Νέος Αλκίνοος μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δισκογραφικής απουσίας. Δεν ακολουθεί τα (πιο) εμπορικά μονοπάτια του παρελθόντος, μένει όμως πιστός στις ιδέες του για τη μουσική. Αναζητά νέα μουσικά σημεία αναφοράς και δημιουργεί τον πιο ώριμο στίχο του. Με άλλα λόγια δεν θα αρέσει σε αυτούς που όταν τους ρωτάς τι μουσική ακούνε απαντούν "απ' όλα" αλλά σίγουρα θα έχει περίοπτη θέση στη δισκοθήκη (ή μήπως πρέπει να γράψω στον σκληρό δίσκο;) κάποιου που δεν του αρέσει να μένει στην επιφάνεια.
[...]Τα γόνατα μου κάνουν χρίτσι - χρίτσι, μεγαλώνω
το χάνω κάθε χρόνο το παιχνίδι με το χρόνο[...]
[...]Τα παιδιά με λένε κύριο Αλκίνοο
με ενοχλεί μα τελευταίως το καταπίνω[...]
[Βαθμολογία: 9/10]