Δαιμονοποίηση των blogs

Τις τελευταίες μέρες ήθελα να γράψω κι εγώ την άποψη μου για τα γεγονότα με το press-gr αλλά τελικά σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει λόγος. Δεν υπάρχει λόγος να κάθομαι να γράφω άλλη μια φορά για τα αυτονόητα (ελευθερία του λόγου, ασυδοσία, τεχνολογικό αναλφαβητισμό κ.α.). Άλλωστε διάβασα πολλά ενδιαφέροντα post για το συγκεκριμένο θέμα και δεν είχα να προσθέσω κάτι διαφορετικό. Αξίζει εδώ να αναφέρω το κείμενο του Γκρινιάρη καθώς ταυτίζομαι απόλυτα με τη θέση του. Θα ήθελα να όμως να γράψω κάποια συμπεράσματα που έβγαλα από την αντιμετώπιση των συγκεκριμένων γεγονότων από τα Μ.Μ.Ε. καθώς και κάποιες απορίες:

1. Οι μεγαλοδημοσιοκάφροι δεν έχουν ιδέα τι είναι το blogging αλλά και το internet. Το δεύτερο μάλιστα το αντιμετωπίζουν απλώς ως ένα χώρο διακίνησης πορνογραφικού υλικού και πειρατικής μουσικής.

2. Οι εφημερίδες φοβούνται τα blogs. Το ξέρω ακούγεται υπερβολικό αλλά για διαβάστε πρωτοσέλιδα και άρθρα μεγάλων εφημερίδων (ιδιαίτερα Νέα, Βήμα & Πρώτο Θέμα) και θα δείτε μια τρεμούρα για δαιμονοποίηση του blogging (με αφορμή βέβαια το press-gr). Ίσως φοβούνται ότι θα χάσουν πελατεία. Ρε λες τελικά τα blogs να είναι τα "Νέα Μέσα";

3. Οι υπερβολές και οι ανακρίβειες που ακούστηκαν ήταν για άλλη μια φορά πολλές, σε σημείο που να απορώ πως μπορεί κάποιοι άνθρωποι να είναι τόσο ηλίθιοι & γραφικοί...

4. Ένας τύπος που συστήνεται ως "Πρόεδρος Χρηστών Internet"(!) τι ρόλο βαράει; Δηλαδή ποιος τον ψήφισε και με πιο δικαίωμα παρουσιάζεται ως εκπρόσωπος μου; Και ποιος ο λόγος να υπάρχει "Πρόεδρος Ελλήνων Χρηστών Internet" Τον κάλεσαν μάλιστα και στη Βουλή...!

5. Μπορεί ένας blogger να αποκαλεί έναν άλλο blogger "συνάδελφο"; Δεν είναι γελοίο;

κ. Νίμιτς βρήκα τη λύση!

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη στην Καθημερινή (28/02/2008).

Άλλη μια μάχη

Η μάχη στα βόρεια σύνορα είχε κριθεί. Ο στρατός των σκοτεινών ξωτικών και των ανθρώπων είχε αποδεκατιστεί. Αυτή ή σπάνια συμμαχία δεν οδήγησε στο αποτέλεσμα που όλοι στα ελεύθερα βασίλεια ήλπιζαν. Η πολυάριθμη στρατιά των υποχθόνιων τεράτων, των βασανισμένων ορκ και των άβουλων δούλων δεν άφησε πολλά περιθώρια. Οι μάγοι του Τάγματος της Μαύρης Λίμνης -ασφαλείς μέσα στον Πύργο των Εφτά Κεριών- έβλεπαν μέσα από μια μαγική στήλη πορφυρού υγρού το πεδίο της μάχης και χάρηκαν για το κατόρθωμα τους.

Ο Κ., με πληγές σε όλο του το σώμα, σακατεμένος, στεκόταν όρθιος ανάμεσα σε σωρούς από δύστυχα πλάσματα που βρέθηκαν στον δρόμο του. Στη θέση του οι νεαροί πολεμιστές, οι αυτάρεσκοι ιππότες και οι αφελείς πρίγκιπες θα ένιωθαν περήφανοι και θα κόμπαζαν για τις ηρωικές τους πράξεις. Αυτός όμως αισθανόταν ανείπωτη φρίκη. Κάθε μαχαιριά που κατάφερνε στους εχθρούς του ήταν ταυτόχρονα και μια καινούργια πληγή στη δική του ψυχή.

Για τον Κ. ο κόσμος ήταν ένα τεράστιο νεκροταφείο. Νεκροί στο σώμα ή στη ψυχή βρισκόταν συνήθως γύρω του. Έτσι συνέχιζε να παίρνει μέρος σε μάχες που εκ των πραγμάτων ήταν καταδικασμένες. Και πάντα έδινε και την τελευταία ρανίδα του αίματος του για νίκες που ποτέ δεν ερχόταν. Στους λίγους φίλους του, τους συντρόφους του σε αυτό το ταξίδι προς τον αφανισμό, η στάση του φαινόταν περίεργη κι εξωφρενική. Ο ίδιος όμως δεν έδινε σημασία στα συμπονετικά ή χλευαστικά λόγια τους. Δεν έψαχνε αλήθειες, δεν αναζητούσε απαντήσεις. Αυτός ήταν.

Η μάχη όμως δεν είχε τελειώσει. (Ποτέ δεν τέλειωνε). Μια ομάδα από μεγαλόσωμα ορκ, ορμώμενη από τον φόβο για σκληρή τιμωρία από τους αφέντες ή από κάποιες σκοτεινές γητειές τους, κινήθηκε απειλητικά προς το μέρος του κι άρχισαν να τον περικυκλώνουν. Τότε ο Κ., σαν μια κίνηση ρουτίνας, σήκωσε το στομωμένο και κατακόκκινο από το αίμα σπαθί του και βγάζοντας μια κραυγή που ακούστηκε μέχρι τον Πύργο των Μαύρων Μάγων, όρμησε στη νέα μάχη. Λίγο πριν αρχίσει η πένθιμη μελωδία των συγκρουόμενων σπαθιών μια φράση βγήκε από τα χείλη του.

"Εμπρός για νέες ήττες, για νέες συντριβές!"

(Εικόνα: "Bone yard" του Simon Dominic. Η φράση "εμπρός για νέες ήττες, για νέες συντριβές" είναι στίχοι του συγκροτήματος Τρύπες)

Fiat Abarth

Ευχάριστα νέα από τη Fiat καθώς αποφάσισε να αναγεννήσει την ιστορική Abarth. Η εταιρεία με σήμα τον σκορπιό θα αναλάβει την αγωνιστική ομάδα τη ιταλικής φίρμας καθώς και βελτίωση ορισμένων μοντέλων της. Η Abarth & C. Spa έχει ιδρύσει νέες εγκαταστάσεις στο Mirafiori του Τορίνο και χρειάστηκαν μόνο οκτώ μήνες για να κατασκευαστούν και να μεταφερθεί εκεί και η αγωνιστική ομάδα! Tα πρώτα δημιουργήματα της είναι το Punto Abarth (1.4 lt, 155 hp, 0-100 km/h σε 8,2 sec, τελική ταχύτητα 208 km/h) και το 500 Abarth (1.4 lt, 135 hp). Στη φωτογραφία βλέπεται Grande Punto Abarth S2000, το οποίο είναι εξοπλισμένο με έναν ατμοσφαιρικό κινητήρα 2000 κ.εκ. που αποδίδει 270(!) ίππους και έχει σύστημα τετρακίνησης.

Thank God it 's Friday

Επιτέλους γιατί ήταν λίγο χάλια η δουλειά αυτή τη βδομάδα. Έκανα το ένα λάθος μετά το άλλο και μιλάμε για ανόητα λάθη. Γιατί όμως έκανα τη συγκεκριμένη εβδομάδα μαζεμένα λάθη; Φταίει ο ανάδρομος Ερμής ή το ότι δεν ήμουν συγκεντρωμένος; Αν και με συμφέρει το πρώτο μάλλον ήταν το δεύτερο. Γιατί όμως έχασα τη συγκέντρωσή μου; Δεν υπήρξε κάποιος λόγος για να συμβεί αυτό (εκτός βέβαια από το γεγονός ότι ο Κ. συνάντησε τη Μ.). Ελπίζω η επόμενη εβδομάδα να είναι καλύτερη. Α! κι ένα ευχαριστώ στους συναδέλφους που με βοήθησαν στη λύση των προβλημάτων που η αμέλεια μου δημιούργησε.

Άσχετο αλλά ας "ανεβάσω" και μια φωτογραφία που έβγαλα σε μια πρόσφατη βόλτα μου. Κάπου στο βάθος (πολύ βάθος) είναι και το σπίτι μου... Όλα τα λεφτά είναι ο φιδίσιος δρόμος (κάντε κλικ πάνω της για να τη δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος).

Απόγευμα Παρασκευής λοιπόν και σκέφτεσαι: Τι να κάνω το βράδυ; Όπως το βλέπω έχω τις εξής επιλογές αυτή τη φορά (δείτε εδώ τι επέλεξα την τελευταία φορά που είχα παρόμοιο δίλημμα):

1. Μένω μέσα και διαβάζω το βιβλίο που έχω ξεκινήσει ("Ένας γιάνκης του Κονέκτικατ στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου" του Μαρκ Τουέιν).
2. Μένω μέσα και βλέπω South Park και Seirei no Moribito (anime).
3. Βγαίνω έξω σε μπαράκι της περιοχής με φίλους.
4. Βγαίνω έξω νοικιάζω DVD, παίρνω και μια πίτσα και επιστρέφω μέσα για "λιώσιμο".

Είναι ωραία η θάλασσα

Περπατούσε στην προκυμαία της Καβάλας. Χωρίς να περιμένει τίποτα. Μια μέρα όπως όλες οι άλλες. Ηλιόλουστη, γεμάτη με εκείνη την ησυχία της επαρχίας που τόσο αγαπούσε ο Κ.

Χωρίς να το περιμένει, έστριψε απ' το στενό και βρέθηκε μπροστά του... Ήταν σαν πυροτέχνημα. Μια φωτοβόλα ύπαρξη στα μάτια του, εμπρός. Η ησυχία της ημέρας του χάθηκε. Γέμισε ο ουρανός, το πρόσωπό της καθρεπτιζόταν στην ήρεμη θάλασσα και το χαμόγελό της έκανε ακόμη κι αυτή την αρχέγονη πανίσχυρη δύναμη να σταθεί ακίνητη για λίγο και να το θαυμάσει. Το ίδιο ακίνητος στεκόταν κι ο Κ.

Γύρισε και τον κοίταξε ξαφνιασμένη. Της χαμογέλασε αμήχανα. Δεν βρισκόταν πια στη πόλη του αλλά σ' ένα μαγεμένο βασίλειο, με το μεγαλύτερο θησαυρό των αιώνων να βρίσκεται μπροστά του. Πλησίασε. Μήπως ήταν άλλη μια γητειά των μοχθηρών μάγων του Βορρά; Όχι, δεν μπορούσε. Η μαγεία τους ήταν πολύ ισχυρή όταν έκαναν κακό αλλά δεν είχε τη δύναμη να δημιουργήσει κάτι τόσο όμορφο αλλά κι ούτε να το μαγέψει. Η γητειές τους ήταν ανίσχυρες στο φως. Και μια φωτεινή αύρα την αγκάλιαζε.

"Είναι πολύ όμορφη σήμερα η θάλασσα", της είπε προσπαθώντας ταυτόχρονα να δείχνει ατάραχος. "Κάθε μέρα είναι όμορφη", απάντησε εκείνη, στρέφοντας το βλέμμα της προς τον ορίζοντα. "Αρκεί να μάθεις να κοιτάς". Ο Κ. βρήκε περίεργη την απάντηση της αλλά και λίγο δήθεν. Λες και είχε διαβάσει τη φράση σε κάποιο περισπούδαστο blog (κάποιου ονειροπαρμένου που τα βράδια ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας), κι έψαχνε, απλώς, αφορμή να τη χρησιμοποιήσει. Δεν μπορούσε να αποφασίσει αν συμφωνούσε ή όχι.

"Και πως μπορεί να μάθει κάποιος να βλέπει την ομορφιά ακόμη και μέσα στην ασχήμια;", τη ρώτησε. "Η ομορφιά είναι γύρω σου και σε παρατηρεί καθώς την προσπερνάς. Άνοιξε τα μάτια σου!". Σίγουρα ήταν γύρω του, σκέφτηκε ο Κ. Για την ακρίβεια ήταν μπροστά του. Μόνο τότε πρόσεξε ότι φορούσε μαύρα ρούχα, τα οποία έκαναν μια τέλεια αντίθεση με το χλωμό πρόσωπο της και τα ξανθά μακριά μαλλιά της.

"Ξέρεις έρχομαι κάθε μέρα εδώ αλλά δεν σε έχω ξαναδεί. Δεν περνάς συχνά από τη προκυμαία;" της είπε ρουφώντας τα λιγοστά αποθέματα θάρρους που είχαν απομείνει στη καρδιά του. "Κάθε μέρα είμαι εδώ. Έχουμε περπατήσει πολλά πρωινά δίπλα στη θάλασσα." Ο Κ. ξαφνιάστηκε και την κοίταξε περίεργα. Τότε θυμήθηκε όλα αυτά τα πρωινά που περνούσε από εδώ πηγαίνοντας στη δουλειά και το μυαλό του ήταν γεμάτο αριθμούς, τιμολόγια και deadline. Αναστέναξε και κοίταξε πάλι προς το μέρος της θάλασσας. Ήταν τόσο όμορφη καθώς έλαμπε από τις ακτίνες του ήλιου που έπεφταν πάνω της σαν χάδια παλιού αγαπημένου.

Ήταν τόσο όμορφη και η παρουσία δίπλα του. "Άργησα, πρέπει να φύγω" του λέει κι ανοίγει δύο τεράστια λευκά φτερά. Άρχισε να απομακρύνεται από κοντά του. Ο Κ. παρέμεινε ακίνητος να τη κοιτάει μέχρι που χάθηκε. Δεν είχε ρωτήσει ούτε το όνομα της...

"Βλέπω, Κ., πως συνάντησες επιτέλους τη Μ." του φωνάζει, τότε, μια παράξενη φιγούρα που βρισκόταν μακριά πίσω του.

Η συνέχεια στο enashronosdiakopes.blogspot.com

Φραγκίσκος Αλβέρτης

Με αφορμή το χθεσινό παιχνίδι που ο ΠΑΟ κέρδισε για άλλη μια φορά τον ΟΣΦΠ μέσα στην έδρα του και μάλιστα με 18 πόντους διαφορά (64-82), θα ήθελα να αναφέρω μια λεπτομέρεια της καριέρας του αρχηγού του τριφυλλιού. Ο Αλβέρτης έχει κατακτήσει, με τη φανέλα του ΠΑΟ, περισσότερους τίτλους απ΄ό,τι έχει κερδίσει ο ΟΣΦΠ! Για την ακρίβεια ο Φράνκι έχει 20 τίτλους (ανάμεσα στους οποίους και 4 πρωταθλήματα Ευρώπης) ενώ ο Ολυμπιακός, στην μακρόχρονη ιστορία του, έχει κερδίσει 19! Και η διαφορά φαίνεται πως θα αυξηθεί φέτος...

Δείτε στη wikipedia αναλυτικά τους τίτλους του, ενώ εδώ μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμα του επίσημου site της Euroleague. Τέλος διαβάστε εδώ το σχετικό άρθρο του Γ. Βαλαβάνη στη Καθημερινή.

ΥΓ: ο Αλβέρτης αγωνίζεται στη Πανάθα για 17 συναπτά έτη!

Το παιδί με τα γυάλινα γόνατα

Ήταν 18 Σεπτεμβρίου του 1976 όταν σε μια φτωχή γειτονιά της Βραζιλίας γεννήθηκε ένα παιδί με ένα σπάνιο χάρισμα. Οι μοίρες τού χάρισαν ένα σπάνιο ποδοσφαιρικό ταλέντο που φλέρταρε με τα όρια της μαγείας. Για να μην διαταραχθεί όμως η ισορροπία του σύμπαντος του έδωσαν κι ένα ζευγάρι γυάλινα γόνατα. Έτσι άπλωνε τις χορευτικές του ικανότητες στο γρασίδι των γηπέδων σε όλο τον πλανήτη μαγεύοντας τους ανθρώπους. Μόλις όμως άρχιζε να ξεφεύγει από τα ανθρώπινα, τα γόνατα του ράγιζαν δωρίζοντας του απίστευτο πόνο και μακροχρόνια απουσία από το ποδόσφαιρο. Στις 13 Φεβρουαρίου του 2008, στο ματς της Μίλαν με την Λιβόρνο, για άλλη μια φορά τα πόδια του δεν άντεξαν. Για εννιά μήνες έξω από τους αγωνιστικούς χώρους κάνουν λόγο οι γιατροί και πολύ υποψιάζονται πως αυτό είναι το ρέκβιεμ ενός σπουδαίου ποδοσφαιριστή...

Διαβάστε στο AllSports Blog ένα πολύ ενδιαφέρον post του maeviouz για τον Ronaldo, τον ποδοσφαιριστή που οι ειδικοί ονόμασαν "Το Φαινόμενο".

KTM Duke 690

H KTM άλλαξε δραστικά το Duke για το 2008. Ο κινητήρας έφτασε τα 654 κ. εκ. παραμένοντας φυσικά μονοκύλινδρος (είμαι περίεργος για το πως αντιμετώπισαν τους κραδασμούς οι Αυστριακοί...). Παράλληλα προικίστηκε με ποιοτικά περιφερειακά όπως το ανάποδο πιρούνι της WP και τα ακτινικά φρένα της Brembo. Η ιπποδύναμη φτάνει τα 65hp και η ροπή στα 6,8 kgm ενώ το βάρος (άδειο) είναι 148 kg. Αυτό που εντυπωσιάζει βεβαίως είναι η εμφάνιση του νέου Δούκα. Η ΚΤΜ έκανε για άλλη μια φορά το θαύμα της και δημιούργησε ένα σύνολο ποθητό από κάθε μοτοσικλετιστή. Αν συνυπολογίσουμε και τα δυναμικά χαρακτηριστικά που υπόσχεται η εταιρεία οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι θα στοιχειώνει τα όνειρα μας για πολύ καιρό...

Seven

Η καλή μου φίλη me με προ(σ)καλεί να γράψω επτά αρνητικά σημεία του χαρακτήρα μου. Στην αρχή σκέφτηκα να μη δεχτώ τη πρό(σ)κληση. Στη συνέχεια όμως θυμήθηκα πως ποτέ δεν λέμε όχι σε μια γυναίκα (απαράβατος κανόνας που ακολουθώ, ίσως πρέπει να το βάλω στ' αρνητικά:-) και επίσης μου φάνηκε ως ευκαιρία να γίνει πιο προσωπικό το blog (μετά κι από απαίτηση χιλιάδων αναγνωστών;-). Έχουμε και λέμε λοιπόν:

1. Είμαι πολύ εσωστρεφής, πάρα πολύ...
2. Μιλάω ελάχιστα έως σπάνια (στη δουλειά, στο σπίτι, στη παρέα).
3. Έχω (μάλλον) χαμηλή συναισθηματική νοημοσύνη (EQ).
4. Είμαι αναβλητικός.
5. Δεν έχω αυτοπεποίθηση.
6. Είμαι ευθυνόφοβος.
7. Δεν έχω αίσθηση του χρόνου. Πάντα αργώ στα ραντεβού μου.

Αυτά μου έρχονται πρώτα στο μυαλό. Υπάρχουν βέβαια κι άλλα. Όποιος με γνωρίζει ας γράψει όποιο παρέλειψα στα σχόλια. Το πιο πρωτότυπο ελάττωμα κερδίζει €1.000.000!

Τα λέμε.

ΥΓ: Προσκαλώ τον nikiplo, τον Φίλο του Οικονόμου & τη Μαργαρίτα να γράψουν κι αυτοί 7 ελαττώματα που πιστεύουν πως έχουν.

Sweeney Todd: The demon barber of Fleet street

Πήγα χθες και είδα το Sweeney Todd στον Odeon της Ξάνθης. Η τελευταία ταινία του Tim Burton είναι ένα μιούζικαλ - θρίλερ. Πρωταγωνιστεί ο Johnny Depp (ποιος άλλος;) & η Helena Bonham Carter. Είναι η ιστορία ενός κουρέα που παγιδεύεται από δικαστή και φυλακίζεται, άδικα, σε ισόβια χάνοντας τη γυναίκα του και τη νεογέννητη κόρη τους. Μετά από 15 χρόνια επιστρέφει για να πάρει εκδίκηση (Never forget. Never forgive). Στο εγχείρημα του θα τον βοηθήσει η εκκεντρική Mrs Lovvet, η οποία πουλά τις πιο άνοστες πίτες σε όλο το Λονδίνο. Θα οδηγηθούν σε μια ανίερη συμμαχία...

Το τελευταίο πόνημα του σπουδαίου Tim Burton είναι μια σκοτεινή ταινία με πολύ αίμα, κυνισμό, μαύρο χιούμορ και με κριτική σε μια κοινωνία που παρακμάζει. Οι ερμηνείες είναι άριστες, η σκηνοθεσία πολύ καλή και η ταινία πάει για όσκαρ. Όμως, αγαπητοί αναγνώστες, υπάρχει μια παραφωνία που επηρέασε αρνητικά την άποψη μου. Τραγουδάνε πάρα πολύ... Εντάξει, ξέρω, σε μιούζικαλ πήγα, τι περίμενα αλλά ειλικρινά τραγουδάνε πάρα πολύ. Σε κάποια φάση φίλος -που ήμασταν μαζί στο cinema- παρατήρησε πως για 20(!) συνεχόμενα λεπτά τραγουδούσαν (και χωρίς να υπάρχει ελπίδα να σταματήσουν στο κοντινό μέλλον!). Τα περισσότερα τραγούδια ήταν όμορφα αλλά σε κάποια στιγμή άρχισαν να επαναλαμβάνονται επικίνδυνα (ομοίως και η μουσική). Προς τιμή του, τραγουδά ο ίδιος ο Ντεπ και τα καταφέρνει αρκετά καλά αλλά και πάλι, επιμένω, κούρασε η διάρκεια των ασμάτων.

Σε γενικές γραμμές είναι μια καλή ταινία αλλά θα το σκεφτώ πολύ καλά πριν ξαναπάω σε μιούζικαλ, όποιος κι αν παίζει ή σκηνοθετεί...

It' a pity vs Πάμε Χαβάη

Το τραγούδι "Πάμε Χαβάη" που ερμηνεύει η Α. Πρωτοψάλτη στον τελευταίο της δίσκο είναι διασκευή του "It's a pity" της (Τζαμαϊκανής) Tanya Stephens. Αυτό που δεν είναι γνωστό όμως είναι ότι πρώτη το διασκεύασε στα ελληνικά η Dogmother. H Dogmother είναι μια κοπέλα που τραγουδά ελληνική hip hop. Δεν τη γνώριζα αλλά ομολογώ ότι είναι πολύ καλή και θα ψάξω τη δισκογραφία της. Προσωπικά μου άρεσε περισσότερο η διασκευή της Dogmother καθώς ταιριάζει περισσότερο με τη soul/funk φωνή της. Ακολουθούν links στο ΥouΤube με τις τρεις εκδοχές του κομματιού.

1) Εδώ είναι η original από την Tanya Stephens. Στο βίντεο εμπεριέχονται και οι στίχοι οι οποίοι πραγματικά είναι ότι να 'ναι, ασυνάρτητοι:

http://www.youtube.com/watch?v=b5paJp4BUDA

2) Ακολουθεί η διασκευή της Dogmother, live από το Thessaloniki Hip Hop Festival του 2006 (ένα χρόνο πριν την Πρωτοψάλτη!):

http://www.youtube.com/watch?v=UhFOUp-zFgE

3) Και τέλος η γνωστή εκδοχή της Α. Πρωτοψάλτη:

http://www.youtube.com/watch?v=Nr45tWA59sg

Κάθαρση

Του άρεσε να πηγαίνει σε αυτή την απομακρυσμένη παραλία και να τρέχει. Έτρεχε ακριβώς πάνω στη νοητή γραμμή που σταματούσε το κύμα νοτίζοντας την άμμο. Σήμερα ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος. Αυτό δυνάμωνε το αίσθημα γλυκιάς μελαγχολίας που εμπότιζε και το τελευταίο του κύτταρο όταν ερχόταν στη θάλασσα αυτά τα κρύα χειμωνιάτικα απογεύματα. Πάρκαρε το αυτοκίνητο στο ίδιο σημείο -όπως κάθε φορά- και κατέβηκε τη μεγάλη αμμώδη παραλία.

Έβαλε τα ακουστικά του μικρού κόκκινου MP3 player που είχε κρεμασμένο στον λαιμό του κι άρχισε να βηματίζει παράλληλα με τη θάλασσα. Τις πρώτες φορές που είχε έρθει επέλεγε ν' ακούει τους αγαπημένα του παλιά ελληνικά τραγούδια. Κατάλαβε όμως ότι στίχοι μερικές φορές ήταν πιο δυνατοί από τις σκέψεις του, έτσι γέμιζε πια το MP3 μόνο με άλμπουμ ηλεκτρονικής μουσικής κι ιδιαίτερα με ambient κομμάτια και dj sets με την αγαπημένη του minimal. Αυτοί οι ήχοι έδιναν μια άλλη ξεχωριστή υπόσταση στο χωροχρόνο του.

Τα βήματά του γινόταν όλο και πιο γρήγορα. Άρχισε να τρέχει. Ο κατακόκκινος ήλιος είχε ήδη ξεκινήσει το ταξίδι του γι' άλλους μακρινούς τόπους πυρπολώντας τα πορφυρά σύννεφα που άφηνε πίσω του. Χαμήλωσε τα μάτια του από τον ουρανό και κοίταξε τη θάλασσα καθώς έτρεχε δίπλα της. Είχαν γίνει πια φίλοι. Τον ηρεμούσε. Η μυρωδιά του ιωδίου, η ψυχρή αλλά καθαρή σαν κρύσταλλο θαλασσινή αύρα, ο ήχος τον κυμάτων, ο οποίος ταίριαζε με τη μουσική των ακουστικών σαν να ήταν δυο κομμάτια ενός παζλ, καθάριζαν το μυαλό του. Συνέχισε να τρέχει για πολύ ώρα.

Η ζωή του συνέχισε να τρέχει. Την έβλεπε να τον προσπερνά. Παλιότερα θα τον σόκαρε ένα τέτοιο θέαμα. Τα πολυταξιδεμένα κύματα όμως του είχαν ψιθυρίσει εδώ και καιρό πως θα την συναντούσε κάποια στιγμή. Την κοίταξε συγκαταβατικά και χαμογέλασε. Ήθελε να την καλωσορίσει και να την ρωτήσει που είχε χαθεί τόσο καιρό. Δεν πρόλαβε όμως καθώς τον προσπέρασε πολύ γρήγορα. Δεν απογοητεύτηκε. Κάθε άλλο μάλιστα. Ένιωθε μια γαλήνη και μια περίεργο συναίσθημα χαράς. Την είχε δει. Δεν ήταν πια πίσω του η ζωή. Ήταν μπροστά του! Και θα την έφτανε. Ναι, θα την έφτανε κάποτε...

Η ανάσα του γινόταν βαριά. Είχε κουραστεί πια. Μείωσε την ταχύτητα του σε ρυθμό γρήγορου βαδίσματος καθώς πλησίαζε προς το αυτοκίνητο του. Ο ήλιος έστειλε την τελευταία του ακτίνα ως ένα ύστατο φιλικό αποχαιρετισμό και χάθηκε στην ήρεμη και σκοτεινή θάλασσα. Η νύχτα άρχισε να βάζει τα καλά της. Στο ακριβό της φόρεμα χιλιάδες αστέρια αναβόσβηναν χαρούμενα. Ο Κ. είχε φτάσει στο αυτοκίνητο του. Έκλεισε με δύναμη τη πόρτα του παλιού οχήματος και πήρε τον κακοτράχαλο δρόμο της επιστροφής. Αύριο, την ίδια ώρα, θα ερχόταν πάλι εδώ για την καθημερινή του κάθαρση.

Kavala Blogs

Με mail που μου έστειλε σήμερα το Kavala Blogs, μου γνωστοποίησε την έναρξη της λειτουργίας του. Το Kavala Blogs είναι ένας feed aggregator. Συλλέγει ροές δεδομένων (RSS feeds) και αναδημοσιεύει τους τίτλους και περιλήψεις των post από bloggers της περιοχής καθώς κι από blogs σχετικά με τον νομό. Το site έχει λιτό σχεδιασμό και είναι εύχρηστο. Είναι μια καλή προσπάθεια και θα το επισκέπτομαι συχνά. Έχει ενδιαφέρον να διαβάζεις συντοπίτες σου. Μου προκάλεσε θετική εντύπωση ο αριθμός των blogs. Δεν ήξερα ότι υπήρχαν τόσοι πολλοί Καβαλιώτες bloggers...

Σήμερα νιώθω περίεργα. Δεν θέλω να μείνω σπίτι αλλά δεν έχω όρεξη να βγω κι έξω γιατί και πες ότι βγαίνω, που να πάω; Όλο τα ίδια και τα ίδια... Μάλλον θα λιώσω πάλι διαβάζοντας blogs και τεχνολογικά sites ή βλέποντας South Park (είμαι στην 9η σεζόν). Να θυμηθώ να κατεβάσω Lost και Heroes τώρα που τελειώνει το South Park. Πρέπει επίσης να διαβάσω και κανένα βιβλίο. Πέρασε πολύς καιρός από τότε που διάβασα το τελευταίο και μου έλειψε η όλη διαδικασία. Προς το παρών όμως ας διαβάσω το PC World που πήρα χθες...

Τα λέμε.

Suzuki GSX 1300 R Hayabusa (2008)

Η νέα Hayabusa έχει 190 HP! Τελική ταχύτητα πάνω από 300km/h... Προκαλεί δέος. Ομολογώ όμως ότι δεν είμαι οπαδός της συγκεκριμένης κατηγορίας μοτοσυκλετών. Τόσο λόγω εμφάνισης (όλες είναι σαν παχουλές μεσόκοπες νοικοκυρές) όσο και γιατί νομίζω πως υπερβαίνουν το ανθρώπινο μέτρο. Προτιμώ τη χάρη μιας supersport παρά την ωμή δύναμη ενός πρωταθλητή του σούμο.

Πλάκα μας κάνουν;

Ενόχλησε, φαίνεται, που ο (ξεγραμμένος από όλους τους άμπαλους πάνσοφους & ειδικούς του ποδοσφαίρου) ΠΑΟ είναι πρώτος. Το τι ανοησία & υπερβολή έχει λεχθεί από το κάθε "καμένο" οπαδό & ρεπόρτερ άλλης ομάδας κατά του ΠΑΟ δεν λέγεται. Μέχρι που υπονόησαν ότι θα του δώσουν το πρωτάθλημα μόνο και μόνο επειδή γιορτάζει τα 100 του χρόνια. Εντάξει, ο Μύρτσος (παλιός μπουζουκόβιος τερματοφύλακας του ΟΣΦΠ) το ανέφερε αυτό, στην εκπομπή "Αρχίζει Το Ματς", αλλά και πάλι... Στην ίδια εκπομπή ήταν καλεσμένος κι ένας άλλος τύπος, του οποίου το όνομα δεν συγκράτησα αλλά μόνο την ιδιότητα: Ελεύθερος σκάουτερ(!). Σε κάποια φάση ο ελεύθερος σκάουτερ λοιπόν, άρχισε ένα παραλήρημα εναντίον του ΠΑΟ και για το πόσο κακός είναι. Μάταια ο Καρπετόπουλος προσπαθούσε να τον συγκρατήσει υπενθυμίζοντας του ότι ο ΠΑΟ είναι πρώτος. Από τους δημοσιογράφους πάντως, μόνο ο Καρπετόπουλος σήμερα δειλά δειλά άρχισε να γράφει ότι ο ΠΑΟ είναι η πιο βελτιωμένη ομάδα από την έναρξη του πρωταθλήματος.

Δεν υποστηρίζω, φυσικά, ότι το τριφύλλι παίζει σπουδαίο ποδόσφαιρο αλλά σίγουρα δεν παίζει χειρότερο από τους άλλους δύο (ΟΣΦΠ & ΑΕΚ).

Δεν αντέχω άλλο Μάρθα Βούρτση. Ναι, στην ΑΕΚ αναφέρομαι. Έχει δίκαιο να διαμαρτύρεται για τις αδικίες εις βάρος της, δεν αντιλέγω. Είναι κι ένας τρόπος να καλύπτει τις αδυναμίες της ομάδας και τα λάθη του προπονητή της. Το κάναμε και στον ΠΑΟ αυτό συχνά τα τελευταία χρόνια και το γνωρίζω... Αλλά όχι να βγαίνει ο Ντέμης και να λέει ότι είναι ανύπαρκτη η πολιτεία. Όταν η πολιτεία χάριζε τα χρέη της ΑΕΚ (που αντί να παίζει στη Δ' εθνική διεκδικεί τώρα πρωτάθλημα) ήταν καλή & υπαρκτή...

Μπράβο στη λεβέντικη ομάδα, στους μάγκες του Πειραιά που πάει να κερδίσει στα χαρτιά το ματς στο οποίο ηττήθηκε δίκαια από την Καλαμαριά. Έκανε ένσταση γιατί υποστηρίζει πως ένας παίκτης της Καλαμαριάς δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής επειδή έχει παίξει σε άλλες δύο ομάδες φέτος. Μάλιστα ο πρόεδρος του ΟΣΦΠ, Πέτρος Κόκκαλης, ανακοίνωσε ότι το επιβάλει η ιστορία του Ολυμπιακού. Η ιστορία του Ολυμπιακού -και κάθε ομάδας που θέλει να λέγεται μεγάλη- θα έλεγα ότι επιβάλει ακριβώς του αντίθετο αλλά ίσως να μην τη γνωρίζω τόσο καλά όσο οι ίδιοι...

Το πρωτάθλημα έχει δρόμο ακόμη. Τίποτα δεν κρίθηκε. Ο ΠΑΟ άλλωστε είναι γνωστός για τις αυτοκτονικές τάσεις που παρουσιάζει όταν βρίσκεται σε θέση υπεροχής...

Χρόνια πολλά!

3 Φεβρουαρίου 1908 - 3 Φεβρουαρίου 2008
Ένας αιώνας Παναθηναϊκός!

Απεργία πείνας έξω από το μέγαρο Μαξίμου

Η κ. Μαρία Μαργαρίτη, εκδιώχθηκε κακήν κακώς από το δικαστικό σώμα, όταν έβγαλε φόρα παρτίδα κονδύλια που προορίζονταν ως οικονομική ενίσχυση σε σεισμοπαθείς, τα οποία κατασπαράχτηκαν από κρατικούς και παρακρατικούς φορείς. Παράλληλα, ξεμπρόστιασε ολόκληρο το δικαστικό σώμα, αποκαλύπτοντας τον ΟΙΚΟ ΑΝΟΧΗΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ: Εκατοντάδες ανήλικοι έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά (και πολλές φορές έναντι αμοιβής που απολαμβάνουν δικαστικοί και άλλοι "μεσάζοντες") σε μυστικό χώρο, ειδικά διαμορφωμένο εντός των δικαστηρίων! Η κα Μαρία Μαργαρίτη, προέβη σε απεργία πείνας έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, ζητώντας την πλήρη αποκατάστασή της και την ανάδειξη των παραπάνω θεμάτων. Όμως, η προσωπική ασφάλεια του κου Καραμανλή φρόντισε να την απομακρύνει βίαια, όπως θα δείτε και στο παρακάτω βίντεο.

www.youtube.com/watch?v=jglCyU8TPJw

Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο θέμα μέχρι αυτή την στιγμή ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΕΔΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΜΕΣΟ, παρά μόνο από το BBC, ενώ στο YouTube η μαζική διανομή του βίντεο δεν επιτρέπεται (αναγράφεται η ένδειξη "Embedding disabled by request").

(Αναδημοσίευση από το kourdistoportocali.blogspot.com το οποίο βρήκα μέσω του laplace78, magicrobot.blogspot.com)

Θλιμμένο πάλσαρ

"Τα τραγούδια παίρνουν κάτι απ' την ψυχή μας
και το μεταφέρουν στο στερέωμα,
όπου αναβοσβήνει σα θλιμμένο πάλσαρ
και τον δρόμο δείχνει για τους ναυαγούς"

Τα πάλσαρ είναι μικρού μεγέθους και μεγάλης πυκνότητας περιστρεφόμενοι αστέρες, οι οποίοι αποτελούν τα απομεινάρια αστρικών εκρήξεων και ακτινοβολούν στο Διάστημα, με περιοδικό τρόπο (σαν κοσμικοί φάροι). Είναι, δηλαδή, αστέρες νετρονίων που έχουν δημιουργηθεί μετά από τη κατάρρευση ή εκφυλισμό προϋπάρχοντος κανονικού αστέρα. Ακόμη πυκνότεροι τέτοιοι αστέρες μπορούν να γίνουν τελικά μαύρες τρύπες.

(Τους στίχους του τραγουδιού έγραψε η Μελίνα Κανά και τη μουσική ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Το ερμηνεύει η ίδια η Κανά και λέγεται "Όταν τραγουδάω".)