Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί αναδημοσίευση του άρθρου του Πάσχου Μανδραβέλη που δημοσιεύτηκε στο www.medium.gr και στη Καθημερινή στις 14/8/2007. Αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο, πιστεύω, τη κατάσταση στα Πανεπιστήμια καθώς και την ανυπαρξία Ελληνικής επιχειρηματικότητας:
Οι Σεργκέι Μπριν και Λάρι Πέιτζ είναι σχετικά άγνωστοι στην Ελλάδα. Οι δύο 35χρονοι Αμερικανοί είναι τα νέα παιδιά-θαύματα της Σίλικον Βάλεϊ. Δημιούργησαν πριν από δέκα χρόνια τη μηχανή αναζήτησης Google και σήμερα η εταιρεία τους κάνει τζίρο 6 δισ. δολάρια, απασχολεί 9.500 εργαζομένους, ενώ μόνο πέρυσι δημιούργησε 2.229 νέες θέσεις εργασίας. Μια τέτοια εταιρεία θα ήταν ευλογία για μια χώρα σαν την Ελλάδα. Θα μείωνε δραστικά (και χωρίς κρατικές επιδοτήσεις) την ανεργία, είναι οικολογικά φιλική και θα γινόταν πόλος έλξης εγκεφάλων από ολόκληρο τον κόσμο.
Μόνο που για τη χώρα μας τέτοιες επιχειρήσεις είναι όνειρα θερινής νυκτός. Οχι μόνο επειδή οποιοσδήποτε θέλει να ιδρύσει μια εταιρεία θα περάσει από τις συμπληγάδες της ελληνικής γραφειοκρατίας και πρέπει να πάρει άδειες λειτουργίας από ανθρώπους που δεν ξέρουν τι είναι Διαδίκτυο, αλλά γιατί το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν επιτρέπει σε όσους έχουν καλές ιδέες να αναδειχθούν. Στην «Ιστορία του Google» (των David Vice και Mark Malseed, εκδόσεις «Κέδρος») διαβάζουμε ότι ο ιδιοφυής Λάρι Πέιτζ έγινε σε πολύ νεαρή ηλικία δεκτός στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και 19 μόλις χρόνων πήρε το πτυχίο των μαθηματικών. Στις ΗΠΑ τα πανεπιστήμια λειτουργούν αυτόνομα και αποφασίζουν μόνα τους ποιους υποψηφίους θα δεχθούν. Δεν λειτουργούν με υπουργικές αποφάσεις. Στην Ελλάδα και ο Αϊνστάιν θα ήταν αναγκασμένος να περιμένει.
Η πρώτη μηχανή αναζήτησης Google στήθηκε στο Στάνφορντ, σε εξοπλισμό του πανεπιστημίου. Οταν οι απαιτήσεις σε εξοπλισμό και χρηματοδότηση αυξήθηκαν, το ίδιο το πανεπιστήμιο τους προέτρεψε να βγουν στην αγορά για να βρουν κεφάλαια. Το Στάνφορντ ενθαρρύνει φοιτητές και καθηγητές να δημιουργούν δορυφορικές εταιρείες με ιδιωτική χρηματοδότηση, κρατώντας το ίδιο μέρος της μετοχικού κεφαλαίου των νέων εταιρειών. Ετσι φτιάχτηκε η Hewlett-Packard η Sun Microsystems και δεκάδες άλλες εταιρείες υψηλής τεχνολογίας. Αν γινόταν κάτι τέτοιο στην Ελλάδα ποικιλόχρωμοι Κνίτες θα κρεμούσαν τα αντιαισθητικά τους πανό στα εργαστήρια με βασικά συνθήματα «όχι στην εμπορευματοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης», «γνώση για τον λαό και όχι για το κεφάλαιο» και άλλα φαιδρά. Οι ιδρυτές του «ελληνικού Google» θα χτίζονταν ζωντανοί στα γραφεία τους και οι «οικοδόμοι» θα κραύγαζαν: «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός».
Γι' αυτό ας μην ελπίζουμε ότι θα υπάρξει ποτέ «ελληνικό Google». Ας πορευόμαστε με τις πενιχρές επιδοτήσεις σε θνησιγενείς επιχειρήσεις. Ο «άλλος κόσμος», που διάφοροι ονειρεύονται, δεν είναι απλά εφικτός. Είναι εδώ...