Μ' αρέσει πολύ τώρα που έγινε καλύτερος ο καιρός, το Σάββατο το πρωί να πηγαίνω βόλτα στη Ξάνθη. Επομένως, με χαρά δέχτηκα τη πρόσκληση δύο παλιών συναδέλφων να συναντηθούμε στη θρακική πόλη, το προηγούμενο Σάββατο. Τη συγκεκριμένη μέρα είναι και το περίφημο παζάρι της Ξάνθης. Έχει μεγάλη έκταση, μαζεύει πάρα πολύ κόσμο και πραγματικά μπορείς να βρεις τα πάντα εκεί...
Ωραία όμως είναι και να περπατάς απλώς στους δρόμους της πόλης μέχρι να φτάσεις στη διάσημη πλατεία της με το ρολόι. Συναντάς πομάκους, μουσουλμάνους και χριστιανούς αποκτώντας έτσι η βόλτα σου μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Βέβαια η συνύπαρξη δεν είναι τόσο ρόδινη αλλά αυτό είναι θέμα ενός άλλου ποστ.
Μετά τον περίπατο ανοίγει η όρεξη οπότε πάμε στην παλιά πόλη και στην ομώνυμη ταβέρνα (που για να τη βρεις χρειάζεσαι GPS καθώς είναι καλά κρυμμένη μέσα στα διατηρητέα παλιά σπίτια). Είναι λίγο σκοτεινή, για μια τέτοια ηλιόλουστη μέρα αλλά σε αποζημιώνει με το παραπάνω με το φαγητό, το ευγενικό σέρβις, τις πολύ καλές τιμές και το υπέροχο χύμα ημίγλυκο κόκκινο κρασί της. (Δεν πρόλαβα να βγάλω φωτογραφία πριν την "επιδρομή":-).
Μετά τη μεσημεριανή κρασοκατάνυξη επιβάλετε καφές. Προορισμός είναι η φυσικά η "παραλία" της Ξάνθης. Όχι ο δήμαρχος δεν έφερε θάλασσα, οι Ξανθιώτες ονόμασαν έτσι (από φθόνο για τη παραλία της γειτονικής Καβάλας μήπως;-) το κεντρικό δρόμο με τις καφετέριες. Ήδη ο ήλιος αρχίζει να πέφτει και εσύ αποχωρείς χορτασμένος από μια γεμάτη μέρα με τις αισθήσεις σου φορτωμένες με νέες γεύσεις, αρώματα και ήχους...