Αναφορικά με τις πυρκαγιές και την ΠΥ

(Σημείωση: Συγγραφέας του παρακάτω post είναι ο π. β.) Σιχάθηκα όλους τους δημοσιογράφους τις τελευταίες μέρες, όταν άνοιξα την TV να ενημερωθώ για τις πυρκαγιές και τους νεκρούς. Όλοι καθήμενοι πίσω από γραφεία, κρίνουν, κρίνουν, κρίνουν.... Ομιλούν για απουσία της Πολιτείας, για έλλειψη συντονισμού, για απούσα και ανίκανη ΠΥ. Φαίνεται φίλε μου dreamon, ότι αυτές οι φωτιές, κατά αυτούς, μπορούν να σβηστούν με νεροπίστολα...

Θα πω μόνο σε αυτούς που ρίχνουν την πέτρα του αναθέματος στην "απούσα Πολιτεία" και στην "ανίκανη ΠΥ" (βλ. Ν. Στραβελάκη και Γ.Οικονομέα κ.α.) την μαρτυρία μου, όταν σε κάποιον διευρυμένο δήμο της Ελλάδας ξέσπασε μια πολύ περιορισμένη (ευτυχώς) δασική πυρκαγιά.

Πριν 4 περίπου χρόνια έξω από ένα δημοτικό διαμέρισμα του ως άνω Δήμου υπήρχε μια χωματερή. Εξαιτίας της μεγάλης ημερήσιας θερμοκρασίας τα σκουπίδια αναφλεγόταν σχεδόν κάθε μέρα. Ο δήμος έστελνε ένα υδροφόρο όχημα που είχε ένα πιεστικό μηχάνημα πάνω του, κάθε φορά που υπήρχε αυτανάφλεξη (σσ οι τέτοιου είδους αναφλέξεις δεν μπορούν να κατασβεστούν πλήρως και το μόνο που μπορεί να γίνει είναι η καθημερινή ρίψη νερού, για να περιοριστεί η αυτανάφλεξη). Η τοπική ΠΥ ομοίως παρακολουθούσε την χωματερή καθημερινά. Μια μέρα εξαιτίας του δυνατού ανέμου η φωτιά επεκτάθηκε από τη χωματερή στο πρανές, σε ένα διπλανό αλσύλλιο. Κάηκε χαμηλή βλάστηση σε μια μικρή έκταση (περίπου 10m x 10m). Στην έκταση αυτή ήταν και 5-6 μεγάλα δέντρα. Όταν λοιπόν, αυτά τα λίγα δέντρα άρπαξαν φωτιά δεν μπορούσε να πλησιάσει κανείς πάνω από 15 m και όταν φυσούσε ο άνεμος, όλοι απομακρύνονταν ακόμη πιο πολύ. Τελικά το όχημα της ΠΥ προσέβαλε τα καιόμενα δέντρα πρώτα με το κανονάκι που έχει στην οροφή του και έπειτα κατάσβεσαν την φωτιά οι πυροσβέστες με δυσκολία συνεπικουρούμενοι με το υδροφόρο του Δήμου. Έτυχε και ήμουν κοντά στην όλη διαδικασία. Ο καπνός σε έπνιγε κυριολεκτικά, η θερμοκρασία σε έλιωνε, οι πυροσβέστες και ο αρμόδιος αντιδήμαρχος ούρλιαζαν να απομακρυνθούμε από κοντά γιατί με τέτοιο άνεμο κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί. Εκείνη τη στιγμή όλοι φοβηθήκαμε πολύ....

Και σήμερα οι δημοσιογράφοι κρίνουν την ΠΥ για ανικανότητα... Τις αντικειμενικές δυσκολίες δεν τις αντιλαμβάνονται; Παρ' όλα αυτά συνεχίζουν να μιλάνε κατηγορώντας μόνο, αηδιάζοντας όλους όσους τους ακούνε...

Τι να πρωτοκάνει και η ΠΥ σε μέτωπο πυρκαγιάς 20 χλμ και με φλόγες πολλών μέτρων; πού να πρωτοπάει;; σε τι ένταση να επιχειρήσει και πως να προσβάλλει φλόγες ύψους πολλών μέτρων;; Τι να κάνει και ο μικρός στόλος των περίπου 9 CL-415 και 10 CL-215; Εδώ και 10 χρόνια δεν έχει ανανεωθεί καθόλου... και η έλλειψη συντονισμού; Έστω ότι όλοι, ΕΣ, Ερυθρός σταυρός κτλ πήγαιναν στη φωτιά από την αρχή, τι θα γινόταν; Απλά το κράτος θα είχε καλή την έξωθεν μαρτυρία, ουσιαστικά όμως τέτοια φωτιά δεν θα μπορούσε να σβηστεί άμεσα. Ναι, ενίοτε οι φωτιές νικούν το κράτος, όπως και οι σεισμοί και οι πλημμύρες. Όπως νίκησαν και άλλες πιο "οργανωμένες και παρούσες" Πολιτείες και ΠΥ (βλ. φωτιές στις ΗΠΑ, στην Γαλλία, Ιταλία κ.α.)

Για το ενδεχόμενο δολιοφθοράς από Τούρκους, Σκοπιανούς, έλληνες οικοπεδοφάγους ούτε λόγος από τους δημοσιογράφους, μόνο γέλια για τις κατηγορίες αυτές και ας είναι η πιο πιθανή αιτία της καταστροφής αυτής.... άι σιχτίρ πια!!!

Μακρηγόρησα όμως και κλείνω ευχόμενος να πέσουν οι άνεμοι ώστε να αντιμετωπιστούν οι φωτιές αποτελεσματικά.

Ζητώ την συμπάθειά σου για την κυνική αντιμετώπιση του πράγματος εκ μέρους μου, αλλά φρονώ πως μόνο έτσι, αντιμετωπίζοντας την φωτιά σαν φαινόμενο, ψυχρά και χωρίς συναίσθημα, μπορεί να αντιμετωπιστεί καλύτερα.

Και ας σωπάσει κάποιος αυτούς τους άσχετους δημοσιογραφίσκους, όπως τους αποκάλεσες και συ, πριν καταντήσουν εντελώς εμετικοί....

Αναφορικά με την Εκκλησία...

Και άλλη φορά dreamon παρατήρησα ότι δεν είσαι ακριβοδίκαιος στις κρίσεις σου. Όντως, η εκκλησία έχει ξενοδοχία στις παραλίες, όντως έχει στρουμπουλούς ανώτερους ιερείς, όντως τα 500.000 ευρώ είναι λίγα για τους πυρόπληκτους. Δεν είναι όμως μόνο αυτά η εκκλησία έχει και νοσοκομεία και γηροκομεία, και κατασκηνώσεις και δωρεάν συσίτια δίνει, και άπορους ανθρώπους φιλοξενεί στα ξενοδοχεία της, και ανθρωπιστική βοήθεια παρέχει παντού και ναι δίνει 500.000 ευρώ στους πυρόπληκτους, για αρχή μόνο. Γιατί κολλάς μόνο στα ανητικά; Ποτέ δεν έγραψες κάτι καλό για την εκκλησία. Δεν τα βλέπεις τα καλά ή δεν θέλεις να τα δεις; Ευχαριστώ για τη φιλοξενία - Π.Β.

Η ψυχή

Μια καλή φίλη μου έκανε τη τιμή να μου χαρίσει τη πρώτη ποιητική της συλλογή. Την ευχαριστώ. Τη διάβασα και είναι πολύ καλή. Περιμένω ανυπόμονα για την επόμενη. Δημοσιεύω το αγαπημένο μου ποίημα από αυτή.

Η ψυχή Μόνη στο γραφείο πάνω από άδεια χαρτιά παίρνω μολύβι για γράψω της καρδιάς τα μυστικά. Διλήμματα, σκέψεις, επιθυμίες, φόβους και όλα αυτά που ταράζουν την ψυχή και την καρδιά. Σκέψεις που δεν μπορούν να ειπωθούν με λόγια απλά. Επιθυμίες που δε γίνονται να τις πεις και να γίνουν πραγματικότητα. Φόβοι, που δεν τολμάς να τους αφήσεις για πάντα μακριά. Διλήμματα, που μπορούν να σκοτώσω γύρω σου τα πάντα. Μόνο ένα χαρτί αντέχει να κρατήσει όλα αυτά τα βαριά. Και η καρδιά όσο μπορεί κι αυτή βαστά, άλλα όχι για πάντα. Κάποια στιγμή ξεσπά και πληγώνει πρόσωπα αγαπημένα. Μα αυτή είναι η ανθρώπινη μεριά, απρόοπτη, αυθόρμητη και κάποιες φορές και γεμάτη πίκρα.

Περί πυρκαγιών ο λόγος II

Ο φίλος Γιάννης αγανακτεί, μεταξύ άλλων, για τη στάση της εκκλησίας που έδωσε μόνο €500.000 υπέρ των πυρόπληκτων. Δεν θα έπρεπε να αισθάνεται έτσι. Η εκκλησία έχει πολλά έξοδα τώρα τελευταία. Πρώτα από όλα έχει να κτίσει ξενοδοχεία σε εκτάσεις που έχει καταχραστεί (που είναι μέσα σε δάση άλλα και σε παραλίες). Καλή η μεταθανάτια ανταμοιβή που θα τους προσφέρει ο θεός τους αλλά δεν είναι κακό κι ένα τζακούζι ως "προθανάτια" ανταμοιβή, όπως και τα ζεστά euros βεβαίως - βεβαίως... Παράλληλα η τιμή του χρυσού έχει ανέβει στα ύψη και όλοι ξέρουμε το πλήθος των απαραίτητων αξεσουάρ που πρέπει να έχουν οι ανώτεροι ιερείς έτσι ώστε να είναι πιο κοντά στον θεό.

Οι τράπεζες πιστές στα... πιστεύω τους.

Ο Μαύρος Άνεμος προτείνει λύσεις για την ανακούφιση τον δυστυχισμένων με τις οποίες συμφωνούμε.

Το ΠΑΣΟΚ ετοίμασε το πρόγραμμα του για τα δάση στις 26/8/2007. Κοίτα να δεις σύμπτωση, είναι το ίδιο Σαββατοκύριακο που εμφανίστηκε η πύρινη κόλαση. Και μετά σου λένε μην πιστεύεις στις συμπτώσεις.

Ο stelabouras θέλει να εξυμνήσει τις ικανότητες των δημοσιογράφων του Έθνους στο Photoshop καθώς και πόσο καλά εξυπηρετούν τα αφεντικά τους.

Το tsakali δίνει οδηγίες για την κατεύθυνση που οφείλουν να ακολουθήσουν οι πολιτικοί.

Ο Old Boy αναλύει το οργανωμένο σχέδιο των εμπρηστών.

Τέλος ένα σχόλιο ακόμη κι από μένα. Αυτά τα τραγικά που συνέβησαν τις τελευταίες μέρες καταδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο ότι η Ελλάδα συνεχίζει να υπάρχει από καθαρή τύχη και λόγω συμπτώσεων. Δεν έχει την ικανότητα να αντιμετωπίσει μια μεγάλη κρίση, είτε πρόκειται για φυσική καταστροφή είτε για εχθρικές ενέργειες κάποιων συμφερόντων.

Στέλνουν τα άστρα φιλιά;

Για άλλη μια φορά ο Κ. αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων. Το αστέρι που ένα ζεστό βράδυ του καλοκαιριού κατέβηκε, πέρασε από μπροστά του, τον φίλησε και του χάρισε ένα χαμόγελο, χάθηκε...

Κάθε μέρα ο Κ. έβγαινε έξω από το υπόγειο του και κοιτούσε τον νυχτερινό ουρανό. Ήταν τόσο κοντά. Άπλωνε τα χέρια του και χωρούσαν τόσα πολλά άστρα στη παλάμη του. Ήταν τόσο μακριά. Έκλεινε τις χούφτες του και μόνο ο ιδρώτας του τού έκαιγε τα χέρια. Ματαιότητα. Είναι τόσο μικρός και ο ουρανός είναι τόσο μεγάλος.

Ένα βράδυ όμως είδε το χαμόγελο, το δώρο του, να πετάει μαζί με γλάρους στη προκυμαία. Έτρεξε να το πιάσει. Καθώς πλησίαζε είδε τη φωτιά που έκαιγε και φοβήθηκε. Έκανε πίσω σαν σκυλί που το μαλώνει ο αφέντης του. Χάθηκε... Ορκίστηκε όμως ότι θα το έβρισκε πάλι. Περπαντώντας μέσα στον παγωμένο του κήπο θυμήθηκε ότι είχε σπάσει όλους τους όρκους που είχε δώσει στο παρελθόν.

Περί πυρκαγιών ο λόγος

Είναι κρίμα κι άδικο αυτό που έγινε. ΟΜΩΣ μόνο αυτοί που έχασαν κάποιον δικό τους ή/και την περιουσία τους θρηνούν. Όλοι οι άλλοι υποκρινόμαστε, άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο. Ο κυνισμός, ο αμοραλισμός και ο καταναλωτισμός έχουν μουδιάσει τους νευρώνες της ψυχής μας. Η υποκρισία είναι αυτή που μας ικανοποιεί, νιώθεις ότι κάνεις το καθήκον σου. Χόρτασα, όμως, από δακρύβρεχτα ρεπορτάζ, άρθρα, posts. Αηδίασα με τους πολιτικούς που έτρεξαν σαν τα κοράκια να εκμεταλλευτούν το γεγονός και με τους δημοσιογραφίσκους που είναι ταγμένοι στην υπηρεσία του κόμματος (ιδιαίτερα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, του ΠΑΣΟΚ) και σκλάβοι της AGB. Ας διακόψουμε τώρα αυτό το post για να πάμε σε διαφημίσεις, κρατήστε τα δάκρυα σας μέχρι να επιστρέψουμε…

Τα 25 έκλεισε το CD

Την Παρασκευή, 17 Αυγούστου, το CD έκλεισε τα 25 του χρόνια. Ήταν 17 Αυγούστου του 1982, όταν η Royal Philips Electronics κατασκεύασε το πρώτο CD στο εργοστάσιό της στο Langenhagen, έξω από το Ανόβερο. Η Philips συνεργάστηκε με τη Sony για την ανάπτυξη της τεχνολογίας των CD. Από το 1979 οι δύο εταιρείες ένωσαν τις δυνάμεις τους για να σχεδιάσουν το νέο ψηφιακό δίσκο.

Την επόμενη χρονιά λήφθηκαν οι περισσότερες αποφάσεις, όπως αυτή σχετικά με τη διάμετρο του δίσκου. Η αρχική χωρητικότητα ορίστηκε στη μία ώρα μουσικού περιεχομένου, για την οποία επαρκούσε δισκάκι διαμέτρου 115 χιλιοστών. Όμως, τελικά οι δύο εταιρείες αύξησαν τη χωρητικότητα στα 74 λεπτά, ώστε να χωράει ολόκληρη η 9η συμφωνία του Μπετόβεν σε ένα δίσκο.

Τον Ιούνιο του 1980 προτάθηκε από τις Philips και Sony το νέο πρότυπο, γνωστό και ως "Red Book", το οποίο περιλάμβανε τις τεχνικές προδιαγραφές για τα πρότυπα των CD και CD-ROM. To εργοστάσιο της Philips στην Γερμανία, όπου τυπώθηκε το πρώτο CD, ήταν της Polygram, η οποία την εποχή εκείνη ανήκε στην Philips. Το CD εκείνο ήταν το άλμπουμ "The Visitors" των Abba. Τα πρώτα CDs και CD players διατέθηκαν αρχικά στην Ιαπωνία το Νοέμβριο του 1982 ενώ οι αγορές τις Ευρώπης και της Αμερικής ακολούθησαν το Μάρτιο του 1983.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, μέσα σε αυτά τα 25 χρόνια έχουν πουληθεί περισσότερα από 200 δισεκατομμύρια CD παγκοσμίως.

(Πηγή: VNUnet)

Πώς να σωπάσω;

Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου
η θάλασσα στα μέτρα μου

Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ' άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω...

Στου βούρκου μέσα τα νερά
ποια γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερά;*

(ποίηση: Κώστας Κινδύνης)

Death's Defeat

Τιμωρημένος σε μια -μάταιη εκ γενετής- αναζήτηση, από τα απύθμενα βάθη της ψυχής μου μέχρι τις απρόσιτες κορυφές του μυαλού μου, κυνηγημένος πάντα από το καταραμένο φάντασμα της ελπίδας που προστάζει ποτέ να μην ησυχάσω…

(εικόνα: Stefany Belisle)

Η χειρότερη άρνηση

Η χειρότερη άρνηση, η μεγαλύτερη απελπισία, είναι να φουντάρεις στον τόπο σου και να ζεις με τις αναμνήσεις...

(φωτογραφία: Manuel Alvarez Bravo, "τάδε έφη": Νίκος Καββαδίας)

Πως αισθάνεσαι όταν οδηγείς μοτοσικλέτα;

Με αφορμή μια συζήτηση που είχα με μια φίλη χθες το βράδυ για τη BMW F 650 GS σκέφτηκα να γράψω κάτι για την αίσθηση που αποκομίζει κανείς όταν οδηγεί μοτοσικλέτα. Εκτός από τα καθιερωμένα κλισέ (ελευθερία, διαφοροποίηση, αίσθηση ταχύτητας κτλ) μια φράση κατασκήνωσε στο μυαλό μου. Ένα απόφθεγμα που περιγράφει αυτή την αίσθηση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, κατά τη γνώμη μου. Είναι κάτι που είπε ένα ρωμαίος αυτοκράτορας (δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα του) λίγο πριν πεθάνει:

Vae, puto Deus fio - Σε καλό μου, μου φαίνεται ότι γίνομαι θεός.

Το κελί, η μοτοσικλέτα και το κτήνος

Ο Κ. ζούσε για αιώνες μέσα στο σκοτάδι. Η σημερινή μέρα, όμως, ήταν διαφορετική. Το ένοιωθε στον βρώμικο αέρα του κελιού του, στο θολό νερό που έτρεχε από τους τοίχους. Πλησίασε τη βαριά πόρτα. Ο φύλακας έλειπε. «Πολύ περίεργο» σκέφτηκε. Όλα αυτά τα χρόνια τον φρουρούσε στην ίδια θέση, ακίνητος, αμίλητος, ακούραστος. Σάστισε όμως περισσότερο όταν συνειδητοποίησε ότι η πόρτα ήταν ξεκλείδωτη. Έμεινε να την κοιτάει χωρίς ούτε να ανασαίνει. Τελικά την έσπρωξε κι εκείνη άνοιξε τρίζοντας, διαμαρτυρομένη για τη ξαφνική ενόχληση. Άρχισε να τρέχει στον διάδρομο προς την έξοδο. Ή έτσι τουλάχιστον πίστευε. Στην πραγματικότητα δεν ήξερε που ήταν η έξοδος. Ο ήλιος είχε ανατείλει και είχε δύσει χιλιάδες φορές από τότε που μπήκε σε αυτή τη κόλαση. Για την ακρίβεια δεν είχε μνήμες από την είσοδο του. Ίσως να γεννήθηκε εδώ μέσα. Μετά από πολλούς κύκλους και σκαλοπάτια κατάφερε να βρει την έξοδο. Άνοιξε την περίτεχνη ξύλινη κατασκευή που χρησίμευε για πόρτα και το φως πλημμύρισε το δωμάτιο.

Έντονος πόνος διαπέρασε τα μάτια του. Ένιωθε σαν drow που αντικρίζει πρώτη φορά στη ζωή του τον ήλιο. Έκλεισε τα μάτια του νιώθοντας μια στιγμιαία ανακούφιση. «Τι ειρωνεία», σκέφτηκε, «να μην αντέχουμε και να κλείνουμε τα μάτια μας μπροστά στο φως (της αλήθειας;) που όλοι την αναζητούμε εναγωνίως στα σκοτάδια (της ψυχής μας;) για τόσο καιρό». Δεν είχε χρόνο, όμως, για τέτοιες σκέψεις. Δεν έπρεπε να τον πιάσουν. Άρχισε πάλι να τρέχει. Ο δρόμος ήταν έρημος. Μετά από λίγη ώρα και ενώ είχε κουραστεί άρχισε να έχει μια περίεργη αίσθηση ότι κάποιος τον παρακολουθούσε. Καθώς περπατούσε είδε μια σκονισμένη κόκκινη μοτοσικλέτα θαμμένη κάτω από πυκνούς θάμνους στην άκρη του δρόμου. Προσπάθησε να την απελευθερώσει και τα κατάφερε μετά από πολύ κόπο και αρκετές πληγές στα χέρια του από τα αγκάθια. Ανέβηκε, η μοτοσικλέτα πήρε μέσα αμέσως μπροστά (λες και τον περίμενε…) και άρχισε να οδηγεί στο φιδίσιο δρόμο που ανοιγόταν εμπρός του.

Η αίσθηση ότι τον παρακολουθούν είχε δώσει τη θέση της σε αυτή της καταδίωξης και γινόταν όλο και πιο έντονη. Κοιτώντας στον καθρέπτη της δίκυκλης συντρόφου του πρόσεξε μια μαύρη κουκίδα που όμως μεγάλωνε καθώς κάποιος τον πλησίαζε. Με μια δεύτερη ματιά κατάφερε να ξεχωρίσει τη μορφή ενός τερατόμορφου σκύλου να σχηματίζεται στον καθρέπτη! Τα χέρια του άρχισαν να σφίγγουν με τέτοια δύναμη τα κλιπ ονς που οι κόμποι των δακτύλων του άσπρισαν. Ο δεξιός καρπός του δούλευε υπερωρίες στη προσπάθεια να αποκτήσει την ιδανική ταχύτητα που απαιτούσε η κάθε στροφή έτσι ώστε να ξεφύγει από τον δαιμονικό διώκτη του. Είχε γίνει ένα με τη μοτοσικλέτα και μαζί συμμετείχαν σε ένα άγριο χορό, αφήνοντας πίσω τις αριστερές και δεξιές στροφές με χάρη μπαλαρίνας που δίνει τη καλύτερη παράσταση της ζωής της. Ήταν όμως ανώφελο. Το παράξενο κτήνος τους πλησίαζε με αφύσικα μεγάλη ταχύτητα.

Ο δρόμος τώρα τον οδηγούσε στη είσοδο του μαγικού δάσους. Άρχισε να τρέφει ελπίδες ότι εκεί μέσα θα κατάφερνε να ξεφύγει. Δεν μείωσε την ταχύτητα παρά την περιορισμένη ορατότητα που προκαλούσε η πυκνή βλάστηση. Αντίθετα προσπάθησε να επιταχύνει ακόμη περισσότερο. Ένιωθε ήδη καλύτερα. Η ομορφιά που ξετυλίγονταν γύρω του είχε αλλάξει τη διάθεση του, αν και ακόμη βρισκόταν σε δυσμενή θέση. Ήταν το θήραμα και ο αλλόκοτος κυνηγός τον πλησίαζε.

Άρχισε να νιώθει την ανάσα του. Η επόμενη στροφή θα ήταν πρόκληση για τον ίδιο, τη μοτοσικλέτα και τους νόμους της φυσικής. Χωρίς να σκεφτεί καθόλου άνοιξε τέρμα το γκάζι και έγειρε δεξιά. Το γόνατο του ακουμπούσε στο οδόστρωμα αφήνοντας κηλίδες αίματος. Τελικά τα κατάφερε. Επικεντρωμένος στη προσπάθεια του, όμως, δεν είχε προσέξει τη δυσάρεστη έκπληξη που τον περίμενε λίγα μέτρα μετά την έξοδο της στροφής. Ο δρόμος που ακολουθούσε κατέληγε σε ένα βαθύ γκρεμό. Δεν πρόλαβε να πέσει στα φρένα. Βρισκόταν ήδη στον αέρα και άρχισε να πέφτει. Τότε μόνο πρόσεξε ότι ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει. Οι πορτοκαλί και κόκκινες ακτίνες έπεφταν με φόρα πάνω στην απόκρημνη πλαγιά του γκρεμού δημιουργώντας ένα όμορφο θέαμα. Χαμογέλασε…

(φωτογραφία: π.β.)

Τα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου

Η ανάσα σου ήτανε η πρώτη μου πατρίδα

κι η μυρωδιά σου ήταν ο πρώτος μου εθισμός.

Πάει καιρός που έχω φύγει από τη Θήβα

και περιφέρομαι σακάτης και τυφλός.

*

Καθαγιασμένος στα νερά της λησμονιάς σου

εξουθενομένος από τα έργα και τις μέρες σου

θητεύω δίπλα σε αγάπες ξοφλημένες

γιατί τα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου

*

Παραχωρώ τ' άθλιο κορμί μου τις πληγές μου

να εξασκηθούν οι μανιακοί και οι αρχάριοι.

Θέ μου, πώς ξεραθήκαν έτσι οι πληγές μου

που ξεδιψούσαν ναυαγοί και λεγεωνάριοι.

*

Και θα πληρώνω σαν αντίτιμο στο χρόνο

τη μοναξιά για όλα τα χάδια που ζητούσα

για την αγάπη που με βύθισε στον πόνο

κι έτσι σακάτεψα εσένα που αγαπούσα

*

Αραγε θα θυμάται κάποιος τ' όνομά μας

της ζωής μας τα εξαίσια φεγγάρια

τα πάθη μας, τις λύπες, τα δεινά μας.

Αραγε υπήρξαμε ποτέ; Στα όνειρά μας!

*

(στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου, φωτογραφία: Bill Brandt)

Tα νούμερα των παικτών του ΠΑΟ

Ανακοινώθηκαν τα νούμερα των παικτών του ΠΑΟ. Το μόνο αξιοσημείωτο είναι ότι ο Σ. Νίνης πήρε το θρυλικό 7 του Δ. Σαραβάκου (πέρσι είχε το 37). Άντε να δούμε και τη νέα φανέλα, αν και υποψιάζομαι ότι οι αλλαγές θα είναι λίγες σε σχέση με πέρσι οπότε θα είναι το ίδιο "βαρετή". Λίγη πρωτοτυπία, ρε παιδιά, δεν βλάπτει! Αναλυτικά τα νούμερα είναι:

1. Μάριο Γκαλίνοβιτς

2. Ζόσεφ Ενακαχίρε

3. Γιόσου Σαριέγκι

4. Μαρσέλο Μάτος

5. Νασίφ Μόρις

6. Φίλιππος Δάρλας

7. Σωτήρης Νίνης

8. Γιάννης Γκούμας

9. Σεμπάστιαν Ρομέρο

10. Έκι Γκονζάλες

11. Δημήτρης Παπαδόπουλος

14. Δημήτρης Σαλπιγγίδης

15. Τάκης Φύσσας

16. Στέφανος Σιόντης

17. Θανάσης Τσίγκας

18. Αρκάντιους Μάλαρτζ

19. Άντονι Σέριτς

20. Σωτήρης Λεοντίου

21. Γιώργος Καραγκούνης

22. Αλέξανδρός Τζιόλης

24. Λουκάς Βύντρα

25. Νταμέ Εντιογέ

26. Βαγγέλης Μάντζιος

27. Αντρέας Ίβανσιτς

29. Μίκαελ Νίλσον

30. Ελίνι Δημούτσος

31. Αυγερινός Κατράνας

33. Ορέστης Καρνέζης

34. Αλέξανδρός Πάγκαλης

35. Γιώργος Νταντάμης

38. Νίκος Μπουτζίκος

Θλιβερές καταστάσεις βιώνει η ΠΑΕ Ηρακλής

Κωμικοτραγικές καταστάσεις ζει ο πολύπαθος Ηρακλής. Σε περίπτωση που δεν το έχετε διαβάσει η διοίκηση της ΠΑΕ διέκοψε τη συνεργασία με τον προπονητή Β. Βλάχο, τον οποίο είχαν προσλάβει πριν ένα μήνα περίπου και ενώ σε δέκα μέρες αρχίζει το πρωτάθλημα! Το χειρότερο δεν είναι όμως αυτό. Άλλωστε έχουμε συνηθίσει τέτοιες καταστάσεις στις ανοργάνωτες και αλλοπρόσαλλων αντιλήψεων ελληνικές ομάδες. Αυτό όμως που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί ακόμη ασχολείσε με την Super (τρομάρα της!) League είναι η ανάμειξη Μπέου (ιδιοκτήτης νυχτερινών κέντρων), Βλάχου (προπονητής), μελών της διοίκησης, Ψωμιάδη (ιδιοκτήτης νυχτερινών κέντρων) και μπράβων στο επεισόδιο της διακοπής της συνεργασίας. Ο Βλάχος διαφώνησε με τον Μπέο στην επιλογή των μεταγραφών λέγοντας ότι ο Ηρακλής αγοράζει παίκτες από το πανέρι και επίσης ότι δεν ενημερώνεται ο ίδιος για τις κινήσεις, πράγμα που φαίνεται να είναι αλήθεια. Ο Μπέος, που παρεμπίπτοντος η θέση που κατέχει στον Ηρακλή είναι «φίλος του προέδρου Ρέμου», αντέδρασε με αποτέλεσμα τη ρήξη των σχέσεων τους. Έτσι φτάνουμε στο επεισόδιο που γλαφυρά περιγράφεται στο επίσημο site του Ηρακλή από όπου και αναδημοσιεύουμε:

"Ένα θλιβερό, απογοητευτικό, όσο και απίστευτο περιστατικό σημειώθηκε χθες, Τετάρτη 15 Αυγούστου 2007, και ώρα 21.15, όταν οι κ.κ. Μπάμπης Ξανθόπουλος και Νίκος Χαϊτογλου, εκ μέρους της Διοίκησης της ΠΑΕ ΗΡΑΚΛΗΣ, συνοδευόμενοι από τον Γενικό Αρχηγό της ομάδας, κ. Γιάννη Τζιφόπουλο, επισκέφθηκαν τον κ. Βαγγέλη Βλάχο στο ξενοδοχείο, στο οποίο με έξοδα της ΠΑΕ ΗΡΑΚΛΗΣ διαμένει, προκειμένου να συζητήσουν μαζί του τα σχετικά με την διακοπή της συνεργασίας, μετά τις πρόσφατες προσβλητικές για την Διοίκηση δηλώσεις του στα ΜΜΕ, ενώ το πρωί της ίδιας μέρας είχε προηγηθεί συνάντηση του Προέδρου της ΠΑΕ ΗΡΑΚΛΗΣ, κ. Αντώνη Ρέμου με τον κ. Βλάχο. Στη σύσκεψη προσήλθε και ο κ. Δημήτρης Μούτας, τεχνικός συνεργάτης, του κ. Βλάχου, αρνούμενος μάλιστα να αποχωρήσει, μολονότι του εξηγήθηκε ότι η συνάντηση αφορούσε προσωπικώς τον μέχρι πρότινος προπονητή της ομάδας. Εν συνεχεία, με τον κ. Μούτα να παραμένει στο τραπέζι της σύσκεψης, ο κ. Βλάχος κάλεσε τηλεφωνικό αριθμό από το κινητό τηλέφωνό του καλώντας άγνωστο άτομο ή άτομα στον χώρο της συνάντησης. Κατόπιν, απευθυνόμενος στον Πρόεδρο της ΠΑΕ ΗΡΑΚΛΗΣ, κ. Αντώνη Ρέμο, ο οποίος βρισκόταν σε ανοικτή ακρόαση με τη σύσκεψη μέσω του κινητού τηλεφώνου του κ. Ξανθόπουλου, είπε: «Πρόεδρε, λυπάμαι για λογαριασμό του Ξανθόπουλου, που έγινε αλήτης και απατεώνας»... Την ίδια στιγμή στον χώρο της συνάντησης εμφανίστηκαν τέσσερις «εύσωμοι» κύριοι, μαζί με τον γνωστό κ. Μάκη Ψωμιάδη, περιφερόμενοι άπαντες έξω και γύρω από τον χώρο, όπου αυτή διεξάγονταν. Αντιλαμβανόμενοι οι διοικούντες της ΠΑΕ και ο Γενικός Αρχηγός την παρουσία των συγκεκριμένων κυρίων δήλωσαν κατάπληξη και αγανάκτηση, αρνούμενοι να συνεχίσουν υπό αυτό το καθεστώς τη συζήτηση με τον κ. Βλάχο. Αυτομάτως απεχώρησαν από τον χώρο της σύσκεψης, ενώ ο κ. Βλάχος απεχώρησε μαζί με τον κ. Μάκη Ψωμιάδη και την «εύσωμη» συνοδεία τους."

Περιμένοντας

Waiting for the sun...

Abigail Clancy

Η Abigail Clancy συστήθηκε στο ευρύ κοινό μέσα από την τηλεοπτική εκπομπή Britain’s Next Top Model. Όταν ήταν έφηβη συμμετείχε σε ένα girl band με το όνομα Genie Queen στο Liverpool. Το συγκρότημα έγραψε και ηχογράφησε υλικό στο Λος Άντζελες, στη Στοκχόλμη και στο Λονδίνο. Επίσης ήταν support των Blue στη περιοδεία τους το 2004. Θεωρείται ανερχόμενο ταλέντο στο modeling. Εύκολα μπορώ να καταλάβω το γιατί...

BMW HP2 Megamoto

Με 113 ίππους, 12 χιλιογραμμόμετρα ροπής και 179 κιλά, upside-down 45 χιλιοστών πιρούνι της Marzocchi και αμορτισέρ της Ohlins πίσω, το δικύλινδρο supermoto της γερμανικής εταιρείας υπόσχεται άφθονες συγκινήσεις. Αγρίεψε η BMW...

Το φαινόμενο "Μπανάνα Σπλιτ"

"Πλήρως διαφωτιστική για το ποσοστό της τιμής ενός αγαθού που αναλογεί στους εργαζόμενους είναι η έρευνα της οργάνωσης Banana Link, η οποία επικεντρώνεται στην αγορά μπανάνας σε φτωχές χώρες. Η έρευνα έδειξε ότι αν ένα κιλό μπανάνες που παράγεται στον Ισημερινό πουληθεί σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για 1,5 ευρώ, από αυτά τα 0,61 ευρώ θα καταλήξουν στη τσέπη του λιανεμπόρου (ποσοστό 40,6%), τα 0,26 ευρώ θα είναι το κέρδος του διακινητή (ποσοστό 30,6%), ενώ ο ιδιοκτήτης της φυτείας θα κερδίσει 0,15 ευρώ (ποσοστό 10%). Όσο για τον εργαζόμενο, η αμοιβή που του αναλογεί είναι 0,02 ευρώ, δηλαδή μόλις το 1,3% της τιμής του προϊόντος που παράγει!"

(Του Αλέξανδρου Κόντη, αναδημοσίευση από το ΕΤ Weekly)

Super Hero Movies

Αυτές τις μέρες "διοργάνωσα" στο… σπίτι μου το Super Hero Movies Summer Festival 2007 και σκέφτηκα να γράψω τις σκέψεις μου για τις ταινίες που συμμετείχαν...

Hellboy: Συμπυκνώνει όλη την έννοια της κοινώς λεγόμενης "αμερικανιάς" στη μιάμιση ώρα που διαρκεί. Κοινότοπο σενάριο, κρύα αστεία, αστείες ερμηνείες και μέτρια δράση περιέχει το (άνοστο) μενού... (βαθμολογία με άριστα το πέντε: 1/5)

Spiderman 3: Ίσως η καλύτερη ταινία με ήρωα τον άνθρωπο αράχνη. Έχουμε απολαυστικές πτήσεις στη Νέα Υόρκη, πολύ καλά εφφέ και αρκετή δράση. Οι κακοί είναι αξιόλογοι και όχι καρικατούρες. Παράλληλα πρωταγωνιστεί η αγαπημένη Kirsten Dunst. Αυτά είναι και τα στοιχεία που βοηθούν ώστε να περάσει ευχάριστα ο θεατής. (4/5)

Fantastic Four – Rise of the Silver Surfer: Ποτέ δεν μου άρεσαν οι F4 και η μέτρια μεταφορά τους στη μεγάλη οθόνη επιβεβαίωσε τις προβλέψεις μου. Το μόνο που αξίζει είναι μερικές σκηνές με τον Silver Surfer και φυσικά η Jessica Alba. Κατά τα άλλα μαύρο χάλι! (1/5)

Daredevil: Μια απίστευτη ανοησία με πρωταγωνιστή έναν από τους χειρότερους ηθοποιούς του Χόλυγουντ (Ben Affleck). (0/5)

Superman returns: Καλή προσπάθεια μεταφοράς του πιο «αμερικάνου» και κιτς υπερήρωα. Αξιοπρεπή ταινία που βλέπεται ευχάριστα αλλά δεν ενθουσιάζει εκτός κι αν είσαι φανατικός οπαδός του man of steel. (3/5)

Batman begins: Μια από τις καλύτερες ταινίες με πρωταγωνιστή superhero. Το δίδυμο Christopher Nolan (σκηνοθέτης) - Christian Bale (πρωταγωνιστής) εξασφαλίζουν ένα άριστο επίπεδο παραγωγής που δυστυχώς συναντάμε σπάνια σε αυτή τη κατηγορία του αμερικάνικου κινηματογράφου. Τέλος βοηθάει και ο σκοτεινός χαρακτήρας του Batman στη τελική ποιότητα. (5/5)

X – Men, The last stand: Δεν μου άρεσε το τελευταίο μέρος της τριλογίας των μεταλλαγμένων ηρώων. Ενώ τα συστατικά είναι καλά, το τελικό αποτέλεσμα απογοητεύει. Περίμενα πολλά περισσότερα αλλά σκηνοθέτης και σεναριογράφος δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Αποζημιώνουν τα X – Men 1 & 2 του Bryan Singer που αρνήθηκε να σκηνοθετήσει τη τρίτη ταινία για να γυρίσει το Superman returns. (2/5)

Spawn: Ο αγαπημένος μου ήρωας στη χειρότερη ταινία αυτού του είδους. Το τραγικό είναι πως παραγωγός είναι ο δημιουργός του comic (Todd McFarlane). Απορώ πως επέτρεψε τη δημιουργία αυτού του τερατουργήματος. Μια αρπαχτή και τίποτα περισσότερο… (0/5)

Scarlet Johansson

Scarlet Johansson ή η ομορφότερη ηθοποιός στον πλανήτη μας αυτή τη στιγμή! Παρεμπιπτόντως είναι και καλή ηθοποιός. Την είδα χθες στο Scoop του Woody Allen (καλή μαύρη κωμωδία με το αξεπέραστο ύφος του σκηνοθέτη) και με εντυπωσίασε η απλότητα και η φυσικότητα της ερμηνεία της. Κορυφαία εμφάνιση κάνει όμως στο Lost in translation της Sofia Coppola (πολύ καλή ταινία – κορυφαίες ερμηνείες). Πραγματικά η μορφή της χαράζεται στο μυαλό σου.

Update: "Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Dave Sitek των TV On The Radio έχει αναλάβει την παραγωγή για το άλμπουμ της ηθοποιού Scarlett Johansson.
H Johansson βρίσκεται ήδη ένα μήνα σε στούντιο της Λουιζιάνα όπου ηχογραφεί υλικό μαζί με μέλη των Yeah Yeah Yeahs και των Celebration. Ο ιδιοκτήτης του στούντιο δήλωσε ότι η φωνή της Johansson ακούγεται πολύ «avant-garde» και «Marilyn Monroe»-ική και ότι έχει πιθανότητες να κατακτήσει ακόμα και βραβείο Grammy!
H Johansson, στις αρχές του καλοκαιριού, εμφανίστηκε στο Coachella Valley Music Festival μαζί με τους Jesus And Mary Chain και ερμήνευσαν μαζί το κομμάτι «Just Like Honey». Φήμες επίσης λένε ότι θα συμμετέχει και σε άλμπουμ του Tom Waits με διασκευές."
(Tης Ανδριάνα Μαμά, αναδημοσίευση από www.avopolis.gr)

Ίπσουιτς - ΠΑΟ 2 - 0

Ασύνδετος, αργός, χωρίς φαντασία, με αμυντικά και επιθετικά προβλήματα παρουσιάστηκε ο Παναθηναϊκός στο πρώτο «σοβαρό» φιλικό της χρονιάς. Δεν θέλω να είμαι από αυτούς τους οπαδούς που τα βλέπουν όλα στραβά κι ανάποδα στον ΠΑΟ -που είναι και της μόδας τα τελευταία χρόνια- αλλά η σημερινή εμφάνιση δεν σου δίνει περιθώρια. Με άλλα λόγια μια από τα ίδια και φέτος. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι το τριφύλλι δεν έκανε ούτε μια ευκαιρία εναντίον της Ίπσουιτς, που παίζει στη δεύτερη κατηγορία της Αγγλίας. Παράλληλα τα κενά στην άμυνα ήταν τεράστια. Ο φιλότιμος Γκούμας και ο άπειρος Κατρανάς δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν. Γενικά όλοι οι ποδοσφαιριστές βρέθηκαν σε άθλια μέρα. Επιπλέον ούτε και ο προπονητής μπορώ να πω ήταν σε καλύτερη κατάσταση. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ο ΠΑΟ έπαιζε χωρίς ακραίους μέσους! Ο Δεκαπενταύγουστος όμως πλησιάζει, ας ανάψουμε όλη μια λαμπάδα στο ύψος του Ε’Ντογιέ μήπως και κάνει το θαύμα η Μεγαλόχαρη και γίνει ομάδα το σημερινό συνονθύλευμα. Η 26^η Αυγούστου είναι πολύ κοντά…

Πετώντας

Ο Κ. απολάμβανε τις πρωινές του πτήσεις. Καθώς πετούσε κατόρθωνε να διακρίνει τα σύννεφα που ήταν από κάτω και του χαμογελούσαν. Οι καθημερινές του βόλτες στον ουράνιο θόλο τον αναζωογονούσαν. Έπαιρνε δύναμη για να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της καθημερινότητας. Μπορούσε να είναι εκεί πάνω με τις ώρες. Ο καθαρός και κρύος άνεμος αποτελούσε ένα είδος φίλτρου που απομάκρυνε τις άχρηστες και δευτερεύουσας σημασίας σκέψεις που προκαλούσαν θόρυβο στο μυαλό του και τον αποπροσανατόλιζαν. Εδώ πάνω είχε τη δυνατότητα να φτάσει στην ουσία των πραγμάτων και μερικές φορές, πραγματικά, το είχε καταφέρει. Καθώς ταξίδευε όλο και πιο βαθιά στον ορίζοντα, το smartphone που πάντα κουβαλούσε μαζί του, σαν σιδερένια μπάλα που είναι δεμένη σφιχτά στο πόδι κατάδικου, άρχισε να χτυπάει υστερικά, θλιβερή υπενθύμιση ότι ήταν ώρα να κατέβει. Έπρεπε να αποχωριστεί το ζευγάρι φτερά που με τόσο κόπο και θυσίες απέκτησε και να φορέσει το ανατριχιαστικό κουστούμι της δουλειάς του. Το γκρίζο και σκοτεινό γραφείο τον περίμενε. Συνέχισε, όμως, να χαμογελάει. Το επόμενο πρωινό δεν ήταν μακριά…

(φωτογραφία: fani_fm_3)

Πριν τη Βροχή

Λατρεύω τις στιγμές λίγο πριν τη καταιγίδα. Μου φτιάχνει τη διάθεση. Ο ουρανός είναι σκοτεινός. Ο άνεμος έχει μια ιδιαίτερη πνοή. Επικρατεί μια ηρεμία που ξέρεις ότι είναι προσωρινή γιατί το ξέσπασμα πλησιάζει. Πραγματικά το απολαμβάνω όσο κρατάει. Ειδικά τώρα μετά τον καύσωνα είναι βάλσαμο αυτή η αλλαγή του καιρού και για πιο πρακτικούς λόγους. Ουφ! Βαρέθηκα το καλοκαίρι. Θέλω φθινόπωρο εδώ και τώρα! Για μια στιγμή όμως, μου φαίνεται ακούω τις πρώτες σταγόνες να πέφτουν...

I need you less than my mousepad

Propaganda III

Jean-Francois Linden

Dalida Karic-Hadziahmetovic

Αξίζει να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα (κάντε κλικ εδώ!) που περιέχει τα poster της έκθεσης Propaganda III. Την οργάνωσε η γκαλερί Start Soma με θέμα τη σύγχρονη πολιτική αφίσα. Υπάρχει αφιέρωμα, για το συγκεκριμένο γεγονός, και στο 7 της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας.

Τα δύο φύλα

"AΥΤΗ έγραψε στο ημερολόγιό ΤΗΣ:

Το Σάββατο το βράδυ τον βρήκα λίγο παράξενο. Είχαμε πει να συναντηθούμε στο μπαρ για ένα ποτό. Επειδή όλο το απόγευμα είχα βγει για ψώνια με τις φίλες μου, νόμιζα ότι ήταν εξαιτίας μου... επειδή έφτασα στο ραντεβού λίγο καθυστερημένα. Αυτός, όμως, δεν είπε τίποτα. Η συζήτησή μας δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο και τότε του πρότεινα να πάμε σε ένα μέρος πιο ήσυχο και πιο ρομαντικό. Ξεκινήσαμε για ένα ωραίο εστιατόριο, αλλά αυτός συνέχισε να είναι παράξενος. Έδειχνε να είναι απών. Προσπάθησα να τον διασκεδάσω χωρίς αποτέλεσμα. Αναρωτιόμουν επίμονα αν ήταν δικό μου το φταίξιμο. Τον ρώτησα αν ήταν εξ αιτίας μου και μου απάντησε πως εγώ δεν είχα να κάνω, αλλά δεν πείστηκα. Στο αυτοκίνητο, καθώς γυρίζαμε σπίτι του είπα ότι τον αγαπούσα πολύ κι αυτός με αγκάλιασε ψυχρά, χωρίς να βγάλει άχνα. Δεν μπορώ να εξηγήσω τη συμπεριφορά του, δεν είπε τίποτα, δε μου είπε ότι με αγαπάει κι αυτός... Δεν ξέρω τι να πω, είμαι πολύ ανήσυχη! Επιτέλους, φτάσαμε σπίτι. Τη στιγμή εκείνη ήμουν σίγουρη πως ήθελε να με αφήσει. Προσπάθησα να του μιλήσω, εκείνος, όμως, άναψε την τηλεόραση κι άρχισε να παρακολουθεί αφηρημένα, βυθισμένος σε σκέψεις, σα να ήθελε να μου πει ότι όλα είχαν τελειώσει. Στο τέλος παραιτήθηκα και πήγα για ύπνο. Δε θα είχαν περάσει ούτε 10 λεπτά κι ήλθε κι αυτός στο κρεβάτι και με μεγάλη μου έκπληξη τον είδα να ανταποκρίνεται στα χάδια μου και κάναμε έρωτα αν και εξακολουθούσε να είναι απόμακρος. Προσπάθησα να του μιλήσω για τη σχέση μας ακόμη μια φορά, για όσα είχαν συμβεί εκείνο το βράδυ αλλά τον έχει ήδη πάρει ο ύπνος. Έβαλα τα κλάματα. Έκλαιγα όλη νύχτα μέχρι που με πήρε και μένα ο ύπνος. Είμαι σχεδόν βέβαιη πως σκεφτόταν κάποια άλλη. Η ζωή μου είναι ένα μπάχαλο.

ΑΥΤΟΣ έγραψε στο ημερολόγιό ΤΟΥ:

H Πανάθα έχασε... αλλά τουλάχιστον γά...σα!"

Την παραπάνω ιστορία μου την έστειλε ο π.β. Ο λόγος που τη δημοσίευσα στον Μαγικό Αυλό -αν και ολίγον σεξιστική- είναι γιατί δείχνει εύγλωττα, μέσω της υπερβολής, τον διαφορετικό τρόπο σκέψης των δύο φύλων. Είναι η αιτία όλων των δεινών σε μια σχέση αλλά και ο λόγος που είναι τόσο απολαυστική η «μάχη» για τη δημιουργία της.

Ο Γάμος

Το Σάββατο ήμουν στον γάμο της Κατερίνας. Έγινε σε ένα χωριό της Κομοτηνής. Ακολούθησε παραδοσιακό σαρακατσάνικο γλέντι (και όχι ξενέρωτη δεξίωση) στη Ξάνθη. Συνήθως βαριέμαι κάτι τέτοιες καταστάσεις αφού δεν είμαι και πολύ της παράδοσης αλλά και γενικά των συνεστιάσεων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως πέρασα πολύ καλά. Η Κατερίνα, εκτός από ξαδέρφη μου, είναι μια από τις καλύτερες φίλες μου και έτσι μου προκάλεσε αρκετό ενδιαφέρον ο γάμος. Τα είχε όλα. Χορό που παρακολούθησα από απόσταση ασφαλείας. Συγγενείς που γνώρισα για πρώτη φορά στη ζωή μου αλλά αυτοί ήξεραν τα πάντα για μένα. Πολύ καλό φαγητό, πράγμα σπάνιο για τέτοιες περιπτώσεις. "Καλλιτεχνικές" φωτογραφίες με την ψηφιακή, όπως αυτή που βλέπετε. Και τέλος εντυπωσιακή είσοδος των νεόνυμφων υπό τους ήχους άσματος του Σ. Ρουβά! Καλή φάση...