Η μάχη στα βόρεια σύνορα είχε κριθεί. Ο στρατός των σκοτεινών ξωτικών και των ανθρώπων είχε αποδεκατιστεί. Αυτή ή σπάνια συμμαχία δεν οδήγησε στο αποτέλεσμα που όλοι στα ελεύθερα βασίλεια ήλπιζαν. Η πολυάριθμη στρατιά των υποχθόνιων τεράτων, των βασανισμένων ορκ και των άβουλων δούλων δεν άφησε πολλά περιθώρια. Οι μάγοι του Τάγματος της Μαύρης Λίμνης -ασφαλείς μέσα στον Πύργο των Εφτά Κεριών- έβλεπαν μέσα από μια μαγική στήλη πορφυρού υγρού το πεδίο της μάχης και χάρηκαν για το κατόρθωμα τους.Ο Κ., με πληγές σε όλο του το σώμα, σακατεμένος, στεκόταν όρθιος ανάμεσα σε σωρούς από δύστυχα πλάσματα που βρέθηκαν στον δρόμο του. Στη θέση του οι νεαροί πολεμιστές, οι αυτάρεσκοι ιππότες και οι αφελείς πρίγκιπες θα ένιωθαν περήφανοι και θα κόμπαζαν για τις ηρωικές τους πράξεις. Αυτός όμως αισθανόταν ανείπωτη φρίκη. Κάθε μαχαιριά που κατάφερνε στους εχθρούς του ήταν ταυτόχρονα και μια καινούργια πληγή στη δική του ψυχή.
Για τον Κ. ο κόσμος ήταν ένα τεράστιο νεκροταφείο. Νεκροί στο σώμα ή στη ψυχή βρισκόταν συνήθως γύρω του. Έτσι συνέχιζε να παίρνει μέρος σε μάχες που εκ των πραγμάτων ήταν καταδικασμένες. Και πάντα έδινε και την τελευταία ρανίδα του αίματος του για νίκες που ποτέ δεν ερχόταν. Στους λίγους φίλους του, τους συντρόφους του σε αυτό το ταξίδι προς τον αφανισμό, η στάση του φαινόταν περίεργη κι εξωφρενική. Ο ίδιος όμως δεν έδινε σημασία στα συμπονετικά ή χλευαστικά λόγια τους. Δεν έψαχνε αλήθειες, δεν αναζητούσε απαντήσεις. Αυτός ήταν.
Η μάχη όμως δεν είχε τελειώσει. (Ποτέ δεν τέλειωνε). Μια ομάδα από μεγαλόσωμα ορκ, ορμώμενη από τον φόβο για σκληρή τιμωρία από τους αφέντες ή από κάποιες σκοτεινές γητειές τους, κινήθηκε απειλητικά προς το μέρος του κι άρχισαν να τον περικυκλώνουν. Τότε ο Κ., σαν μια κίνηση ρουτίνας, σήκωσε το στομωμένο και κατακόκκινο από το αίμα σπαθί του και βγάζοντας μια κραυγή που ακούστηκε μέχρι τον Πύργο των Μαύρων Μάγων, όρμησε στη νέα μάχη. Λίγο πριν αρχίσει η πένθιμη μελωδία των συγκρουόμενων σπαθιών μια φράση βγήκε από τα χείλη του.
"Εμπρός για νέες ήττες, για νέες συντριβές!"
(Εικόνα: "Bone yard" του Simon Dominic. Η φράση "εμπρός για νέες ήττες, για νέες συντριβές" είναι στίχοι του συγκροτήματος Τρύπες)