Τσόπερ

Είναι η μόνη κατηγορία μοτοσυκλετών που απεχθάνομαι. Η μόδα των κουβάδων αυτών ξεκίνησε από (που αλλού;) τις ΗΠΑ τη δεκαετία του ΄70 με ταινίες όπως το Easy Rider και το Hell's Angels και συνεχίστηκε για πολλές δεκαετίες μέσα από το Hollywood. (Κάτι ανάλογο γίνεται τώρα με την άλλη ανοησία που λέγεται SUV). Τα δίκυκλα κομπρεσέρ -εντάξει, τώρα πια έχουν λιγότερους κραδασμούς αλλά συνεχίζουν ν΄ακούγονται σαν κομπρεσέρ- έχουν απαρχαιωμένη τεχνολογία, τραγικό κράτημα, μηδενική άνεση, επιδόσεις για γέλια και για κλάματα και δεν κάνουν ούτε για τη πόλη ούτε για ταξίδια. Στο μόνο που είναι καλές είναι όταν παρκαρισμένες μπροστά σε καφετέριες μπορεί να εντυπωσιάσουν τους ανίδεους άντε και καμιά πιτσιρίκα. Αυτή η σαχλαμάρα που λέγεται τσόπερ το μόνο που προσπαθεί να πουλήσει είναι η αμερικάνικη άποψη για το μοτοσυκλετιστικό lifestyle και απορώ που μερικοί ακόμη τσιμπάνε. Πάντως, τα τελευταία χρόνια, έχει μειωθεί αισθητά ο πληθυσμός τους προς αγαλλίαση των αυτιών μας καθώς και της αισθητικής.