Σκέφτομαι και γράφω: Πως πέρασα το ΠΣΚ

Υπότιτλος: Προσπαθώντας να γράψω στο στυλ των ποστ της me ή πως να κάνεις το μπλογκ σου πιο προσωπικό.

Τη Παρασκευή βγήκα με τον Γ. για ένα ποτό στο "Α.". Τον πήρα σχετικά αργά τηλέφωνο (22:40) για να κανονίσουμε αλλά τον πέτυχα πάνω που τέλειωνε από τη δουλειά οπότε το timing ήταν τελικά σωστό. Πέρασα κατά τις 23:15 και τον πήρα με το GTC. Μετά από 10 λεπτά φτάσαμε. Δεν είχε πολύ κόσμο για Παρασκευή βράδυ, είχε όμως μερικές δροσερές παρουσίες. Πήρα Heineken (μήπως γράφω πολλές λεπτομέρειες;).

Αρχίσαμε να συζητάμε -κλασσικά- για ΠΑΟ και ΟΣΦΠ. Είναι γαύρος αλλά όχι φανατικός οπότε μπορείς να συζητήσεις μαζί του. Δυστυχώς όμως ασχολείται πιο πολύ με το μπάσκετ ενώ εγώ με το ποδόσφαιρο οπότε υπήρξαν κάποια κενά. Φυσικά αμέσως μετά αρχίσαμε να λέμε για γυναίκες και για το πόσο... αψυχολόγητες είναι. Είπαμε και το πόνο μας, κλασσικά και οι δύο "καμμένοι" στο συγκεκριμένο θέμα και στη συνέχεια αρχίσαμε να λέμε περί ανέμων και υδάτων.

Ξαφνικά έρχεται μια κοπέλα μπροστά μου και με χαιρετάει. Με έκπληξη διαπιστώνω ότι είναι μια κοπέλα που είχα γνωρίσει 5-6 χρόνια πριν, είχαμε βγει μάλιστα και κανά δυο φορές, είχε γίνει και φάση αλλά δεν προχώρησε το θέμα. Από τότε είχα να τη δω. Αρχίσαμε να μιλάμε ή μάλλον να μου λέει τι έκανε όλο αυτό τον καιρό με... πολλές λεπτομέρειες μπορώ να πω. Πως περνάει στην Αθήνα, τα προβλήματα της, τα σχέδια της κτλ. Ήταν στη πρωτεύουσα για σπουδές-δουλειά αλλά σε 5 μήνες θα επιστρέψει Καβάλα.

Τελικά πρέπει να εμπνέω το στυλ "ένας άνθρωπος για να πεις το πόνο σου" γιατί μου συμβαίνει πολύ συχνά και μάλιστα με γυναίκες. Φαίνεται είμαι καλός ακροατής. Είναι καλό από τη μια μεριά, σημαίνει ότι σε εκτιμούν, αλλά από την άλλη άντε να τη πείσεις μετά ότι τη βλέπεις ως γκόμενα και ότι δεν θέλεις άλλη μια κολλητή, ένα φιλαράκι!

Anyway, είναι συμπαθητική κοπέλα, προσφέρθηκε να μου δώσει και το τηλέφωνο της όταν φεύγοντας της είπα "να τα πούμε καμιά φορά", της έκανα μετά κι εγώ αναπάντητη για να έχει το δικό μου κι αυτά.... Κατά 90% θα την ξαναδώ τυχαία σε 5-6 χρόνια πάλι αλλά τουλάχιστον έκανε λίγο πιο ενδιαφέρουσα τη βραδιά.

Πάμε τώρα στο Σάββατο το βράδυ. Αυτή τη φορά βγήκα με -κυρίως- γυναικεία παρέα. Πήγαμε πάλι στο "Α.". Στο "Α" γινόταν πανικός! Έκανα 10-15 λεπτά να βρω μέρος να παρκάρω... Πάλι βγήκα σχετικά αργά, κατά τις 12. Η παρέα ήταν ήδη εκεί από ώρα. Καθίσαμε λίγο, ήπια μια Heineken πάλι, και μετά πήγαμε "Π." Εκεί παρήγγειλα ένα mojito κι άρχισα μια ακόμη απολαυστική συζήτηση με τη Φ. (για διάφορα θέματα, από τη vodafone μέχρι γιατί δεν πάει καθόλου μια συγκεκριμένη κοπέλα).

Ήρθε κι ένας καλός φίλος, ο Χ., σε κάποια φάση, που είχα καιρό να τον δω κι άρχισα να περνάω πολύ καλά. Ο Χ. πήγε στη συναυλία των Linkin' Park στο Terra Vibe, στη Μαλακάσα. Του άρεσαν πάρα πολύ! Βέβαια είναι πωρωμένος με αυτό το συγκρότημα οπότε δεν σκέφτηκε στιγμή την απόσταση (Καβάλα - Αθήνα). Βέβαια σε αυτό βοηθάει και η Alfa Romeo GT 1.8 που έχει...

Σήμερα Κυριακή μέχρι τώρα δεν έκανα τίποτα (δεν έχω βγει ούτε από το σπίτι) και μάλλον δεν θα κάνω τίποτα άλλο εκτός από το να δω τελικό Ισπανία - Γερμανία. Υποστηρίζω Ισπανία. Αυτάαα! Α, στο μεσοδιάστημα όλων αυτών έλιωσα βλέποντας Lost.

Τα λέμε...

Ψυχολογώντας τις γυναίκες

Γράφει η Ρομίνα Δεβερντλή στο www.men24.gr, πέντε σημάδια που υποδεικνύουν ότι το μωρό απέναντι... ενδιαφέρεται κι ας μη το δείχνει άμεσα:

1. Δέχεται να την κεράσεις. Εντάξει δεν είναι και κανένα αρχαίο μυστικό αυτό που θέλει αποκρυπτογράφηση. Η Ρομίνα όμως μας αποκαλύπτει ότι οι λεπτομέρειες εδώ θα κάνουν τη διαφορά: "Χαμογέλασε ναζιάρικα όταν της το προσέφερες; Το ήπιε μαζί σου ή χασκογελώντας με την κολλητή της («τζάμπα θα τη βγάλουμε και σήμερα»); Και κυριότερο! Μετά από την κατάποση του ποτού, σε ξανακοίταξε, σου μίλησε, σε ευχαρίστησε με νόημα ή τσου;"

2. Σε κοιτάει στα μάτια. Είναι αλήθεια ότι αυτό δεν το είχα σκεφτεί. Ενδιαφέρον! Θα προσπαθήσω να το προσέχω από δω και πέρα.

3. Σε αφήνει να την αγγίξεις. Μάλιστα, το άγγιγμα είναι ένα θετικό σημάδι, εντάξει αυτό το είχα υποψιαστεί κι εγώ...: "Το απαλό πιάσιμο της μέσης δεν είναι τυχαία all time classic. Αν σου επιτρέπει να την αγγίζεις- όχι να την χουφτώνεις- και δεν τραβιέται, τότε αρχίζει να πέφτει θύμα της αποπλάνησης. Σε όλες τις γυναίκες αρέσει να τις πιάνουν από τη μέση, αν γουστάρουν τον γκόμενο που το κάνει." Προσοχή, όμως, γιατί: "Αν φοράει στενό παντελόνι και πετάγονται από τα πλάγια τα παχάκια, σίγουρα θα τραβηχτεί διακριτικά όταν πας να την αγγίξεις εκεί, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν θέλει. Ίσα- ίσα, επειδή θέλει και παραθέλει, καλύτερα να μην δεις τις ατέλειες της πριν την ύστατη στιγμή."

4. Σκύβει για να σου μιλήσει. Αυτό ομολογώ δεν το κατάλαβα. Δηλαδή γιατί αυτό είναι σημάδι ότι γουστάρει; Εννοείται βέβαια ότι αναφερόμαστε όταν αυτό δεν συμβαίνει αναγκαστικά λόγω ύψους (δηλ σε περνάει 5-10 πόντους). Η Ρομίνα γράφει πως: "όταν σκύβει στο αυτί σου για να σου μιλήσει και κάνει μια στοιχειώδη προσπάθεια να ακούσει αυτά που της λες, ε, κάτι έχουμε εδώ. Βασικά, μόνο και μόνο ότι σου μιλάει και δεν περιορίζεται στο να απαντά στις- ενοχλητικές- σου ερωτήσεις, είναι καλό. Αν δεν ενδιαφερόταν, δεν θα έκανε τίποτα." Χμ...

5. Σου κάνει κοπλιμέντα. Εντάξει, αυτό δεν θέλει και πολύ ανάλυση.

Και το άρθρο καταλήγει αναφέροντας πως: "Το ΜΕΝ 24 δεν φέρνει καμία ευθύνη αν τελικά δεν σας «κάτσει» το γκομενάκι, γιατί μπορεί εμείς να λέμε ότι θέλουμε αλλά οι γυναίκες παραμένουν αψυχολόγητες. Επίσης, επιφυλασσόμαστε για την ακριβή χρονική στιγμή που θα δεχτεί να χουχουλιάσετε κάτω από το ίδιο πάπλωμα, γιατί, ενώ όλα μπορεί να δείχνουν ότι την έχετε «ψήσει» για τα καλά, θα θελήσει -στάνταρ!- να το παίξει ιστορία…" Σε αυτό συμφωνώ κι εγώ 100%! Το προσυπογράφω...!

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το ποστ αυτό αναφέρεται γενικά στις γυναίκες και όχι σε κάποια συγκεκριμένη! ;-)

Η αλήθεια της Κριστιάνα

"Χαλεπά τα καλά". Τη λένε Κριστιάνα και κρατάει την ομπρέλα του Valentino Rossi τις στιγμές πριν την εκκίνηση του αγώνα (στο MotoGP, αγώνες μοτοσυκλετών). Είδε, τη φράση, σε κάποιο ελληνικό νησί, της άρεσε και την έκανε τατουάζ στο χέρι της. Είναι από το διάλογο "Κρατύλος" του Πλάτωνα. Σημαίνει: δύσκολα τα καλά. Της αφιέρωσα αυτό το ποστ αφενός για να ομορφύνει λίγο αυτή η μικρή γωνιά του διαδικτύου και αφετέρου γιατί αρχίζω να γίνομαι οπαδός της συγκεκριμένης φράσης.

Έχει δίκιο η Κριστιάνα και... κατ' επέκταση ο Πλάτωνας και ο Σόλωνας (την είπε πρώτος). "Χαλεπά τα καλά" ή όπως θα έλεγαν κάποιοι τροβαδούροι της εποχής μου "ό,τι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο".

Πόσα κομμάτια του εαυτού σου είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις ώστε να... ελαφρύνεις και να κατορθώσεις ν' αγγίξεις τα σύννεφα;

Τη Κριστιάνα την "αλίευσα" από το 0-300.

Τελευταίο μοχίτο με το Διάβολο

"Ξυπνάει η σκονισμένη μου χαρά
μέσα από τις λάσπες που κοιμάται τόσα χρόνια
και μου ζητάει ξεχασμένα δανεικά
και λαχταράει μεθυσμένα σταυροδρόμια"

Χθες πραγματικά πέρασα καλά. Και ναι, είναι αυτό από μόνο του τόσο αξιομνημόνευτο που αξίζει να του χαρίσω ένα ποστ. Τελικά δεν χρειάζονται πολλά για να περάσεις καλά. Μια παραλία, ένα... μοχίτο (τς,τς,τς, έγινα τρέντυ!) και καλή παρέα, δηλαδή ένα παράλληλο σύμπαν για να επικοινωνήσεις, να γνωρίσεις, να μάθεις. Εντάξει, είναι κλισέ όλα αυτά αλλά η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης οπότε, στο τέλος, ίσως, μάθουμε να αναζητούμε και να ξεχωρίζουμε τα αληθινά από τα κίβδηλα.

Ίσως μάθουμε να βρίσκουμε και τις πύλες που οδηγούν σε άλλα σύμπαντα, όπως αυτό του ανθρώπου που έχεις απέναντι σου. Γιατί και η επιστήμη συμφωνεί ότι υπάρχει η πιθανότητα να ζούμε σε ένα κόσμο πολλαπλών διαστάσεων. Σίγουρο είναι πάντως πως ζούμε σε ένα σύμπαν εκατομμυρίων (μικρο-)κόσμων, τους οποίους δημιουργεί ο καθένας για να κρύψει μέσα τον εαυτό του. Το κλειδί είναι να βρεις τη μαγική πύλη που οδηγεί από τον έναν στον άλλον, να βρεις τα μεθυσμένα σταυροδρόμια...

Είναι πολύ πιθανό μερικοί από τους χιλιάδες(!) αναγνώστες να αναρωτηθούν τι σχέση έχει ο τίτλος με το περιεχόμενο του κειμένου. Ίσως να έχει, ίσως και να μην έχει. Δεν είναι ενοχλητικές αυτές οι αόριστες απαντήσεις που -και καλά- αφήνουν υπονοούμενα; Δεν μπορώ, όμως, να σκεφτώ αυτή τη στιγμή μια πιο... πειστική εξήγηση.

Ο τίτλος του ποστ είναι παράφραση του τίτλου του τραγουδιού των Διάφανων Κρίνων, "Τελευταίο ποτό με το Διάβολο".
Οι στίχοι στην αρχή είναι από το τραγούδι των Διάφανων Κρίνων "Ένα μέρος που μπορείς να κρυφτείς".
Η φωτογραφία είναι του dimis 69, www.dpgr.gr

Που πας;

Που με πας;

(φωτογραφία: "Place for 2" by Spartan)

Έλρικ του Μελνιμπονέ

"Για δέκα χιλιάδες χρόνια, η μυθική αυτοκρατορία του Μελνιμπονέ διαφέντευε ολόκληρο το γνωστό κόσμο. Ο Έλρικ, ο 428ος αυτοκράτοράς της, ανεβαίνει στον Ρουμπινιένιο Θρόνο καθώς αυτή η εποχή φτάνει στο τέλος της. Εκφυλισμένη και αποδυναμωμένη, η φυλή του συνεχίζει να κρατά ανείπωτα μυστικά και να ονειρεύεται παλιά μεγαλεία. Ο ίδιος ο νεαρός αυτοκράτορας μοιάζει να είναι ένα καθρέφτισμα αυτής της φυλής: αδύναμος, ασπρομάλλης, φιλάσθενος, ζει μονάχα χάρη στα μαγικά φίλτρα και τα σπάνια βότανα που τον διατηρούν στη ζωή. Κι όμως, άθελα του, είναι προορισμένος από τη Μοίρα να κρατήσει στα χέρια του το πεπρωμένο ολόκληρου του κόσμου. Φιλόσοφος και ιδεαλιστής, θα αναγκαστεί να γίνει ένας δαιμονισμένος φονιάς, που θα καταλήξει να καταστρέψει όλους όσους αγαπάει μαζί με όλους όσους μισεί. Μια τραγική ιστορία πικρής αγάπης και γλυκού μίσους, ονειρικών κόσμων και εφιαλτικών διαστάσεων, αγγελικών πλασμάτων και καταχθόνιων δαιμόνων, πόνου αίματος και πάθους."

Το παραπάνω κείμενο υπάρχει, ως σύνοψη, στη τελευταία σελίδα του βιβλίου που αγόρασα πρόσφατα, ο "Έλρικ του Μελνιμπονέ" του Άγγλου συγγραφέα Μάικλ Μούρκοκ. Δεν θα μπορούσα να περιγράψω καλύτερα τον κόσμο του Έλρικ. Ο πιο διάσημος αντί-ήρωας της λογοτεχνίας του φανταστικού διαφέρει πολύ από τα πρότυπα ηρώων που συναντά κανείς σε τέτοια μυθιστορήματα. Αδύναμος σωματικά, σε ένα ρόλο που σιχαίνεται (αυτόν του αυτοκράτορα), μηδενιστής αλλά και αναζητητής του ορισμού της ηθικής, χωρίς όμως ο ίδιος να την εφαρμόζει πάντα στη ζωή του, ερωτευμένος με τη Σίμοριλ, για την οποία είναι ικανός να θυσιάσει τα πάντα αλλά και ρεαλιστής και κυνικός, ένας πολύπλοκος χαρακτήρας. Το ίδιο το σύμπαν που δημιουργεί ο Μούρκοκ εξουσιάζεται από τη δύναμη της ειρωνείας και μπορεί να χαρακτηριστεί ως περίπλοκο καθώς διαφεντεύεται από τους Θεούς τη Τάξης και του Χάους χωρίς όμως αυτοί να ταυτίζονται με το Καλό και Κακό αντίστοιχα.

Τέλος, θα ήθελα να αναφέρω κάτι που παρατήρησα διαβάζοντας το πρώτο βιβλίο του έπους του Μάικλ Μούρκοκ. Ο αμερικάνος συγγραφέας, Ρ. Α. Σαλβατόρε, έχει δανειστεί πολλά στοιχεία (σε σημείο... παρεξηγήσεως) από τον Έλρικ και τον κόσμο του και τα έχει ενσωματώσει στο δικό του διάσημο ήρωα, τον Ντριζτ Ντο Έρντεν, και τον κόσμο των "Βασιλείων της Λήθης".

(εικόνα: Chris Achilleos, ο Elric, εξώφυλλο του βιβλίου)

Πετώντας ΙΙ

- Θα σε ξαναδώ; - Θα τα πούμε ξανά, του αποκρίθηκε εκείνη. - Μη φεύγεις... - Πρέπει, με περιμένουν στο καρναβάλι. Έλα κι εσύ. Έλα μαζί μου. - Ξέρεις πως δεν αντέχω εκεί. Οι μάσκες δεν με αφήνουν να ανασάνω. - Καλά. Θα τα πούμε ξανά Κ.

Έφυγε. "Καλά; Αυτό μόνο;", σκέφτηκε ο Κ. καθώς έβλεπε τη σιλουέτα της να σβήνει στο σκοτάδι. Μπήκε στο αυτοκίνητο του και σιωπηλά έφυγε αποδεχόμενος την ήττα του. Οδηγούσε αργά στον ερημικό δρόμο. Σταμάτησε απότομα στην άκρη του δρόμου. Βγήκε από το αυτοκίνητο και άνοιξε τον χώρο των αποσκευών. Ήταν ακόμη εκεί, τυλιγμένα στο λευκό μανδύα από μετάξι. Είχε να τα φορέσει από το προηγούμενο καλοκαίρι. Δεν μπορούσε να θυμηθεί γιατί σταμάτησε να πετάει. Τα φόρεσε με προσοχή.

Ο αέρας ήταν κρύος και καθαρός, εδώ πάνω, απαλλαγμένος από τις ανάσες των ανθρώπων. Θα πήγαινε να τη δει. Έστω από μακρυά. Καθώς πετούσε όλο και πιο ψηλά θυμήθηκε τι του είχε πει κάποτε το δένδρο μπροστά στο οποίο είχε βρει τα φτερά. "Είναι δικά σου, πάρ' τα, αλλά πρόσεχε μην πετάξεις κοντά στο φεγγάρι γιατί τότε τα όνειρα θα σε πάρουν μακριά". Συνέχισε να πετάει προς εκείνη. Το πλήθος γινόταν όλο και μεγαλύτερο. Οι μάσκες τους όλο και πιο τρομακτικές ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν από ψηλά. Δεν μπορούσε να τη βρει. Δεν σταμάτησε όμως στιγμή να ψάχνει.

Ξαφνικά νεκρά σώματα αγγέλων με σπασμένα φτερά άρχισαν να πέφτουν τριγύρω του. Από κάτω του σκοτεινές τερατόμορφες φιγούρες εκτόξευαν τα βέλη τους με δαιμονική ταχύτητα. Δένδρα άρχισαν να ψηλώνουν τόσο που έφτασαν στο ύψος που βρισκόταν και του έκλειναν το δρόμο. Φριχτά μαύρα πουλιά με διαμαντένια ράμφη και νύχια άρχισαν να του επιτίθενται. Τα κλαδιά τον περικύκλωναν. Τον έπιασαν και τυλίχτηκαν αμέσως στο σώμα του. Τον έσφιγγαν. Δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Καθώς αντιστεκόταν είδε προς τα πάνω και τότε πρόσεξε πως το φεγγάρι ήταν ακριβώς από πάνω του, με μια γκρίζα ψυχρή λάμψη, σε όλο το μεγαλείο του.

Ξύπνησε ιδρωμένος στο κρεβάτι του. Είχε ορκιστεί ότι δεν θα τη ξαναπατούσε αλλά...

Το όνειρο

Βρέθηκα σε κύκλο σκοτεινό στ' όνειρο που είδα χθες το βράδυ κι ήμουνα απ' τη μια του κύκλου εγώ κι εγώ από την άλλη κι ήμουνα απ' τη μια του κύκλου εγώ ήμουνα εγώ κι από την άλλη έτοιμος να μου αποκριθώ και να ρωτήσω πάλι κι ύστερα χάθηκα μακριά χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά χορεύοντας και τραγουδώντας έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας Κι είδα ένα παιδί μικρό παιδί που έπαιζε και μου 'ριχνε στα ζάρια το ύστερο του πόθου μου φιλί τα πρώτα παιδικά μου χάδια κι εκεί- εκείνη τη στιγμή άκουγα να τραγουδάν εντός μου ο ύπνος με το θάνατο μαζί τραγούδια του ερωτός μου κι ύστερα πάλι ξαφνικά χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά χορεύοντας και τραγουδώντας έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας Κι είδα τις ελπίδες μας σκιές βάδιζαν αμίλητα εμπρός μου σύμβολα σημεία και μυστικές μορφές αυτού του μάταιου κόσμου και είκοσι αιώνες σκοτεινοί έφταναν στο τέλος τους πια τώρα κι από έναν κόσμο σ' άλλονε τελικά εμείς περνάμε λέει ώρα την ώρα κι ύστερα πάλι ξαφνικά χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά χορεύοντας και τραγουδώντας έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας Βρέθηκα σε κύκλο σκοτεινό στ' όνειρο που είδα χθες το βράδυ κι ήμουνα απ' τη μια του κύκλου εγώ κι εγώ από την άλλη πες μου τι είν' αυτά που βλέπω εδώ πρόφτασα να πω στον εαυτό μου μη μιλάς μον' κοίτα και πέρνα, λέει αυτός και βγήκα από τ' όνειρό μου Του Δήμου Μούτση από τον δίσκο του "Να..." Δείτε το βίντεοκλιπ (YouTube link) Απίστευτο τραγούδι! Απλώς απίστευτο! Δεν έχω να γράψω κάτι άλλο...

Shadows

I seek shadows in the dark.

(Φωτογραφία: Κώστας Μπαλάφας)

Νομαρχία Καβάλας και δημόσιες σχέσεις

Ο νομάρχης Καβάλας κ. Καλλιοντζής (ΝΔ) κατηγορείται από τον Δήμαρχο Καβάλας κ. Σιμίτση (ΠΑΣΟΚ) ότι διέθεσε 1.600.000 ευρώ(!) για δημόσιες σχέσεις και ιδιαίτερα για τη δική του προβολή... Ο αντινομάρχης κ. Τσαλουχίδης παρουσίασε στοιχεία που αποδεικνύουν πως 1.366.000 ευρώ δαπανήθηκαν το 2007 και αυτά όχι για προσωπική προβολή του κ. Καλλιοντζή...

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο kavalanet.gr

Τώρα εγώ γιατί αισθάνομαι... μ@λ@κ@ς που κάθε μήνα υπολογίζω με το excel πως θα αντεπεξέλθω στις οικονομικές υποχρεώσεις μου και αυτοί σκορπούν 1.600.000 ευρώ από το δημόσιο χρήμα για αφίσες και τσιμπούσια (αντί να τα δίνουν σε σχολεία & έργα βελτίωσης της ποιότητας ζωής του νομού); Και μάλιστα να μαλώνουν για το ποιο λαμόγιο έφαγε τα πιο πολλά, προκαλώντας ακόμη περισσότερο τον κόσμο. Αλλά τι λέω; Ποιος κόσμος; Τώρα έχει Euro με αυτά θα ασχολείται;

Να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος

Τις περισσότερες φορές που βγαίνω Ξάνθη, το σημείο που περνάω καλύτερα είναι στη διαδρομή, ιδιαίτερα της επιστροφής (όταν πηγαίνω συνήθως βιάζομαι για μην με περιμένουν). Επιλέγω τις περισσότερες φορές την παλαιά εθνική οδό και όχι την Εγνατία γιατί έχει ελάχιστη κίνηση και δεν είναι βαρετή. Βρίσκω την Εγνατία πολύ βαρετή γιατί είναι απλώς μία ατέλειωτη ευθεία και επιπλέον το μόνο που βλέπεις γύρω σου είναι φράχτες και τσιμεντένια διαχωριστικά. Από τον παλιό δρόμο όμως σε περικυκλώνουν τα δέντρα και περνάς κι από τη γέφυρα του ποταμού Νέστου όπου το τοπίο είναι πολύ όμορφο. Ιδιαίτερα το βράδυ, που δεν υπάρχει ψυχή τριγύρω και με τα κίτρινα φώτα του δρόμου να χρωματίζουν ατμοσφαιρικά οτιδήποτε περνά από μπροστά τους, η διαδρομή αποκτάει μια άλλη υπόσταση, σχεδόν κινηματογραφική... Μου αρέσει πολύ βέβαια να οδηγώ και το αυτοκίνητο μου, το οποίο αν και έχει περάσει 1,5 χρόνος από την αγορά του, νιώθω σαν να το έχω μόλις αποκτήσει. Μόνος πάντα, με τη μουσική να είναι η μόνη παρέα.

Τελικά δεν ζητάω και πολλά... (ίσως αυτό, όμως, να είναι και το λάθος μου).

(φωτογραφία: ksnet, www.dpgr.gr)

Τι υπήρχε πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη;

Ένα σύμπαν πριν από το σημερινό σύμπαν: Στοιχεία ενός προηγούμενου σύμπαντος μέσα στο σημερινό σύμπαν επιδιώκουν ν' ανιχνεύσουν φυσικοί επιστήμονες και να ξεκλειδώσουν τα μυστικά του χρόνου πριν από το Bing Bang, την Μεγάλη Έκρηξη. Σ' αυτή τη διαπίστωση κατέληξαν οι επιστήμονες μετά από σχετική έρευνα πάνω στην εξασθενημένη μικροκυματική ακτινοβολία (CMB), ουσιαστικά η ακτινοβολία που εξέπεμπε το νεαρό σύμπαν σε ηλικία μόλις 400.000 ετών. Το μοντέλο που επεξεργάζονται οι επιστήμονες ενδεχομένως να εξηγήσει για ποιο λόγο ο χρόνος προχωράει μπροστά σε ευθεία γραμμή, από το χθες στο σήμερα.

Το CMB είναι κατάλοιπο ακτινοβολίας που κατακλύζει ολόκληρο το σύμπαν και θεωρείται το πλέον καθοριστικό αποδεικτικό στοιχείο του Bing Bang. Παρότι το CMB είναι μία «ομαλή» ακτινοβολία, το 1992 ο δορυφόρος Cobe ανακάλυψε μικρές διακυμάνσεις, οι οποίες θεωρούνται ότι είναι στρώματα από τα οποία προέκυψε η σημερινή γαλαξιακή σκόνη. Η καθηγήτρια Αντριέν Έριτσκεκ και οι συνάδελφοί της από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), πιστεύουν ότι αυτές οι διακυμάνσεις περιέχουν στοιχεία ότι το «δικό μας» σύμπαν προέκυψε ως φούσκα που ξέφυγε από το προηγούμενο σύμπαν.

Το μοντέλο προτείνει πως ένα διάστημα μπορεί να δημιουργηθεί ξαφνικά από το προφανώς κενό σύμπαν. Παρότι το νέο σύμπαν θα δημιουργηθεί μέσα στο σημερινό σύμπαν, το γεγονός αυτό δεν θα γίνει με κάποιον θεαματικό τρόπο. Ένα σύμπαν θα μπορούσε να σχηματισθεί μέσα σε αυτό τον χώρο και δεν θα καταλάβουμε τίποτα» επεσήμανε ο Σιν Κάρολ, ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης.

Η ιδέα για τη θεωρία δεν προήλθε από την προσπάθεια να εξηγήσουν τη δημιουργία του σύμπαντος με το Bing Bang πριν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, αλλά μία προσπάθεια για να εξηγήσουν ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της Φυσικής, γιατί ο χρόνος κινείται προς μία κατεύθυνση.

Οι νόμοι της Φυσικής σε μικροσκοπικό επίπεδο, είναι αναστρέψιμοι και όμως όπως σχολίασε ο καθηγητής Κάρολ, «κανείς δεν μπερδεύεται για το τι είναι χθες και τι είναι σήμερα». Οι φυσικοί επιστήμονες έθεταν αυτή την μονομερή κίνηση, γνωστή ως «τόξο του χρόνου» ως έναν φυσικό κανόνα γνωστό ως δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, που επισημαίνει πως το σύστημα κινείται από την τάξη στην αταξία. Ο δεύτερος κανόνας δεν μπορεί να παρακαμφθεί, όμως ο κ. Κάρολ τονίζει πως βασίζεται πάνω στην εικασία ότι το σύμπαν ξεκίνησε τη ζωή του με τάξη. Στην παρουσίαση που έκανε η ομάδα αστρονόμων του Caltech, εξήγησαν ότι δημιουργώντας μία Μεγάλη Έκρηξη στον κρύο χώρο μέσα σ' ένα προηγούμενο σύμπαν, ένα νέο σύμπαν ξεκινάει τη ζωή του σε μία οργανωμένη κατάσταση. Το αποτέλεσμα ήταν η φαινομενική κατεύθυνση του χρόνου.

Την ίδια στιγμή, ο καθηγητής Κάρολ προτρέπει τους κοσμολόγους να διευρύνουν τους ορίζοντές τους: «Έχουμε μάθει να πιστεύουμε πως δεν υπάρχει χρόνος πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη, ενώ θα έπρεπε να λέμε ότι δεν γνωρίζουμε αν υπήρχε οτιδήποτε και αν υπήρχε κάτι, τι ήταν αυτό».

Εάν λοιπόν η ομάδα του Caltech έχει δίκιο, τότε έχουμε ήδη την πρώτη πληροφορία για το τι υπήρχε πριν από το δικό μας σύμπαν.

(πηγή: www.kathimerini.gr με πληροφορίες από BBC)

Το μόνο πράγμα

Σου γράφω πάλι από ανάγκη / η ώρα πέντε το πρωί / το μόνο πράγμα που 'χει μείνει / όρθιο στον κόσμο...

(στίχοι: Ανδρέας Θωμόπουλος, εικόνα: Todd Lockwood)

Πολυμετοχικός ΠΑΟ

Ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, Γιάννης Βαρδινογιάννης, δήλωσε σχετικά: «Ανοίγει μία νέα σελίδα στον Παναθηναϊκό και μπαίνει επιτέλους τέλος στο διχασμό. Μέχρι πρότινος ήμασταν χωρισμένοι σε Παναθηναϊκούς και κάποιους άλλους. Δεν θα επιτρέψω να συμβεί αυτό και να εξελιχθεί σε γάγγραινα. Όποιος το κάνει θα με βρει απέναντί του. Πλέον στον Παναθηναϊκό πρέπει να προσφέρουμε κι όχι να ζητάμε».

Ελπίζω να τα εννοεί ο κ. Βαρδινογιάννης αυτά που λέει αλλά να έχουν την ίδια άποψη κι άλλοι μέτοχοι (Γιαννακόπουλος, Πατέρας & Βγενόπουλος). Αν συμβεί αυτό τότε μια λαμπρή σελίδα προβλέπεται για τη Πανάθα. Βέβαια όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα μικρό καλάθι αλλά και πάλι είμαι αισιόδοξος... Αναμένω κι αλλαγή νοοτροπίας στην ομάδα με τους νέους ισχυρούς μετόχους. Γιατί πολύ καλός ο Τεν Κάτε αλλά αν στα πρώτα άσχημα αποτελέσματα αρχίσει να αμφισβητείται τότε δεν κάνουμε τίποτα...

Yamaha V-Max 2009

Η Yamaha ανακοίνωσε την επιστροφή στην παραγωγή της θρυλικής V-Max. Κινητήρας V4 στα 1700 κ. εκ. και 200 ίπποι στην υπηρεσία της δική σας ευχαρίστησης! Η εμφάνιση έμεινε πιστή στις αρχές του muscle bike - dragster που καθιέρωσε το προηγούμενο μοντέλο και παραμένει σίγουρα εντυπωσιακή...

Που βρίσκεσαι;

"Είναι η στιγμή που νιώθεις πως η ζωή σου έχει φτάσει σε ένα κομβικό σημείο. Είναι η στιγμή που πρέπει να πάρεις αποφάσεις. Ή έτσι πιστεύεις. Στη πραγματικότητα είναι η μονοτονία της καθημερινότητάς σου που σε σπρώχνει να νομίζεις ότι είσαι σε ένα τέτοιο σημείο. Θέλεις να πιστεύεις ότι κάτι θα συμβεί αλλά ποτέ δεν συμβαίνει..." είπε ο Κ. στο μελαγχολικό φάντασμα που τον ακολουθούσε. Εκείνη τον άκουγε πάντα με προσήλωση χωρίς ποτέ να μιλάει.

Το φεγγάρι φώτιζε τον δρόμο του. Ένας δρόμος που δεν οδηγούσε κάπου, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες του Κ. να πείσει τον εαυτό του πως κάτι σπουδαίο τον περίμενε στο τέρμα. Κατά βάθος όμως γνώριζε την αλήθεια. Δεν υπήρχε τίποτα.

(Eικόνα: "Dreams of flying" του George Grie)

Μόνικα

Εκπληκτική φωνή! Η Μόνικα τραγουδάει -όπως μας πληροφορεί η ίδια- acustica / alternativa / clasica ενώ η ίδια γράφει στίχους και παίζει κιθάρα, πιάνο, σαξόφωνο, ακορντεόν. Έχει βγάλει CD στην Archangel Music και μπορείτε να την ακούσετε ζωντανά στο Sync Festival στις 16 Ιουνίου. Επισκεφθείτε τη Μόνικα στο MySpace για να απολαύσετε 4 από τα τραγούδια της και για να μάθετε περισσότερα για μια από τις πιο αξιόλογες νέες προτάσεις, κατά τη γνώμη μου, της ελληνικής (αγγλόφωνης) alternative μουσικής.

www.myspace.com/monikarides

Κενό

Το κενό μέσα σου μεγαλώνει. Πίστεψες πως το δύσκολο κομμάτι είχε περάσει. Μόλις όμως έκανες τα πρώτα βήματά σου στη κόλαση... και σε περιμένει μακρύ ταξίδι.

Το κενό μέσα σου μεγαλώνει. Αργά και σιωπηλά ο δαίμονας που κατοικεί στους πνεύμονες σου κατατρώει τις φλέβες σου. Τα νεύρα σου αρχίζουν να μουδιάζουν. Δεν αισθάνεσαι τίποτα πια. Ούτε το απαλό άγγιγμα των ξωτικών που σε επισκέπτονται στον βαθύ ύπνο σου, ούτε το άρωμα της. Μόνο πόνο αισθάνεσαι.

Το κενό μέσα σου μεγαλώνει. Τα μάτια σου είναι δύο σβηστοί φάροι. Ο εγκέφαλο σου είναι ναρκωμένος. Μόνο οι ζωτικές σου λειτουργίες είναι σε κίνηση. Αναπνέεις βαριά. Δεν σκέφτεσαι. Απλώς επιβιώνεις. Κάθεσαι ακίνητος στο σκοτεινό σου δωμάτιο και προσπαθείς να θυμηθείς. Δεν θυμάσαι τίποτα.

Το κενό μέσα σου μεγαλώνει. Έχεις γίνει ένα υπέροχο τίποτα.

(εικόνα: Frank Picini)

United Fantasy: Η πρώτη ιστορία

Το ταξίδι στη χώρα των ονείρων και των ξωτικών άρχισε. Διαβάστε τις δύο πρώτες παραγράφους από την πρώτη ιστορία της United Fantasy με τίτλο: "Το πετράδι του Νίσελντορ".

Παράγραφος 1: Το συμβούλιο (από τον Φίλο Του Οικονόμου)

Παράγραφος 2: Ο νάνος που κοιτούσε τ' αστέρια (από τον Dreamon)