Ώστε μπορείς να καταλάβεις μέσα από ένα post πως είναι η ζωή μου, το μυαλό μου & τα πράγματα που αγαπώ... Και δίνεις και οδηγίες για το πως πρέπει να ζήσω! Πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου μεγάλη αυθεντία. Επειδή ασχολούμαι με το internet δεν σημαίνει ότι ισχύουν κι όλα τα κλισέ που αράδιασες στο σχόλιο σου. Προτιμώ όμως να είμαι μπροστά σε ένα PC παρά μέσα σε μία εκκλησία γεμάτη με νεόπλουτους, υποκριτές, φαντασμένους, οπισθοδρομικούς, στενόμυαλους, σκοταδιστές, κουτσομπόλες, σοβαροφανείς, γερασμένους στο μυαλό και στο σώμα ανθρώπους. Δεν μισώ την εκκλησία. Έχω μια κριτική ματιά απέναντι της που οι φανατικοί χριστιανοί την εκλαμβάνουν ως μίσος γιατί έτσι έχουν μάθει:"όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας".Μισώ τους ορθόδοξους μουλάδες! Μισώ τους υποκριτές αρχιερείς που μέσα από τη παχυσαρκία και τα πλούτη τους διδάσκουν την εγκράτεια και την ταπεινοφροσύνη! Μισώ αυτούς που θέλουν να με κάνουν να μισήσω το σώμα μου, τον έρωτα, τα έντονα συναισθήματα. Αυτούς που θέλουν να ζω ευνουχισμένος, με το κεφάλι χαμηλά και το στόμα κλειστό. Μισώ αυτούς που με αποκαλούν δούλο του (όποιου) Θεού. Δεν θέλω να είμαι δούλος κανενός! Μισώ, τέλος, αυτούς που δεν έχουν χιούμορ...
Δεν μισώ τον ιερέα που σ' ένα μικρό χωριό της Πίνδου ζει ευτυχισμένος επειδή κάνει αυτό που αγαπά. Τον μοναχό που μακριά από τις δολοπλοκίες και τις άρρωστες καταστάσεις αφιερώνει με πάθος τη ζωή του σε αυτά που πιστεύει. Δεν μισώ τον χριστιανό που έχει ανοιχτό μυαλό και δεν έχει μείνει στο Βυζάντιο. Τον άνθρωπο που πιστεύει στη παράδοση και τα διδάγματα της εκκλησίας ως εφόδιο για ένα καλύτερο αύριο και όχι ως αλυσίδα που τον διατηρεί δέσμιο στο παρελθόν και τα δόγματα. Αυτούς τους ανθρώπους όχι μόνο δεν τους μισώ, τους θαυμάζω.
(Ένα post-απάντηση σε ένα σχόλιο ενός ανώνυμου στο κείμενο με τίτλο: "Χριστόδουλος, Blackwater, Έχει γούστο & Τρίφωνο")
Update: Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, σχετικό με το θέμα, μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Ευχαριστώ τον "Φίλο του οικονόμου" που μου το έστειλε.