Ο ΠΑΟ έκανε άλλο ένα θαυμάσιο πισωγύρισμα όπως το συνηθίζει τα τελευταία χρόνια. Αυτή ομάδα έχει ένα σπάνιο χάρισμα να σε ξενερώνει απίστευτα εύκολα. Δεν είναι ότι χάνει (όλοι χάνουν και όλοι κερδίζουν) αλλά ο τρόπος που χάνει. Λες και βαριούνται να παίζουν μπάλα. Όπως είπε και ο Μουνιόθ χαρακτηριστικά στο πρώτο γκολ της Κέρκυρας η μπάλα πέρασε ανάμεσα από 7(!) παίκτες των πρασίνων και κανείς δεν άπλωσε το πόδι του να την κόψει. Κι όμως δεν φταίνε οι παίκτες.
Ο ΠΑΟ έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια πάρα πολλούς ποδοσφαιριστές κι όμως αυτό το φαινόμενο παραμένει. Εγώ πιστεύω ότι υπεύθυνοι είναι αυτοί που διοικούν τον Παναθηναϊκό, από τον Βαρδινογιάννη μέχρι και τον τελευταίο σύμβουλό του. Απλά τα παιδιά δεν ξέρουν από μπάλα ή έχουν υιοθετήσει ένα συγκεκριμένο μοντέλο διοίκησης που ενώ μπορεί να πέτυχε σε άλλες εταιρείες στην ομάδα δεν περπατάει. Αυτό φαίνεται δεν το έχουν καταλάβει στη Παιανία ακόμη και γι’ αυτό οδηγούνται από το ένα λάθος στο άλλο.
Πρέπει επιτέλους να πιστέψουν σε μια ομάδα και να την στηρίξουν ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων. Σε τελική ανάλυση τις δικές τους επιλογές θα στηρίξουν. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τους οπαδούς. Είναι απαράδεκτο σε κάθε ήττα να γίνονται επεισόδια, να προσβάλλονται προσωπικότητες. Η ομάδα στα δύσκολα χρειάζεται τους οπαδούς της και όχι στα εύκολα και στα πανηγύρια. Η πίεση που δημιουργείται είναι τεράστια και φαίνεται στις κινήσεις των παικτών.
Η λύση δεν είναι η αλλαγή (πάλι!) όλων τω παικτών και του προπονητή όπως άρχισαν να γράφουν για άλλη μια φορά τα λαϊκίστικα ΜΜΕ αλλά η στήριξη σε αυτή την ομάδα και ότι βγει. Τελικά, χειρότερα δεν μπορεί να πάει. Ας κρατήσει τον Μουνιόθ 3-4 χρόνια κι ας τον αφήσει να κάνει ομάδα. Ας μην κάνει ανορθολογικές κινήσεις (βλ. Γκέκας) κι ας δουλέψουν επαγγελματικά. Ας αντιγράψουν ξένες πρακτικές (βλ. Λυών, Μάντσεστερ, Άγιαξ) στη διοίκηση ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου.
Ο ΠΑΟ έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια πάρα πολλούς ποδοσφαιριστές κι όμως αυτό το φαινόμενο παραμένει. Εγώ πιστεύω ότι υπεύθυνοι είναι αυτοί που διοικούν τον Παναθηναϊκό, από τον Βαρδινογιάννη μέχρι και τον τελευταίο σύμβουλό του. Απλά τα παιδιά δεν ξέρουν από μπάλα ή έχουν υιοθετήσει ένα συγκεκριμένο μοντέλο διοίκησης που ενώ μπορεί να πέτυχε σε άλλες εταιρείες στην ομάδα δεν περπατάει. Αυτό φαίνεται δεν το έχουν καταλάβει στη Παιανία ακόμη και γι’ αυτό οδηγούνται από το ένα λάθος στο άλλο.
Πρέπει επιτέλους να πιστέψουν σε μια ομάδα και να την στηρίξουν ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων. Σε τελική ανάλυση τις δικές τους επιλογές θα στηρίξουν. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τους οπαδούς. Είναι απαράδεκτο σε κάθε ήττα να γίνονται επεισόδια, να προσβάλλονται προσωπικότητες. Η ομάδα στα δύσκολα χρειάζεται τους οπαδούς της και όχι στα εύκολα και στα πανηγύρια. Η πίεση που δημιουργείται είναι τεράστια και φαίνεται στις κινήσεις των παικτών.
Η λύση δεν είναι η αλλαγή (πάλι!) όλων τω παικτών και του προπονητή όπως άρχισαν να γράφουν για άλλη μια φορά τα λαϊκίστικα ΜΜΕ αλλά η στήριξη σε αυτή την ομάδα και ότι βγει. Τελικά, χειρότερα δεν μπορεί να πάει. Ας κρατήσει τον Μουνιόθ 3-4 χρόνια κι ας τον αφήσει να κάνει ομάδα. Ας μην κάνει ανορθολογικές κινήσεις (βλ. Γκέκας) κι ας δουλέψουν επαγγελματικά. Ας αντιγράψουν ξένες πρακτικές (βλ. Λυών, Μάντσεστερ, Άγιαξ) στη διοίκηση ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου.