Lucifer

Αναρτήθηκε στις
Του Diego Maia

Διαβάστε επίσης:

Τέννεσι Ουίλιαμς - Γυάλινος κόσμος (απόσπασμα)

Αναρτήθηκε στις
Εικόνα
"Δεν πήγα στο φεγγάρι, πήγα πιο πέρα. Γιατί ο χρόνος είναι η μεγαλύτερη απόσταση που χωρίζει δύο τόπους... Μετά από λίγο καιρό μ’ έδιωξαν από τη δουλειά, γιατί έγραψα ένα ποίη­μα πάνω σ’ ένα κουτί παπουτσιών. Έφυγα από το Σαιν Λούις. Κατέβηκα για τελευταία φορά εκείνη τη σκάλα κινδύνου και από τότε ακολούθησα τα χνάρια του πατέρα μου, προσπαθώ­ντας με τη διαρκή κίνηση να βρω αυτό που είναι χαμένο στο χάος. Γι’ αυτό και ταξίδεψα πολύ. Οι πόλεις στροβιλίζονταν γύρω μου σαν νεκρά φύλλα, φύλλα με ζωντανά ακόμα χρώ­ματα, αλλά αποκομμένα από το κλαδί τους. Θα μπορούσα να έχω σταματήσει κάπου, αλλά είχα την αίσθηση ότι κάτι με κυνηγούσε, κάτι που εμφανιζόταν ξαφνικά μπροστά μου και με ξάφνιαζε. Άλλοτε ένα κομμάτι μουσικής που κάτι μου θύ­μιζε, άλλοτε ένα κομμάτι απλό, διάφανο γυαλί... Μπορεί να περπατάω βράδυ σ’ ένα δρόμο, σε κάποια άγνωστη πόλη, προτού βρω παρέα. Και να περάσω από μια φωτισμένη βιτρίνα αρωματοπωλείου γεμάτη πολύχρωμα γυαλάκια, μπουκαλάκια σε υπέροχες αποχρώσεις, σαν κ…
Περισσοτερα »

2018

Αναρτήθηκε στις
Εικόνα
2018. Λες και είμαστε σε ταινία επιστημονικής φαντασίας. Δεν έχουμε όμως ακόμη ιπτάμενα αυτοκίνητα, ρομπότ να κυκλοφορούν στους δρόμους ή εξωγήινους να μας επισκέπτονται. Ίσως και να έχουμε και να μην το έχουμε συνειδητοποιήσει (θεωρίες συνωμοσιάς Mode: On). Θαυμαστά πράγματα όμως πιστεύω πως υπάρχουν εκεί έξω αλλά μας εμποδίζει να τα δούμε η οθόνη που έχουμε μπροστά μας συνέχεια. Αν και γράφω στο πρώτο πληθυντικό εννοώ φυσικά τον εαυτό μου. Λοιπόν η μια και μοναδική "new year resolution" για το 2018 θα είναι να μειώσω τις ώρες που έρχονται σε επαφή τα μάτια μου με την ακτινοβολία μιας οθόνης.

Είναι δύσκολο για μένα, δεν το κρύβω. Αρχικά, λόγω δουλειάς, αναγκαστικά είμαι 8-9 ώρες μπροστά από ένα μόνιτορ. Τι να κάνουμε; Με αυτή τη δουλειά "μπλέξαμε", με αυτή πορευόμαστε. Άλλες χρονιές η αλλαγή σε μια πιο δημιουργική & ενδιαφέρουσα εργασία θα ήταν ένας από τους στόχους μου αλλά όσο μεγαλώνεις γίνεσαι περισσότερο κυνικός ρεαλιστής.

Κατά δεύτερο λόγο με τον ορυμαγ…
Περισσοτερα »

Τζίμης Πανούσης

Αναρτήθηκε στις
Εικόνα
Στο άκουσμα του θανάτου του Τζίμι Πανούση ειλικρινά στεναχωρήθηκα. Σαν να ήταν κάποιος γνωστός μου. Μου άρεσε όταν άκουγα τα τραγούδια του αλλά πραγματικά εντυπωσιάστηκα όταν παρακολούθησα πρώτη φορά live του, τότε, στη Θεσσαλονίκη, πρωτοετής φοιτητής. Για το (μεγάλο) μουσικό του ταλέντο υπάρχουν πιο ειδικοί από εμένα που μπορείτε να διαβάσετε. Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν η αιχμηρή του σάτιρα, το χιούμορ που ήταν trademark του καθώς ήταν μοναδικό, η καλλιτεχνική του οξυδέρκεια που ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Θα δανειστώ ακόμη μια παρομοίωση καθώς ήταν σαν τη μύγα που τσιμπούσε το βαριεστημένο/άρρωστο άλογο που ονομάζεται σύγχρονη Ελλάδα. Τα έχωνε σε όλους. ΣΕ ΟΛΟΥΣ. Τελευταία φορά που τον άκουσα ήταν, νομίζω, σε εκπομπή της "Ελληνοφρένειας" που τους έκανε πλάκα με το "ιερό" και "όσιο" ΚΚΕ προκαλώντας εμφανώς τη δυσφορία στον κατά τα άλλα... ανοιχτόμυαλο και προοδευτικό παρουσιαστή.

Πέρα από τα παραπάνω αξίζει να γραφτεί στο πάνθεον τ…
Περισσοτερα »