Δεν έχω 'δει όλες τις ταινίες που είναι υποψήφιες για όσκαρ αλλά το Gravity σίγουρα αξίζει να κερδίσει ένα.
Ο τρόπος που καταφέρνει ο Κουαρόν να σκηνοθετήσει τη προσπάθεια ενός
αστροναύτη να επιβιώσει στο κενό του διαστήματος είναι συγκλονιστικός.
Πλάνα που σου κόβουν την ανάσα λόγω ανεπανάληπτης εικονογράφησης της
ομορφιάς του πλανήτη μας αλλά και λόγω της άηχης έντασης των σκηνών.
Ρισπέκτ στη Σάντρα Μπούλοκ, δίνει τη καλύτερη ερμηνεία τής καριέρας της
και δεν της το είχα (επηρεασμένος από τα πολλά χαζοκομεντί που έχει
πρωταγωνιστήσει).
Έπιασα τον εαυτό μου να σφίγγω κι εγώ τα χέρια μου σε σκηνές που η
πρωταγωνίστρια προσπαθούσε να γραπωθεί από κάπου για να μην χαθεί στο
απέραντο σύμπαν. Ένιωθα την απελπισία της όταν έβλεπε τη γη, εκεί, δίπλα
της, κι αυτή να μην μπορεί να κάνει τίποτα για να τη φτάσει. Τέλος
ήθελα να χειροκροτήσω στις τελευταίες σκηνές του φιλμ στη λίμνη και τον
παραλληλισμό που κάνει για την εξέλιξη των ειδών.
Αναμφισβήτητα μια, μελλοντικά, κλασσική ταινία του παγκόσμιου κινηματογράφου.