Εδώ και λίγο καιρό σκεφτόμουν να αλλάξω μοτοσυκλέτα. Έχω το Kawasaki ER5 (M.Y. 2000) για πέντε χρόνια περίπου και μια αναβάθμιση μου φαινόταν ευπρόσδεκτη. Το ταπεινό αλλά τίμιο κι άθραυστο ER ικανοποίησε και με παραπάνω τις προσδοκίες μου ως ένα οικονομικό κομιούτερ για να κατεβαίνω στο κέντρο της Καβάλας και να πηγαινοέρχομαι στη δουλειά (40 χιλιόμετρα καθημερινά) τους καλοκαιρινούς μήνες. Επίσης έχει την εμφάνιση κλασσικής ιαπωνικής "γυμνής" μοτοσυκλέτας της δεκαετίας του '90, δηλαδή μοτοσυκλέτας για την οποία διάβαζα έφηβος στο περιοδικό ΜΟΤΟ οπότε και η νοσταλγία έπαιξε το ρόλο της στην απόκτησή της.
Κάποτε όμως βαριέσαι και λες να δεις και κάτι άλλο. Ξεκίνησα από τα καινούργια γυμνά 300άρια μέχρι και τούρινγκ 1000άρια (μεταχειρισμένα λόγω περιορισμένου βαλαντίου) αλλά και σκούτερ, ζηλεύοντας τη πρακτικότητα τους. Τελικά όμως κατέληξα ότι δεν αξίζει τον κόπο και τα έξοδα απλώς για την έξαψη αγοράς μοτοσυκλέτας η οποία θα έσβηνε μετά από λίγο. Δεν αξίζει γιατί η χρήση της θα ήταν πάλι η ίδια. Κέντρο Καβάλας - σπίτι, δουλειά - σπίτι θα συνέχιζαν να είναι οι διαδρομές μου. Επίσης θα τις έκανα μόνος. Δυστυχώς οι φίλοι μου δεν ασχολούνται με τους δύο τροχούς που θα είχε ως συνέπεια να κανονίζουμε βόλτες, μικρά ταξίδια, μοτο-συζητήσεις κτλ. Επομένως δεν υπάρχει νόημα η συγκεκριμένη αγορά. Αφήστε που λυπάμαι να δώσω και το -made in Japan- ER5 στο οποίο έγινε πρόσφατα 'μεγάλο' σέρβις και δουλεύει σαν καλοκουρδισμένο ρολόι.
Παραπομπές:
Photo by Adam Porter on Unsplash