεσαν οι ατζέντες. Να γράφω στη κάθε μέρα. Να σημειώνω εκκρεμότητες, ραντεβού. Σου δίνουν τη ψευδαίσθηση ότι μπορείς να προγραμματίσεις τη ζωή σου. Δεν μπορείς. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ. Δεν ξέρω για εσένα αγαπητέ αναγνώστη. Έχω ακόμη τη περσινή ατζέντα. Χρησιμοποιημένες οι πρώτες 10 μέρες και μετά λευκά φύλλα. Κάπως έτσι θα πάει και η φετινή υποθέτω. Και η επόμενη, χρόνο μετά τον χρόνο. Μέχρι να γεμίσει το ράφι μου με άγραφες ατζέντες. Ώσπου να μην μου δίνουν πλέον.