Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

Μ.3 (making of)

Κι ενώ για άλλη μια φορά ετοιμαζόμουν να γράψω ένα ποστ για το βασανισμένο μυαλό του φανταστικού μου ήρωα, του Κ., ξαφνικά σταμάτησα κι αποφάσισα να τον αφήσω λίγο να ξεκουραστεί, να επουλωθούν οι πληγές του αυτές τις "άγιες μέρες"... Η ιστορία θα εντασσόταν στη σειρά Μ. (διαβάστε το 1ο και το 2ο μέρος της σειράς). Αν και τα προηγούμενα ποστ ήταν σχετικά... αισιόδοξα, αυτό ήθελα να είναι πολύ σκοτεινό, με νεκρές ελπίδες και να ερωτοτροπεί με τα όρια του σπαραχτικού.
Δεν ξέρω γιατί μου δημιουργήθηκε αυτή η ανάγκη. Ίσως να είναι η τάση που έχω να στήνω μεγαλοπρεπείς κηδείες και να υψώνω επιβλητικούς μαρμάρινους τύμβους σε κάτι που δεν έχει ακόμη γεννηθεί! Ίσως, πάλι, να είμαι τόσο δειλός που να μην αντέχω τόση ευτυχία γύρω μου, ούτε καν στη φαντασία μου. Ίσως να μου αρέσει περισσότερο το σκοτάδι από το φως (sic!) ή απλώς είμαι ένα απαισιόδοξο άτομο. "Ίσως να είναι το φεγγάρι μια τελεία λευκή σε ένα τετράδιο γεμάτο από σκοτάδι" που λέει κι ο ποιητής (βαριέμαι να ψάχνω για λινκ, βρείτε μόνοι σας τη πηγή του στίχου).
Anyway (που λένε και στο χωριό μου) θα ξαναγράψω την ιστορία από την αρχή και θα την κάνω πιο... αισιόδοξη και φωτεινή σχεδόν υπέρλαμπρη, έτσι, για σπάσιμο στον μίζερο εαυτό μου. Άρχισα πάλι τις υπερβολές, πρέπει να τη κόψω αυτή τη συνήθεια κάποια στιγμή!
Άσχετο. Αυτή τη περίοδο διαβάζω το "Οι τοξικές ενώσεις του αρσενικού" της Μάιρας Παπαθανασουπούλου. Είναι ψιλο-βλακεία το βιβλίο αλλά μου το έκαναν δώρο στα γενέθλεια μου και θεωρώ αγένεια να μη το διαβάσω. Είναι όμως γραμμένο με μια τόσο προβλέψιμη γυναικεία ματιά... Ξέρετε, από αυτά που μια γυναίκα δεν μπορεί να βρει γκόμενο και το ρίχνει στη φιλοσοφία τύπου όλοι οι άνδρες είναι γουρούνια, γιατί δεν με καταλαβαίνει κανείς κτλ. Α! κι έχει για κολλητό έναν γκέι που είναι κι αυτός απογοητευμένος από τους άνδρες. Εντάξει, δεν είναι τόσο απλοϊκό αλλά πήρατε μια ιδέα.
Άσχετο ΙΙ. Περνάω τα mp3 από τα dvd & τα cd στον εξωτερικό σκληρό (είναι πολύ πιο πρακτικό να τα ακούω από εκεί) και ανακάλυψα κάτι τρανσιές (υπάρχει τέτοια λέξη;) που άκουγα παλιά και συγκινήθηκα. Εννοείται πως τα έβαλα να παίζουν με την ένταση (σχεδόν) στο max ενώ γράφω αυτό το ποστ. Βλέπετε τα αποτελέσματα...