Είδα χθες το "Harry Potter and the Order of the Phoenix". Η πέμπτη ταινία της σειράς συνεχίζει στα χνάρια των προηγούμενων ταινιών και ιδιαίτερα της τέταρτης που μας εισήγαγε σε πιο σκοτεινά μονοπάτια. Εντυπωσιακά σκηνικά και εφφέ, καλές ερμηνείες και μια σκηνοθεσία που, αν και δεν ξεφεύγει από τα πρότυπα των ταινιών του φανταστικού, ικανοποιεί. Με άλλα λόγια ο θεατής βλέπει αυτό που περιμένει να δει. Βέβαια, παρακολουθώντας τα τρέιλερ είχα προετοιμαστεί για περισσότερες και πιο εντυπωσιακές μάχες καθώς και για περισσότερα φανταστικά πλάσματα που τελικά απουσίασαν (οι κένταυροι εμφανίζονται μόνο για μερικά δευτερόλεπτα). Είναι, όμως, το μόνο αρνητικό σημείο που μπορεί να σταθεί κανείς. Αυτή τη φορά η μάχη γίνεται στο μυαλό του Harry ο οποίος στη προσπάθεια του να αντεπεξέλθει στους εφιάλτες που τον κυνηγούν (Dark Lord, θάνατος των γωνιών του, κακομεταχείριση από τους θετούς γονείς του κ.α.) φτάνει στα όρια της κοινωνικής απομόνωσης και της παράνοιας. Όλα τα λεφτά είναι ένας νέος χαρακτήρας, η Luna Lovegood που έχει το πιο φευγάτο βλέμμα που έχω δει σε μικρό κορίτσι. Η Luna και ο Harry είναι οι μόνοι που μπορούν να δουν κάποια τρομακτικά πλάσματα τα οποία είναι ορατά μόνο σε αυτούς που έχουν δει τον θάνατο (πέθανε η μητέρα της όταν αυτή ήταν 9 ετών).Τέλος ένα σχόλιο για τον κινηματογράφο που το είδα. Είναι ο κινηματογράφος της Odeon στη Ξάνθη. Πολλές και μικρές αίθουσες, όμορφο, σύγχρονο περιβάλλον, ευγενικοί και εξυπηρετικοί υπάλληλοι αλλά είναι απαράδεκτο το 2007 να βλέπεις ταινία και να υπάρχουν κάθετες μαύρες γραμμές σε όλο το πλάτος της οθόνης καθ' όλη τη διάρκεια της προβολής. Επίσης αυξομειωνόταν ο ήχος σε τακτά χρονικά διαστήματα. Δηλαδή τα δύο πιο σημαντικά στοιχεία που αναζητάς σε ένα cinema ήταν χάλια!