Τη στιγμή που 1 στους 3 νέους έως 29 ετών είναι άνεργος, νέες θέσεις εργασίας δεν δημιουργούνται, ο ΟΑΕΔ έχει «αποσυρθεί», κλείνοντας, κυριολεκτικά, την πόρτα στους ανέργους, οι άνεργοι καταφεύγουν στην προσωρινή-ενοικιαζόμενη εργασία για να αντιμετωπίσουν μέρος των βιωτικών τους αναγκών. Οχι να φτιάξουν οικογένεια ή να αναπτύξουν τις μορφωτικές και επιστημονικές τους δεξιότητες, απλώς για να μην αισθανθούν πλήρως την κοινωνική και οικονομική περιθωριοποίηση.
Μάλιστα, από ένα σύνολο 19.630 συμβάσεων προσωρινής απασχόλησης «το 52,3% αυτών είχε διάρκεια έως ένα μήνα». Δηλαδή η οικονομική εξαθλίωση σπρώχνει τους νέους σε εξευτελιστικές συμβάσεις ως προς τη διάρκειά τους. Αρκεί, προς τούτο, να συνυπολογιστεί ότι από αυτή τη σύμβαση των 25 εργάσιμων ημερών ο εργαζόμενος θα λάβει λιγότερα από 500 ευρώ αμοιβή. Δηλαδή τουλάχιστον 10.000 συμβάσεις, από ένα σύνολο 19.630, αφορούν μηνιαία απασχόληση. Και από τους προσωρινά απασχολούμενους, σχεδόν 6 στους 10 ήταν προηγουμένως άνεργοι.
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση εμφανίζεται ικανοποιημένη από τις εξελίξεις στην αγορά εργασίας, καθώς παρουσιάζει μείωση των εγγεγραμμένων στον ΟΑΕΔ ανέργων. Ταυτόχρονα, εμφανίζει στις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι όλοι οι άνεργοι έχουν περάσει «εξατομικευμένη παρέμβαση». Μια απαραίτητη διαδικασία για την τοποθέτηση, εν συνεχεία, σε θέσεις εργασίας. Αλλά στη χώρα μας φαίνεται ότι οι κυβερνώντες είναι ικανοποιημένοι από μια γραφειοκρατική «απογραφή» των ανέργων, χωρίς να υπάρχει ενδιαφέρον για την ίαση του προβλήματος.
Βεβαίως, οι άνεργοι δεν προσέρχονται μαζικά προκειμένου να γραφτούν ως άνεργοι καθώς έχουν... χορτάσει «εξατομικευμένες», ενώ ο ΟΑΕΔ από «οργανισμός απασχόλησης» (δηλαδή προώθησης στην εργασία), έχει απομείνει μόνο «ανεργίας». Καταγραφής, δηλαδή, των ανέργων. Ετσι ήταν πάντα, αλλά τώρα έχουν εγκαταλειφθεί και οι προσπάθειες αναπροσανατολισμού του. Απλώς αυτή την παθογένεια οι κυβερνώντες την εμφανίζουν ως αποτελεσματικότητα.
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ (διαβάστε εδώ όλο το άρθρο της Ελευθεροτυπίας).