Deep grey

Author: VinothChandar / photo on flickr

Λατρεύω το απέραντο γκρίζο της θάλασσας και του ουρανού.

Broadchurch

Ένα παιδί 11 ετών δολοφονείται σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Βρετανίας. Ένας Σκοτσέζος επιθεωρητής (που θεωρείται αποτυχημένος από τα ΜΜΕ) και μια τοπική άπειρη αστυνομικός αναλαμβάνουν την υπόθεση. 

Η σειρά ολοκληρώνεται σε μια σεζόν 8 επεισοδίων. Ψηφίστηκε ως η καλύτερη σειρά στη Βρετανία για το 2013 και πράγματι άξιζε όποια διάκριση καθώς ξετυλίγει το κουβάρι ενός φόνου αριστουργηματικά, θυμίζοντας μερικές φορές τις καλύτερες ιστορίες μυστηρίου της Αγκάθα Κρίστυ. Οι δύο πρωταγωνιστές (Olivia Colman, David Tennant*) δίνουν πολύ πειστικές ερμηνείες ενώ και το επιβλητικό περιβάλλον της συγκεκριμένης αγγλικής εξοχής θέτει το καλύτερο σκηνικό. Πολύ καλό το σενάριο, νιώθεις πως κατεβαίνεις σκαλοπάτι-σκαλοπάτι σε ένα σκοτεινό υπόγειο όπου βρίσκονται σκονισμένα μυστικά που χρόνια είχαν κλειδωμένα οι κάτοικοι της μικρής αυτής πόλης και τα οποία αρχίζουν να  λούζονται σιγά-σιγά τώρα στο ψυχρό φως.

*Αγαπάμε David Tennant καθώς είναι ο καλύτερος σύγχρονος Doctor Who.

Νίκος Ρωμανός

Κι εγώ που νόμιζα ότι το σωφρονιστικό σύστημα είναι για σωφρονίζει και όχι για να εκδικείται. Κάποιος αστυνομικός δολοφόνησε τον φίλο του ο οποίος ξεψύχησε στα χέρια του. Αυτό σε ηλικία 16 χρονών. Από αντίδραση πήρε μέρος σε ένοπλη ληστεία τραπέζης, μέλος οργάνωσης, και το πλήρωσε. Το πληρώνει ευρισκόμενος στη φυλακή. Δεν ζήτησε ν' αποφυλακιστεί, ζήτησε να συνεχίσει τις σπουδές του μέσα από τη φυλακή. Είναι διατεθειμένος να πεθάνει για τα πιστεύω του. Αυτό μας ενοχλεί και τον χλευάζουμε, μας κάνει να ντρεπόμαστε και τον ταπεινώνουμε. Είναι όμως ένας καθρέπτης που μπαίνει απέναντι σε εμάς τους νοικοκυραίους που περπατάμε με σκυμμένο το κεφάλι. Κι αυτό το τρέμουμε.

Ένας φίλος με ρώτησε αν πρέπει να κάνουμε ήρωες κάποια παιδάκια που την είδαν αναρχικοί της πλάκας. Μας λείπουν, είναι αλήθεια, οι ήρωες, κάποια σύμβολα για να πιστέψουμε, οι αιτίες για σηκωθούμε από τον καναπέ. Δεν γνωρίζω αν ο Ρωμανός αξίζει να θεωρείται ήρωας, δεν ξέρω να θέλει και ο ίδιος να είναι σύμβολο. Σίγουρα όμως είναι ότι πιο κοντινό έχουμε σε κάτι τέτοιο στην εποχή μας που όλοι ενδιαφερόμαστε για το τομάρι μας και μόνο.

Μνήμη

Ένας αποτελεσματικός τρόπος για να ξεφύγεις από το άγχος της δουλειάς, να αδειάσεις το μυαλό σου και να καταπολεμήσεις αυτόν τον μόνιμο πονοκέφαλο (για λίγο), είναι τελικά ένας περίπατος στο κρύο, μόνος σε έναν άδειο δρόμο όπως είναι ο περιφερειακός της Καβάλας. Βοηθάει μερικές φορές βέβαια και η μουσική, ειδικά αν πετύχεις μια καλή playlist στο spotify. Ακόμη καλύτερα αν κατεβάσεις καμία καλή  εκπομπή όπως αυτή που έκαναν ο Θύμιος και ο Αποστόλης στη ραδιοφωνική Ελληνοφρενεια της 17ης Νοεμβρίου. Ωραία ημερομηνία, κάτι ιδιαίτερο έχει. Ίσως είναι η πρεμιέρα του Hobit 3. Δεν θυμάμαι. Δεν έχω χρόνο να θυμηθώ. Πρέπει να φύγω για τη δουλειά τώρα.

Hyper machines [υπερμοτοσυκλέτες] 2015

Yamaha R1

Yamaha R1

Yamaha R1

Kawasaki H2

Kawasaki H2

Kawasaki H2

Honda RC213V-S

Honda RC213V-S

Honda RC213V-S

Ducati 1299 Panigale

Ducati 1299 Panigale

Ducati 1299 Panigale

Οι κατασκευαστές αποφάσισαν να βάλουν φώτα στα αγωνιστικά μοντέλα τους που τρέχουν στο MotoGP και να αρχίσουν να τα πωλούν στον κόσμο. Έτσι έχουμε δίτροχους πυραύλους με 200+ ίππους και μόλις 200kg έτοιμοι να εκτοξευθούν στα χέρια τυχερών που θα κατορθώσουν(;) να τις χαλιναγωγήσουν. Τη παράσταση κλέβει η εξωφρενική Kawasaki H2, η πρώτη σύγχρονη μοτοσυκλέτα με turbo(!) που στην έκδοση R φτάνει τους 300 ίππους!!! Μάλιστα η ιαπωνική εταιρεία τοποθέτησε δύο πτερύγια στο μπροστινό μέρος ώστε με τη δύναμη του αέρα να τη κρατούν στο... έδαφος.

Dark water

Doctor Who poster

Θάλασσα

photo: turqoise monkey

Ωραίες οι φωτογραφίες με γαλάζιες και σμαραγδένιες θάλασσες αλλά η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που βλέπεις αργά τη νύχτα όταν έχει πανσέληνο. Πιο μαύρη από το σκοτάδι και με την ασημένια λεπίδα από το φως το φεγγαριού να τη κόβει στα δύο. Έχω τη τύχη να τη παρατηρώ από το μπαλκόνι μου. Μου θυμίζει άβυσσο, μια απόκοσμη εικόνα τραβηγμένη από κάποιο μακρινό και έρημο πλανήτη. Αυτό το αίσθημα το επιτείνει η σιωπή της νύχτας. Παράλληλα νιώθεις πως κάτι υπάρχει εκεί έξω και σε παρατηρεί, σε εξετάζει, σε κάνει ένα εκατομμύριο κομμάτια και μετά σε ενώνει ξανά αφού έχει δει την ουσία σου, αυτά τα λίγα γραμμάρια του είναι σου. Και δεν σε κρίνει. Απλώς σε κοιτάει.

1920 - Before the storm

Φανταστική δουλειά του Jakub Rozalski που αναμιγνύει  όμορφα, σαν εικαστικός αλχημιστής, προπολεμικές αναμνήσεις με sci-fi στοιχεία. Αξίζει να δείτε όλη του τη δουλειά στο http://jakubsan.tumblr.com/.

2001: A Space Odyssey (new trailer)

Ήταν κάπου στο 1968 που το αριστούργημα του Κιούμπρικ βγήκε στις αμερικάνικες αίθουσες, ήταν κάπου αρχές των 00's που την είδα πρώτη φορά. Ήταν τότε που άλλαξε ο τρόπος που έβλεπα κινηματογραφικές ταινίες.

Doctor Who s08e01: Deep Breath

Βλέπεις σε ένα επεισόδιο δεινόσαυρο, αρχαία(!) μηχανικά ανδροειδές, έναν ανθρωπόμορφο ομοφυλόφιλο(!) θηλυκό ερπετοειδές ντετέκτιβ(!), ένα πολεμοχαρή εξωγήινο, μια σύγχρονη νεαρή αγγλίδα (που δεν είναι απλώς μια σύγχρονη νεαρή αγγλίδα αλλά το impossible girl) και τον αγαπημένο Ντόκτορ στο βικτωριανό Λονδίνο του 1800 και όμως, όχι μόνο βγάζουν όλα νόημα αλλά είναι και σούπερ κουλ. Δεν είναι ένα από τα κορυφαία επεισόδια της σειράς αλλά είναι διασκεδαστικό και μας εισάγει όμορφα στον 12ο και πιο σκοτεινό Ντόκτορ.

Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός 77-76

WTF!

Αυτό και μόνο θα μπορούσε να περιγράψει το παιχνίδι. Θαυμασμού για τη τραυματισμένη, νεανική Πανάθα. Έκπληξης για τον ηττοπαθή ΟΣΦΠ. Πέρα όμως από τη μεγάλη νίκη δεν νομίζω ο ΠΑΟ να φτάσει επίπεδο περασμένων ετών, ούτε επιπέδου Πεδουλάκη. Ελπίζω να με διαψεύσει. Άλλωστε με διέψευσε στο χθεσινό παιχνίδι που θεωρούσα σίγουρη την ήττα.

Words and Pictures

Εκείνος καθηγητής φιλολογίας, ποιητής που πλέον δεν έχει έμπνευση και με τάσεις αλκοολισμού. Αυτή καθηγήτρια Τέχνης που έχει εγκαταλείψει τη ζωγραφική και δίνει μάχη με τη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Συναντιούνται σε ένα ιδιωτικό σχολείο και ξεκινούν έναν "πόλεμο" ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες ως καλύτερο μέσο έκφρασης της τέχνης, της ζωής. Ρομαντική κομεντί με ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα. Από τις καλύτερες του είδους που έχω δει. Επίσης πρωταγωνιστούν Ζουλιέτ Μπινός και Κλάιβ Όoυεν, αυτό από μόνο του σε προτρέπει να δεις το ανάλαφρο φιλμ.

IMDb

Πανάθα, τώρα

Γιάννης Αναστασίου, προπονητής ΠΑΟ

Αυτή η φωτογραφία περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο τον Παναθηναϊκό της τρέχουσας περιόδου.

Confederate X132 Hellcat Speedster

"Limited to only 65 bikes worldwide, this monster has been outfitted with a 132-inch V-twin engine pushing 120 horsepower along with 140 lb-ft of torque. As you may have already guessed, this beauty also carries a hefty price tag, selling for roughly $65,000". (link)

You will meet a tall dark stranger

Ο Άλφι (Άντονι Χόπκινς) ζητά διαζύγιο από την Χελένα (Τζέμα Τζόουνς) για να παντρευτεί ένα κολ γκερλ, τη Σαρμέν (Λούσι Παντς) κι εκείνη καταφεύγει σε μια ψευτο-μάντισσα (Κρίστα - Πολίν Κόλινς) ψάχνοντας μια ύστατη λύση στο αδιέξοδο. Η κόρη τους Σάλι (Ναόμι Γουότς) ζει έναν ταραγμένο έγγαμο βίο με το συγγραφέα Ρόι (Τζος Μπρόλιν), ο οποίος, ενώ κάποτε είχε μια πολλά υποσχόμενη εξέλιξη, τώρα βρίσκεται στο απόλυτο ναδίρ. Η Σάλι γοητεύεται από τον εργοδότη της, έναν γκαλερίστα, τον Γκρεγκ (Αντόνιο Μπαντέρας) και ο Ρόι ερωτεύεται την Ντία (Φρίντα Πίντο), τη μυστηριώδη γυναίκα του απέναντι παράθυρου, και την πείθει να διαλύσει τον αρραβώνα της. Στο τέλος, όλοι είναι δυσαρεστημένοι με τις επιλογές τους, εκτός από την Χελένα, η οποία αναζητά την παρηγοριά σε έναν επίσης χωρισμένο μεσήλικα...

"Αστείο και φιλοσοφικό, πρωτότυπο, λιτό και γρήγορο είναι το «Θα Γνωρίσεις Ένα Ψηλό Μελαχρινό» του αγαπημένου Γούντι Άλεν. Ένας σκηνοθέτης που, μαζί με το σινεμά ξέρει τα να διδάσκει και ζωή και μερικοί καταπληκτικοί ηθοποιοί (Αντονι Χόπκινς, Ναόμι Γουότς, Τζος Μπρόλιν, Αντόνιο Μπαντέρας) που κεντούν μεγάλες ερμηνείες πάνω στις διακυμάνσεις της απλότητας" (λινκ)

IMDb

Kaya

Kaya Scodelario photographed by Alisa Connan

Στιγμές καλοκαιριού

photo: Zack Dischner

Κάποιες στιγμές, μέσα στην αιώνια νύχτα, στον κόσμο αυτό τον κακό, δημιουργούνται χαραμάδες στον ουρανό και το φως καταφέρνει τελικά να περάσει και να διώξει το σκοτάδι, έστω για λίγο. Μουσικές ακούγονται από μια συναυλία μαγική μέσα στα βουνά, από ένα χωριό ξεχασμένο. Τραγούδια ταξιδεύουν με τον άνεμο, τραγούδια με στίχους περίεργους, σαν ξόρκια. Οι ταξιδιώτες που τυγχάνει να περνούν από εκεί, σταματούν, κάθονται σε ένα πέτρινο πάγκο ή στο χορτάρι και αναπολούν. Απολαμβάνουν τη δροσιά μέσα στη κάψα του καλοκαιριού και μόλις η στιγμή πετάξει σαν πεταλούδα μακριά, συνεχίζουν το ταξίδι, λίγο πιο ξεκούραστοι, λίγο πιο ανάλαφροι.

(Ποστ με αφορμή τη συναυλία της 7ης Αυγούστου του Θανάση Παπακωνσταντίνου και της Ματούλας Ζαμάνη στη ορεινή Νικίσιανη Καβάλας).

Ζωή

Εμάς που ζούμε με προθεσμία στον κόσμο αυτό, να μας εκτιμάτε λίγο παραπάνω. Γιατί δε θέλουμε να σαγηνεύσουμε κανέναν παρά τη ζωή την ίδια.
— Contrabbando (@Contrabbando) April 10, 2013

O @contrabbando πέθανε σήμερα. Είχε καρκίνο. Δεν τον γνώριζα. Τον έμαθα μέσα από το radiobubble. Τον ακολουθούσα στο τουίτερ θαυμάζοντας τον λόγο του. Πριν μερικές μέρες ήμουν στη κηδεία του πατέρα ενός φίλου. Πριν από καιρό έχασα έναν δικό μου άνθρωπο. Με αφορμή το σημερινό θυμήθηκα πάλι το οριστικό του θανάτου να με εξουθενώνει. Σκέψεις θεολογικές, φιλοσοφικές, σκέψεις αδέξιες να προσπαθούν να επιβληθούν η μια της άλλης μέσα στο μυαλό μου. Το αίσθημα της απώλειας να μουδιάζει το σώμα. Τη τεράστια τρύπα στο κέντρο του στέρνου να μεγαλώνει. Και αυτό το άσχετο τραγούδι που είχες χρόνια να ακούσεις, μια μουσική ξεχασμένη, να παίζει χαμηλόφωνα μέσα στο μυαλό για να σε κρατά σε εγρήγορση, να σε αποτρέπει από τη παραίτηση.

Και όμως μετά από όλα αυτά συνεχίζεις να σπαταλάς τη ζωή σου. Τι φοβάσαι; Τι είναι πιο τρομακτικό από τον θάνατο;

Αριζόνα ντριμ

San Rafael Valley, Arizona. Photo by cobalt123.

- Όυφ σε βαρέθηκα. Ναι, σε εσένα μιλάω. Σε βαρέθηκα. Κάθεσαι και σκας για πράγματα ασήμαντα. Και το ξέρεις ότι είναι ασήμαντα αλλά εσύ εκεί, δηλητηριάζεσαι μόνο σου. Σε πειράζει. Είναι οι ανασφάλειες σου που βγαίνουν στην επιφάνεια με τη παραμικρή ευκαιρία; Είναι ο γαμημένος ο χαρακτήρας σου; Είναι που σε μεγάλωσαν έτσι; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι κουράστηκες.

- Θα τα παρατήσω όλα και θα πάω να ανοίξω καντίνα σε έναν ερημικό δρόμο στην Αριζόνα που θα σταματούν όσοι ταξιδεύουν.

Σάββατο

Μου έκλεψαν το Σάββατο. Δεν υπάρχει πλέον στο ημερολόγιό μου.  Δεν βρίσκεται ούτε στην οθόνη του κομπιούτερ. Ίσως να κρύφτηκε ή να έφυγε και να σεργιανάει σε καμιά ηλιόλουστη ανάμνηση. Ίσως να πέθανε. Ίσως να άλλαξε, να έγινε κάτι άλλο ενώ εγώ σκόνταφτα στα έπιπλα και χτυπούσα στους τοίχους ξανά και ξανά -όπως εκείνα τα παλιά παιχνίδια- καθώς η ρουτίνα μού έκρυβε το φως.

Απλώς

Picture by The dreaming clouds

Μια βόλτα με ποδήλατο σε ένα τεράστιο πάρκο, κατακόκκινο από τα φθινοπωρινά φύλλα. Δεν θέλω τίποτα άλλο. Σας χαρίζω τα καλοκαίρια και την άμμο.

Δεν προλαβαίνω

Άδεια! Και αντί να πάρω στο κατόπι τους κυρίους στη φωτογραφία, τρέχω δυο μέρες σε υπηρεσίες και τράπεζες για εκκρεμότητες που δεν μπορούσα να τακτοποιήσω λόγω δουλειάς. Άλλα σχέδια είχα εγώ για την άδεια μου, άλλα όνειρα έκανα:

εχω αδεια μια βδομαδα και σκεφτομαι να την αφιερωσω ολη για το σωμα μου ακουνητος στον καναπε 24/7
— foufis skoufis (@Kimas_Mosxou) June 2, 2014

Πάρτε και το OST του ποστ από τους Locomodo: Δεν προλαβαίνω.

Χελιδόνια

Photo by P. Wilken

Θυμάσαι που περιμέναμε με ανυπομονησία να δούμε τα πρώτα χελιδόνια; Τώρα τα χελιδόνια έρχονται, φεύγουν κι εμείς δεν παίρνουμε χαμπάρι και στεναχωριούνται. Γκρεμίζουμε και τις φωλιές τους. Μας "λερώνουν" πια.

Kepler-186f και Πάσχα

Και μιας και βρισκόμαστε σε ημέρες θρησκευτικής κατάνυξης να αναφέρουμε ότι η NASA βρήκε πλανήτη, με το μέγεθος της γης, στη ζώνη όπου μπορεί να υπάρξει ζωή. Δηλαδή δεν είναι ούτε πολύ κοντά στο αστέρι, γύρω από το οποίο είναι σε τροχιά, ώστε να έχει υψηλές θερμοκρασίες ούτε πολύ μακριά ώστε να έχει χαμηλές θερμοκρασίες. Βρίσκεται σε απόσταση 500 ετών φωτός από εμάς και ονομάστηκε Kepler-186f. 

Άραγε οι κάτοικοι του πως να σκότωσαν τον δικό τους μεσσία;

[πηγή]

Pride of Baghdad

Το graphic novel των Brian K. Vaughan και Niko Henrichon καταπιάνεται με ένα πραγματικό γεγονός που συνέβη κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του Ιράκ από τον αμερικάνικο στρατό.  Τέσσερα λιοντάρια ελευθερώθηκαν (λόγω καταστροφής του ζωολογικού κήπου που τα φιλοξενούσε) και άρχισαν να τριγυρνούν στους δρόμους της εμπόλεμης Βαγδάτης.

Εντυπωσιακή εικονογράφηση, σφιχτή και καλογραμμένη ιστορία, ξεκίνησα χθες απλά για να το ξεφυλλίσω και το διάβασα τελικά όλο μονορούφι. Κατά τη διάρκεια αυτής της αναπάντεχης περιπλάνησης βλέπουμε πως κάθε λιοντάρι αντιπροσωπεύει μια διαφορετική άποψη/οπτική γωνία για τον πόλεμο στο Ιράκ ξεκινώντας από τον αγνό ιδεαλισμό, περνώντας στον ωμό ρεαλισμό και καταλήγοντας στον αναπόφευκτο αμοραλισμό.

Το "Pride of Baghdad" αποτελεί μια πολύ καλή πρόταση ακόμη και για ανθρώπους που δεν έχουν διαβάσει άλλο graphic novel και γενικότερα δεν ασχολούνται με την κουλτούρα των κόμικ.

Happy place

Photo by Shyb

Σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου αποφάσισα να κάνω αυτό που έχω δει σε τόσες αμερικάνικες ταινίες και σειρές. Να βρω μια ευχάριστη μνήμη και να ανατρέχω εκεί όταν οι σκέψεις μου πήγαιναν να με τρελάνουν. Ένα happy place. 

Σχεδόν αυτόματα μου ήρθε μια σκηνή. Μάιος, ζεστός καιρός, ήλιος να λούζει τα πάντα, σε μια καφετέρια -που πλέον δεν υπάρχει-, εκεί γύρω στις 11:00 με 12:00 πρωί, τρεις τελευταίες ώρες κενό λόγω ασθένειας καθηγητή ή λόγω στάσης εργασίας τους, να κάθομαι με φίλους παιδικούς, με συμμαθητές. Η καφετέρια ήταν ένα παλιό διώροφο σπίτι με μεγάλη αυλή, στρωμένη με πέτρα, παντού λουλούδια και δέντρα και ανάμεσα μικρά τραπεζάκια. 

Το φως. Αυτό το φως. Ένιωθα να με ζεσταίνει κάθε φορά που θυμόμουν. Σαν σε φίλτρο του ίνσταγκραμ. Το ένιωθα στο πρόσωπο μου. Οι αχτίδες του κατάφερναν να ταξιδέψουν μέσα στα χρόνια και να φτάσουν εδώ, τώρα, να ζήσουν ξανά για μερικές στιγμές.

Robot in love

Robot in Love by Rudeone.

Και επιτέλους όχι άλλο ρεαλισμό, λίγη μαγεία θέλουμε.

Today I will do nothing

Picture by Grant Snider

Noah

Ακόμη προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου για το φιλμ του Αρονόφσκι. Τι ήταν αυτό το πράγμα του είδα; Ο Νώε σε νέες φάντασυ περιπέτειες. Πέτρινοι άγγελοι που τον βοηθούν να χτίσει τη κιβωτό (μου θύμισαν τα Εντ από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών), ο Μαθουσάλας με μαγικές ικανότητες, δέρματα φιδιών από την Εδέμ, βιομηχανική επανάσταση στον προ κατακλυσμού κόσμο, ο Νώε γίνεται Αβραάμ κ.α. Εκεί που πραγματικά ξενέρωσα ήταν όταν αρχίζει να διηγείται την δημιουργία της ζωής κι ενώ ακολουθεί μια επιστημονική προσέγγιση (Big Bang, εξέλιξη των ειδών κτλ) ξαφνικά πετάει στο τέλος ένα "και ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα". WTF!

Προσπάθησε να τους ευχαριστήσει όλους και τελικά δεν κέρδισε κανέναν.

Επίσης δεν βρήκα κανένα νόημα σε όλο αυτό το... πράγμα. Δηλαδή δημιούργησε το Noah για να μας δείξει τις συνέπειες της οικολογικής καταστροφής; Ok... Προσπερνώ το οικογενειακό δράμα που εξελίσσεται μέσα στη κιβωτό αλλά και τον ένα γιο που ήταν μέσα στα νεύρα γιατί συνειδητοποίησε ότι δεν θα έχει γκόμενα μετά τον κατακλυσμό (δεν πήραν κορίτσια στη κιβωτό εκτός την Έμμα Γουότσον η οποία την καπάρωσε ο άλλος αδερφός). Παράλληλα ο κακός τη παρέας ήταν βγαλμένος από b-movie των 80's.

Στο τέλος θα αναφέρω και το θετικό του φιλμ που δεν ήταν άλλο από την εικαστική απεικόνιση του παλαιού, προ κατακλυσμού, κόσμου.

[πληροφορίες]

Ξέρω

Winter is coming by korpi

(Μου αρέσουν τα ελάφια γιατί το βλέμμα τους μου δημιουργεί την αίσθηση ότι γνωρίζουν τα πάντα αλλά υπομένουν τη θνησιμότητα τους λόγω χαρακτήρα). 

Gravity

Δεν έχω 'δει όλες τις ταινίες που είναι υποψήφιες για όσκαρ αλλά το Gravity σίγουρα αξίζει να κερδίσει ένα.

Ο τρόπος που καταφέρνει ο Κουαρόν να σκηνοθετήσει τη προσπάθεια ενός αστροναύτη να επιβιώσει στο κενό του διαστήματος είναι συγκλονιστικός. Πλάνα που σου κόβουν την ανάσα λόγω ανεπανάληπτης εικονογράφησης της ομορφιάς του πλανήτη μας αλλά και λόγω της άηχης έντασης των σκηνών. Ρισπέκτ στη Σάντρα Μπούλοκ, δίνει τη καλύτερη ερμηνεία τής καριέρας της και δεν της το είχα (επηρεασμένος από τα πολλά χαζοκομεντί που έχει πρωταγωνιστήσει).

Έπιασα τον εαυτό μου να σφίγγω κι εγώ τα χέρια μου σε σκηνές που η πρωταγωνίστρια προσπαθούσε να γραπωθεί από κάπου για να μην χαθεί στο απέραντο σύμπαν. Ένιωθα την απελπισία της όταν έβλεπε τη γη, εκεί, δίπλα της, κι αυτή να μην μπορεί να κάνει τίποτα για να τη φτάσει. Τέλος ήθελα να χειροκροτήσω στις τελευταίες σκηνές του φιλμ στη λίμνη και τον παραλληλισμό που κάνει για την εξέλιξη των ειδών.

Αναμφισβήτητα μια, μελλοντικά, κλασσική ταινία του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Παρελθόν

"Εξήντα τα εκατό της αγοράς κατέχουν τα scooter, τριάντα τα παπιά. Η μοτοσικλέτα κυμαίνεται από 8-10 τα εκατό. Αυτή είναι η αγορά δικύκλου στην Ελλάδα του 2013. Ο κόσμος πείστηκε πως η μοτοσικλέτα ανήκει είτε στα υψηλά εισοδήματα, είτε στο παρελθόν." [πηγή]

Είναι οι μοτοσυκλετιστές οι τελευταίοι ρομαντικοί των δρόμων; Είναι τα απομεινάρια μια άλλης εποχής; Όταν γράφω μοτοσυκλετιστές δεν εννοώ απλώς του κατόχους δικύκλων. Εννοώ αυτούς που οδηγούν και νιώθουν τις ενδορφίνες να παράγονται κατά ρυπάς, είτε είναι πάνω σε ένα σούπερ ντούπερ RR εκατοντάδων ίππων είτε σε ένα ταπεινό Kawasaki ER500 ;-). Ό,τι κι αν είναι, νιώθω χαρά να λέω ότι ανήκω κι εγώ σε αυτούς.

Στη φωτογραφία είναι το Kawasaki KX του 1973.

Μάιος 1977, εφορία του Μάντσεστερ

[πηγή]

H Lotus κατασκευάζει τη πρώτη μοτοσυκλέτα της

Εντάξει, πρωτότυπο κατασκεύασε αλλά ισχυρίζεται ότι σε δύο μήνες θα βγει στη παραγωγή σε 100 τεμάχια για λίγους τυχερούς. Οι 200 ίπποι θα κινούν τα μόλις 180kg (V2 κινητήρας 1200κ.εκ. της ΚΤΜ), τα ανθρακονήματα θα κάνουν αισθητή τη παρουσία τους, με συνοδεία κι άλλων εξωτικών υλικών. Θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο για την εμφάνιση του παραπάνω δικύκλου. Είναι δημιουργία του σχεδιαστή Daniel Simon ο οποίος έχει εργαστεί στο παρελθόν για τις Bugatti, Lamborghini και VW. Επίσης έχει σχεδιάσει οχήματα για τις ταινίες «Captain America» αλλά και «Tron: Legacy». Η C-01 (όπως είναι η ονομασία της πρώτης μοτοσυκλέτας της Lotus) δεν νομίζω ότι συγκαταλέγεται στις καλύτερες δουλειές του. Για την ακρίβεια τη βρίσκω πολύ άσχημη. Στη προσπάθεια να ξεχωρίσει νομίζω ότι ξέπεσε χωρίς να το καταλάβει στην υπερβολή κι στον εντυπωσιασμό άνευ ουσίας και αισθητικής.

All-Star Superman

Η ιστορία που επιτέλους ο Λέξ Λούθορ νικάει τον Σούπερμαν και μάλιστα μέχρι... θανάτου. Ο Σούπερμαν πεθαίνει δηλητηριασμένος αργά κι εδώ βλέπουμε τις τελευταίες του μέρες.

Δεν είμαι οπαδός του ανθρώπου από ατσάλι (πολύ τέλειος για τα γούστα μου) αλλά το All-star Superman είναι μια πολύ καλή ταινία ανιμέσιον. Το σενάριο είναι σφιχτό και το όμορφο σχέδιο κλασσικό αμερικάνικο με έντονα χρώματα. Παράλληλα μου άρεσαν πολύ οι φωνές που χρησιμοποιήθηκαν καθώς σου δίνουν την εντύπωση ψιθύρων αλλά ταυτόχρονα βγάζουν μια υπόγεια ένταση.

[πληροφορίες]

Ουκρανία, Φεβρουάριος 2014 μ.Χ.

Σύνθεση δύο φωτογραφιών της πλατείας του Κιέβου. Η αριστερή είναι από τον Μάιο του 2009, η άλλη πρόσφατη. Σαν καρέ από το εφιαλτικό μέλλον ενός δυστοπικού φιλμ επιστημονικής φαντασίας. [πηγή]

The Spectacular Now

Ανεξάρτητο αμερικάνικο σινεμά ασχολείται με τον φόβο της απόρριψης δύο εφήβων μικροαστικών κατεστραμμένων οικογενειών, άλλοτε επιτυχημένα κι άλλοτε λίγο ρηχά. Το τελικό άθροισμα είναι όμως θετικό. Πολύ συμπαθής και πειστική στο ρόλο της η νεαρή πρωταγωνίστρια, Shailene Woodley.

Από τους δημιουργούς του (500) Days of Summer.

[πληροφορίες]

ΣΟΚ: Σφηνάκια σε σύριγγες σε γνωστό μπαρ της Χρυσούπολης

Υστερική πολίτικαλ κορέκτ μάνα. Γελοίο, ναι, αγαπητέ αναγνώστη, μου φαίνεται γελοίο. Και αυτό το "δεν υπάρχουν νόμοι;" πόσο υποκρισία; Όπως μας βολεύουν οι νόμοι, τους έχουμε κάνει λάστιχο. Και πάλι όμως δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος σχετικός νόμος που να απαγορεύει τη τρεντυ ανοησία που σκέφτηκε ο ιδιοκτήτης του μπαρ μήπως και κερδίσει κανένα επιπλέον δεκαπεντάχρονο ή κάγκουρα ως πελάτη.

Ο τίτλος του ποστ είναι εμπνευσμένος από τα χυδαία μπλογκ στυλ troktiko που τέτοιες μανάδες αγαπούν να διαβάζουν. Τέτοιο σοκ από το red wedding είχα να νιώσω, τσουτσούριασα.

Φασαρία

Δεν μπορώ να σκεφτώ. Υπάρχει πολύς θόρυβος. Φασαρία. Άνθρωποι γύρω μου που καταναλώνονται, που φθείρονται κάνοντας γελοίους ήχους. Αναζητώ την ησυχία. Ότι κι αν αυτό σημαίνει. Ένα βράδυ Φεβρουαρίου, αναπάντεχα ζεστό, ακούγεται μόνο ο αέρας που φυσά σαν να σε καλεί να βγεις έξω να τον ακούσεις να σου μιλά, να του μιλήσεις κι εσύ.

Οι σκέψεις μου φοβούνται ότι θα ακουστούν και λουφάζουν στα πιο σκοτεινά λημέρια του μυαλού μου. Τις τρομοκρατεί το άγχος για τη δουλειά, το άγχος για το τι θα πουν οι άλλοι. Τι να πουν; Τι έχουν να πουν; Γιατί φωνάζουν; Γιατί τρυπούν το μυαλό μου και μπαίνουν με τη βία μέσα; Ησυχία. Αυτό μόνο αναζητώ. Ένα ζεστό καλοκαιρινό μεσημέρι κάτω από τα τρία δένδρα που έπαιζα, μικρός, στο χωριό μου.

Ο Απόλλωνας από τη Γάζα

Ένα σπάνιο άγαλμα του Έλληνα θεού Απόλλωνα, που ήταν χαμένο επί αιώνες, βρέθηκε μυστηριωδώς στη Λωρίδα της Γάζας, όμως αμέσως κατασχέθηκε από την αστυνομία και πλέον δεν είναι γνωστό που βρίσκεται. [πηγή]

Αυτή η φωτογραφία μου δημιούργησε την αίσθηση ότι αν οι παπαράτσι της ιστορίας φωτογράφιζαν αυτό που λέμε Ελλάδα το 2014μ.Χ. έτσι θα ήταν. Σαν μετά από χάνγκ-όβερ. Ή πάλι σαν όμορφη ταλαντούχα ξεπεσμένη σταρ που έχει πέσει στα ναρκωτικά, που την εκμεταλλεύτηκαν, που την ξεγέλασαν αλλά και που ξεγέλασε.

Yamaha MT-07

The dark side of Japan. Ασυνήθιστο πλασάρισμα μοτοσυκλέτας από τη Yamaha, ασυνήθιστη μοτοσυκλέτα για Yamaha. Δεν είναι TDM, δεν είναι XJ, δεν είναι FZ και ούτε θέλει να τα θυμίζει... Το μικρό αδερφάκι του τρικίλινδρου ΜΤ-09, φοράει δικύλινδρο κινητήρα και υπόσχεται να σε ταξιδέψει και αυτό σε "σκοτεινά" μονοπάτια.