Πέμπτη 5 Απριλίου 2007

Πάντα με συγκλόνιζε η Μεγάλη Πέμπτη γιατί...

"Ο Ιησούς, η ίδια η ζωή, ταπεινώνεται.
Ο Ιησούς, μετά τον Μυστικό Δείπνο μεταβαίνει με τους 11 πλέον μαθητές του στο Όρος των Ελαιών, προκειμένου να προσευχηθεί.
Ένα φιλί εκείνο του Ιούδα, προδίδει την ταυτότητά του στους Ρωμαίους στρατιώτες που τον συλλαμβάνουν.
Ο Ιησούς οδηγείται στους Αρχιερείς, αλλά η απόφαση έχει ληφθεί από μέρες. Θάνατος!
Ο Ιησούς οδηγείται στον Ρωμαίο διοικητή, τον Πόντιο Πιλάτο, ο οποίος προσπαθεί να απαλλάξει τον Ιησού από τις βαριές κατηγορίες.
Στο δίλλημα όμως Ιησούς ή Βαραβάς, το πλήθος επέλεξε την απελευθέρωση του ληστή.
Ο Ιησούς μαστιγώνεται, ξεφτυλίζεται, ταπεινώνεται αλλά υπομένει.
Οι ρωμαίοι στρατιώτες του φορούν μια πορφύρα και ένα αγκάθινο στεφάνι, αποκαλώντας τον χλευαστικά "Βασιλιά των Ιουδαίων".
Η ώρα της σταύρωσης πλησιάζει. Ο Ιησούς φορτωμένος τον Σταυρό, ανεβαίνει το λόφο του Γολγοθά.
Ο Ιησούς στραυρώνεται και λίγες ώρες αργότερα ακούγεται από τη φωνή που σβήνει ... "τετέλεσται", αφού προηγουμένως συγχώρησε όσους ευθύνονταν για την Σταύρωσή του."

Άρθρο του Βασίλη Ντέτσικα, αναδημοσίευση από skai.gr (με μερικές δικές μου παρεμβάσεις).