28η Οκτωβρίου

Είμαι κι εγώ από αυτούς που πιστεύουν ότι πρέπει να καταργηθούν οι μαθητικές παρελάσεις. Κρίνοντας από τον εαυτό μου αλλά και από φίλους, ποτέ δεν σήμαινε κάτι η παρέλαση. Πλάκα κάναμε, κοιτούσαμε τα πόδια των κοριτσιών, χαιρόμασταν που χάναμε μάθημα και τίποτα παραπάνω. Θεωρώ ότι οι παρελάσεις δεν προσφέρουν στη μνήμη και δεν τιμούν τους προγόνους μας. Θα ήταν πιο εποικοδομητικό η σωστή διδασκαλία της ιστορίας στα σχολεία. Νομίζω είναι σοφότερο εκείνη την ημέρα οι μαθητές να τιμούν συμμετέχοντας σε μια συζήτηση, διαβάζοντας τις εργασίες τους που έχουν ετοιμάσει για τη συγκεκριμένη επέτειο, βλέποντας ντοκιμαντέρ ή ακόμη και ταινίες (π.χ. "Ψηλά τα χέρια Χίτλερ" με τους αξεπέραστους Β. Διαμαντόπουλο & Θ. Βέγγο). Επιπλέον και μόνο που βλέπεις κάτι φάτσες σαν τον Καρατζαφέρη και τον Ψωμιάδη καθώς και το παπαδαριό να είναι πρώτες μούρες σε κάτι τέτοιες εκδηλώσεις πρέπει να σε βάζει σε σκέψεις για την αξία τους.

Επίσης κι οι στρατιωτικές παρελάσεις πρέπει να καταργηθούν. Εκτός του ότι δεν είμαστε κανένα μιλιταριστικός λαός (θέλω να πιστεύω), το κόστος για τη μετακίνηση των στρατευμάτων είναι αρκετά μεγάλο συνυπολογίζοντας και τις εργατοώρες που ξοδεύονται για τη προετοιμασία. Εξάλλου έχουμε περάσει, οι περισσότεροι, από τον στρατό και γνωρίζουμε πόσο άριστα λειτουργεί καθώς και το υψηλό του φρόνιμα (Χαχαχα! Sorry δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ:-). Δεν χρειάζεται να το επιδεικνύει και στους δρόμους των πόλεων.

On the other hand -που λένε και οι "σύμμαχοι" μας οι Άγγλοι- δεν μπορώ να καταλάβω την τρεμούρα των αριστεριστών και των "προοδευτικών" που βγάζουν σπυράκια στο άκουσμα της λέξης πατριώτης. Η φιλοπατρία δεν είναι εθνικισμός! Είμαι περήφανος για την καταγωγή μου. Είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας, Μακεδόνας, (που προσπαθώ να γίνω) Άνθρωπος. Αυτό δεν σημαίνει ότι υποτιμώ τους άλλους λαούς. Στο κάτω κάτω της γραφής όλοι αδέρφια είμαστε. Είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι. Υπάρχει αντίφαση στο τρόπο σκέψης μου; Δεν νομίζω...

Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το συγκλονιστικό κείμενο του Π. Μπαΐλη που διάβασα στο portal του Ελεύθερου Τύπου:

"E, μο διάολε, τράβα το δρόμο σου. Εγώ τους νεκρούς μου δεν θα τους προδώσω". Η κ. Ερμιόνη Πρίγκου είχε αγριέψει. Ο Αλβανός αστυνομικός την απειλούσε με φυλακή. Εκείνη όμως επέμενε να τιμήσει -με το δικό της τρόπο, αλλά φανερά πια- τους έξι στρατιώτες που έπεσαν νεκροί δέκα μέτρα από την αυλή της, πριν από 65 χρόνια στα βουνά της Χειμάρρας. Κοριτσάκι τότε, η 74χρονη σήμερα Ερμιόνη θυμάται που έριχνε κι αυτή χώμα για να σκεπάσει τα άψυχα κορμιά των φαντάρων. "Να, εδώ είναι ο Γιάννης. Ο Ματθαίος με τον Αντρέα είναι από εκεί. Μπορεί να κάνω και λάθος. Πάντως, ο Πάνος είναι από εδώ". Μεγάλωσε με δύο ομαδικούς τάφους στον κήπο της. Γι’ αυτήν οι ήρωες -έστω και νεκροί- έχουν όνομα και ταυτότητα. Και αν άλλοι τούς έχουν ξεχάσει, αυτή, η Ερμιόνη Πρίγκου, αλλά και ο ξάδερφός της, Δημήτρης, 78 χρόνων (ζούσαν τότε μαζί), δεν έπαψαν ποτέ να τους κλαίνε, να τους μιλάνε, να τους ανάβουν ένα κερί περιμένοντας κάποιος από την Ελλάδα να ενδιαφερθεί για τους δικούς τους νεκρούς ήρωες. Για τους υπερασπιστές του τελευταίου ελληνικού οχυρού του νοτιοδυτικού μετώπου στη Χειμάρρα, που έπεσαν δίνοντας χρόνο στους άλλους για να οπισθοχωρήσουν με ασφάλεια. "Αχ, τα παιδιά… Παίζανε μαζί μου. Μου φορούσαν τα καπέλα τους. Ολο ζωή. Το έφερε έτσι η μοίρα και δεν με αποχωρίστηκαν ποτέ. Ούτε εγώ. Ούτε κανένας από την οικογένειά μας. Γεράσαμε μαζί με τα παιδιά. Θα ζούσαν άραγε τώρα; Μπορεί. Την αγάπαγαν αυτά τα παιδιά τη ζωή". Η κυρία Ερμιόνη, η οποία ζει στη ρίζα του βουνού Σκουτάρα, περίπου δέκα χιλιόμετρα από τη Χειμάρρα, έζησε από κοντά -σχεδόν από τα δέκα μέτρα…- το έπος του ‘40. Τις μάχες, το αίμα των φαντάρων, το ρόγχο του αξιωματικού τους λίγο πριν πεθάνει, την ώρα που τους άφηνε το πορτοφόλι του. "Πάρτε το", τους είπε, "εμένα εκεί που θα πάω δεν θα μου χρειαστεί". Στο δικό της διάσελο, 30 μέτρα από την αυλή της, η ιστορία είχε χαρές και πανηγύρια, όταν οι Ιταλοί οπισθοχωρούσαν άτακτα. Δάκρυα, για το στρατιώτη που σκοτώθηκε μπροστά στα μάτια της από όλμο. Αγωνία, αν θα γύριζαν τα παιδιά ζωντανά όταν έβγαιναν για μάχη. Αν οι όλμοι που έπεφταν κατά δεκάδες τούς κομματιάσουν όλους. Μοιρολόι, για τους έξι τελευταίους υπερασπιστές του νοτιοδυτικού μετώπου, που έπεσαν νεκροί από τα πολυβόλα των Ιταλών. Αλλά και αγανάκτηση, γιατί κανένας δεν ενδιαφέρθηκε "για τα παιδιά αυτά, να τους ξεθάψει να τους πάει στους δικούς τους, να τους θάψουν στον τόπο τους, να νιώσουν το δάκρυ των δικών τους. Εμ, λέτε δεν καταλαβαίνουν οι νεκροί;".

Αρνί ή λύκος;

«Στον κόσμο τούτον» συλλογίζουνταν, «θά 'σαι αρνί ή λύκος - αν είσαι αρνί σε τρων - αν είσαι λύκος τρως. Θεέ μου, δεν υπάρχει ένα τρίτο ζώο, καλύτερο, δυνατότερο»; Και μια φωνή μέσα του τού αποκρίνουνταν: «υπάρχει, υπάρχει, παπα-Γιάνναρε, κάνε υπομονή. Τώρα και χιλιάδες χρόνια ξεκίνησε να φτάσει, να γίνει άνθρωπος - δεν έφτασε ακόμα. Βιάζεσαι; Ο Θεός δε βιάζεται παπα-Γιάνναρε.»

(Νίκος Καζαντζάκης)

14 τρόποι να χαρίσετε τα χρήματά σας στις τράπεζες

Honda Transalp XL700V

Η Honda έκανε δραστικές αλλαγές στη Transalp για το 2008. Ο κινητήρας άλλαξε και χρησιμοποιήθηκε μια βελτιωμέμενη έκδοση του V2 των 700 κ. εκ. της Deauville. Νέο είναι και το πλαίσιο καθώς και η (καλαίσθητη κατά την άποψη μου) εμφάνιση της. Μια άλλη αλλαγή -σημείο των καιρών- είναι η μεταβολή της διάστασης του εμπρόσθιου τροχού που από 21' έγινε 19'. Αυτό σημαίνει καλύτερη οδηγική συμπεριφορά στον δρόμο αλλά δυσκολότερο έλεγχο στις εκτός δρόμου αποδράσεις. Είναι μια τάση που κυριαρχεί στην αγορά (τα on-off γίνονται, σχεδόν, μόνο on). Η αιτία αυτής της τάσης είναι το γεγονός ότι στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες απαγορεύεται η διέλευση μοτοσυκλετών μέσα από τα δάση και τα βουνά (στην Ελλάδα όχι ακόμη). Επίσης, φαίνεται, ότι παίρνουμε πιο σπάνια τα βουνά απ' ο,τι στο παρελθόν... Αυτό το γνωρίζουν οι εταιρείες κι έτσι δημιουργήθηκαν οι Suzuki V-Strom, Kawasaki Versys, Triumph Tiger κ. α. Σε αυτή τη κατηγορία εισέρχεται και η νέα Trasnalp. Μια κατηγορία χρηστικών μοτοσυκλετών, εύκολες στη πόλη, άνετες στα ταξίδια και με την ικανότητα να κινούνται με αξιοπρέπεια σε κάποιους χωματόδρομους που θα συναντήσει ο ιδιοκτήτης τους.

Αερομαχία

Το πιο ωραίο πράγμα που μπορεί να δει ο άνθρωπος είναι μια αερομαχία την ημέρα και έναν έναστρο ουρανό τη νύχτα.

(Νίκος Καζατζάκης)

(επιμέλεια post & φωτογραφίες: Π.Β.)

Διαπλανητικός Αυλός!

www.mycomics.gr

Φρίκη

Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Απόγνωση, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Γιατί; Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη, Φρίκη...

Ειρωνεία

Ο Κ. θυμόταν την εποχή που έπρεπε να πάρει την απόφαση. Είναι αλήθεια ότι ο ίδιος πίεζε τον εαυτό του, ο ίδιος έφερε τον εαυτό του σε αυτή τη θέση γιατί ξελογιάστηκε από τα πονηρά ξωτικά των Βουνών της Μελωδίας. Και όπως έκανε πάντα στη ζωή του, πήρε την λάθος απόφαση. Είχε άλλωστε ταλέντο στο να παίρνει λάθος αποφάσεις. Αυτή τη φορά όμως οι συνέπειες ήταν καταστροφικές. Του ήρθε μια φράση στο μυαλό. Άνθρωπος - σκουπίδι. Πόσο δυνατές λέξεις ήταν! Τώρα το καταλάβαινε. Την είχε ακούσει παλιότερα αλλά νόμιζε ότι ήταν ακόμη ένα τέχνασμα, μια φαντασίωση των ονειροπαρμένων ποιητών. Τώρα συνειδητοποίησε τι σημαίνει γιατί έβλεπε ένα απέναντι του. Ο καθρέπτης μπροστά του δεν έλεγε ψέματα. Το ψυχρό γυαλί αντανακλούσε την τερατώδη μορφή του. Τη μαύρη φιγούρα του με τα γεμάτα πύον εξογκώματα που προσέφεραν απλόχερα απεριόριστες ποσότητες πόνου και μαρτυρίου. Κάθε κίνηση του ήταν και μια επίσκεψη στις υποχθόνιες αίθουσες βασανιστηρίων των Εννιά Κολάσεων. Μόνο ένα πράγμα του έδινε μια υποτυπώδη ανακούφιση για μερικά δευτερόλεπτα. Είχε καταφέρει μέσα σε αυτή τη πανωλεθρία που έζησε να ξεγυμνώσει τη ψυχή του και να δει την αγνή, την πραγματική της μορφή που την έκρυβαν τόσους αιώνες τα σάπια σάβανα με τα οποία την είχε τυλίξει. Ένιωσε στη ψυχή του τη ζεστασιά του ήλιου, για λίγο, πριν καταδυθεί και πάλι στη δυσοίωνη θάλασσα των Ανεκπλήρωτων Ονείρων. Άρχισε να γελάει τόσο δυνατά που έσκισε το στόμα του. Ειρωνεία. Αυτό είναι το όνομα της δύναμης που κινεί τον κόσμο. Όλα τ' άλλα είναι ψευδαισθήσεις...

Χαμένος

Ο Κ. δεν είχε τίποτα αλλά τώρα έχασε τα πάντα.

Φτώχεια ανθρωπιάς

600 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Κάθε χρόνο περισσότερα από 10 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν από την πείνα και από αρρώστιες οι οποίες θα μπορούσαν να προληφθούν - αυτό σημαίνει ότι κάθε μέρα χάνουν τη ζωή τους 30.000 παιδιά, ένα παιδί δηλαδή κάθε τρία δευτερόλεπτα. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Έκθεση Ελέγχου της UNESCO του 2007, η εξασφάλιση της βασικής παιδείας σε όλους τους ανθρώπους θα κόστιζε 11 δισ. δολάρια κάθε χρόνο… Τα μισά χρήματα δηλαδή από αυτά που ξοδεύουν οι Αμερικανοί για παγωτό. Και αναρωτιέμαι για ποιον ανθρώπινο πολιτισμό μιλάμε όταν, το 2007, ακόμη πεθαίνουν παιδιά από τη πείνα. Είναι τραγικό. Δεν είναι μόνο τραγικό, είναι απόλυτη κατάντια του ανθρώπινου γένους. Εξευτελισμός της αξίας της ανθρώπινης ζωής για χάρη του κέρδους των λίγων. Αναρωτιέμαι αν έχουμε ξεπεράσει το επίπεδο πολιτισμού των πιθήκων του Σ. Κιούμπρικ στην Οδύσσεια του Διαστήματος. Υπάρχει τεχνολογική εξέλιξη αλλά η συμπεριφορά είναι η ίδια (ίσως και χειρότερη...). Κλεινόμαστε μέσα στα σπίτια-κλουβιά και εθελοτυφλούμε. Μόνο ο εαυτούλης μας να είναι καλά και δεν μας ενδιαφέρει το αντίτιμο. Το αντίτιμο όμως είναι βαρύ, πολύ βαρύ. Παιδιά πεθαίνουν από την πείνα. Μέχρι να τελειώσω αυτό το post 200 παιδιά πέθαναν από τη πείνα ή αρρώστιες που μπορούσαν να προληφθούν.

Φως

Εύκολα μπορούμε να συγχωρήσουμε ένα παιδί που φοβάται το σκοτάδι. Της ζωής αληθινή τραγωδία όμως είναι άντρες να φοβούνται το φως. (Πλάτων)

Ο θεσμός της εκκλησίας (written by Π. Β.)

Βεβαίως και εμπορευματοποίησαν την εκκλησία οι ανώτεροι κληρικοί κάνοντάς την σκαλοπάτι για εξουσία και για άσκηση ποικίλης πίεσης. Βεβαίως και τα θεία μυστήρια του Χριστιανισμού έγιναν από την εκκλησία προϊόντα με τιμή αγοραπωλησίας και έχασαν το χαρακτήρα αγάπης. Βεβαίως και υπάρχουν (πάντοτε υπήρχαν) πολύ «χαριτωμένοι» άνδρες μέσα στην εκκλησία, ακόμη και στο Άγιο Όρος. Βεβαίως και ο Αρχιεπίσκοπος είχε καταντήσει κοινός showman, από ένα σημείο και μετά. Βεβαίως και προκάλεσε το κοινό αίσθημα η ταχύτητα, με την οποία βρέθηκε το μόσχευμα και η ταχύτητα με την οποία πήγε στο εξωτερικό. Βεβαίως, ακόμη, -και έρχομαι κοντά σου- υπήρξε και Βυζαντινός Αυτοκράτορας που κατέστρεψε με μένος αρχαίους ναούς, πραγματικά αριστουργήματα, και εφάρμοσε ωμά και κυνικά το δόγμα κυριολεκτικά «….. ή χριστιανός ή μάχαιρα…» (δεν πρόκειται να σου πω ποιος είναι, κατηγόρησέ με για ανιδιοτέλεια, δεν με νοιάζει). Και όλα αυτά στα λέω εγώ που φοίτησα για μερικά φεγγάρια στη Θεολογική Σχολική του ΑΠΘ.

Εντούτοις δεν είναι μόνο αυτά ή καλύτερα είναι και αυτά, αλλά είναι ελάχιστα μπροστά στα άλλα, που είναι υπέροχα: Είναι το ογκωδέστατο πνευματικό έργο που επιτελεί η εκκλησία και πολλοί ταπεινοί ιερείς. Είναι η διδασκαλία της αγάπης του Χριστού. Είναι -βλέποντας το χριστιανισμό σαν φιλοσοφικό ρεύμα και μόνο- οι λύσεις που δίνει ο Χριστιανισμός σε όλα τα προβλήματα και ερωτήματα της ζωής (αυτό σε αφορά). Είναι και η πρώτη μετά την εκλογή του συνέντευξη που έδωσε ο Αρχιεπίσκοπος στον Τ. Κουίκ (μάλλον…), στη οποία αυτός είπε ότι πρώτος αμαρτωλός είναι ο ίδιος και το πόσο δύσκολο είναι η ζωή των θεραπόντων του Χριστού, με αποτέλεσμα να υποπίπτουν σε μεγάλα σφάλματα. Είναι και οι μεγάλες φιλανθρωπίες και τα νοσοκομεία και τα βοηθήματα που προσφέρει στους πάσχοντες η εκκλησία. Είναι και η μέγιστη συμβολή για τον διαφωτισμό του Έθνους (κυρίως από τον χαμηλότερο κλήρο) κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Είναι και ο λαμπρός, ο συνεχόμενος αγώνας των κληρικών για να κατισχύσει το πνεύμα της σάρκας. Είναι και πολλά άλλα που, αν τα καταγράψω, θα γίνω βαρετός…

Και επαναλαμβάνω πάλι και σε σένα dreamon και στους ομοίους σου: Την προηγούμενη συνέντευξη δεν την είδες; Γιατί βλέπεις μόνο τα άσχημα της εκκλησίας; αυτά είναι τα ελάχιστα! Μήπως υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν αμφισβήτηση για την αμφισβήτηση, κατηγορία για την κατηγορία, ελλείψει σοβαρών επιχειρημάτων; Μήπως υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να κάνουν κακό στη χώρα προσπαθώντας να ξεριζώσουν την χριστιανική πίστη από τη συνείδηση των Ελλήνων; Γιατί τέτοιος πόλεμος για την εκκλησία; Από ανθρώπους αποτελείται, όχι από αγγέλους… Και μην λες ότι δεν σε ενδιαφέρουν τα καλά της εκκλησίας και του Χριστιανισμού και ότι συ θα στηλιτεύεις μόνο τα κακώς κείμενα και ό,τι προκαλεί… μα ψέγεις συγκρίνοντας τα κακώς κείμενα με τα καλώς κείμενα της εκκλησίας, τα οποία λες ότι δεν σε ενδιαφέρουν... Καταλήγοντας, εκτιμώ ότι πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός στις κρίσεις σου, με λιγότερα ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΑ, με ευρύτητα πνεύματος και με σφαιρική αντίληψη.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία Π.Β.

ΥΓ1: Θεωρώ πως το θέμα εξαντλήθηκε από την πλευρά μου και δεν θα επανέλθω με σοβαρά σχόλια.

ΥΓ2: Ποίμνιό μου αγαπητό, αγαπητοί επισκέπτες του Μαγικού Αυλού επιτέλους επέστρεψα σ’ αυτό το αιρετικό site με κείμενο!!!

Ορθόδοξοι μουλάδες

Ώστε μπορείς να καταλάβεις μέσα από ένα post πως είναι η ζωή μου, το μυαλό μου & τα πράγματα που αγαπώ... Και δίνεις και οδηγίες για το πως πρέπει να ζήσω! Πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου μεγάλη αυθεντία. Επειδή ασχολούμαι με το internet δεν σημαίνει ότι ισχύουν κι όλα τα κλισέ που αράδιασες στο σχόλιο σου. Προτιμώ όμως να είμαι μπροστά σε ένα PC παρά μέσα σε μία εκκλησία γεμάτη με νεόπλουτους, υποκριτές, φαντασμένους, οπισθοδρομικούς, στενόμυαλους, σκοταδιστές, κουτσομπόλες, σοβαροφανείς, γερασμένους στο μυαλό και στο σώμα ανθρώπους. Δεν μισώ την εκκλησία. Έχω μια κριτική ματιά απέναντι της που οι φανατικοί χριστιανοί την εκλαμβάνουν ως μίσος γιατί έτσι έχουν μάθει:"όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας".
Μισώ τους ορθόδοξους μουλάδες! Μισώ τους υποκριτές αρχιερείς που μέσα από τη παχυσαρκία και τα πλούτη τους διδάσκουν την εγκράτεια και την ταπεινοφροσύνη! Μισώ αυτούς που θέλουν να με κάνουν να μισήσω το σώμα μου, τον έρωτα, τα έντονα συναισθήματα. Αυτούς που θέλουν να ζω ευνουχισμένος, με το κεφάλι χαμηλά και το στόμα κλειστό. Μισώ αυτούς που με αποκαλούν δούλο του (όποιου) Θεού. Δεν θέλω να είμαι δούλος κανενός! Μισώ, τέλος, αυτούς που δεν έχουν χιούμορ...
Δεν μισώ τον ιερέα που σ' ένα μικρό χωριό της Πίνδου ζει ευτυχισμένος επειδή κάνει αυτό που αγαπά. Τον μοναχό που μακριά από τις δολοπλοκίες και τις άρρωστες καταστάσεις αφιερώνει με πάθος τη ζωή του σε αυτά που πιστεύει. Δεν μισώ τον χριστιανό που έχει ανοιχτό μυαλό και δεν έχει μείνει στο Βυζάντιο. Τον άνθρωπο που πιστεύει στη παράδοση και τα διδάγματα της εκκλησίας ως εφόδιο για ένα καλύτερο αύριο και όχι ως αλυσίδα που τον διατηρεί δέσμιο στο παρελθόν και τα δόγματα. Αυτούς τους ανθρώπους όχι μόνο δεν τους μισώ, τους θαυμάζω.

(Ένα post-απάντηση σε ένα σχόλιο ενός ανώνυμου στο κείμενο με τίτλο: "Χριστόδουλος, Blackwater, Έχει γούστο & Τρίφωνο")

Update: Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, σχετικό με το θέμα, μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Ευχαριστώ τον "Φίλο του οικονόμου" που μου το έστειλε.

Χριστόδουλος, Blackwater, Έχει Γούστο & Τρίφωνο

Μπορεί να μη συμφωνώ με αυτά που εκπροσωπεί ο Χριστόδουλος (δηλ. πλουτισμός μέσω εκμετάλλευσης της ανάγκης πίστης των ανθρώπων σε ένα ανώτερο ον) αλλά σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάει τον συμπονώ. Τ’ άλλα κοράκια όμως δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Δεν έχουν τον θεό τους (φτηνό λογοπαίγνιο, προσπεράστε…). Φυσικά εννοώ τους άλλους αρχι-παπάδες (sorry, δεν γνωρίζω την ορολογία των βαθμίδων ιεροσύνης τους). Έσπευσαν να αρχίσουν τα μαλλιοτραβήγματα για το ποιος θα τον διαδεχθεί. Δεν θα μείνει στρινγκ για στρινγκ στη θέση του εκεί μέσα! Και μετά μου λένε για πνευματικότητα… Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξουσία και ό,τι αυτή συνεπάγεται (δόξα, χρήμα κτλ). Ούτε ο Βενιζέλος δεν έκανε έτσι...

Παράλληλα διάβασα στο site του Εξάντα ότι οι μισθοφόροι της "Blackwater", δολοφονούν αμάχους στο Ιράκ:
Το FBI επιφορτίστηκε να συνεχίσει την έρευνα που άρχισε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την "εταιρεία ασφάλειας φυσικών προσώπων που φρουρεί το αμερικανικό διπλωματικό προσωπικό" στο Ιράκ, την εταιρεία παροχής υπηρεσιών πολέμου και μισθοφόρων, "Blackwater". Η έρευνα επιχειρεί να διαλευκανθούν οι καταγγελίες, ότι υπάλληλοι της "Blackwater" ενέχονται σε 200 περιπτώσεις χρήσεως όπλων στο Ιράκ από το 2005. Συγκεκριμένα Επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων με πόρισμα κατέληξε ότι στο 80% των περιστατικών μέλη της ανωτέρω εταιρείας άνοιξαν πρώτοι πυρ... "Το Ιράκ, θα επανεξετάσει το καθεστώς όλων των ξένων εταιριών παροχής υπηρεσιών ασφαλείας στο Ιράκ, μετά από αιματηρό επεισόδιο στη Βαγδάτη κατά το οποίο σκοτώθηκαν οχτώ ιρακινοί πολίτες", ανακοίνωσε η ιρακινή κυβέρνηση από τις 18/9. Στην ανακοίνωση, προστίθεται ότι η κυβέρνηση υποστηρίζει την απόφαση του ιρακινού υπουργείου Εσωτερικών να απαγορεύσει τη λειτουργία της αμερικανικής ιδιωτικής εταιρίας Blackwater, η οποία παρέχει υπηρεσίες ασφαλείας στην αμερικανική πρεσβεία και τους διπλωμάτες της και να διεξαγάγει αμέσως έρευνα για το επεισόδιο αυτό.

Επίσης το mediablog κάθεται και διαβάζει τους τίτλους τέλους της εκπομπής "Έχει Γούστο" (με την Μπήλιω Τσουκαλά, κάθε μέρα 16:00-18:00, ΝΕΤ). Συμπαθητική η εκπομπή, λίγο αντιπαθής η παρουσιάστρια, βλέπεται πάντως:
Από τα ωραία της ΕΤ1. Στους τίτλους τέλους του "Έχει Γούστο" υπάρχει μέχρι και ειδικότητα "Υπεύθυνο κλιματισμού". Έχει γούστο το δημόσιο…

Τέλος, ψάχνοντας για ένα τραγούδι που δεν ξέρω τίτλο ή ερμηνευτή (λέει μια στιγμή κάτι σαν "Βάρντα γερέ", κάθε πληροφορία ευπρόσδεκτη) έπεσα πάνω στο single των "Τρίφωνο" με τον τίτλο "Καράβια μοιάζουν οι ψυχές" το οποίο μου άρεσε πολύ. Περιέχει το ομώνυμο καθώς και όμορφες διασκευές των τραγουδιών "Μεταφυσικό" του Ο. Περίδη, "Χαράματα η ώρα τρεις" του Μ. Βαμβακάρη, "Άγγελος εξάγγελος" του Δ. Σαβόπουλου (μουσική: B. Dylan) καθώς και το "Τραγούδι της ξενιτιάς (Φεγγάρι μάγια μου ‘κάνες)" των Μ. Θεοδωράκη & Ε. Θαλασσινού.

(φωτογραφία: Π.Β.)

Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

Πέρασαν 40 Χρόνια από τον θάνατο του. Συνεχίζει ακόμη να εμπνέει η μορφή του, η ζωή του. Ναι, κι εγώ τον είχα αφίσα στο δωμάτιο μου.

Μια αιωνιότητα και μια μέρα

Μόλις έπεσαν οι τίτλοι τέλους στο αριστούργημα του Θ. Αγγελόπουλου. Ακόμη δεν μπορώ να πατήσω το stop. Ακούω την υπέροχη μουσική της Καραΐνδρου. Βλέπω μέσα από τα μάτια του Αλέξανδρου. Συνεχίζω να βλέπω μέσα από τα μάτια του Αλέξανδρου παρόλο που τέλειωσε η ταινία. Δεν ξέρω πόσο ακόμη θα συνεχίσω να βλέπω έτσι. Εύχομαι για πάντα. Αύριο θα ξεχάσω πάλι. Στέκομαι ακίνητος ακόμη στη πολυθρόνα. Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι έγινε. Για δύο ώρες ένα μαχαίρι καρφώθηκε στη ψυχή μου και ο σκηνοθέτης το στριφογυρνούσε με περισσή μαεστρία. Ελπίζω να μείνει για πάντα εκεί. Αύριο θα ξεχάσω πάλι. Βρέχει στη Θεσσαλονίκη του Αγγελόπουλου. Κι εδώ βρέχει. Μπορεί ένα ψυχρό DVD να σου αλλάξει τη ζωή; Απόψε πιστεύω πως μπορεί. Αύριο θα ξεχάσω πάλι. Πόσο κρατάει το αύριο;

Στο αίμα μου αλλάζει ο καιρός

Βάφεις με τη βροχή
τη μέρα που δίπλα ξυπνά
στο αίμα σου αλλάζει ο καιρός
και κάθε αλλαγή σε πονά

Ποιος ξέρει αν μπορείς να ελπίζεις
να βλέπεις να ξεχνάς
και αν θέλεις να αρχίσεις ξανά
μια αρχή που ένα τέλος γεννά

Ο Αύγουστος σε μία φωτογραφία
μακρινός, βαθύς γλυκός
μοιάζεις να μην είσαι εσύ
μοιάζω να μην είμαι εγώ

Πόσα μου ζητάς κι αν στο χρόνο
θα τα βρεις ποτέ
Πόσα σου ζητάω και πόσα σου χρωστάω
Στο αίμα σου αλλάζει ο καιρός
και όσο αλλάζει πονάω

(στίχοι: Φ. Πλιάτσικας & Γ. Παπαχρήστου)

Με θυμάσαι;

Το σώμα του το είχε κατασπαράξει ο καιρός. Τα μάτια του δεν άντεξαν να βλέπουν συνεχώς εφιάλτες κι άρχισαν να αιμορραγούν για να διώξουν τις άσχημες εικόνες. Οι αλυσίδες με τις οποίες κάποτε τον είχαν δέσει για να απαλλαχθούν από την -ενοχλητική για τον γκρίζο επίπεδο κόσμο τους- παρουσία του, αιωρούνταν θλιβερές και σκουριασμένες. Είχαν περάσει αιώνες που έστεκε ακίνητος σε αυτή τη κόλαση άλλα ακόμη την περίμενε. Θα ερχόταν τελικά. Θα ερχόταν. Ανησυχούσε όμως για το αν θα τον αναγνωρίσει. Έπρεπε να την βοηθήσει να τον θυμηθεί. Σαν κεραυνός σε ένα πένθιμο ουρανό μια σκέψη διέσχισε τον νου του. Είχε κάτι που σίγουρα θα το αναγνώριζε ακόμη και μετά το τέλος των κόσμων. Την κράτησε σφιχτά στα κουρελιασμένα χέρια του. Ήταν το μόνο πράγμα που του είχε μείνει. Αυτή και το μυαλό του...

Όλοι vs ΠΑΟ

Καημένη Πανάθα τι σου έμελλε να πάθεις. Οι "ιδιοκτήτες" σου να μαλώνουν πάνω από το κουφάρι σου για το ποιος θα βάλει πιο βαθιά το χέρι του στο βάζο με το μέλι (βλ. νέο γήπεδο). Καταστάσεις που έβλεπα παλιότερα σε άλλες ομάδες (κυρίως της Θεσσαλονίκης) και χλεύαζα, τα βλέπω τώρα στον ΠΑΟ. Δεν με ενδιαφέρει ποιος έχει δίκιο. Θέλετε και καινούργιο γήπεδο τρομάρα σας. Κατάλαβα, ούτε το 2055 δε θα το χτίσει το δημόσιο (με τα λεφτά μας, για να μην ξεχνιόμαστε!) για να σας το χαρίσει. Βγάλατε από τώρα τα μαχαίρια. Με χάλασε πάντως αυτό που έκαναν οι Γιαννακόπουλοι. Δεν κατηγόρησαν οι ίδιοι, ως διοίκηση του ερασιτέχνη, ευθέως τις όποιες ατασθαλίες της ΠΑΕ αλλά χρησιμοποίησαν έμμεσους τρόπους, όπως δημοσιεύματα στην εφημερίδα τους (Πράσινη), επιλέγοντας μάλιστα τις χρονικές στιγμές που το έκαναν (το πρόβλημα με τα εισιτήρια ήταν γνωστό εδώ και καιρό). Το μόνο που κατάφεραν ήταν να πολώσουν και να ξενερώσουν τον κόσμο του ΠΑΟ. Ένα ακριβοθώρητος κόσμος που δεν πάει στο γήπεδο γιατί δεν τους κάνει τα "χατίρια" η ΠΑΕ. Δεν πάνε γιατί δεν θέλουν να δίνουν τα στοιχεία τους για να πάρουν ονομαστικά εισιτήρια. Θέλουν να βρίζουν, να χτυπούν, να κυνηγούν, να καταστρέφουν χωρίς συνέπειες για τους ίδιους. Φαντάζομαι αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο όταν τους ζητούν τα στοιχεία π.χ. στο αεροδρόμιο για πάρουν ένα εισιτήριο...

Όλοι αυτοί βάζουν τους προσωπικούς εγωισμούς και τα συμφέροντά τους πάνω από τον Παναθηναϊκό που υπερηφανεύονται ότι υπηρετούν. Ίσως, βέβαια, να αποκτήσει περισσότερο ενδιαφέρον η όλη φάση τώρα που φαίνεται να μπαίνει στο παιχνίδι και ο γιος του Γιαννακόπουλου.

Το σάουντρακ ενός βιβλίου

Καθαρίζοντας σήμερα το γραφείο μου, το οποίο κυριολεκτικά είχε πιάσει αράχνες (ειδικά πίσω από το pc), βρήκα το βιβλίο των Διάφανων Κρίνων το οποίο είχα καταχωνιάσει σε ένα συρτάρι για να μην πέσει σε επικίνδυνα χέρια (βλ. Μαρία, γνωστή για τις εικαστικές της παρεμβάσεις στα βιβλία μου!). Ονομάζεται "Ο γύρος της ημέρας σε ογδόντα κόσμους" και περιέχει τους στοίχους των τραγουδιών τους, ποιήματα, ιστορίες από τις συναυλίες και μικρά διηγήματα. Δεν μπορώ να γράψω αντικειμενική κριτική, καθώς τα Διάφανα Κρίνα είναι λατρεμένο συγκρότημα και οτιδήποτε πηγάζει απ' αυτούς, αυτόματα, στον μικρόκοσμο μου γίνεται ιερό. Αξίζει, όμως, να το διαβάσετε ακόμη κι αν δεν είστε θαυμαστές της υπέροχης μουσικής τους και της σπαραχτικής φωνής του Θάνου Ανεστόπουλου. Το βιβλίο αποτελεί ταυτόχρονα και το πέμπτο άλμπουμ τους. Το cd που περιλαμβάνεται στην έκδοση σε ταξιδεύει σε μακρινές ερήμους και σε σκοτεινά μονοπάτια με τα 11 ορχηστρικά κομμάτια που περιέχει. Αποτελεί, όπως και τα ίδια τα Κρίνα αναφέρουν, το σάουντρακ του βιβλίου. Το άνοιξα για να το ξεφυλλίσω και τελικά το διάβασα όλο -πάλι- μονορούφι! Αυτή τη φορά θα το αφήσω πάνω στο γραφείο έτσι ώστε όταν οι εφιάλτες με κυκλώνουν, όταν οι χαρές με κυνηγούν, να μεθάω με τις σελίδες του.
Εκδίδεται από την "Ίνδικτος" και μπορείτε να το αποκτήσετε από εδώ. Εμένα μου το έκανε δώρο η Κλειώ την πρωτοχρονιά του 2006. Περιττό να πω ότι είναι το καλύτερο δώρο που μου έχουν χαρίσει...

Ανακοίνωσις

Το παρόν post απευθύνεται περισσότερο στους τακτικούς αναγνώστες του Μαγικού Αυλού (και στους 5 :-). Λοιπόν πως σας φαίνεται η νέα εμφάνιση; Μόχθησα για την "ανακαίνιση" και μου πήρε αρκετές ώρες. Τώρα θα μου πείτε "καλά ρε μεγάλε σου πήρε ώρες για να αλλάξεις από το ένα template στο άλλο; Πλάκα μας κάνεις;". Όχι, δεν σας κάνω πλάκα. Μου πήρε ώρες να ψάχνω να βρω ένα ικανοποιητικό πρότυπο στο internet καθώς δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω ένα από τα template του Blogger.com. Κι όμως δεν βρήκα κάτι που να ταιριάζει στην αισθητική μου. Πολύ κιτς κυκλοφορεί εκεί έξω (τουλάχιστον σε αυτά που ήταν δωρεάν). Έτσι επέστρεψα στο "αγαπητό" Blogger.com. Βέβαια έκανα μερικές αλλαγές γιατί την ομοιομορφία πολύ εμίσησαν. Κορυφαία διαφορά, που δεν θα βρείτε και πουθενά αλλού, είναι η σύνθεση στη κορυφή του blog. Ως ένα πραγματικό αριστούργημα χαρακτηρίστηκε από τους κριτικούς και δεν έχουν άδικο! Δημιουργός είμαι, φυσικά, εγώ (ποιος άλλος; είμαι και μετριοπαθής σας το είπα;). Για να γιορτάσουμε (ποιοι;) την αλλαγή (ούτε το ΠΑΣΟΚ τέτοια μεγαλεία) διοργανώνουμε τον πρώτο διαγωνισμό στην μακρά ιστορία του blog. Γράψτε σχόλια για το νέο look και συμμετέχετε αυτόματα στη κλήρωση που θα γίνει στα BlackFlute Labs με δώρο για τον νικητή €1.000.000 (μετρητά, πάντα...). Update: Με μια δεύτερη ανάγνωση του post ένα έχω να πω. Τι π@π@ριές μπορεί να γράψει κανείς όταν έχει υπερβολικά πολύ ελεύθερο χρόνο στη διάθεση του και τον έχει βαρέσει η μονοτονία στο κεφάλι...