Μόλις έπεσαν οι τίτλοι τέλους στο αριστούργημα του Θ. Αγγελόπουλου. Ακόμη δεν μπορώ να πατήσω το stop. Ακούω την υπέροχη μουσική της Καραΐνδρου. Βλέπω μέσα από τα μάτια του Αλέξανδρου. Συνεχίζω να βλέπω μέσα από τα μάτια του Αλέξανδρου παρόλο που τέλειωσε η ταινία. Δεν ξέρω πόσο ακόμη θα συνεχίσω να βλέπω έτσι. Εύχομαι για πάντα. Αύριο θα ξεχάσω πάλι. Στέκομαι ακίνητος ακόμη στη πολυθρόνα. Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι έγινε. Για δύο ώρες ένα μαχαίρι καρφώθηκε στη ψυχή μου και ο σκηνοθέτης το στριφογυρνούσε με περισσή μαεστρία. Ελπίζω να μείνει για πάντα εκεί. Αύριο θα ξεχάσω πάλι. Βρέχει στη Θεσσαλονίκη του Αγγελόπουλου. Κι εδώ βρέχει. Μπορεί ένα ψυχρό DVD να σου αλλάξει τη ζωή; Απόψε πιστεύω πως μπορεί. Αύριο θα ξεχάσω πάλι. Πόσο κρατάει το αύριο;