Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Ε, ας γράψω κάτι κι εγώ για το iPad

Photobucket
Έχουν γραφτεί χιλιάδες ποστ για το νέο δημιούργημα της Apple. Μπορείς να διαβάσεις κριτικές & απόψεις που εκφράζουν θαυμασμό και μιλούν για επανάσταση μέχρι και γνώμες που διακρίνονται από απογοήτευση και κατηγορίες για την Apple για παιχνίδια μάρκετινγκ.

Ως συνήθως η αλήθεια είναι κάπου στη μέση (τείνοντας όμως προς απογοήτευση μεριά...). Εγώ είδα ένα ξεχειλωμένο iPhone που δεν μπορεί να πάρει τηλέφωνο αλλά έχει μια μεγάλη οθόνη που έχει την ικανότητα να χρησιμοποιηθεί ως e-reader (τρέμε kindle!). Και μπορείς να σερφάρεις στο ίντερνετ. Προσπαθεί να καλύψει το κενό που υπάρχει(;) ανάμεσα στα smartphones και τα netbooks. Ο χρόνος θα δείξει αν θα το καταφέρει.

Σίγουρα όμως έχει ένα τεράστιο μειονέκτημα που καταντάει γελοίο στο έτος 2010. Δεν έχει την ικανότητα multitasking! Μπορεί να κάνει ένα πράγμα τη φορά. Δηλαδή, για παράδειγμα, ή θα ακούς τα mp3 σου ή θα σερφάρεις ή θα διαβάζεις το ebook σου ή θα έχεις ανοικτές τις φωτογραφίες σου... Δεν μπορείς όμως να τα κάνεις ταυτόχρονα. Τραγικό!

Όσο για τη τιμή δεν νομίζω ότι χρειάζεται κάποιο σχόλιο. Είναι γνωστή η τιμολογιακή πολιτική της Apple...

Mπάλα είναι...

Photobucket
Φέτος ίσως είναι η πρώτη φορά μετά από χρόνια που περιμένω να δω με ανυπομονησία τα παιχνίδια του ΠΑΟ. Παίζει σε αυτό ρόλο ότι η Πανάθα είναι πρώτη αλλά πιο πολύ ότι περιμένω να δω παίκτες.

Τον Σισέ να το καρφώνει, τον Λέτο να "χορεύει" τους αμυντικούς, τον Ζιλμπέρτο να κάνει ορατό σε όλους μας τι σημαίνει αόρατος τοίχος, τον Καραγκούνη να σκίζεται σαν να είναι 18χρονος ποδοσφαιριστής που πρέπει ν' αποδείξει την αξία του, τον Τζόρβα να κάνει άλλη μια απόκρουση της δεκαετίας, τον Βύντρα να συναγωνίζεται σε psycho look τον Jack Nicholson στη "Λάμψη", κτλ.

Το αποψινό ματς με την ΑΕΚ μπορεί να είναι τελικά αδιάφορο ποδοσφαιρικά αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι κατάφερε -επιτέλους!- να γεννάει προσδοκίες αυτή η ομάδα στους φιλάθλους της πριν από κάθε παιχνίδι. Ευελπιστώ σε μια απόδοση, απόψε, σαν κι αυτή με τον Άρη, όπου ο Παναθηναϊκός έκανε το καλύτερο του παιχνίδι.

Τόσο ασήμαντοι... (Images from Hubble Space Telescope)

Photobucket
Στην ησυχία του γαλαξία.

Photobucket
Είμαστε τόσο μικροί.

Photobucket
Ο καλύτερος ζωγράφος είναι το σύμπαν.

Photobucket
Φως, σκοτάδι και οι γαλάζιοι φάροι.

Δείτε ακόμη περισσότερες φωτογραφίες από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble στο coolvibe.com.

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Ρίτα Αντωνοπούλου - Η Παναγία των Πατησίων



Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννα Κατσαγιώργη

Μα εμένα μου δώσε η ζωή λαχταριστές καμπύλες
που για τους άντρες άνοιγαν των ουρανών τις πύλες
και μου λέγαν στενάζοντας καθώς με παίρναν πρέφα
"Εσύ κερδίζεις μάνα μου και κύπελλο Ουέφα"

Rally Dakar 2010

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket

Photobucket
Φωτογραφίες από το φετινό Rally Dakar που έγινε στην Νότια Αμερική και όχι στην Αφρική λόγω προβλημάτων ασφάλειας. Οι φωτογραφίες φιλοξενούνται στο boston.com.bigpicture.

Με ένα DRZ στα χιόνια

Photobucket
Ποιος είπε ότι πρέπει να είναι καλοκαίρι για να οδηγήσεις την αγαπημένη σου μοτοσυκλέτα;

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Call Center

Ήταν Παρασκευή βράδυ και η Έλλη έκανε υπομονή για να περάσουν άλλες δύο ώρες και να τελειώσει η βάρδια της. Λίγοι συνάδελφοί είχαν παραμείνει στην αίθουσα που βρισκόταν και το γραφείο της. Οι προϊστάμενοι είχαν από ώρα φύγει. Τα περισσότερα φώτα είχαν σβήσει. Ησυχία. Τόσα χρόνια δούλευε στο τηλεφωνικό κέντρο και δεν είχε τίποτε να περιμένει. Ενώ μιλούσε στη γραμμή κοιτούσε έξω από το παράθυρο τον σκοτεινό ουρανό και το χιονόνερο που χρωματιζόταν από τα κίτρινα φώτα του επαρχιακού δρόμου.

-Ο κύριος Τερζόπουλος Άρης;
-Ο ίδιος...
-Σας καλώ εκ μέρους της τράπεζας Πειραιώς σχετικά με μια ληξιπρόθεσμη οφειλή.
-Ποια οφειλή;
-Η δόση της κάρτας σας έπρεπε να είχε καταβληθεί ως στις 16 Ιανουαρίου. Παρακαλώ περάστε από ένα ATM ή κατάστημα για να τακτοποιήσετε την οφειλή σας.
-Μα… ξέρετε, εδώ που βρίσκομαι δεν υπάρχει ATM ή τράπεζα.
-Πείτε μου, παρακαλώ, σε πιο νομό είστε για να σας πω που βρίσκεται το κοντινότερο υποκατάστημα.
-Μόλις έφτασα στον Πλούτωνα.

Είχε δίκιο, δεν υπήρχε ακόμη εκεί υποκατάστημα της κωλοτράπεζας για την οποία καλούσε. Πήγε να ρωτήσει πότε θα επιστρέψει αλλά η γραμμή είχε πέσει. Άλλη μια γραμμή έκλεισε χωρίς να πάρει «υπόσχεση πληρωμής». Θα την έπρηζαν πάλι τη Δευτέρα για τα χαμηλά ποσοστά επιτυχίας της.

«Δεν γαμιέται», σκέφτηκε.

Περίεργοι θόρυβοι ακούστηκαν τότε. Τα πάντα άρχιζαν να τραντάζονται. Το γυάλινο κτίριο άρχισε να σηκώνεται ψιλά, μεταλλικά μέρη άλλαζαν μορφή και θέση. Ένα ρομπότ σχηματίστηκε από το κτίριο και πέταξε προς το τέλος της ατμόσφαιρας. Προσπέρασε τη σελήνη ενώ από μακριά φαινόταν η Αφροδίτη. Η Έλλη αράξει στη καρέκλα της και απολάμβανε το ταξίδι. Είδε όλους του πλανήτες να περνάνε από το παράθυρο της. Τελευταίος ο Πλούτωνας πλησίασε τη πορεία του γυάλινου ρομπότ. Η Έλλη κατόρθωσε να δει και τον κο Τερζόπουλο να παίζει με τον σκύλο του σε μια κόκκινη έρημο του πλανήτη.

Το ρομπότ συνέχισε να ταξιδεύει. Η Έλλη έκλεισε το κινητό της και διέγραψε το προφίλ της στο Facebook. Ανέβασε τα πόδια της στο γραφείο κι άναψε ένα τσιγάρο.

Ένα χειμωνιάτικο πρωί... στη Καβάλα

Photobucket
Συννεφιασμένη & γκρίζα η πόλη, με σκοτεινή θάλασσα αλλά η βάρκα δεν φαίνεται να νοιάζεται για όλα αυτά. Ονειρεύεται, μόνο, πότε θα κινήσει ξανά για τον ορίζοντα.

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Honda CR-Z

click to enlarge

Όμορφο υβριδικό κουπέ από τη Honda με εμφάνιση που παραπέμπει στα CRX, τα γρήγορα κουπέ που είχαν στοιχειώσει την εφηβεία μας. Κινητήρας 1,5lt VTEC που συνδυάζεται με ηλεκτροκινητήρα 14 ίππων για να προσφέρει συνολικά 124 ίππους με χαμηλή κατανάλωση καυσίμου.

Μου άρεσε πολύ οι λιτή αεροδυναμική του σχεδίαση. Θα ήταν μια από τις επιλογές μου αν αγόραζα τώρα αυτοκίνητο. Αν η Honda είχε καλύτερη τιμολογιακή πολιτική θα το αποκτούσα χωρίς δεύτερη συζήτηση.

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Ζήσε μονάχα τη στιγμή;

Photobucket
Κυριακή. Πρωί. Συννεφιά. Και εκεί που πας να απολαύσεις τον καφέ σου καρφώνεται σαν σφήνα στο μυαλό σου ότι αύριο σε περιμένει τρελή δουλειά στο γραφείο. Και δεν μπορείς να αποβάλλεις αυτή τη σκέψη... Επικαλείσαι όλα τα κλισέ (ζήσε το τώρα, άδραξε τη μέρα, μπλα μπλα...), βάζεις Off Radio, διαβάζεις πρωτοσέλιδα αθλητικών εφημερίδων για να σκάσει το χειλάκι σου αλλά τα αποτελέσματα είναι προσωρινά. Ώσπου ακούς τη καλημέρα της στο κινητό σου και ο χωροχρόνος ξαφνικά αρχίζει να διαστέλλεται.

Λοιπόν "Ζήσε μονάχα την στιγμή και άσε το μετά / ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά".

Photo by Databhi

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Η Διαμαντένια Πύλη (Μέρος 7ο)

Ο Γκρένιον έβγαλε τη τελευταία ανάσα από το περίτεχνο θηκάρι της και θα ορκιζόταν πως, για μια στιγμή, διέκρινε ένα βλέμμα έκπληξης στο πρόσωπο του τέρατος. Τα πετράδια άστραψαν βγάζοντας μια έντονη λευκή λάμψη που κάλυψε το σπαθί σαν αύρα. Αυτό φάνηκε περίεργο στον τρομοκρατημένο άνδρα. Στη προηγούμενη μάχη που έδωσε με τα αροχνόμορφα πλάσματα το σπαθί είχε βγάλει μαύρη λάμψη. Τώρα όμως βρισκόταν σε άλλους κόσμους. Η φωτεινή αύρα του σπαθιού άρχισε να καλύπτει και τον ίδιο. Ένιωσε να ζεσταίνετε και οι φλέβες του να μετατρέπονται σε χείμαρρους που παρέσυραν κάθε αμφιβολία και φόβο έξω από το σώμα του.

Χωρίς να το σκεφτεί επιτέθηκε στον δαίμονα στοχεύοντας στη μαύρη του καρδιά. Ο Φαρέκ τράβηξε κι αυτός ένα ξίφος που ήταν δεμένο στη πλάτη του και απέκρουσε τη Τελευταία Ανάσα. Αμέσως άπλωσε το σπαθί του κι έκανε μια κίνηση σαν να ήθελε να κόψει στα δύο τον νεαρό άνδρα, στοχεύοντας στο κεφάλι. Ο Γκρένιον κατάφερε να αποκρούσει, με το σπαθί του να τραντάζεται και ρίχτηκε μανιασμένος στην επίθεση. Μόνο ο ήχος από το χτύπημα των σπαθιών έσπαζαν τη νεκρική σιγή. Ο δαίμονας είχε καθαρά το πλεονέκτημα της δύναμης αλλά και ο Γκρένιον, με τη βοήθεια του ιδιαίτερου σπαθιού του, δεν σταματούσε στιγμή να επιτίθεται. Χωρίς να το καταλάβει είχαν βρεθεί κοντά στη στενή πέτρινη γέφυρα που οδηγούσε στη Πύλη.

Οι επιθετικές κινήσεις του Φαρέκ ήταν τώρα πιο γρήγορες και δυνατές. Ο νεαρός άνδρας άρχισε να νιώθει τη κούραση στους μυς καθώς βρισκόταν πια σε κατάσταση άμυνας. Ο αντίπαλος του ήταν πολύ δυνατός και ούτε η δύναμη του σπαθιού μπορούσε να τον οδηγήσει στη νίκη. Άρχισε να απελπίζεται. Ο δαίμονας χαμογέλασε χαιρέκακα οσμίζοντας την απόγνωση του άνδρα που αφελώς εισέβαλε στο βασίλειο του.

«Αλήθεια, πίστευες πως θα μπορούσες να νικήσεις έναν θεό απλώς με ένα μαγικό σπαθί;» γρύλισε ο Φαρέκ, «σε κορόιδεψαν, άνθρωπε, τα πονηρά ξωτικά ώστε να κάνεις τη δουλειά τους, σε υπερεκτίμησαν και σε έστειλαν στο χαμό σου, όπως είχαν στείλει και τη μητέρα σου!»

Η οργή του Γκρένιον θέριεψε και ξεκίνησε με ορμή μια επίθεση για ν’ αφανίσει το τέρας. Εύκολα ο Φαρέκ τον απέφυγε και με μια γρήγορη κίνηση τον έσπρωξε προς τη γέφυρα. Πριν να προλάβει να σταθεροποιηθεί στη μικρή επιφάνεια της γέφυρας ο αντίπαλος του, ο άρχοντας της μαύρης αβύσσου του επιτέθηκε. Ο Γκρένιον στη προσπάθεια του να τον αποφύγει δεν κατάφερε να κρατήσει την ισορροπία του και άρχισε να πέφτει στο κενό. Τα μικρά διαβολικά φτερωτά πλάσματα άρχισαν να πετούν γύρω του. Ένα ζεστό φως τότε εμφανίστηκε από το βάθος της αβύσσου και τον τύλιξε στοργικά εκπληρώνοντας έτσι το όνειρο του που έβλεπε τον τελευταίο καιρό ο σιδεράς. Άρχισε ν’ ανεβαίνει μαγικά προς τη γέφυρα. Με κόπο κατάφερε να πιαστεί από την άκρη της γέφυρας και να σταθεί στα πόδια του.

Ο δαίμονας, αν και ήταν ξαφνιασμένος δεν έχασε ευκαιρία και όρμησε με το φρικτό σπαθί του. Ο θάνατος ήταν πολύ κοντά, όταν ξαφνικά μια τεράστια μορφή βγήκε πετώντας από τη Διαμαντένια Πύλη που έλαμπε στο τέλος της πέτρινης γέφυρας. Ήταν ο Έκμνεϊν, ο αρχαίος Μαύρος Δράκος που όρμησε στον Φαρέκ ξερνώντας θειάφι και φωτιά από το στόμα του. Η πύρινη επίθεση του ευγενούς πλάσματος κατάφερε να πληγώσει τον δαίμονα που αποπροσανατολίστηκε και έκανε μερικά βήματα πίσω.

«Ανόητε!» φώναξε ο Φαρέκ και έφτυσε προς τον Δράκο βλέποντας τον να πέφτει νεκρός στο έρεβος. Ο Έκμνεϊν ήταν πλάσμα του Φωτός και επομένως αυτό σήμαινε ότι δεν επιτρεπόταν να περάσει σε δαιμονικά βασίλεια. Η τιμωρία για μια τέτοια ενέργεια ήταν ο θάνατος. Είχε καταφέρει όμως να αποσπάσει τη προσοχή του δαίμονα από τον Γκρένιον που είχε ανακτήσει την αυτοκυριαρχία του και ήδη είχε πλησιάσει τον δαίμονα με την Τελευταία Ανάσα, το σπαθί των Θεών, να καίει σαν λάβα στα χέρια του. Το σήκωσε και με δύναμη το έμπηξε στο σκληρό δέρμα του εχθρού του. Ο Φάρεκ δεν πρόλαβε ν’ αμυνθεί καθώς το σπαθί έκοβε τις μαύρες σάρκες του. Η Τελευταία Ανάσα έβγαλε μια εκτυφλωτική λάμψη καίγοντας το δαιμονικό πλάσμα που έβγαζε άναρθρες κραυγές απόγνωσης. Το άψυχο σώμα του έπεσε πάνω στη γέφυρα χτυπώντας με δύναμη και στη συνέχεια κύλησε στο κενό που έχασκε από κάτω.

Ένα αίσθημα ανακούφισης πλημμύρησε τον Γκρένιον και άρχισε να περπατά προς τη Πύλη. Δεν άντεχε να μείνει στιγμή στον απεχθή αυτόν κόσμο. Στην άλλη πλευρά τον περίμενε ο πατέρας του που δακρυσμένος τον αγκάλιασε. Λίγο πιο πέρα ο Λαέκριον, θλιμμένος από τον χαμό του φίλου του, πήγε να αγκαλιάσει τον νέο ήρωα της Αρλάικ.

«Δεν θα τα είχα καταφέριε χωρίς τη θυσία του Έκμνεϊν…» είπε χαμηλόφωνα ο Γκρένιον. «Δεν έπρεπε να θυσιαστεί όμως για έναν άνθρωπο.»

«Φυσικά και άξιζε, γι’ αυτό και το έκανε. Ο Δράκος ήταν ένα σοφό ον» απάντησε ο Λαέκριον. «Η θυσία του δεν ήταν ανώφελη καθώς ο Φαρέκ νικήθηκε».

«Πες μου όμως τι ήταν αυτό που με έσωσε όταν έπεσα, τι ήταν αυτό το ζεστό φως που με ανέβασε πάλι στη γέφυρα;» ρώτησε ο Γκρένιον.

«Η μητέρα σου.» απάντησε ο πατέρας του. «Η αγάπη της, η δύναμη της ψυχής της, σε έσωσε. Ευγνωμονώ τους Θεούς που κατάφερε να σωθεί τελικά από τα χέρια του Δαίμονα».

«Τον γιο σου θα πρέπει να ευγνωμονείς…» είπε ο Λαέκριον.

«Και τώρα τι κάνουμε;» ρώτησε ο νεαρός σιδεράς.

«Τώρα θα πάμε όλοι στα σπίτια μας» απάντησε το ξωτικό χαμογελώντας, «όμως το σπαθί σού ανήκει πια και είμαι σίγουρος ότι η δράση του δεν τελειώνει εδώ.»

«Το ελπίζω…» σκέφτηκε ο Γκρένιον και χαμογέλασε.

ΤΕΛΟΣ

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

District 9

Photobucket
Τελικά το District 9 φάνηκε αντάξιο των προσδοκιών μου. Ψευδοντοκυμαντέρ για τη (πολυκινηματογραφημένη) πρώτη επαφή του ανθρώπινου είδους με εξωγήινη φυλή. Πολύ διαφορετικός ο τρόπος προσέγγισης του Neill Blomkamp πάνω στο συγκεκριμένο θέμα και πολλές οι αναφορές στο σύγχρονο ρατσισμό απέναντι στους μετανάστες. Στην ουσία οι εξωγήινοι είναι πρόσφυγες που βρέθηκαν "πεταμένοι" πάνω στον πλανήτη μας όπως βρίσκονται Πακιστανοί και Αφγανοί στοιβαγμένοι σε καΐκια στο Αιγαίο. Το φιλμ (στο οποίο είναι παραγωγός ο Peter Jackson, ναι, ο σκηνοθέτης του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών) είναι κάτι πολύ διαφορετικό από τα απλοϊκά δημιουργήματα του Χόλιγουντ και δεν στηρίζεται στον εντυπωσιασμό για να σε κερδίσει. Δείτε το ακόμη κι αν δεν είστε οπαδοί του είδους. Επικρατεί η κοινωνικοπολιτική κριτική έναντι της επιστημονικής φαντασίας.

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Kawasaki 500 H1 Mach III

Photobucket
Τρικύλινδρη, δίχρονη, 500κ.εκ. και 60hp το 1969. Γιατί νοσταλγούμε τη μυρωδιά του καμένου λαδιού στον αέρα...

Πηγή: Two Wheels