Διαβάζω για αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους από το νέο έτος. Αυτό είναι το πιο διαστροφικό που μπορεί να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα πει κάποιος ότι δεν πρέπει να στρεφόμαστε ο ένας εναντίον του άλλου σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς κι ότι η ενότητα και η αλληλεγγύη θα βοηθήσει να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Ισχύει αυτό, με μερικές εξαιρέσεις θα προσθέσω όμως. Μια από αυτές είναι οι καλοαναθρεμμένοι δημόσιοι υπάλληλοι. Προσπαθώντας με δυσκολία και άγχος να τα βγάλω πέρα οικονομικά με την οικογένεια μου, πληρώνοντας συνέχεια νέους φόρους, με εξοργίζει να διαβάζω για καθαρίστριες που βαπτίστηκαν γραμματείς δικαστών εν μια νυκτί ώστε να επιστρέψουν στον κήπο της Εδέμ, το ελληνικό δημόσιο. Δεν θέλω να τους βάλω όλους στο ίδιο τσουβάλι. Λόγω της δουλειάς μου έχω συχνές επαφές με υπηρεσίες του δημοσίου, εδώ στην Καβάλα. Υπάρχουν εργαζόμενοι που πραγματικά τιμούν τα χρήματα που παίρνουν και κάνουν ότι μπορούν για να εξυπηρετήσουν. Δυστυχώς είναι μειοψηφία και πολύ φοβάμαι είναι κι αυτοί που δεν θα πάρουν κάποια προαγωγή καθώς οι επαγγελματίες εργοπατέρες και τα κομματόσκυλα, αυτή η μαύρη ράτσα που δεν ψόφησε ακόμη, θα αλωνίζουν και θα κάνουν ότι θέλουν στο τσιφλίκι τους a.k.a. ελληνικό δημόσιο.
Έχω τη πεποίθηση ότι όταν η Ελλάδα θα πάψει -κάποια στιγμή- να υπάρχει το ελληνικό δημόσιο θα συνεχίσει να υφίσταται. Βγαλμένο λες από κάποιο μυθιστόρημα το Καφκα και σαν τις κατσαρίδες θα συνεχίσει να επιζεί και μετά από μια πυρηνική καταστροφή. Φυσικά και δεν είναι η μόνη αιτία που φτάσαμε ως εδώ, είναι όμως μία από τις σημαντικότερες.
Και όπως τραγουδούσαν κάποτε τα Ημισκούμπρια:
"Από δω δεν με κουνάνε ούτε τα κομάντα
Γιατί τα ξύνω μόνιμα, δημόσιο για πάντα!".