Φέτος ίσως είναι η πρώτη φορά μετά από χρόνια που περιμένω να δω με ανυπομονησία τα παιχνίδια του ΠΑΟ. Παίζει σε αυτό ρόλο ότι η Πανάθα είναι πρώτη αλλά πιο πολύ ότι περιμένω να δω παίκτες.
Τον Σισέ να το καρφώνει, τον Λέτο να "χορεύει" τους αμυντικούς, τον Ζιλμπέρτο να κάνει ορατό σε όλους μας τι σημαίνει αόρατος τοίχος, τον Καραγκούνη να σκίζεται σαν να είναι 18χρονος ποδοσφαιριστής που πρέπει ν' αποδείξει την αξία του, τον Τζόρβα να κάνει άλλη μια απόκρουση της δεκαετίας, τον Βύντρα να συναγωνίζεται σε psycho look τον Jack Nicholson στη "Λάμψη", κτλ.
Το αποψινό ματς με την ΑΕΚ μπορεί να είναι τελικά αδιάφορο ποδοσφαιρικά αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι κατάφερε -επιτέλους!- να γεννάει προσδοκίες αυτή η ομάδα στους φιλάθλους της πριν από κάθε παιχνίδι. Ευελπιστώ σε μια απόδοση, απόψε, σαν κι αυτή με τον Άρη, όπου ο Παναθηναϊκός έκανε το καλύτερο του παιχνίδι.