Η Όγδοη Ημέρα (Βέλγιο, Γαλλία, 1996). Ο Ανρί είναι ένας μοναχικός, πολυάσχολος, επιτυχημένος επαγγελματίας που δίνει διαλέξεις σε νέους τραπεζικούς υπαλλήλους για το πως θα επιτύχουν τη πολυπόθητη αύξηση των πωλήσεων. Είναι όμως και μόνος. Εγκαταλειμμένος από τη γυναίκα του, που πήρε και τα δύο παιδιά τους, κοντεύει να ξεχάσει ποιος πραγματικά είναι. Στο δρόμο συναντά τυχαία τον Ζορζ, που πάσχει από Σύνδρομο Ντάουν και το έχει σκάσει από το ίδρυμα στο οποίο ζει, γιατί όλοι οι άλλοι πήγαν στα σπίτια τους με τους γονείς τους για το Σαββατοκύριακο εκτός από αυτόν. Η μητέρα του έχει πεθάνει ενώ η αδερφή του έχει πάψει να τον επισκέπτεται, δεν έχει κανέναν. Δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, με τον καιρό θα γνωριστούν και μέσα από μια πορεία γεμάτη δυσκολίες κι εκπλήξεις θα γίνουν αχώριστοι, δίνοντας ο ένας νόημα στη ζωή του άλλου.
Αυτή είναι μια παρουσίαση που μπορεί να λέει αρκετά για τη ταινία αλλά ταυτόχρονα δεν λέει τίποτα. Η δημιουργία του Jaco van Dormael (σκηνοθεσία & σενάριο) καταφέρνει να συγκινεί χωρίς να πέφτει στη παγίδα του να σε κάνει να λυπάσαι τους ανθρώπους που έχουν αυτό το σύνδρομο. Τη παράσταση κλέβει ο πρωταγωνιστής Pascal Duquenne που και στη πραγματικότητα πάσχει από σύνδρομο Ντάουν. Εξαιρετικός ο Daniel Auteuil στο ρόλο του Ανρί. Σε υψηλό επίπεδο και απόλυτα ταιριαστή με την εικόνα είναι και η μουσική της ταινίας.
Μου έμειναν έντονα οι σκηνές που, όταν ο Ζωρζ μελαγχολεί, ονειρεύεται ή φαντάζεται τη νεκρή μητέρα του να τον παρηγορεί, να τον προσέχει. Επίσης τα ξεσπάσματα του Ανρί όταν βλέπει το αδιέξοδο που έχει οδηγήσει ο ίδιος τη ζωή του. Μου έμεινε η αρχή της ταινίας που βλέπουμε πως ο Ζωρζ αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του όταν αρχίζει να διηγείται το πως δημιουργήθηκε ο κόσμος σε 7 ημέρες. Παράλληλα αποτυπώνεται έντονα στη μνήμη το συγκλονιστικό τέλος της ταινίας που σου δημιουργεί ένα χαμόγελο και συγκίνηση παρόλο που περιλαμβάνει και μια αυτοκτονία...
Ίσως να ήμουν υπερβολικός στους χαρακτηρισμούς και να χρησιμοποίησα πολλά επίθετα αλλά θέλησα, απλώς, ν' αποτυπώσω τα συναισθήματα που σου γεννά αυτή η ταινία. Η "Όγδοη Ημέρα" είναι εκεί για να μας θυμίζει τι πραγματικά είναι ο κινηματογράφος.
[Βαθμολογία: 10/10]