Καλή Χρονιά!

Ευτυχισμένο το 2010 με υγεία (σωματική & ψυχική) και αγάπη.

Που με πας;

Έγχρωμο ταξίδι μέσα σου.

Art by Youjimbo

Μικρές Χαρές

Δείτε τη νέα ταινία μικρού μήκους του Κωνσταντίνου Πιλάβιου με τον τίτλο "Μικρές Χαρές". Καλογυρισμένη και με ένα πολύ συγκινητικό θέμα. Συγχαρητήρια στον cpil για τη νέα του δημιουργία που μας "υποχρεώνει" να υποκλιθούμε για άλλη μια φορά στο ταλέντο του.

Δείτε και τη προηγούμενη ταινία του με τίτλο "Τι είναι αυτό;"

Η καλύτερη Χριστουγεννιάτικη ταινία

Είναι το "The Muppet Christmas Carol" (ΗΠΑ, 1992). Αποτελεί μεταφορά του διάσημου μυθιστορήματος του Dickens με τίτλο "A Christmas Carol". Πρωταγωνιστούν οι κούκλες του Jim Henson και ο καταπληκτικός Michael Caine στο ρόλο του Ebenezer Scrooge.

Καλά Χριστούγεννα

Photo: Stathis μέσω του phresh.gr

Στιγμές

Ονειρεύτηκε πως ήταν παγιδευμένος μέσα σε μια σαπουνόφουσκα που ιρίδιζε καθώς αιωρούνταν κάτω από έναν χειμωνιάτικο ηλιόλουστο ουρανό. Ξαφνικά όλο το μέρος γέμισε με πολύχρωμες σαπουνόφουσκες. Προσπάθησε να δει αν υπήρχαν κι άλλοι άνθρωποι κλεισμένοι μέσα σε αυτές. Τελικά δεν περιείχαν ανθρώπους αλλά στιγμές από τη δική του ζωή. Μνήμες που ακόμη και ο ίδιος είχε καταχωνιάσει στα χαμηλότερα συρτάρια του μυαλού του.

Άρχισε ν' ανεβαίνει ψηλά, ψηλότερα από κάθε ανάμνηση. Όταν άγγιξε το πρώτο σύννεφο η σαπουνόφουσκα έσκασε κι άρχισε να πέφτει προς τη γη. Κάθε σαπουνόφουσκα που άγγιζε, έσκαγε και οι στιγμές τον πλημμύριζαν σαν να τις ζούσε άλλη μια φορά. Γέλια, δάκρυα, ενθουσιασμοί, απογοητεύσεις, χαρές, θλίψεις. Ήταν όλα εκεί. Συναισθήματα που είχε νιώσει σε στιγμές της ζωής του, κυλούσαν πάλι στις φλέβες του και τον ζέσταιναν.

Καθώς δεν υπήρχε κάτι άλλο πια για να σκάσει παρατηρούσε το ουράνιο τόξο που σχημάτιζαν τα σταγονίδια διαπλεκόμενα με το φως -το ουράνιο τόξο της γκρίζας, όπως έλεγε, ζωής του- και δεν αντιλαμβανόταν το έδαφος που πλησίαζε με φόρα και ήταν ανυπόμονος άγγελος του τέλους του ονείρου.

Photo: H. Koppdelaney

Kavala's manga pizza

Και sexy manga girl και στομα...χικός έρωτας.
Respect.

Αν ο κόσμος ήταν ένα χωριό με 100 κατοίκους

Τότε:
Οι 6 θα κατείχαν το 59% του πλούτου (και θα ήταν όλοι Αμερικάνοι!).
Οι 20 θα μοιράζονταν το 2% του παγκοσμίου πλούτου.
Ενώ στους 74 θα άνηκε το 39%...

Πηγή: Toby Ng design μέσω του Toplinks.gr

Read more Books than Blogs

Πηγή: 9gag.com

I smell liquor

Πηγή: Being Five

Μοτοσυκλετιστής, είναι ο νέος Δον Κιχώτης;

"...Clad in suits of armor that appear comical to other people, obsessed with an unfulfillable, overly romanticized quest for speed and motivated by adventure, are motorcyclists a modern day Don Quixote?"

Πηγή: Hell for leather

Avatar

Avatar (ΗΠΑ, 2009). "Το έτος 2154 άποικοι από τη Γη αναζητούν στον πλανήτη Πανδώρα ένα πανάκριβο μετάλλευμα κι είναι έτοιμοι να καταπατήσουν και να καταστρέψουν τον πολιτισμό των ιθαγενών Νάβι. Πριν την τελική καταστροφή όμως θα προσπαθήσουν να τους πείσουν να φύγουν μόνοι τους στέλνοντας το avatar ενός βετεράνου πεζοναύτη. Avatar στη γλώσσα της ταινίας είναι ένα υβριδικό σώμα το οποίο έχει εξωτερικά χαρακτηριστικά Νάβι και ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και κατευθύνεται από μακριά μέσω ενός πολύπλοκου ηλεκτρονικού συστήματος." (πηγή: Σινεμά)

Πήγα στον κινηματογράφο μη έχοντας αποφασίσει τι περίμενα να δω. Από τη μια η έντονη ανομοιομορφία των κριτικών, που το χαρακτήριζαν από μέτριο έως και αριστούργημα, από την άλλη τα τρέιλερ που (τελικά) δεν αποκαλύπτουν πολλά για το ύφος της ταινίας, με έκαναν σκεπτικό.

Ο Κάμερον δημιουργεί έναν νέο, πανέμορφο κόσμο. Έναν κόσμο άψογα σχεδιασμένο μέχρι τη παραμικρή του λεπτομέρεια, με συνοχή καθώς διέπει ένα κοινό μοτίβο τη χλωρίδα και πανίδα της Πανδώρας, εντυπωσιακό και πολύχρωμο χωρίς όμως να γίνεται αφύσικος ενώ είναι κι ανατριχιαστικά αληθοφανής. Η θέαση της ταινίας είναι μια βουτιά σε ένα όμορφο και παράξενο όνειρο που το βλέπεις και ξυπνάς με χαμόγελο.

Πέρα από τα παραπάνω όμως η ταινία έχει και σενάριο. Μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι θα ήταν απλοϊκό αλλά ο Κάμερον με διέψευσε. Υπάρχει έντονη αλληγορία για τους Ινδιάνους της Αμερικής (με τους Navi) και τους λευκούς καουμπόηδες (στη ταινία οι γήινοι στρατιώτες και τεχνοκράτες) που εξαφάνισαν αρχαίους πολιτισμούς για να αποκτήσουν το χρυσάφι ή επειδή τους θεωρούσαν απολίτιστους. Επίσης έρχονται στο μυαλό και στιγμές από τη σύγχρονη πραγματικότητα, δηλαδή το Ιράκ, το πετρέλαιο και (πάλι) τους Αμερικάνους. Μάλιστα ο σκηνοθέτης ονομάζει τη σκηνή της γενοκτονίας των Νάβι από τους γήινους "σοκ και δέος" (η φράση ακούγεται από πρωταγωνιστή της ταινίας κατά τη διάρκεια της καταστροφής)...

Παράλληλα το φίλμ του Κάμερον είναι μια πραγματεία για το φυσικό περιβάλλον, τη σημασία του και το τρόπο που το αντιμετωπίζουμε. Χαρακτηριστική είναι η σκηνή που ο αντιπρόσωπος της εταιρείας που έχει αναλάβει την εξόρυξη του μεταλλεύματος απαντά στις αντιρρήσεις των επιστημόνων σχετικά  με το ότι μια τέτοια ενέργεια θα έχει ως αποτέλεσμα τη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, με τη φράση "Μα είναι απλώς δέντρα και υπάρχουν τόσα πολλά δέντρα στη Πανδώρα"...

Θα μπορούσε να εμβαθύνει περισσότερο ο Καναδός σκηνοθέτης (και σεναριογράφος) τόσο στα θέματα με τα οποία καταπιάνεται όσο και με τους χαρακτήρες. Αδιαμφισβήτητα, όμως, το Avatar θα αφήσει εποχή. Θα γίνει νέο σημείο αναφοράς (όπως, αντίστοιχα, έγιναν παλιότερα το Star Wars, το Matrix και ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών).

[Βαθμολογία 9/10]

Υ.Γ.: Διαβάστε το πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Ορέστη Ανδρεαδάκη για το Avatar.

Ο μικρός (μηχανικός) πρίγκιπας

Και όσο άνθιζε το τριαντάφυλλο, άνθιζε και η μεταλλική του ζωή.

Photo

Συναυλία Μ. Πασχαλίδη... Όχι απόψε.

Χθες το βράδυ έπαιζε ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης στην "Οδό Ονείρων", στη Καβάλα. Μια χαρά για ένα κρύο κυριακάτικο βράδυ του Δεκέμβρη... Πάμε στο μαγαζί και βλέπουμε πως θα βγει στις 23:00. Μια φίλη είχε κάνει λάθος και μας είπε ότι θα ήταν στις 9:30 και έτσι πήγαμε νωρίς. Δεν είχαν ανοίξει ακόμη ούτε οι πόρτες. Τελικά αποφασίσαμε να φύγουμε γιατί είναι πολύ αργά για όποιον δουλεύει τη Δευτέρα το πρωί. Και επιπλέον εγώ θα έπρεπε να κάνω και 25-30χλμ μετά για να γυρίσω σπίτι (δεν μένω μέσα στη Καβάλα).

Κρίμα, μου αρέσει πολύ ο Πασχαλίδης αλλά ρε παιδιά... 23:00;!

Αντί αυτού πήγαμε στο "Μικρό Νησί" που βρίσκεται κοντά στο λιμάνι. Ωραίο μικρό μπαράκι, που δεν θυμίζει τα ανέπνευστα νεοελληνικά club-bars που κατακλύζουν τη παραλία. Αντίθετα φέρνει (λίγο) στο νου αγγλική pub. Αφίσες από ασπρόμαυρες αγγλικές & γαλλικές ταινίες ή εξώφυλλα δίσκων στους τοίχους, ένα λιτό ξύλινο μπαρ και λίγα τραπεζάκια είναι τα συστατικά του. Το σημαντικότερο όμως είναι η καλή μουσική. Χθες έπαιζε jazz. Ήταν πολύ όμορφα.

Γελοίο

Ας μου πει κάποιος...

Ποια είναι η διαφορά του χθεσινού ΠΑΟ από αυτόν των προηγούμενων μηνών; Άλλο ματς έβλεπα ρε γαμώτο; Πόσο ηλίθιους θεωρούν τους αναγνώστες τους οι δημοσιογράφοι των αθλητικών εφημερίδων;

Η ίδια απουσία σχεδίου στην επίθεση, οι ίδιες αδυναμίες στην άμυνα. Οι ποιότητα των παικτών έφεραν τη νίκη και ο Gilberto Silva για άλλη μια φορά άριστος!

Και τέλος πάντων πόσα usb έχει ο Νιόμπλιας; Γιατί δεν παίρνει τελικά έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο για να τα αντικαταστήσει;

BMW S1000RR Ad Campaign

H BMW με την S1000RR μπαίνει στα χωράφια των 4 μεγάλων Ιαπώνων και έχει ως στόχο την κορυφή. Στη προσπάθεια της αυτή χρησιμοποιεί και μια επιθετική διαφημιστική πολιτική. Δανείζεται στοιχεία από την ιαπωνική κουλτούρα (σούμο, σαμουράι, γκέισα) και τα αντιπαραθέτει με μια δυναμική εικόνα της νέας σούπερσπορ μοτοσυκλέτας της.

30

30 years old boy from today...

Photo

Χενκ

Μόλις άκουσα την είδηση της απόλυσης του Χενκ Τεν Κάτε από τον Παναθηναϊκό, πέρα από ένα τεράστιο "γιατί" μου δημιουργήθηκε και το αίσθημα μιας συγνώμης. Ένα "συγνώμη" για την ποδοσφαιρική μπανανία που είμαστε. Ο ΠΑΟ, ο πρόεδρος του, το ελληνικό πρωτάθλημα, οι δημοσιογραφίσκοι, όλοι. Βάζω και εμένα μέσα γιατί και οι φίλαθλοι, οπαδοί ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, είμαστε για τον π...

Τα λέμε.

Όχι δάσκαλος αλλά Δάσκαλος

Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Χρίστος Κίττας, μετά την έξοδο του από το νοσοκομείο, σε γραπτή του δήλωση τονίζει:

“Ελάχιστη ή και καμία, σημασία έχει το τι συνέβη σε μένα προσωπικά. Έτσι κι αλλιώς εγώ έκανα τις επιλογές μου, σωστές ή λάθος, και πληρώνω γι΄αυτές.

Από τη στιγμή που 18 ή και 20 χρονών παιδιά, τα οποία θα μπορούσαν να είναι μαθητές μου ή εγγόνια μου, βιαιοπραγούν και καταστρέφουν το ναό της ελεύθερης σκέψης, το ναό της Παιδείας, εγώ έχω στερέψει, έχω πεθάνει ψυχικά. Δεν έχει σημασία ο όποιος σωματικός μου τραυματισμός.

Μαζεύω λοιπόν, ότι απέμεινε μέσα μου, αντλώντας δύναμη από την αγάπη μου και μόνο για τη νεολαία μας, έστω κι αν κομμάτι της με πρόδωσε, και απευθύνω έκκληση να μην αναλωθείτε και πάλι σε ατέρμονες συζητήσεις, σε αδικαιολόγητες κομματικές αντεγκλήσεις και περίπλοκες αναλύσεις, χωρίς καμία ουσιαστική πρόταση.

Η μοναδική ελπίδα της χώρας μας, τα νιάτα μας, περιμένουν άλλα από όλους εσάς. Μην τους προδώσετε. Εγώ δεν μπορώ πια να προσφέρω τίποτα παραπάνω.

Ευτυχώς όταν είχα ακόμα δυνάμεις στις 3 Νοεμβρίου 2009 απέστειλα στον πρωθυπουργό και στους αρχηγούς των κομμάτων αναλυτική, ίσως και προφητική, επιστολή για τις θέσεις μου για όλα αυτά που μας πληγώνουν τόσο πολύ. Αν κάποιος από τους αρχηγούς θέλει να την δημοσιοποιήσει μπορεί να το κάνει. Ίσως οι σκέψεις μου εκείνες να φανούν χρήσιμες.

Να μην πάψετε να ασχολείστε με τα προβλήματα της παιδείας και της νεολαίας μόλις χαμηλώσουν τα φώτα της επικαιρότητας. Δεν θα υπάρξουν πολλές άλλες ευκαιρίες”.

Πηγή: www.enet.gr μέσω του ANemos

Μα τι ζητάω;

Κι ενώ είμαι απασχολημένος στο γραφείο με πολύ... "ενδιαφέροντα" πράγματα, μπαίνει με φόρα μέσα στο γραφείο ο μηχανικός του εργοστασίου και μου λέει:

"Ρε συ Dreamon μήπως έχεις..."

Εδώ εγώ νομίζω ότι θα συνεχίσει λέγοντας: "...να μου δώσεις κόλλες Α4, στυλό κτλ ή ...έχεις ετοιμάσει το e-mail για τον Χ προμηθευτή να μας στείλει το Ψ ανταλλακτικό" ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, αυτός μου λέει: "Ρε συ Dreamon έχεις να μου δώσεις κανένα... συρτάρι;"

!!!

Ναι, ήθελε ένα συρτάρι από γραφείο για να το πάει στο μηχανουργείο και να βάζει μέσα τα χαρτιά του...

Δεν ξέρω τώρα αν φαίνεται αστείο αλλά έριξα ένα γέλιο σήμερα στη δουλειά. Με έπιασε εξ απήνης και μου φάνηκε τόσο γελοίο αυτό που ζητούσε. Στο τέλος άρχισε να γελάει και ο ίδιος.

Remember remember...

...the 6th of December.

Le huitième jour

Η Όγδοη Ημέρα (Βέλγιο, Γαλλία, 1996). Ο Ανρί είναι ένας μοναχικός, πολυάσχολος, επιτυχημένος επαγγελματίας που δίνει διαλέξεις σε νέους τραπεζικούς υπαλλήλους για το πως θα επιτύχουν τη πολυπόθητη αύξηση των πωλήσεων. Είναι όμως και μόνος. Εγκαταλειμμένος από τη γυναίκα του, που πήρε και τα δύο παιδιά τους, κοντεύει να ξεχάσει ποιος πραγματικά είναι. Στο δρόμο συναντά τυχαία τον Ζορζ, που πάσχει από Σύνδρομο Ντάουν και το έχει σκάσει από το ίδρυμα στο οποίο ζει, γιατί όλοι οι άλλοι πήγαν στα σπίτια τους με τους γονείς τους για το Σαββατοκύριακο εκτός από αυτόν. Η μητέρα του έχει πεθάνει ενώ η αδερφή του έχει πάψει να τον επισκέπτεται, δεν έχει κανέναν. Δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, με τον καιρό θα γνωριστούν και μέσα από μια πορεία γεμάτη δυσκολίες κι εκπλήξεις θα γίνουν αχώριστοι, δίνοντας ο ένας νόημα στη ζωή του άλλου.

Αυτή είναι μια παρουσίαση που μπορεί να λέει αρκετά για τη ταινία αλλά ταυτόχρονα δεν λέει τίποτα. Η δημιουργία του Jaco van Dormael (σκηνοθεσία & σενάριο) καταφέρνει να συγκινεί χωρίς να πέφτει στη παγίδα του να σε κάνει να λυπάσαι τους ανθρώπους που έχουν αυτό το σύνδρομο. Τη παράσταση κλέβει ο πρωταγωνιστής Pascal Duquenne που και στη πραγματικότητα πάσχει από σύνδρομο Ντάουν. Εξαιρετικός ο Daniel Auteuil στο ρόλο του Ανρί. Σε υψηλό επίπεδο και απόλυτα ταιριαστή με την εικόνα είναι και η μουσική της ταινίας.

Μου έμειναν έντονα οι σκηνές που, όταν ο Ζωρζ μελαγχολεί, ονειρεύεται ή φαντάζεται τη νεκρή μητέρα του να τον παρηγορεί, να τον προσέχει. Επίσης τα ξεσπάσματα του Ανρί όταν βλέπει το αδιέξοδο που έχει οδηγήσει ο ίδιος τη ζωή του. Μου έμεινε η αρχή της ταινίας που βλέπουμε πως ο Ζωρζ αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του όταν αρχίζει να διηγείται το πως δημιουργήθηκε ο κόσμος σε 7 ημέρες. Παράλληλα αποτυπώνεται έντονα στη μνήμη το συγκλονιστικό τέλος της ταινίας που σου δημιουργεί ένα χαμόγελο και συγκίνηση παρόλο που περιλαμβάνει και μια αυτοκτονία...

Ίσως να ήμουν υπερβολικός στους χαρακτηρισμούς και να χρησιμοποίησα πολλά επίθετα αλλά θέλησα, απλώς, ν' αποτυπώσω τα συναισθήματα που σου γεννά αυτή η ταινία. Η "Όγδοη Ημέρα" είναι εκεί για να μας θυμίζει τι πραγματικά είναι ο κινηματογράφος.

YouTube link. 

[Βαθμολογία: 10/10]

Simian Mobile Disco - Audacity of Huge

Το Audacity of Huge με κάνει να πιστεύω πως απόψε είναι ένα πολλά υποσχόμενο βράδυ Παρασκευής ενώ στη πραγματικότητα είναι ένα κρύο βράδυ Τρίτης.