Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

Red & Green


Παίζοντας με τη νέα (Panasonic) Lumix φωτογραφική μου μηχανή και το Gimp.

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Suzuki V-Strom 650 (2012)






Έφτασε λοιπόν το νέο Suzuki V-Strom. Με νέο "κουστούμι" και αλλαγές στα μηχανικά μέρη διατηρώντας ταυτόχρονα τη πετυχημένη συνταγή.

O νέος(;) κινητήρας δίνει έμφαση στις χαμηλές & μεσαίες στροφές καθώς και στη μείωση της κατανάλωσης καθιστώντας τη μοτοσυκλέτα πιο ευχάριστη & πρακτική στη καθημερινή χρήση.  Η εμφάνιση είναι πιο σύγχρονη, πιο ανάλαφρη από το προηγούμενο V-Strom χωρίς, παράλληλα, να επιδεικνύει άχαρα στοιχεία adventure όπως άλλα μοντέλα της κατηγορίας. Δεν υπάρχει λόγο να το κάνει άλλωστε αυτό εφόσον το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του θα το περάσει στη πόλη και στους αυτοκινητόδρομους. 

Μια πραγματικά all around μοτοσυκλέτα που πλέον είναι όμορφη και με μικρότερο όγκο από μοντέλο που αντικαθιστά. Έχει όλα τα εφόδια για να συνεχίσει να είναι το best seller της κατηγορίας και την επόμενη δεκαετία.

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

Νυν και αεί

Το προηγούμενο Σάββατο παρακολούθησα τη συναυλία του Σταύρου Ξαρχάκου στο αρχαίο θέατρο των Φιλίππων (Καβάλα). Τραγούδησαν οι Νατάσα Μποφίλιου και ο Γιάννης Χαρούλης. Είχε αρκετό κόσμο. Ομολογώ πως δεν είμαι οπαδός του συγκεκριμένου μουσικού ρεύματος αλλά η βραδιά ήταν εξαιρετική και με έκανε ν' αναθεωρήσω τη γνώμη που είχα.

Μου έμεινε όμως ειδικά ένα τραγούδι χαραγμένο στη μνήμη. Το τραγούδησε πρώτη η Βίκυ Μοσχολιού. Είναι το "Νυν και αεί" σε στίχους του Νίκου Γκάτσου και -φυσικά- σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου. Ακούστε το από τη τεράστια αυτή ερμηνεύτρια:



Η κορυφαία στιγμή της βραδιάς ήταν όταν το τραγούδησε η Νατάσα Μποφίλιου:



Ίσως η καλύτερη φωνή της νέας γενιάς και μαζί μια αχτίδα ελπίδας ότι δεν έχουν χαθεί όλα στον βούρκο της μετριότητας. Respect κα Μποφίλιου!

Και λίγα λόγια για το τραγούδι. Ο στίχοι του αναφέρονται στη γερμανική κατοχή όπου οι Έλληνες προδότες κατέδιδαν τους αγωνιστές συμπατριώτες τους χαράζοντας το παράθυρο των σπιτιών τους. Στη συνέχεια όσοι είχαν συλληφθεί εκτελούνταν στη Κοκκινιά ενώ οι καταδότες (αν δεν είχαν τη τύχη που αναφέρεται στο τραγούδι) γινόταν σεβαστά πρόσωπα της μεταπολιτικής κοινωνίας (βιομήχανοι, μεγαλοέμποροι και ποιος ξέρει ίσως και βουλευτές ή φίλοι βουλευτών...).

Πρωτομαγιά με το σουγιά χαράξαν το φεγγίτη
και μια βραδιά σαν τα θεριά σε πήραν απ' το σπίτι.
Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια να περνά και το φονιά
γύρευα χρόνια μες στον κόσμο να τον βρω
μα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό.

Νυν και αεί μες στη ζωή σε είχα αραξοβόλι
μα μιαν αυγή στη μαύρη γη σε σώριασε το βόλι.
Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια το ληστή και το φονιά
του 'χανε δέσει στο λαιμό του μια τριχιά
και του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά.

Σας δημοιουργεί μήπως οικία συναισθήματα; Κι εμένα...

Περίεργο.

Το μεγάλο μας τσίρκο


Syntagma 29/06/2011 from GEORGIOS TSIOLIS on Vimeo.

Μεγάλα νέα φέρνω από κει πάνω
περίμενε μια στάλα ν' ανασάνω
και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω,
να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω.
Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνε
και στο λιμάνι τώρα, κάτω στο γιαλό,
οι σύμμαχοι τους στέλνουν στο καλό.
Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν
από ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν
κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες,
αγάλι-αγάλι εγίναν νεκροθάφτες
και ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένα
και πώς να ξαναρχίσω πάλι απ' την αρχή
κι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί.

Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει
το μελετάνε τρεις μηχανορράφοι.
Θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες
με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες.
Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι
και στο παλάτι μέσα οι παλατιανοί
προσμένουν κάτι νέο να φανεί.
Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες,
ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.
Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι,
σαράντα με το λάδι και το ξύδι
κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε,
βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί
τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πούχεις κάνει δεν φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.

[στίχοι: Ι. Καμπανέλλης, μουσική: Στ. Ξαρχάκος, τραγουδούν: Τ. Καρέζη και Ν. Ξυλούρης]

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Playground Street Festival στη παραλία Καβάλας


Στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι. Και δεν είναι αυτό μομφή για τη συγκεκριμένη εκδήλωση αλλά για τη φτωχό μουσικά, εικαστικά, καλλιτεχνικά καλοκαίρι. Μακάρι να πάει καλά το Playground και να οργανωθούν ακόμη περισσότερα.

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Όλα άρχισαν...


Εβδομήντα χρόνια πριν.

Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Αρχαίο και υπέρλαμπρο κβάζαρ


Τα κβάζαρ είναι οι ενεργοί πυρήνες αρχαίων γαλαξιών και όπως πιστεύουν οι αστροφυσικοί τροφοδοτούνται από γιγάντιες μαύρες τρύπες. Τα κβάζαρ που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα είναι αρχαία, γεγονός που σημαίνει ότι για άγνωστους ακόμη λόγους όσο εξελισσόταν και αναπτυσσόταν το Σύμπαν οι γαλαξίες σταμάτησαν να παράγουν αυτές τις εντυπωσιακές κοσμικές δομές.

Ευρωπαίοι ερευνητές μετά από πέντε έτη ερευνών εντόπισαν κβάζαρ (χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο VLT στη Χιλή και το τηλεσκόπιο υπέρυθρων KIT στη Χαβάη) το οποίο έχει λαμπρότητα ίση με εκείνη 63 τρισεκατομμύριων(!) άστρων σαν τον Ήλιο.

Τώρα κατάλαβα γιατί έχει τόσο σκοτάδι εδώ. Το φως μας εγκατέλειψε και μετανάστευσε στο μακρινό αυτό κβάζαρ.

(πηγή: physics4u)

Στα roof garden είναι η θέα


Καβάλα, Κέντρο.

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Το ον που θα τους καταστρέψει


Δεν έχουν καμία επαφή με τη πραγματικότητα. Μικροί και ασήμαντοι, κλεισμένοι μέσα στα πολυτελή γραφεία τους και ξενοδοχεία δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται έξω. Νομίζουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να χειραγωγούν τον κόσμο. Πιστεύουν ότι μπορούν να τρομάξουν τον άνθρωπο. Οι εποχές όμως άλλαξαν. Δεν γίνεται αλλιώς. Η βρωμερή ανάσα τους, τα ψέματά τους, οι ανήθικες πράξεις και αποφάσεις τους, οι άδικοι νόμοι τους, η ελεεινή υποτέλεια τους δημιούργησαν το ον που θα τους καταστρέψει:

Τον άνθρωπο που δεν έχει τίποτα να χάσει.

Ακούς τα ελικόπτερα που έρχονται για να τους φυγαδέψουν;

[φωτογραφία]