Τις περισσότερες φορές που βγαίνω Ξάνθη, το σημείο που περνάω καλύτερα είναι στη διαδρομή, ιδιαίτερα της επιστροφής (όταν πηγαίνω συνήθως βιάζομαι για μην με περιμένουν). Επιλέγω τις περισσότερες φορές την παλαιά εθνική οδό και όχι την Εγνατία γιατί έχει ελάχιστη κίνηση και δεν είναι βαρετή. Βρίσκω την Εγνατία πολύ βαρετή γιατί είναι απλώς μία ατέλειωτη ευθεία και επιπλέον το μόνο που βλέπεις γύρω σου είναι φράχτες και τσιμεντένια διαχωριστικά. Από τον παλιό δρόμο όμως σε περικυκλώνουν τα δέντρα και περνάς κι από τη γέφυρα του ποταμού Νέστου όπου το τοπίο είναι πολύ όμορφο. Ιδιαίτερα το βράδυ, που δεν υπάρχει ψυχή τριγύρω και με τα κίτρινα φώτα του δρόμου να χρωματίζουν ατμοσφαιρικά οτιδήποτε περνά από μπροστά τους, η διαδρομή αποκτάει μια άλλη υπόσταση, σχεδόν κινηματογραφική... Μου αρέσει πολύ βέβαια να οδηγώ και το αυτοκίνητο μου, το οποίο αν και έχει περάσει 1,5 χρόνος από την αγορά του, νιώθω σαν να το έχω μόλις αποκτήσει. Μόνος πάντα, με τη μουσική να είναι η μόνη παρέα.Τελικά δεν ζητάω και πολλά... (ίσως αυτό, όμως, να είναι και το λάθος μου).
(φωτογραφία: ksnet, www.dpgr.gr)