Αυτές τις μέρες ήθελα να γράψω ένα ποστ για τις συμπεριφορές σχετικά με τη γιορτή του Πάσχα. Με πρόλαβε όμως ο κ. Stavros Zagilas με ένα εξαιρετικό κείμενο:
[...] Τη μεγάλη Παρασκευή ας πούμε, έκατσα και εγώ και έφαγα μισό κιλό τουλουμπάκια την ώρα που χάζευα τα social networks. Δεν μπήκα στον κόπο να το γράψω για προφανείς λόγους. Διαβάζοντας λοιπόν ένα tweet για παράδειγμα με το οποίο δήλωνε ο tweeter “Τρώω νοστιμότατους κεφτέδες σήμερα”, λέτε να μου προκάλεσε εντυπωσιασμό ή την τάση να απαντήσω… στα @φρύδια μας; Τι αξία να δώσει κανείς σε μια τέτοια δήλωση; Δε θα ήταν πιο ώριμη και πιο σεβαστή μια απλή και to the point δήλωση “Δε συμφωνώ με τη γιορτή αυτή και αρνούμαι να συμμετέχω στο κλίμα των ημερών”;
Αμ ο άλλος πάλι που δηλώνει: “δεν τα πάω εγώ ρε κάτι τέτοια χωριάτικα πράγματα”. Εντάξει, απολύτως σεβαστό αλλά φρόντισε τουλάχιστον να σκουπίσεις τη λίγδα από το σαγόνι σου γιατί γίνεται κάπως σουρεάλ και υποκριτικό το σκηνικό. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι του χρόνου δε βλέπουμε γραπτώς τέτοιες δηλώσεις, μιας και το touch screen του προοδευτικού iPad δεν ανταποκρίνεται σε εντολές όταν τα δάχτυλα είναι λιγδωμένα. Έχει και αυτό την αισθητική του βλέπετε. [...] (Link)
Γενικά δεν αντέχω τους "δήθεν" αγαπητοί αναγνώστες. Απεχθάνομαι το γελοίο φαινόμενο κατά το οποίο η αισθητική γίνεται σημείο ανωτερότητας (ειδικά των λεγόμενων hipster). Tο γεγονός ότι μπορεί να μην σου αρέσει κάτι δεν σημαίνει ότι έχεις το δικαίωμα να το υποτιμάς ή να το χλευάζεις.
Κάτι σχετικό τώρα με τη θρησκευτική πλημμυρίδα των ημερών. Διάβασα ένα ποστ του κ. Ν. Δήμου, τον οποίο θαυμάζω, στο οποίο αναφέρει την αγανάκτησή του καθώς όταν πήρε τηλέφωνο για να μάθει τον καιρό, η ΕΜΥ ξεκινούσε με τη φράση "Ο καιρός σήμερα Μεγάλη Τρίτη...". Αντιδρά ο γνωστός συγγραφέας στον θρησκευτικό ορισμό της μέρας. Ίσως αν ήταν π.χ. στην Ιρλανδία και η εκεί ΕΜΥ ξεκινούσε με τη φράση "Ο καιρός σήμερα, ημέρα του Αγίου Πατρίκιου..." θα το θεωρούσε έκφραση της τοπικής παράδοσης.
Θεωρώ ότι δεν είμαι ο καλύτερος πελάτης της Εκκλησίας αλλά νομίζω φτάνει κανείς στο άλλο άκρο όταν θεωρεί οποιαδήποτε αναφορά σε πίστη, παράδοση κτλ αναχρονισμό και μεσαιωνικό κατάλοιπο.