Βιβλία, βιβλία, βιβλία

Στεναχωρήθηκα που δεν θα πιάσω το στόχο που είχα στο Goodreads για τον αριθμό των βιβλίων που θα διαβάσω φέτος. Μέχρι που σκέφτηκα να προσθέσω τα κόμικ που διάβασα για να τον πετύχω... Είναι τόσες πολλοί οι περισπασμοί όπως π.χ. κοινωνικά δίκτυα, Netflix, σινεμά, άπειρες σειρές, Euroleague, μπέμπηδες του Δώνη, Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο και τόσος λίγος ο ελεύθερος χρόνος που τελικά τη πληρώνουν τα βιβλία. Κακώς, βέβαια, καθώς για μένα αποτελούν ένα ταξίδι, από την πολυθρόνα σου, σε άλλους κόσμους, σε σύμπαντα παράλληλα τόσο διαφορετικά ή τόσο ίδια με το δικό μας. Γνωρίζεις φανταστικούς χαρακτήρες και τρέφεις αισθήματα (αγάπης, μίσους, συμπόνιας, απέχθειας κτλ.) γι' αυτούς σαν να συναντάς πραγματικούς ανθρώπους. Επίσης αποτελούν, προσωπικά, τέλεια αγχολυτικά για να αντιμετωπίσω τη τρέλα της καθημερινότητας. Να, λοιπόν, η πρώτη μου υπόσχεση για το νέο έτος, η -καθόλου πρωτότυπη- "new year resolution" μου:

Περισσότερα βιβλία στη ζωή μου!

Θα αναθεωρήσω το στόχο μου προς τα επάνω στο Goodreads για το 2019 και θα τον πετύχω αγαπητέ αναγνώστη.

Καλές Γιορτές

Η φωτογραφία είναι από τον λογαριασμό του μουσείου Μπενάκη στο twitter. Παιδιά λένε τα κάλαντα στην Αθήνα του 1950-1960. Σκεφτόμουν να γράψω αρκετά ποστ τώρα στις γιορτές που έχω και άδεια αλλά τελικά με νίκησε η μελαγχολία των εορτών και το γεγονός ότι έβαλα Netflix λίγες ημέρες πριν.

Chilling Adventures of Sabrina

Το Netflix παρουσίασε τη νέα του σειρά "Chilling Adventures of Sabrina", μια νέα έκδοση του γνωστού κόμικ που είχε γίνει και παλιότερα παιδική σειρά αλλά και κινούμενα σχέδια που ακολουθεί τις περιπέτειες της νεαρής μάγισσας Σαμπρίνα. Η σειρά του Netflix είναι πιο σκοτεινή και "δαιμονική". Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να απειλείται με μήνυση από την... "Εκκλησία του Σατανά". Ναι, υπάρχει εκκλησία του Σατανά και είναι αναγνωρισμένη θρησκεία στην Αμερική. Ο λόγος της μήνυσης είναι τα πνευματικά δικαιώματα ενός αγάλματος που εμφανίζεται στη σειρά. Η εκκλησία του Σατανά έχει το κοπιράιτ του συγκεκριμένου αγάλματος του δαίμονα Βαφομέτ το οποίο μάλιστα βρίσκεται και σε κεντρικό σημείο της πόλης Little Rock, στο Arkansas (βλ. εικόνα). Επομένως έκανε μήνυση για κλοπή πνευματικών δικαιωμάτων. 

Μπαίνοντας από περιέργεια στην ιστοσελίδα της συγκεκριμένης εκκλησίας είδα ότι έχει μέχρι και gift-shop! Εδώ ταιριάζει η περίφημη φράση "people of late capitalism". Δεν το γράφω για να χλευάσω τη πίστη των σατανιστών. Εφόσον δεν κάνουν κακό σε κάποιον, δικαίωμα τους είναι να πιστεύουν ότι θέλουν. Άσε που άλλες θρησκείες με σημαία τους την αγάπη ή την αρετή είναι βουτηγμένες μέχρι το κεφάλι στο αίμα και τα σκάνδαλα. Επίσης οι θεοί τους είναι τόσο αληθινοί όσο είναι και ο Σατανάς. Μάλιστα έχουν και 7 αρχές (εντολές) με τις οποίες θέλουν να δείξουν ότι δεν έχουν σχέση με την εικόνα του σατανιστή που έχουμε συνήθως στο μυαλό μας:

1. One should strive to act with compassion and empathy towards all creatures in accordance with reason.
2. The struggle for justice is an ongoing and necessary pursuit that should prevail over laws and institutions.
3. One’s body is inviolable, subject to one’s own will alone.
4. The freedoms of others should be respected, including the freedom to offend.
5. To willfully and unjustly encroach upon the freedoms of another is to forgo one's own.
6. Beliefs should conform to our best scientific understanding of the world. We should take care never to distort scientific facts to fit our beliefs.
7. People are fallible. If we make a mistake, we should do our best to rectify it and remediate any harm that may have been caused.

Αυτό που μου έμεινε από τα παραπάνω είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια άλλη εκδοχή "ιερού" μάρκετινγκ, δηλαδή εκμετάλλευση της πίστης του κόσμου (σε αυτή τη περίπτωση των χίπστερ της θρησκείας που θεωρούν τους εαυτούς τους cool που είναι "σατανιστές") και το οποίο αποσκοπεί σε χρήμα και δύναμη. Το κοινό χαρακτηριστικό που ενώνει όλες τις θρησκείες.

Παραπομπές:

Chilling Adventures of Sabrina (TV series)

The Satanic Temple (official site)

Outrage as Satanic Temple Erects Statue of Demon Outside Arkansas State Capitol

Moto Guzzi V85 TT

Μπαίνει δυναμικά και η Moto Guzzi στη κατηγορία adventure των μοτοσυκλετών, η οποία έχει αρκετά μεγάλο μερίδιο πωλήσεων παγκοσμίως. Υποθέτω, μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι είναι τα αντίστοιχα SUV των δύο τροχών. Η ιταλική εταιρεία σχεδίασε τη μοτοσυκλέτα από λευκό χαρτί. Είναι όλα νέα: κινητήρας, πλαίσιο, εμφάνιση. Βέβαια, για την εμφάνιση του καινούργιου μοντέλου άντλησε στοιχεία από τις μοτοσυκλέτες της που τη δεκαετία του '80 κέρδιζαν τα ράλλυ αντοχής. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργήσει μια πολύ ενδιαφέρουσα μοτοσυκλέτα από άποψη τεχνικών χαρακτηριστικών και μια πανέμορφη κατασκευή από άποψη εμφάνισης. Είναι υποκειμενικός ο χαρακτηρισμός για την όψη της και ίσως να έχει ψήγματα νοσταλγίας καθώς μου θυμίζει τα παλιά Honda XL/XR Baja με τους τεράστιους δίδυμους προβολής του '80-'90 (τα μοντέλα της Moto Guzzi του '80 δεν τα θυμάμαι για να είμαι ειλικρινής).

Παραπομπές:

Moto Guzzi V85 TT: Έρχεται με διάθεση Rally

Vivian Maier

“Well, I suppose nothing is meant to last forever. We have to make room for other people. It’s a wheel. You get on, you have to go to the end. And then somebody has the same opportunity to go to the end and so on.” – Vivian Maier

Η Vivian Maier γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1926 από Γαλλίδα μητέρα και Αυστριακό πατέρα. Τα παιδικά/νεανικά της χρόνια τα πέρασε και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού καθώς πηγαινοερχόταν μεταξύ Γαλλίας και ανατολικής ακτής των ΗΠΑ με τη μητέρα της. Τελικά όταν μεγάλωσε εγκαταστάθηκε στο Σικάγο όπου πρόσεχε τα παιδιά μεγαλοαστικών οικογενειών. Ήδη είχε αναπτύξει αγάπη για τη φωτογραφία και έτσι στον ελεύθερο της χρόνο φωτογράφιζε τους δρόμους των αμερικάνικων μεγαλουπόλεων. Λόγω της οικονομικής στενότητας και της φύσης της δουλειάς της δεν μπορούσε να εμφανίζει όλες τις φωτογραφίες της με αποτέλεσμα να αφήσει 100.000 "αρνητικά" που χρονολογούνται από τη δεκαετία του '50 ως και τη δεκαετία του '90! Τα "αρνητικά" ανακαλύφθηκαν σε τοπικό κατάστημα δημοπρασιών μεταχειρισμένων αντικειμένων στο Σικάγο το 2007 και θα γίνουν γνωστά από τον John Maloof.

Παραπομπές:

http://www.vivianmaier.com/

LCD Soundsystem - Oh Baby

O Ράιαν Τζόνσον, σκηνοθέτης των «Star Wars» και του «Looper», με τη βοήθεια των πρωταγωνιστών Ντέιβιντ Στραδέρν και Σίσι Σπέισεκ, σκηνοθετεί το πανέμορφο «Oh Baby» των LCD Soundsystem.

Παραπομπές:

Rian Johnson

LCD Soundsystem

Honda CB1000R (M.Y. 2018)

 

Neo-Sports-Cafe ονομάζει η Honda το νέο CB. Όμορφο, ακολουθώντας τη τάση της εποχής μας που επιτάσσει σύγχρονες μοτοσυκλέτες με κλασσική εμφάνιση. Τεχνικά χαρακτηριστικά και οδηγικές εντυπώσεις στον σύνδεσμο που ακολουθεί. Εγώ θα μείνω στο εντυπωσιακό μονόμπρατσο ωαλίδι. Αχ! αυτό το μονόμπρατσο της Honda, το είχα ερωτευτεί από τις VFR των 90's... Θα αγόραζα αυτή τη μοτοσυκλέτα (αν είχα την οικονομική δυνατότητα) μόνο και μόνο για το μονόμπρατσο.

Παραπομπές:

ΤEST - Honda CB1000R 2018

Honda VFR750F

Billy Budd (1962)

Seymour: Wyatt, we do not deal with justice here, but with the law.
Wyatt: Was not the one conceived to serve the other? 

Αξεπέραστος Peter Ustinov, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο φιλμ που βασίζεται σε βιβλίο του Herman Melville. Θα ήθελα να είχα δει τον Ustinov σε ένα θεατρικό στο Λονδίνο.

Just bikes and riders

Φωτογραφίες και εικόνες που "έπεσα πάνω τους" τυχαία στο διαδίκτυο και μου άρεσαν.

Honda Valkyrie

"Φάτε μάτια ψάρια"! Γενικά δεν είμαι οπαδός των custom/chopper αλλά για το θηρίο της Honda θα αναθεωρούσα... Ο κινητήρας εξακύλινδρος, επίπεδος, 1836 κ.εκ. μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον εντυπωσιακός. Όμως και η neo-retro-muscle εμφάνιση που της χάρισε η Honda προσθέτει πολλούς πόντους στο "wow factor". Ταιριάζει βέβαια περισσότερο στις αχανείς πεδιάδες και ερήμους με τις απέραντες ευθείες των ΗΠΑ παρά στην Ευρώπη.

Παραπομπές:
Honda

Honda Gold Wing Valkyrie - First Ride by Cycle World

Panathinaikos F.C. 2018-2019

Σκούρα τα πράγματα για τον Δώνη, τον νέο προπονητή του Παναθηναϊκού και τους βοηθούς τους. Έχουν μια ομάδα στην οποία απαγορεύτηκε να κάνει μεταγραφές ποδοσφαιριστών άνω των 23 ετών καθώς και ξένων παικτών. Ξεκινάει, επίσης, το νέο πρωτάθλημα με -6 βαθμούς. Όλα αυτά λόγω χρεών που δεν τακτοποίησε η διοίκηση του κου Αλαφούζου. Ο ΠΑΟ είναι στο χειρότερο σημείο της ιστορίας του. Ουσιαστικά χρεοκόπησε/διαλύθηκε και έμεινε στο πρωτάθλημα λόγω brand name και δημοτικότητας.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι, τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, πως δεν υπάρχει φως στο τούνελ. Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η διοίκηση, μεταγραφές (έστω και νεαρών παικτών) δεν γίνονται, δεν ξέρουμε αν συνεχίσουν να πληρώνονται οι οικονομικές υποχρεώσεις του συλλόγου και η ομάδα σέρνεται πίσω από το άρμα του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ(;). Με άλλα λόγια εξαθλίωση σε κάθε επίπεδο.

Διαβάζεις σχόλια πράσινων οπαδών και σε πιάνει κατάθλιψη. Δεν υπάρχει ποδοσφαιρική ομάδα και πλακώνονται μεταξύ τους για το αν ο μεσσίας θα είναι εκ Ταϊλάνδης ορμώμενος ή γόνος γνωστής παναθηναϊκής οικογένειας. Παρεμπίπτοντος κανείς από τους δύο δεν έβαλε χρήματα έως τώρα, μόνο θεωρίες και φιλόδοξα πρότζεκτ ή για να το θέσουμε πιο απλά "όλο μέλι μέλι και από τηγανίτα τίποτα".

Δεν με ενδιαφέρει ποιος θα αναλάβει μετά τη καταστροφική περίοδο του κου Αλαφούζου. Θέλω μόνο να επανέλθει η κανονικότητα, να ασχολούμαι μόνο με το ποδόσφαιρο και όχι με οικονομοτεχνικά και λογιστικά στοιχεία. Προφανώς ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να διεκδικήσει τίποτα τη νέα σεζόν. Μπορεί όμως, λιθαράκι-λιθαράκι να αρχίσει να ξαναχτίζει όλα αυτά που διαλύθηκαν από τον Mr ΣΚΑΪ και το επιτελείο του. Όλα αυτά που μας έκαναν Παναθηναϊκούς.

Σε αυτό το σημείο να εκφράσω μια απορία που έχω εδώ και καιρό. Πριν μερικά χρόνια γινόταν πορείες, υπήρχε ξεσηκωμός στους οργανωμένους οπαδούς για να φύγει η "σατανική" διοίκηση του κου Βαρδινογιάννη καθώς μεταγραφές τύπου Βλάοβιτς και πορείες στους 4 του Τσάμπιονς λίγκ δεν μας ήταν αρκετά. Τώρα μπροστά στην οικονομική, αθλητική και ηθική κατάπτωση του ΠΑΟ δεν κινείται φύλλο! Μάλλον είναι ευχαριστημένοι...

Madeline's Madeline

Όταν η δημιουργία τρέιλερ για κινηματογραφική ταινία γίνεται τέχνη. Θα μπορούσε, μόνο του, να σταθεί ως έργο τέχνης, ένα video art νέου καλλιτέχνη.

Παραπομπές:
http://flix.gr/news/madelines-madeline-trailer.html

Ομίχλη

Δεν ξέρεις που είσαι. Δεν γνωρίζεις που πας. Δεν θυμάσαι από που ξεκίνησες. Όμως συνεχίζεις να περπατάς. Στο ίδιο μονοπάτι. Ίσως από συνήθεια. Ίσως σου προσφέρει ασφάλεια. Η ομίχλη δεν σε αφήνει να δεις πέρα από λίγα βήματα γύρω σου. Δεν ξέρεις τι υπάρχει παρά μόνο όταν φτάσεις.

(Το μονοπάτι φαίνεται σταθερό).

Τι υπάρχει όμως πέρα από αυτό; Αυτή η καταραμένη ομίχλη δεν φεύγει. Δεν θα εξαφανιστεί ποτέ. Είναι η ουσία από την οποία είσαι κι εσύ φτιαγμένος. Αυτή όμως είναι αιώνια. Εσύ... όχι.

Παραπομπές:
Photo by Micheal W. Wilson

Childish Gambino - This is America

O Childish Gambino, κατά κόσμον Donald Glover, δημιούργησε ένα έπος (τραγούδι + βίντεο κλιπ). Η μουσική του 2018 όπως έπρεπε να είναι. Τελικά ο συμπαθής ηθοποιός που έπαιζε τον αγαθό και μαζί αφελή σπουδαστή στο Community (εκεί τον "πρωτογνώρισα") αποδεικνύεται ευφυΐα και αν νομίζεται ότι υπερβάλω δείτε τη σειρά Atlanta στην οποία γράφει το σενάριο και πρωταγωνιστεί.

Παραπομπές:
https://en.wikipedia.org/wiki/Donald_Glover
Atlanta
Community

Casablanca

Είναι από τις ταινίες που πάντα ήθελα να δω και συνεχώς ανέβαλα. Επιτέλους κάθισα και την είδα. Αριστούργημα. Εντάξει δεν περιμένατε ένα προσωπικό ιστολόγιο για να σας το πει. Αποτελεί ένα από τα κλασσικά αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου. Η εκπληκτική ασπρόμαυρη φωτογραφία, οι αξεπέραστες ερμηνείες, το τραγούδι που στοιχειώνει κάθε σινεφίλ, συνηγορούν σε μια εμπειρία θέασης κάτι μοναδικού. Καλοκαίρι είναι, κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και δείτε τη γιατί "we 'll always have Paris" και "Louis, I think this is the beginning of a beautiful friendship."

Παραπομπές:
https://www.imdb.com/title/tt0034583/

Λίμνη Βιστωνίδα

Ένα μικρό... road trip για να εγκαινιάσουμε τη νέα "μοτο-σεζόν". Η Βιστωνίδα βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ Νομού Ξάνθης και Ροδόπης. Είναι η τέταρτη μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας, με μέγιστο μήκος 12,5 χλμ. και μέγιστο πλάτος 7 χλμ.. Στη λίμνη αυτή εκβάλουν τρεις μικροί ποταμοί που την τροφοδοτούν με νερό. Το μέσο βάθος υπολογίζεται στα 4 μέτρα. Η λίμνη συνδέεται με την θάλασσα του Πόρτο Λάγους μέσω στενών καναλιών. Ο Άγιος Νικόλας (Μετόχι Μονής Βατοπεδίου) είναι χτισμένος στη λίμνη από το 1904.

Ή εγώ μεγάλωσα ή το Kawasaki δεν είναι για ταξίδια γιατί όταν επέστρεψα πονούσαν χέρια και πόδια... Μάλλον η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Αυτή την εποχή οι βόλτες με μοτοσυκλέτα είναι ακόμη πιο όμορφες, ειδικά σε επαρχιακούς δρόμους και όχι στην Εγνατία οδό, καθώς βλέπεις και -το σημαντικότερο- μυρίζεις τον ερχομό της άνοιξης. Είχε ελάχιστη κίνηση ο δρόμος κι έτσι μπορούσες να "ρουφήξεις" το τοπίο της διαδρομής με όλες τις αισθήσεις.

Παραπομπές:

Λίμνη Βιστωνίδα

Σκάνδαλο Μονής Βατοπεδίου

Αμνοί

Ο Κ. κάθισε ακουμπώντας τη πλάτη του στον κορμό ενός δέντρου. Ήταν ένα ζεστό ανοιξιάτικο απόγευμα. Οι οσμές από τα ανθισμένα διάσπαρτα λουλούδια, που έμοιαζαν με πολύχρωμα αστέρια σε έναν πράσινο ουρανό, ζάλιζαν τις αισθήσεις του. Όλο του το σώμα πονούσε αλλά τουλάχιστον δεν είχε κάποια ανοιχτή πληγή. Ήπιε λίγο νερό από το παγούρι του κι έφερε στο μυαλό του αυτά που συνέβησαν τη προηγούμενη μέρα.

Θα ήταν μια απλή αποστολή. Θα έπαιρναν ένα μικρό μαχαίρι-κειμήλιο από ένα μοναστήρι που ήταν κρυμμένο στο δάσος του Λύσους, του όρους που ορθωνόταν έξω, όχι και πολύ μακρυά, από τα βόρεια τείχη της πόλης. Έφτασαν μεσημέρι, είχε κάτι το περίεργο το μοναστήρι. Νεκρική ησυχία. Επίσης δεν υπήρχαν διακοσμήσεις και αγάλματα αγίων και θεών που στόλιζαν τα άλλα μοναστήρια που έτυχε να είχε επισκεφθεί. Μόνο ένα άγαλμα βρισκόταν στη μέση του προαυλίου. Έδειχνε ένα δαίμονα με το βλέμμα και τα χέρια του υψωμένα  στον ουρανό ενώ από τη βάση του εξείχαν φλόγες. Ο Κ. δεν μπορούσε να αποφασίσει αν εκλιπαρούσε για λύτρωση ή αν ανερχόταν, από κάποιο κατώτερο επίπεδο της κόλασης, επάνω στη γη.

Εισήλθαν εύκολα στο μοναστήρι χωρίς ν' αντιμετωπίσουν κάποια αντίδραση ή κάποια τυπική υποδοχή. Σίγουρα οι μοναχοί δεν θα ήταν πολύ ευχαριστημένοι που ένα τέτοιο αρχαίο κειμήλιο θα έφευγε από τα χέρια τους. Το μοναστήρι έμοιαζε έρημο αλλά όχι εγκαταλειμμένο. Ανεβαίνοντας σε έναν από τους πυργίσκους είδαν τελικά μερικούς να φροντίζουν τα ζώα στους στάβλους που βρισκόταν πίσω από το κύριο κτίσμα και τα μικρά χωράφια πιο πέρα. Ο Κ. ήταν σίγουρος πως κι αυτοί τους είδαν αλλά δεν έδειξαν κάποια αντίδραση. Τελικά κάποιος άκουσε ένα βουητό. Ακολούθησαν τον ήχο και βρέθηκαν σε έναν υπόγειο διάδρομο που οδηγούσε σε μια ξύλινη βαριά πόρτα. Στο κέντρο της βρισκόταν καρφωμένοι κάποιοι αρχαίοι ρούνοι φτιαγμένοι από χρυσό. Ήταν κλειδωμένη. Μετά από πολλές προσπάθειες την έσπασαν και μπήκαν μέσα.

Είδαν δώδεκα καλόγερους με γκρίζους χιτώνες να είναι παραταγμένοι σε κύκλο, στο κέντρο του οποίου υπήρχαν ζωγραφισμένα περίεργα σύμβολα και δαιμονικές μορφές. Το βουητό που ακουγόταν ήταν ο ύμνος που απάγγειλαν συγχρονισμένα οι μοναχοί. Ένας από τους συντρόφους του είδε στο βάθος της αίθουσας το μαχαίρι κι έτρεξε να το πάρει. Ήταν πάνω σε ένα κομμάτι κόκκινο βελούδο που βρισκόταν σε ένα μαρμάρινο δίσκο του οποίου η βάση ήταν σκαλισμένη με τέτοιο τρόπο που έμοιαζε με χέρια να τον βαστούν. Πριν προλάβει όμως να το πλησιάσει, ένα μοναχός γύρισε προς το μέρος του κι εκείνος αμέσως έμεινε ακίνητος. Τα γουρλωμένα μάτια του μοναχού αντικατόπτριζαν των φως των κεριών και έμοιαζαν να είχαν πάρει φωτιά. Ο Γρύττος έριξε ένα βέλος στον μοναχό που έπεσε σαστισμένος στο έδαφος. Το ίδιο έκανε και ο στρατιώτης που στεκόταν ως τότε εκεί ακίνητος.

Τότε κάτι άλλο τράβηξε τα βλέμματα όλων. Στο κέντρο του κύκλου μια φωτιά εμφανίστηκε κι άρχισε να θεριεύει μέχρι που έφτασε το ταβάνι. Στο κέντρο της μια σκοτεινή φιγούρα άρχισε να κινείται. Πρώτα  πρόσεξαν την επιβλητική πανοπλία. Μαύρη σαν άναστρη νύχτα, γυάλιζε υπό το φως των κεριών. Το κράνος, μαύρο κι αυτό, είχε δύο πελώρια κέρατα καρφωμένα αριστερά και δεξιά. Φαινόταν μόνο τα μάτια του πλάσματος, μαύρα και μοχθηρά γεμάτα μίσος. Το μυώδες γκρίζο σώμα του κτήνους ήταν πάνω από δύο μέτρα. Κρατούσε μια χοντρή αλυσίδα με μια φλεγόμενη, γεμάτη καρφιά σφαίρα στην άκρη της. Ένας απόκοσμος ήχος, σαν βαριά κατάρα σε γλώσσα παλιά και ξεχασμένη, βγήκε από το στόμα του που κανείς δεν κατάλαβε αλλά έκανε όλους τους μπαρουτοκαπνισμένους στρατιώτες να τρομάξουν σαν μικρά παιδιά. Το πλάσμα επιτέθηκε.

Σκότωσε τους δύο στρατιώτες που βρέθηκαν μπροστά του με ένα χτύπημα. Ο Γρύττος εξαπέλυσε μια επίθεση με βέλη όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Όλα βρήκαν τον στόχο τους αλλά η πανοπλία ήταν αδιαπέραστη και το κτήνος δεν έδειξε να πτοείται. Αντιθέτως με μια γρήγορη κίνηση έπιασε τον τοξότη από τον σβέρκο και του τον έσπασε. Ο Γύζος και ο Στρόιβος άρχισαν να τον τρυπούν όπου έβρισκαν κενό από τη πανοπλία με τα μακρυά κοντάρια τους. Το πλάσμα δεν κατάλαβε τίποτα, μόνο λίγες σταγόνες αίμα έτρεξαν. Αυτό γέμισε ελπίδα τον Κ. Ό,τι ματώνει μπορεί και να πεθάνει. Τα συναισθήματα άλλαξαν άρδην βλέποντας τους δύο συντρόφους του να πέφτουν νεκροί με ένα χτύπημα από τη πύρινη σφαίρα. Έμεινε μόνο ο Κ. και ο Περιγένης. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία και πιο έμπειρος συμπολεμιστής του ασχολούνταν με τους μοναχούς που είχαν βγει από την έκσταση τους και με κοντά σπαθιά προσπαθούσαν να επιτεθούν στους εισβολείς. Ήταν μια άνιση μάχη λόγω του πλήθους των μοναχών αλλά το γεγονός ότι για κάποιο λόγο δεν περνούσαν μέσα από τον ζωγραφισμένο κύκλο τους ανάγκαζε να επιτίθενται ένας-ένας ή δύο-δύο στον Περιγένη. Εκείνος με το μακρύ του σπαθί έδειχνε να τα καταφέρνει. Ήδη είχε σκοτώσει δύο από αυτούς. Ο Κ. δεν είχε τον χρόνο να τον βοηθήσει. Το πλάσμα κοιτούσε αυτόν τώρα. Έβγαλε το σπαθί του από τη θήκη, χωρίς να το σκεφτεί και το έστρεψε προς τον εχθρό του. Διέκρινε έναν πολύ σύντομο δισταγμό στον δαίμονα με τη μαύρη πανοπλία όταν αυτός αντίκρισε τον σπαθί του Κ. Σίγουρα δεν ήταν ένα συνηθισμένο στρατιωτικό ξίφος. Μια γραμμή από κόκκινο χρυσό διέτρεχε τη λάμα από τη βάση της ως τη κοφτερή μύτη. Επίσης μια δοξασία ήταν σκαλισμένη επάνω του, μια αρχαία έκκληση προς τον Ατάγιο τον θεό του φωτός για προστασία και δύναμη. Ένα καθόλου συνηθισμένο σπαθί για ένα καθόλου συνηθισμένο στρατιώτη.

Έριξε το πρώτο χτύπημα και κατόρθωσε να πληγώσει το βδέλυγμα που βρισκόταν απέναντι του. Εκείνο ούρλιαξε από τον πόνο και το όπλο από φωτιά κι ατσάλι που κρατούσε έπεσε στο πάτωμα. Αμέσως όμως επιτέθηκε με της γυμνές γροθιές του και κατάφερε να χτυπήσει -τον ξαφνιασμένο από τη ταχύτητα και μανία- Κ. τόσο στα πλευρά όσο και στο πρόσωπο. Εκείνος άφησε το σώμα του να πέσει και να κυλήσει αριστερά του αντιπάλου του και πριν τελειώσει η κίνηση του σηκώθηκε στα πόδια του και -αγνοώντας τον οξύ πόνο- έμπηξε το σπαθί στο κενό της πανοπλίας, αριστερά και κάτω από τον πνεύμονα του αντιπάλου του. Ένιωσε το χέρι του να τραντάζετε και το ξίφος να δονείται καθώς άνοιγε πληγή στο σκληρό γκρίζο σώμα, ενώ παράλληλα, η κόκκινη γραμμή και τα γράμματα του φάνηκαν πως έλαμπαν. Ο πολεμιστής με τη μαύρη πανοπλία παραπάτησε, δεν ούρλιαξε, έπεσε στα γόνατα κι έπιασε με τα δύο τεράστια χέρια του τη πληγή. Ο Κ. δεν έχασε χρόνο και με μια χορευτική κίνηση, γυρνώντας γύρο από τον εαυτό του, κατέβασε το σπαθί στο γυμνό λαιμό του τέρατος κι έκοψε το κεφάλι σαν να ήταν λεπτό κλαδί. Η μαύρη πανοπλία πήρε φωτιά καίγοντας και τις σάρκες αυτού που τη φορούσε. Σε λίγο έμεινε μόνο μια άσχημη μυρωδιά και γκρίζα στάχτη. Γύρισε και είδε τον συμπολεμιστή του περιτριγυρισμένο από τους μοναχούς οι οποίοι όμως είχαν σταματήσει και με την αγωνία και την έκπληξη ζωγραφισμένη στα πρόσωπα τους κοιτούσαν τον Κ.

"Σκότωσε τους!" φώναξε στον Περιγένη κι επιτέθηκε κι αυτός περνώντας χωρίς να το καταλάβει μέσα από τον κύκλο. Ένιωσε μια δυσφορία, η αναπνοή του να κόβετε κι άκουσε στριγκλιές να του τρυπούν τα αυτιά αλλά με τη φόρα που είχε πέρασε απέναντι και όλα σταμάτησαν. Σε λίγο όλοι οι μοναχοί ήταν νεκροί. Πήρε το μαχαίρι από τον πέτρινο δίσκο, το τύλιξε με το βελούδο και το έβαλε στη εσωτερική τσέπη του χιτώνα του.

"Πάμε να φύγουμε Περιγένη, όσο γίνεται πιο γρήγορα από εδώ.". Ο συμπολεμιστή του πήγε να πει κάτι αλλά τελικά του έγνεψε καταφατικά κι άρχισαν να τρέχουν. Στο δρόμο τους συνάντησαν κι άλλους μοναχούς με σπαθιά αλλά τους αντιμετώπισαν εύκολα. Βγήκαν στο προαύλιο. Ένας μοναχός καθόταν στη βάση του αγάλματος κι έψελνε χαμηλόφωνα. Ο Περιγένης του επιτέθηκε αλλά τότε πραγματική φωτιά υψώθηκε εκεί που βρισκόταν η μαρμάρινη αναπαράσταση της κι έκαψε τον πολεμιστή αλλά και τον μοναχό. Τα νέα ουρλιαχτά έκαναν τον Κ. να τρέξει ακόμη πιο γρήγορα. Τα άλογα βρισκόταν ακόμη εκεί που τα είχαν αφήσει. Καβάλησε το δικό του κι έφυγε χωρίς να κοιτάξει πίσω.

Τώρα στον κορμό του δέντρου κοιτούσε το ατσάλινο μαχαίρι που πήρε από το μοναστήρι και το σπαθί του και σκεφτόταν πόσα έπρεπε να μάθει γι' αυτά αλλά και για μοναστήρια που καλούν δαιμονικά πλάσματα. Έπρεπε να μάθει για να μπορέσει να πάρει εκδίκηση για τους συντρόφους του που μαζί με τον ίδιο τους έστειλαν σαν να ήταν αμνοί προς σφαγή.

Παραπομπές:

Photo by Peter Aschoff on Unsplash

Life (2017)

Το "Life" είναι ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας στα πρότυπα του παλιού, κλασσικού "Alien". Μια ομάδα αστροναυτών στον διεθνή διαστημικό σταθμό βρίσκει σε δείγματα χώματος που συλλέχθηκαν από τον Άρη μια μονοκύτταρη μορφή ζωής η οποία όμως αρχίζει να εξελίσσεται ταχύτατα. Η ατμόσφαιρα του κλειστοφοβικού διαστημικού σταθμού σε κρατάει σε αγωνία, προσπαθεί να είναι "επιστημονικά αληθές", δεν υπάρχουν υπερβολές να σε ξενερώσουν, ακολουθεί τη πεπατημένη του συγκεκριμένου είδους χωρίς να εισάγει καινοτομίες αλλά παραδίδει ένα μεστό, συνεπές φιλμ που δεν θα σε απογοητεύσει. Σίγουρα είναι καλύτερο από τα τελευταία "Alien" ή μάλλον, για να το θέσω διαφορετικά, είναι όπως τα πρόσφατα "Alien" θα έπρεπε να είναι.

Παραπομπές:
Life

Κριστιάνο Ρονάλντο

Ένας υπεραθλητής που είναι και καλός ποδοσφαιριστής. Θεωρώ τον Μέσι τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της εποχής μας (τουλάχιστον). Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ παρά να θαυμάσω το εκπληκτικό γκολ με ανάποδο ψαλιδάκι που έβαλε ο Κ. Ρονάλντο στο παιχνίδι με τη Γιουβέντους για το Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι "all time classic" γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου (δείτε το στο λινκ που ακολουθεί).

Παραπομπές:

Είναι το γκολ του Κριστιάνο Ρονάλντο ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών;

Να αλλάξει κανείς μοτοσυκλέτα ή να μην αλλάξει;

Εδώ και λίγο καιρό σκεφτόμουν να αλλάξω μοτοσυκλέτα. Έχω το Kawasaki ER5 (M.Y. 2000) για πέντε χρόνια περίπου και μια αναβάθμιση μου φαινόταν ευπρόσδεκτη. Το ταπεινό αλλά τίμιο κι άθραυστο ER ικανοποίησε και με παραπάνω τις προσδοκίες μου ως ένα οικονομικό κομιούτερ για να κατεβαίνω στο κέντρο της Καβάλας και να πηγαινοέρχομαι στη δουλειά (40 χιλιόμετρα καθημερινά) τους καλοκαιρινούς μήνες. Επίσης έχει την εμφάνιση κλασσικής ιαπωνικής "γυμνής" μοτοσυκλέτας της δεκαετίας του '90, δηλαδή μοτοσυκλέτας για την οποία διάβαζα έφηβος στο περιοδικό ΜΟΤΟ οπότε και η νοσταλγία έπαιξε το ρόλο της στην απόκτησή της.

Κάποτε όμως βαριέσαι και λες να δεις και κάτι άλλο. Ξεκίνησα από τα καινούργια γυμνά 300άρια μέχρι και τούρινγκ 1000άρια (μεταχειρισμένα λόγω περιορισμένου βαλαντίου) αλλά και σκούτερ, ζηλεύοντας τη πρακτικότητα τους. Τελικά όμως κατέληξα ότι δεν αξίζει τον κόπο και τα έξοδα απλώς για την έξαψη αγοράς μοτοσυκλέτας η οποία θα έσβηνε μετά από λίγο. Δεν αξίζει γιατί η χρήση της θα ήταν πάλι η ίδια. Κέντρο Καβάλας - σπίτι, δουλειά - σπίτι θα συνέχιζαν να είναι οι διαδρομές μου. Επίσης θα τις έκανα μόνος. Δυστυχώς οι φίλοι μου δεν ασχολούνται με τους δύο τροχούς που θα είχε ως συνέπεια να κανονίζουμε βόλτες, μικρά ταξίδια, μοτο-συζητήσεις κτλ. Επομένως δεν υπάρχει νόημα η συγκεκριμένη αγορά. Αφήστε που λυπάμαι να δώσω και το -made in Japan- ER5 στο οποίο έγινε πρόσφατα 'μεγάλο' σέρβις και δουλεύει σαν καλοκουρδισμένο ρολόι. 

Παραπομπές:

Kawasaki ER5 (M.Y. 1996-2007)

Photo by Adam Porter on Unsplash

Στέρεο Νόβα - Ουρανός

Έτσι λένε πως είναι η ισορροπία
από τα δύο σπίτια έμεινε η μία γωνία
όπως η παρακμή έτσι και η αξία
από τον πλούτο γεννήθηκε η νοθεία
Έτσι λένε πως είναι η ισορροπία
τα δυο του μάτια κατευθύνουν την πορεία
Ήρθε από τον ήλιο μια μαγνητοταινία
Είμαστε δύο δίδυμοι και η Μαρία

Δημοσκοπήσεις, άστοχες συναντήσεις
ραντάρ σαν σύννεφα στον μολυβένιο ουρανό
λαμβάνουν δεδομένα, πρόσωπα σκυμμένα
πάνω απ την τετράγωνη λίμνη, μια συναισθηματική μνήμη
από σχέσεις που μοιράστηκαν το κενό
Με αναμνήσεις ζούσε, τα μάτια των άλλων φορούσε
κι ήταν τόσο παράξενη γιατί ποτέ δεν κοιτούσε
παρά μόνο φιλούσε τον εαυτό της
και σαν τζάμι σπασμένο γελούσε.

Έτσι λένε πως είναι η ισορροπία
από τα δύο σπίτια έμεινε η μία γωνία
όπως η παρακμή έτσι και η αξία
από τον πλούτο γεννήθηκε η νοθεία
Έτσι λένε πως είναι η ισορροπία
τα δυο του μάτια κατευθύνουν την πορεία
Ήρθε από τον ήλιο μια μαγνητοταινία
Είμαστε δύο δίδυμοι και η Μαρία.

Τίποτα δεν αγκαλιάζει, τίποτα δεν αποδέχεται
και δεν κατανοεί, ο πόλεμος
Νυχτερινή πτήση πάνω απ΄ την ανατολή
Συμφέροντα κυβερνούν τον πλανήτη
Έχουμε πιεί μια πετρελαιοπηγή και τίποτα δεν φτάνει
Κι όμως περπατούσε δεν ήταν σίγουρο αν κοιτούσε
Τα ψηλά άδεια κτίρια, πρίσματα
παρά μόνο φιλούσε τον εαυτό της
και σαν τζάμι σπασμένο γελούσε.

20 αστικά μονόπρακτα

Ένας καλός φίλος πήρε μέρος στη παράσταση κι έτσι πήγα να τη δω. Δεν είχε τύχει να παρακολουθήσω άλλη φορά θεατρική παράσταση ερασιτεχνών και δεν ήξερα τι να περιμένω. Τελικά μπορώ να πω ότι με κέρδισε η προσπάθεια του Συνδέσμου Φίλων Γραμμάτων & Τεχνών Καβάλας. Οι γνώσεις μου είναι περιορισμένες πάνω στο θέατρο οπότε δεν μπορώ να κάνω κάποια κριτική επί του καλλιτεχνικού και νομίζω δεν έχει και νόημα να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο. Ήταν μια ευχάριστη εμπειρία, σε ένα ζεστό θεατράκι, με τους ερασιτέχνες ηθοποιούς να δείχνουν πόσο αγαπάνε αυτό που έκαναν, με ενδιαφέροντα κείμενα και συνειδητοποιημένο κοινό. Αποτέλεσε μια καλή αφορμή να σηκωθώ βραδιάτικα, στη μέση της εργάσιμης εβδομάδας από τον καναπέ κι αυτό ήταν σημαντικό. Σίγουρα θα παρακολουθώ με ενδιαφέρον από δω και πέρα τη δραστηριότητα του Σ.Φ.Γ.Τ.Κ.

Παραπομπές:
Στέγη Φίλων Γραμμάτων & Τεχνών Καβάλας.

Η Μαρία Κολτσακίδου επιστρέφει στη Στέγη και μας «σερβίρει» 20 μονόπρακτα και ένα… χάδι.

25η Μαρτίου 2018

Μέρα που είναι ας τη τιμήσουμε. :-)

Πέρα από τη πλάκα για μένα 25η Μαρτίου, δεν είναι παρελάσεις, "ξύλινοι" επίσημοι, κιτς ταινίες του '70, παπαδαριό, γιορτές για κρίνους, "πατριώτες" που δεν έχουν διαβάσει ούτε μια σελίδα ιστορίας, φασίστες που προσπαθούν αισχρά να καπηλευτούν την ιστορία αυτού του τόπου. Για μένα 25η Μαρτίου είναι αυτό:

Παραπομπές:
Αριστοτέλης Ρήγας - Ο Θούριος
Ειρήνη Παπά & Χορωδία Πρέβεζας - Το χάραμα

Αντί-

Στο κέντρο της φωτογραφίας είναι συγκέντρωση ακροδεξιών στη Γερμανία και γύρω τους η αντί-συγκέντρωση των αντί-φασιστών, αυτών δηλαδή που έχουν το δικαίωμα να αποκαλούνται... άνθρωποι. Μέσα στον σκοταδισμό, τον φιλοναζισμό και το βαθύ μίσος που δηλητηριάζει την εποχή μας, μια τέτοια είδηση μοιάζει με το καλοδεχούμενο φως κεριού μέσα σε άναστρη νύχτα.

Παραπομπές:

@aggeletos1

Η Τριλογία του Κόσμου (His Dark Materials)

Έγινε γνωστό ότι το BBC θα δημιουργήσει μίνι σειρά οκτώ επεισοδίων που θα στηρίζετε στη διάσημη φάντασυ τριλογία του Φίλιπ Πούλμαν. Είχε γυριστεί μια ταινία το 2007 με πρωταγωνιστές μάλιστα τους Νικόλ Κίντμαν και Ντάνιελ Κρέγκ η οποία βασίστηκε στο πρώτο βιβλίο με τον τίτλο "Το Αστέρι Του Βορρά". Δεν είχε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, η μεταφορά ήταν μέτρια και έτσι έμεινε στη μέση το πρότζεκτ.

Διάβασα τα τρία βιβλία πριν ένα μήνα, μου άρεσαν σε γενικές γραμμές  αν και το τάργκετ γκρουπ είναι ίδιο με του "Χάρυ Πότερ", το εφηβικό κοινό περισσότερο και λιγότερο το ενήλικο (που θα προτιμήσει ένα "Γκέιμ οφ Θρόουνς"). Καταπιάνεται, όμως, με έννοιες και ιδέες που αφορούν όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας. Κάτι που σκέφτηκα, όταν τελείωσα την ανάγνωση, ήταν ότι πολύ δύσκολα μπορεί να γίνει πετυχημένη μεταφορά στον κινηματογράφο από το συντηρητικό Χόλιγουντ καθώς το υπέρτατο κακό στα βιβλία είναι η... εκκλησία!

Ας δώσουμε μια πολύ περιληπτική περιγραφή της ιστορίας με την οποία καταπιάνεται ο Φιλιπ Πούλμαν για να καταλάβετε τι εννοώ. Ο ήρωας είναι ένα δυναμικό δωδεκάχρονο ορφανό κορίτσι, η Λύρα, που ζει σε ένα σύμπαν που μοιάζει πολύ με το δικό μας αλλά είναι και αρκετά διαφορετικό ταυτόχρονα. Για παράδειγμα ζει σε κολέγιο της Οξφόρδης στην Αγγλία βικτοριανής εποχής, υπάρχουν τα κράτη που βρίσκουμε και στο δικό μας σύμπαν, υπάρχει η εκκλησία, η οποία έχει μεγάλη πολιτική και οικονομική δύναμη αλλά παράλληλα σε αυτό τον κόσμο όλοι οι άνθρωποι έχουν ένα δαιμόνιο (με τη Σωκρατική έννοια και όχι τη θεολογική) που ουσιαστικά είναι η ψυχή(;) τους και το οποίο έχει υλική υπόσταση με μορφή ζώου που μπορεί να μιλάει. Επίσης υπάρχουν μάγισσες αλλά και νοήμονες πολικές αρκούδες με σιδερένιες πανοπλίες! Όπως προανέφερα ο κακός είναι η εκκλησία που θέλει να επιβάλει τον σκοταδισμό κυνηγώντας και κάνοντας πλύση εγκεφάλου ακόμη και σε μικρά παιδιά. Στα επόμενα βιβλία μπαίνουν κι άλλοι πρωταγωνιστές και πλάσματα, άλλες φορές εντυπωσιακά (άγγελοι από φως) και άλλες φορές παιδικά, σχεδόν γελοία (μίνι ελέφαντες με νοημοσύνη που έχουν ρόδες στα πόδια τους!!!).

Περιμένω με πολύ ενδιαφέρον και περιέργεια τη τηλεοπτική σειρά. Το γεγονός ότι το ανέλαβε το BBC μου δίνει ελπίδες ότι αυτή τη φορά θα γίνει ορθότερη και ποιοτικότερη μεταφορά.

Παραπομπές:

«Η Τριλογία του Κόσμου» του Φίλιπ Πούλμαν έρχεται στη μικρή οθόνη

His dark materials

The Golden Compass

The shape of water

Σοβαρά τώρα το "The shape of water" πήρε τέσσερα όσκαρ ανάμεσα στα οποία και καλύτερης ταινίας; Το φιλμ που μια κοπέλα που δεν μπορεί να μιλήσει ερωτεύεται ένα ανθρωπόμορφο αμφίβιο πλάσμα το οποίο έπιασε η κυβέρνηση των ΗΠΑ και στο οποίο κάνει πειράματα; Για την ίδια ταινία μιλάμε; Νομίζω πως δεν είναι καν η καλύτερη ταινία του Γκιγιέρμο Ντελτόρο (βλ. "Λαβύρινθο του Πάνα"). Δεν είναι κακή ταινία αλλά δεν είναι και τόσο καλή όσο διαφημίστηκε. Μάλιστα αν έλειπε το -αχρείαστο- γυμνό θα ήταν μια πολύ όμορφη ταινία/παραμύθι για να τη δει ένα παιδί. Πραγματικά δεν πρέπει να έχω απογοητευτεί τόσο από άλλο οσκαρικό φιλμ. Θέλω να δω και τις άλλες ταινίες της τελικής τετράδας, είμαι περίεργος ν' ανακαλύψω τους λόγους για τους οποίους έχασαν από το "The shape of water".

Παραπομπές:

The Shape of Water

Pan's Labyrinth

Thor: Ragnarok

Θα μπορούσε να είναι μια από τις πιο επικές ταινίες των τελευταίων ετών. Είναι το Ragnarok, διάολε, η "Αποκάλυψη" σύμφωνα με τη νορβηγική μυθολογία, το λυκόφως των θεών. Αντί γι' αυτό η Marvel αποφάσισε να κάνει ακόμη μια πολύχρωμη κωμωδία με σούπερ ήρωες και με ευχάριστες αισθητικά σκηνές. Όπως έγραψα σε προηγούμενο κείμενο, μ' έχουν κουράσει γενικά οι ηπερηρωικές ταινίες αλλά ειδικά της Marvel νομίζω ότι απλώς επαναλαμβάνει το ίδιο μοτίβο αλλάζοντας απλώς κάθε φορά τους χαρακτήρες.

Το συγκεκριμένο φιλμ διαφημίστηκε ως το καλύτερο από το "Marvel Universe". Για να μην παρεξηγηθώ, δεν είναι κακή ταινία για το συγκεκριμένο είδος και οι οπαδοί των κόμικς θα την απολαύσουν. Απλώς είναι μια από τα ίδια. Ειδικά το πρώτο μισό είναι μέτριο ως κακό και αναλίσκεται σε αστεία που μας έχει συνηθίσει η Marvel και κάποιες τραγελαφικές καταστάσεις. Στο δεύτερο μισό βελτιώνεται η πλοκή, υπάρχει δράση και κάποιες επικές σκηνές που δυστυχώς όμως είναι λίγες.

Αυτό που κάνει εντύπωση είναι οι ηθοποιοί που παίρνουν μέρος. Πραγματικό all star crew! Για την ακρίβεια:
Chris Hemsworth
Tom Hiddleston
Cate Blanchett
Idris Elba
Jeff Goldblum
Mark Ruffalo
Anthony Hopkins
Benedict Cumberbatch
Προσλαμβάνεις όλους αυτούς για να γυρίσεις μια κωμωδία της σειράς με εντυπωσιακά εφέ Marvel;! ΟΚ...

Links:

Thor: Ragnarok

Ράγκναροκ - Βικιπαίδεια

Όχι άλλο (υπερηρωικό) κάρβουνο

Το Χόλιγουντ βρήκε τη χήνα που γεννά τα χρυσά αυγά και θα τη ξεζουμίσει. Το όνομα της "χήνας" είναι κόμικ και ειδικά τα υπερηρωικά κόμικ. Μετά την επιτυχία που γνώρισε η Marvel με τους Avengers έγινε ο κακός χαμός. Προσωπικά, αν και οπαδός της 9ης τέχνης, ομολογώ πως έχασα τη μπάλα με όλες αυτές τις νέες ταινίες/prequel/sequel/reboot/τηλεοπτικές σειρές/crossover.

Από εκεί που είχα σημείο αναφοράς την εκπληκτική Dark Knight Trilogy του Batman και έβλεπα & απολάμβανα τη φτωχή πλην τίμια σειρά του CW το The Arrow τώρα ειλικρινά δεν ξέρω τι να αρχίσω πρώτα να βλέπω και επίσης δεν προλαβαίνω! Το ένα συνδέεται με το άλλο, πρέπει να δεις πρώτα τη ταινία, μετά τον δεύτερο κύκλο της σειράς, μετά να διαβάσεις κόμικ που βγήκε και κάπου έχεις χαθεί και έχεις κουραστεί.

Θα μου πεις αγαπητέ αναγνώστη ότι δεν με υποχρεώνει και κανένας να τα δω όλα. Είναι αλήθεια αυτό αλλά από τη μια ο ψυχαναγκασμός που έχω να τελειώνω ότι αρχίζω, από την άλλη ο καθημερινός βομβαρδισμός από ειδήσεις, τρέιλερ, άρθρα κτλ με βάζουν ασυνείδητα σε αυτό το τριπάκι. Τελευταία βέβαια έχω καταφέρει να το... "χαλιναγωγήσω" και το έχω ρίξει στη sci fi (σημείωσε τα The Expanse, Star Trek: Discovery, Killjoys, The 100, The Orville που είναι πολύ καλά).

Η απορία μου, όμως, είναι γιατί δεν υπάρχει ανάλογη "έκρηξη" παραγωγικότητας σε fantasy φιλμ και σειρές. Με τα εφέ πλέον να έχουν γίνει πολύ καλά και να παίζονται, γενικά, πολλά εκατομμύρια δολάρια σε αυτό που ονομάζεται pop culture δεν είναι άξιο απορίας που έχουμε "ξεμείνει" τόσα χρόνια με το Lord of the Rings και το Game of Thrones; Υπάρχουν πολλά και καλά βιβλία που μπορούν μεταφερθούν στο σινεμά ή στη τηλεόραση και με ποιοτικές υλοποιήσεις να γίνουν νέες παγκόσμιες επιτυχίες.

Διάβασα ότι το Netflix απέκτησε τα πνευματικά δικαιώματα της πολωνικής fantasy σειράς βιβλίων The Witcher (υπάρχουν σχετικά πετυχημένα video games) και η Amazon τα δικαιώματα των βιβλίων του Tolkien. Είναι ένα πρώτο βήμα, ελπίζω να πετύχουν αυτά τα project ώστε να δούμε κι άλλα πράγματα από τον αγαπημένο κόσμο του φανταστικού.

Links:

Netflix’s The Witcher Could Be the Next Game of Thrones

Amazon announces Lord of the Rings TV adaptation

The Expanse

Star Trek: Discovery

Killjoys

The 100

The Orville

Photo by Joey Nicotra on Unsplash

Το νερό της Σίλικον Βάλεϊ

Στο copy/paste αυτού του μήνα έχουμε ένα εύστοχο κείμενο του κου Γ. Μηλιαρέση στο deasy.gr σχετικά με τις επικίνδυνες "μόδες" της εποχής μας:

"Ως θέμα δεν είναι άμεσα σχετικό με την τεχνολογία όμως στο επίκεντρό του βρίσκεται η Σίλικον Βάλεϊ και μια ακόμα και επιπόλαια γνώση της κουλτούρας της δείχνει ότι ταιριάζει απόλυτα με αυτή, τόσο από την καλή του πλευρά, όσο και από την κακή. Ο λόγος για το “ωμό νερό” (“raw water”), δηλαδή το απολύτως αφιλτράριστο νερό πηγής το οποίο τον τελευταίο καιρό πουλιέται στην Κοιλάδα 6 δολάρια το λίτρο και μάλιστα συχνά με ουρές αναμονής καθώς ο κόσμος το καταναλώνει σαν... νερό.

Γιατί; Επειδή στην κουλτούρα των Καλιφορνέζων γενικότερα και των στελεχών της Σίλικον Βάλεϊ ειδικότερα υπήρχε ανέκαθεν μια τάση συμπάθειας για οτιδήποτε “φυσικό”, “ανεπεξέργαστο”, “οργανικό”, “καθαρό” ή “αγνό” και γιατί ειδικά η γενιά των ανθρώπων της Google της Facebook και των σταρτάπ προσπαθεί να δηλώσει με κάθε τρόπο ότι διαφέρει από τις προηγούμενες και ότι οι επιλογές της κινούνται πάντα προς το πιο προχωρημένο, προς το πιο καλό και προς το πιο εξελιγμένο.

Παρόλα αυτά, το “ωμό νερό” είναι μια κίνηση σαφώς προς τα πίσω καθώς τόσο αυτοί που το προωθούν όσο και αυτοί που το καταναλώνουν δείχνουν να ξεχνούν πολύ βολικά ότι ο ανθρώπινος οργανισμός έχει συνηθίσει τόσο πολύ το φιλτραρισμένο νερό που ενδέχεται να αντιμετωπίσει πολύ σοβαρά προβλήματα πίνοντας την απολύτως αφιλτράριστη εκδοχή του. Το νερό κατευθείαν από την πηγή περιέχει σωρεία μικροβίων που οι άνθρωποι των σύγχρονων κοινωνιών έχουν μάθει να αγνοούν χάρη σε έναν αιώνα εμβολίων, φαρμάκων και τεχνικών φιλτραρίσματος και η κατανάλωσή του μπορεί να εισάγει ξανά στην πραγματικότητα λέξεις όπως η χολέρα ή η ηπατίτιδα που για τους περισσότερους θεωρούνται ξεχασμένες.

Αυτό που προσωπικά βρίσκω πιο στενάχωρο είναι ότι παρότι η κοινωνία της Σίλικον Βάλεϊ αποτελείται σε πολύ μεγάλο βαθμό από θετικούς επιστήμονες, τέτοιες μόδες (και λέω “τέτοιες” γιατί υπάρχουν και οι ανάλογες με την κίνηση κατά των εμβολίων ή κατά των γενετικά μεταλλαγμένων τροφίμων) καταφέρνουν και πιάνουν τόπο: στο δικό μου μυαλό, ένας άνθρωπος με επιστημονικό υπόβαθρο μπορεί πολύ γρήγορα να αξιολογήσει τα υπέρ και τα κατά που έχει το να πίνει αφιλτράριστο νερό και να καταλήξει στην πιο λογική απόφαση.

Βεβαίως κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει –και πιθανότατα εύστοχα- ότι την ευθύνη για τέτοιες τρέλες την έχουν περισσότερο τα στελέχη των εταιρειών και λιγότεροι οι μηχανικοί. Η προσωπική μου εμπειρία ωστόσο (καίτοι σε ένα δείγμα πολύ μικρό για να είναι απολύτως έγκυρο) λέει ότι όταν τέτοιες τάσεις παίρνουν μπροστά, συμπαρασύρουν τους πάντες και ότι η διαφορά κουλτούρας μεταξύ των “τεχνικών” και των “εμπορικών” είναι πολύ μικρότερη από αυτή που ήταν την εποχή του “Bastard Operator From Hell” (http://bofh.bjash.com/). Ήτοι, ότι ακόμα και άνθρωποι με επιστημονική σκέψη γίνονται θύματα τέτοιων ανόητων μοδών.

Αυτό είναι και το (απαισιόδοξο) συμπέρασμα αυτής της ιστορίας: δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή που προβλήματα λυμένα από χρόνια κινδυνεύουν να επανέλθουν στο προσκήνιο λόγω ανοησίας. Και παρότι η δική μου τουλάχιστον απαισιοδοξία δε φτάνει μέχρι του σημείου να θεωρήσω ότι παρακολουθούμε το τέλος του κόσμου, δεν μπορώ παρά να θυμηθώ τον Τ.Σ. Έλιοτ και τον διάσημο στίχο του σχετικά με το ότι ο κόσμος δεν τελειώνει με πάταγο αλλά με λυγμό –τον λυγμό της αδυναμίας απέναντι στην ανθρώπινη ανοησία."

Link:

Το νερό της Σίλικον Βάλεϊ

Photo by Luis Tosta on Unsplash

Τζίμης Πανούσης

Στο άκουσμα του θανάτου του Τζίμι Πανούση ειλικρινά στεναχωρήθηκα. Σαν να ήταν κάποιος γνωστός μου. Μου άρεσε όταν άκουγα τα τραγούδια του αλλά πραγματικά εντυπωσιάστηκα όταν παρακολούθησα πρώτη φορά live του, τότε, στη Θεσσαλονίκη, πρωτοετής φοιτητής. Για το (μεγάλο) μουσικό του ταλέντο υπάρχουν πιο ειδικοί από εμένα που μπορείτε να διαβάσετε. Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν η αιχμηρή του σάτιρα, το χιούμορ που ήταν trademark του καθώς ήταν μοναδικό, η καλλιτεχνική του οξυδέρκεια που ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Θα δανειστώ ακόμη μια παρομοίωση καθώς ήταν σαν τη μύγα που τσιμπούσε το βαριεστημένο/άρρωστο άλογο που ονομάζεται σύγχρονη Ελλάδα. Τα έχωνε σε όλους. ΣΕ ΟΛΟΥΣ. Τελευταία φορά που τον άκουσα ήταν, νομίζω, σε εκπομπή της "Ελληνοφρένειας" που τους έκανε πλάκα με το "ιερό" και "όσιο" ΚΚΕ προκαλώντας εμφανώς τη δυσφορία στον κατά τα άλλα... ανοιχτόμυαλο και προοδευτικό παρουσιαστή.

Πέρα από τα παραπάνω αξίζει να γραφτεί στο πάνθεον της σύγχρονης τέχνης μόνο και μόνο για τους δύο, ίσως, καλύτερους στίχους που έχουν γραφτεί ποτέ:

1. Δεν υπάρχει κάτι πιο ερωτικό από το "κι εγώ σ' αγαπώ, γαμώ το Χριστό μου".
2. Δεν υπάρχει κάτι πιο καίριο από το "μ' αρέσει στα κρυφά και ο Μητροπάνος".

Mezolith

Δεν πέφτει συχνά στα χέρια μου υλικό (μυθιστορήματα, φιλμ, σειρές, κόμικ) για την προϊστορική περίοδο του ανθρώπινου γένους. Επειδή το βρίσκω συναρπαστικό να διαβάζω ιστορίες για φυλές που υπήρχαν πριν από αυτές που είναι καταγεγραμμένες ιστορικά, να παραπλανιούνται σε μέρη που πολύ αργότερα θα λάβουν ονόματα που γνωρίζουμε τώρα, αγόρασα αμέσως το Mezolith μόλις έμαθα για αυτό.

Μιλάει για μια φυλή που βρισκόταν σε μέρη που τώρα ανήκουν στη βόρεια Ευρώπη. Είναι σύντομες όμορφες ιστορίες από τη καθημερινότητά τους αλλά και από θρύλους που αφηγούνται οι ηλικιωμένοι στα παιδιά. Το σχέδιο είναι ρεαλιστικό με φωτεινά χρώματα και εντυπωσιακές λεπτομέριες που σε κάνουν να γυρίζεις στο ίδιο καρέ για να είσαι σίγουρος ότι δεν σου ξέφυγε τίποτα. Καλύτερα όμως το γράφει η Βασιλεία Βαξεβάνη που έκανε και τη μετάφραση της ελληνικής έκδοσης:

"Το MEZOLITH είναι μια συλλογή από ιστορίες της προϊστορικής εποχής. Παρ’ όλο που αποτελείται από μικρές ιστορίες, υπάρχει ένα κοινό σημείο, καθώς στο κέντρο βρίσκεται ένα μικρό αγόρι, ο Poika.
Ο Poika βιάζεται να μεγαλώσει και να πάρει τη θέση του ανάμεσα στους άνδρες της προϊστορικής κοινωνίας του. Και όπως κάθε αγόρι που βιάζεται, βρίσκεται μπλεγμένο. Με αφορμή αυτή την πρώτη ιστορία, ξετυλίσσονται άλλες με τερατώδη μωρά, υπέροχες νεραϊδένιες γυναίκες και τρομαχτικές μάγισσες. Ένας φανταστικός κόσμος, που μπλέκεται με το δικό μας με έναν μαγευτικό τρόπο.
Ο Ben Haggarty είναι storyteller, αφηγητής παραμυθιών, ο πρωτεργάτης της Τέχνης της αφήγησης στην Ευρώπη, ένας από τους καλύτερους αφηγητές στον κόσμο και φυσικά το είδωλό μου. Γι’ αυτό και με το MEZOLITH παραδίδει μαθήματα storytelling. Ο ρυθμός είναι υπέροχος, δεν υπάρχει τίποτα, μα τίποτα περιττό. Έτσι λέγονται οι ιστορίες, δεν έχω κάτι να προσθέσω.
Ο Adam Brockbank μπαίνει για πρώτη φορά στο χώρο των comics. Το σχέδιο του είναι ρεαλιστικό, χωρίς να θυμίζει κολάζ από φωτογραφίες, και θες να το εξερευνήσεις. Τα πρόσωπα είναι ξεχωριστά, με χαραγμένη στα χαρακτηριστικά τους την προσωπικότητά τους. Τα panels γεμάτα και ολοζώντανα, τα χρώματα φωτεινά. Αποδίδει με τον καλύτερο τρόπο τις ιστορίες και οι δύο δημιουργοί φτιάχνουν μαζί ένα αρμονικό σύνολο."

Παράλληλα η ποιότητα της ελληνικής έκδοσης είναι σε υψηλά επίπεδα και σίγουρα αξίζει να την έχει κάποιος στη συλλογή του.


Links:
Mezolith

2018

2018. Λες και είμαστε σε ταινία επιστημονικής φαντασίας. Δεν έχουμε όμως ακόμη ιπτάμενα αυτοκίνητα, ρομπότ να κυκλοφορούν στους δρόμους ή εξωγήινους να μας επισκέπτονται. Ίσως και να έχουμε και να μην το έχουμε συνειδητοποιήσει (θεωρίες συνωμοσιάς Mode: On). Θαυμαστά πράγματα όμως πιστεύω πως υπάρχουν εκεί έξω αλλά μας εμποδίζει να τα δούμε η οθόνη που έχουμε μπροστά μας συνέχεια. Αν και γράφω στο πρώτο πληθυντικό εννοώ φυσικά τον εαυτό μου. Λοιπόν η μια και μοναδική "new year resolution" για το 2018 θα είναι να μειώσω τις ώρες που έρχονται σε επαφή τα μάτια μου με την ακτινοβολία μιας οθόνης.

Είναι δύσκολο για μένα, δεν το κρύβω. Αρχικά, λόγω δουλειάς, αναγκαστικά είμαι 8-9 ώρες μπροστά από ένα μόνιτορ. Τι να κάνουμε; Με αυτή τη δουλειά "μπλέξαμε", με αυτή πορευόμαστε. Άλλες χρονιές η αλλαγή σε μια πιο δημιουργική & ενδιαφέρουσα εργασία θα ήταν ένας από τους στόχους μου αλλά όσο μεγαλώνεις γίνεσαι περισσότερο κυνικός ρεαλιστής.

Κατά δεύτερο λόγο με τον ορυμαγδό καλών σειρών και ταινιών και οι οποίες είναι εύκολα και άμεσα προσβάσιμες, οι πειρασμοί είναι πολλοί για καρφωθείς μπροστά στη τηλεόραση και δεις μια ολόκληρη σεζόν σειράς σε ένα σαββατοκύριακο (το λεγόμενο binge-watching).

Επίσης αν είσαι οπαδός των κόμικ οι ηλεκτρονικές εκδόσεις των αγαπημένων τευχών σε κάνει να κολλήσεις με τις ώρες μπροστά στο tablet/e-reader.

To καλό είναι ότι έχω βαρεθεί, σχεδόν σιχαθεί, τα κοινωνικά δίκτυα (πόση ημιμάθεια και ναρκισσισμό να αντέξει ο άνθρωπος;). Έχω κλείσει facebook, instagram κ.α. εδώ κι ένα χρόνο και κράτησα ουσιαστικά μόνο το twitter και αυτό πιο πολύ γιατί το χρησιμοποιώ περισσότερο ως ροή ειδήσεων και άρθρων παρά ως πλατφόρμα προσωπικών δημοσιεύσεων. Α, ναι έχω κι αυτό εδώ το μπλογκ αλλά, μιας και είμαστε τρεις και ο κούκος εδώ, δεν νομίζω ότι είναι πλέον... κοινωνικό δίκτυο.

Για να δούμε, ένα νέο έτος απλώνεται μπροστά μας, θα μας φέρει αυτά που επιθυμούμε; Θα πετύχω τον παραπάνω στόχο μου; Stay tuned.