Έχω καιρό να ασχοληθώ με την αγαπημένη μου θρησκεία. Ίσως λόγω απογοήτευσης που δεν έγινε αρχιεπίσκοπος ο Άνθιμος, τον οποίο στήριξα με περισσό πάθος :-). Όχι ότι τον εμποδίζει αυτό να εκφράζει τις προοδευτικές του ιδέες... Επειδή όμως είμαι και λίγο τεμπέλης δεν θα κάτσω να γράψω άλλο ένα ποστ για το λάθος δρόμο που έχουν πάρει οι παπάδες αλλά θα αναδημοσιεύσω ένα άρθρο του Στάθη Παναγιωτόπουλου από το περιοδικό Biskotto (επισκεφτείτε εδώ το μπλογκ του). Συμφωνώ γενικά με τις απόψεις του συγκεκριμένου δημοσιογράφου, που εκτιμώ ιδιαίτερα, με μόνο μια εξαίρεση. Πιστεύω στην ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης. Σε κάποιο άλλο ποστ ίσως να γράψω πως την αντιλαμβάνομαι αυτή την ανώτερη δύναμη (όχι ότι σας ενδιαφέρει αλλά για να έχουμε να λέμε αγαπητοί μου αναγνώστες). Γράφει λοιπόν:
"Ο Χριστός ήταν μεγάλος μάγκας... Δεν πιστεύω στο θεό, ούτε στην ύπαρξη καμιάς "ανώτερης δύναμης" και σίγουρα όχι στη θρησκεία (όλων των ειδών), την εκκλησία και τους θεράποντές της. Πιστεύω στην επιστήμη, στη φύση, τον άνθρωπο, στη φυσική επιλογή. Αυτή είναι μια αυστηρά προσωπική μου άποψη, την οποίαν δεν έχω από κανέναν την απαίτηση να τη συμμεριστεί, αλλά να τη σεβαστεί, και οι απανταχού "ταλιμπάν" δεν τη σέβονται. Αυτοί, όμως, δε σέβονται (και σίγουρα δεν εφαρμόζουν) αυτά τα οποία υποτίθεται ότι έχουν ταχθεί να προασπίζουν. Μάλιστα, όσο πιο ψηλά ανεβούν στην ιεραρχία τους, κατά κανόνα τόσο απομακρύνονται από την ιδεολογία τους.
Οι παπάδες έχουν ως αποστολή τους να κηρύττουν και να εφαρμόζουν το λόγο του Χριστού. Ο οποίος (εάν και σε όποιο επίπεδο υπήρξε) δίδαξε μια σπουδαία επανάσταση, είπε αλήθειες ανοξείδωτες από το χρόνο κι έδωσε οδηγίες χρήσιμες και πολύτιμες για όλους.
Σύμφωνα με τις γραφές, ο Χριστός μάζεψε τους μαθητές του και τους ορμήνεψε να σκορπιστούν στη γη και να διδάξουν το λόγο του. Τους ορμήνεψε να μη δεχτούν αμοιβή γι αυτή τη δουλειά, ούτε χρυσάφι, ούτε ασήμι, ούτε καν φαγητό για το δρόμο : αιώνιοι πένητες να διδάσκουν το λόγο, χωρίς προσωπικό συμφέρον, χωρίς ανέσεις, χωρίς διευκολύνσεις. Οι μαθητές αυτοί έκαναν τη δουλειά τους, άλλος λίγο, άλλος πολύ ακολούθησαν τις οδηγίες του δασκάλου τους, και κάποτε πέθαναν κι έδωσαν τη σκυτάλη στους επιγόνους τους, τους κάθε λογής παπάδες, επισκόπους, μητροπολίτες και δε συμμαζεύεται.
Αυτοί όλοι είναι μισθωτοί. Πολλοί από αυτούς (όλο και περισσότεροι στα υψηλότερα κλιμάκια) δέχονται και χρυσάφι, και ασήμι, και φαγητό για το δρόμο, και πολυτελή ρούχα, κτίρια, θωρακισμένα αυτοκίνητα, και αμύθητες περιουσίες. Η δική μας εκκλησία κατέχει τη μισή χώρα. Την απέκτησε είτε με επιχειρηματικό τρόπο, είτε δεχόμενη δωρεές αφελών, έστω καλοπροαίρετων πιστών. Οι δωρητές αυτοί έδωσαν τα υπάρχοντά τους με σκοπό να διανεμηθούν στους λιγότερο έχοντες, για να θυμηθούμε μια ψευδοσοσιαλιστική ορολογία. Αλλά οι αποδέκτες τα συσσώρευσαν κι εξακολουθούν να τα συσσωρεύουν, κι ούτε που συζητούν να μοιραστούν έστω λίγα από αυτά, παρά μόνο με άλλα, πλούσια ανταλλάγματα και επενδύουν σε ξενοδοχεία και συνεδριακά κέντρα και γήπεδα του γκολφ και εμπορικά κέντρα, για να καταλήξουν ακόμη πιο πλούσιοι.
Πολλοί δε από αυτούς δεν έχουν καμμία συναίσθηση του αντι-χριστιανικού τρόπο ζωής και λειτουργίας τους, το αντίθετο μάλιστα : είναι πολύ περήφανοι και νιώθουν πως τα δικαιούνται όλα αυτά, επειδή, λέει, καθοδηγούν το λαό και έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ιστορία και την εθνική μας ταυτότητα. Πράγματα που η ιστορία αποδεικνύει ότι είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μύθοι προσεκτικά καλλιεργημένοι σε άλλες εποχές, όταν ίσως η ύπαρξή τους επιβαλλόταν...
Ρε σεις, έτσι είπε ο πνευματικός σας ηγέτης να κάνετε; Πολύ αμφιβάλλω..."