"Θα ήθελα να ξεχάσω τα 3 - 4 πρόβατα που δεν προλάβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα ακούγαμε να σκούζουνε καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και εκείνο το σκυλάκι που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που πανικόβλητο κατάλαβε ότι δεν υπήρχε σωτηρία... Τα αφεντικά του έλειπαν διακοπές και κανείς δεν μας είχε ειδοποιήσει για αυτό.
Θα ήθελα να ξεχάσω τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν από τα πεύκα καθώς γινόντουσαν παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα.
Θα ήθελα να ξεχάσω τις αγωνιώδες εκκλήσεις των ιδιοκτητών των σπιτιών τριγύρω μας όταν άρχισαν να γλύφουν τα σπίτια τους οι φλόγες.
Θα ήθελα να ξεχάσω όλους αυτούς που ήρθανε με τα τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε όταν τα ρουθούνια μας τρέχανε κατράμι και μασούσαμε στάχτη.
Θα ήθελα να ξεχάσω ΟΛΟΥΣ αυτούς που πίνοντας καφέ μας ειρωνεύονταν όταν ίσα που βαστάγαμε την ψυχή μας.
Θα ήθελα να ξεχάσω τις πανικόβλητες φωνές των συναδέλφων μου από τον ασύρματο όταν τους τριγύριζαν οι φλόγες και δεν υπήρχε διαφυγή.
Θα ήθελα τέλος να ξεχάσω αυτή την λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπος να φρενάρεις και λαίμαργα κατάπιε τις ομορφιές που κάποτε χαρήκαμε ως παιδιά και τα παιδιά μας δεν θα τις χαρούν ποτέ.
Μα δεν θα ξεχάσω εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς που μας περιτριγύριζαν.
Δεν θα ξεχάσω όλες τις κυβερνήσεις που έως τώρα τους αφήνουν να χτίζουν, και κοροϊδεύουν τους εθελοντές.
Δεν θα ξεχάσω το κράτος που ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον ένα ευχαριστώ, για να μην δείξει την ανικανότητα του μπροστά στα συμφέροντα.
Δεν θα ξεχάσω ότι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ένα μέτωπο 500 μέτρων , να σώσουμε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα.. Θα βοηθήσει να μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα έρχονται αυτές οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου.
Και δεν θα ξεχάσω... πως λέγομαι ακόμα άνθρωπος και χρωστάω στη φύση ένα μεγάλο συγνώμη για όλες τις καταστροφές που της έχει προκαλέσει το είδος μου.
Η απορία μου είναι...
Οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα εάν δεν υπάρχει πράσινο γύρο σας; Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα καίει τους πνεύμονες, ΠΩΣ διάολο θα αναπνέετε εσείς εκεί πάνω κι εμείς εδώ κάτω; Πώς περιμένω από ένα κράτος με στημένες εκλογές και προκατ κόμματα να δημιουργήσει ένα καλύτερο μέλλον από τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα πνευμόνια μου.
Δολοφόνοι..."
(πηγές: www.akrovates.com, www.akyro.net)