Συνεχίζοντας τη σειρά των c(l)opy paste posts, αναδημοσιεύω αυτή τη φορά δύο μέρη από ένα άρθρο του Διονύση Χαριτόπουλου από τα ΝΕΑ της 7ης Δεκεμβρίου του 2002. Όλο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε σε αυτό το forum. Το βρήκα μέσω του μπλογκ www.flatmud.com.
Το άρθρο αναφέρεται στα σύγχρονα επαγγέλματα του τριτογενή τομέα και στην ιδεολογία της καριέρας. Γράφει λοιπόν μεταξύ άλλων:
"Ο πραγματικός πλούτος της χώρας παράγεται στο χωράφι και στο εργοστάσιο· γι’ αυτό οι αγρότες και οι εργάτες δεν διανοήθηκαν ποτέ να επικαλεστούν κάποια νεφελώδη ιδεολογήματα για τη δουλειά τους.
Η προσφορά τους είναι αυταπόδεικτη.
Αντιθέτως, οι απασχολούμενοι στον τριτογενή τομέα, των υπηρεσιών, δεν αρκούνται στην υψηλότερη αμοιβή που εισπράττουν, αγωνιούν να δώσουν και ανώτερο νόημα σ’ αυτό που κάνουν. [...]"
Ως γιος αγρότη και ως απασχολούμενος στο τομέα των υπηρεσιών δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω με τα παραπάνω. Είναι η πικρή αλήθεια αγαπητοί συνάδελφοι...
"[...] Ο Γκι Ντεμπόρ το έγραψε με συνταρακτική απλότητα: “Μόνο όσοι δεν δουλεύουν ζουν”.
Στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας όλοι ξέρουμε ότι στον κόσμο δεν ήρθαμε για να κάνουμε καριέρα, λεφτά και όνομα· ήρθαμε πρωτίστως για να ζήσουμε και, ει δυνατόν, να αφήσουμε αυτόν τον κόσμο λίγο καλύτερο απ’ ό,τι τον βρήκαμε.
Αλλά δεν ζούμε. Κι αυτό μας τρελαίνει. [...]"
Δεν χρειάζεται να κάνω κάποιο σχόλιο σε αυτό. Ίσως μόνο ότι εδώ ταιριάζει και το κλισέ που έχω ακούσει πολλάκις ότι "δουλεύουμε για να ζούμε, δεν ζούμε για να δουλεύουμε".