"Best Of 2009" από το motorcycle.com

Η ιστοσελίδα motorcycle.com ανάρτησε λίστα με τις καλύτερες μοτοσυκλέτες ανά κατηγορία για το 2009:

Motorcycle of the Year: Triumph Street Triple R (photo). Πολύ καλή μοτοσυκλέτα αλλά το βρίσκω λίγο υπερβολικό ότι είναι η μοτοσυκλέτα της χρονιάς. Η Yamaha R1 δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες για τη καλύτερη μοτοσυκλέτα της χρονιάς.

Best Sportbike: Kawasaki ZX-6R. Γι' αυτή τη κατηγορία δεν μπορώ να έχω άποψη γιατί οι διαφορές κρίνονται στις λεπτομέρειες που γίνονται αντιληπτές μόνο από τους δημοσιογράφους του ειδικού τύπου και τους αγωνιζόμενους αναβάτες. Και πάλι όμως το φάντασμα της R1 αιωρείται πάνω από τη πρώτη θέση.

Best Standard: Ducati Monster 1100. Κι εδώ θα διαφωνήσω. Υπάρχουν πολλές καλύτερες γυμνές μοτοσυκλέτες από Guzzi, BMW, Aprilia αλλά και από Ιαπωνία μεριά..

Best Cruiser: Triumph Thunderbird 1600. Έκπληξη μεγατόνων που στη κορυφή δεν είναι μια Harley!

Best Touring: BMW R1200RT. Ε, ναι είναι ο ηγέτης...

Best On-Off Road: BMW F800GS. Πολύ καλή η νέα F800GS κερδίζει δίκαια τη πρωτιά.

Best Value: Kawasaki Ninja 250. Επιτέλους απέκτησε λίγο ενδιαφέρον η κατηγορία των 250 κ.εκ. Περιμένω τις απαντήσεις των άλλων Ιαπώνων στη πολύ καλή Kawasaki Ninja.

Παναθηναϊκός-Ξάνθη 1-0

Δεύτερη σερί νίκη για τον ΠΑΟ που επιτεύχθηκε με... επαγγελματικό τρόπο (που λένε και οι δημοσιογράφοι). Χωρίς να πιάσει σπουδαία απόδοση καθάρισε το παιχνίδι -έστω και με μόνο ένα γκολ- καθώς ποτέ δεν ένοιωσε να απειλείται από τη Ξάνθη. Η ακριτική ομάδα ήρθε για παίξει αντιποδόσφαιρο, δηλαδή μαζική άμυνα χωρίς διάθεση για δημιουργικό παιχνίδι.

Κορυφαίος ο Τζιλμπέρτο Σίλβα μας θύμισε γιατί έμεινε τόσα χρόνια στην Άρσεναλ και είναι βασικός στην καλύτερη εθνική ομάδα του κόσμου, τη Βραζιλία. Πολύ καλός ο Σωτήρης Νίνης άλλαξε την εικόνα του ΠΑΟ με την είσοδο του στο β' ημίχρονο. Είναι το μέλλον του ΠΑΟ ο μικρός. Καλός κι ο Μπίεσμιρ στη φυσική του θέση, αυτή του στόπερ.

Η ουσία είναι οι 3 βαθμοί που κέρδισε ο ΠΑΟ στη προσπάθεια του για κατάκτηση του Πρωταθλήματος.

Ο Σαμάνος

"Πρόσεχε τι εύχεσαι!" είπε ο γέρος σαμάνος στον Κ. κι εκείνος τον κοίταξε σαν παιδί που κάποιος του 'πε το γιατί φυσάει ο αγέρας στη ζωή του αγριεμένος.

(photo by Neslihan)

Φθινόπωρο

Ναι, το φθινόπωρο ήταν το ρούχο που του ταίριαζε καλύτερα. Αργούσε όμως να έρθει. Συνέχισε ψάχνοντας απεγνωσμένα κάτι να περιμένει. Τίποτα. Είναι μια μορφή ελευθερίας κι αυτό. Ή μια ακόμη όμορφη ψευδαίσθηση ελευθερίας. Δεν έχει σημασία.

Μια θητεία είναι η ζωή

Οι FF.C στο τραγούδι τους "Μια Διαπίστωση" -από την δίσκο "Οχυρωμένη Αντίληψη"- εκφράζουν την άποψη ότι η ζωή μοιάζει με μια μεγάλη στρατιωτική θητεία. Αρκετά χρόνια πριν θεωρούσα υπερβολική τη διαπίστωση τους. Τώρα που φλερτάρω τα 30, αρχίζω ν' αναθεωρώ την άποψη μου και τείνω να συμφωνήσω μαζί τους. Ειδικά αν βάλεις μέσα και τη ρουτίνα της δουλειάς, σου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ουσιαστικά μόνο η ονομασία των πραγμάτων αλλάζει. Η υπηρεσία λέγεται εργασία, ο θάλαμος γίνεται μικρό διαμέρισμα σε άσχημη πολυκατοικία, ο κομπλεξικός καραβανάς είναι τώρα προϊστάμενος σου, το Κ.Ψ.Μ. μεταφράζεται ως lounge cafe κτλ. Ίσως φαίνεται υπερβολική μια τέτοια παρομοίωση αλλά αν μπείτε στην ουσία των πραγμάτων νομίζω ότι τελικά δεν θα διαφωνήσετε.

Αυτό που με προβληματίζει είναι πια μορφή παίρνει στη ζωή η άδεια του στρατού. Αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι οι ευτυχισμένες μέρες μαζί της. Επίσης ο καφές, το πρωινό του Σαββάτου, με φίλους. Η ταβέρνα με κατανάλωση άφθονης ρετσίνας. Ο κινηματογράφος με τους κολλητούς και οι βαθυστόχαστες αναλύσεις που ακολουθούν (αν το επιτρέπει η ταινία). Τα Χριστούγεννα με την οικογένεια. Τα διπλά της Πανάθας στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο δρόμος, είτε με το Astra είτε με το XT. To blogging. Δεν συνεχίζω γιατί άρχισε να μοιάζει η παράγραφος με θλιβερή απογραφή ευτυχισμένων στιγμών.

Κάτι άλλο που οδηγεί σε σκέψεις είναι μια μεγάλη διαφορά της ζωής με τη στρατιωτική θητεία. Το αναφέρουν και οι FF.C. Από τη ζωή δεν μπορείς να πάρεις αναβολή. Μήπως όμως τελικά παίρνουμε; Δεν απέχουμε από τη ζωή με το κλεινόμαστε στον εαυτούς μας και να απομονωνόμαστε στους μικρούς, δικούς μας κόσμους;

Μια ερώτηση για τη φωτιά

Τα σπίτια που καίγονται και είναι κτισμένα μέσα στο δάσος ή στα όρια του, είναι νόμιμα;

Μήπως, λέω μήπως, είναι κτισμένα σε καμμένα προηγούμενων χρόνων;

Και κάτι άλλο: Και τι θες τώρα ρε μ@λ@κ@; Γιατί κλαις;

Ν. Καβαδίας - Ιδανικός κι ανάξιος εραστής

θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων, και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές, χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων. Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία, κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς, θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία. Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ, οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει, κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά: "Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει" Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει, κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί, θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει. Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες, θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες. Ακούστε το με τη συγκλονιστική φωνή του Κ. Καραλή (YouTube link)

Εργοτέλης-ΠΑΟ 0-3

Έτσι παίρνεις πρωτάθλημα. Σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα. Από την αρχή ξεκόβεις κάθε ελπίδα του αντιπάλου ότι έχει τύχη απέναντι σου. Ελπίζω να συνεχίσει έτσι ο ΠΑΟ.

ΠΑΟ-Αθλέτικο 2-3

Ήταν απλώς ένα ένα επίπεδο πάνω η ισπανική ομάδα. Όλα τ' άλλα είναι... να 'χουμε να λέμε. Τι ανάλυση να κάνεις; Ο ΠΑΟ προσπάθησε, έβαλε γκολ αλλά η ποιότητα της Ατλέτικο δεν ήταν εύκολο να αντιμετωπιστεί. Απλά τα πράγματα. Ίσως κάποιοι να σταθούν στα λάθη ορισμένων παιχτών αλλά έτσι πιστεύω μένουμε στο δέντρο και χάνουμε το δάσος. Το έβλεπες σε κάθε κίνηση, στο κάθε λεπτό, πως αυτό το παιχνίδι δεν θα το χάσουν οι Ισπανοί.

Εγώ θα προτιμήσω να μείνω στα καλά. Δύο πανέμορφα πράσινα γκολ από δύο παίκτες που εύχομαι να μείνουν πολλά χρόνια στην ομάδα & που, επίσης, δεν πρέπει ν' απουσιάζουν ποτέ από την ενδεκάδα (Σαλπιγγίδης & Λέτο). Ειδικά για τον Σαλπιγγίδη μόνο αυτό έχω να πω: Respect! Παράλληλα ήταν πολύ καλός κι ο Τζιλμπέρτο στη θέση του Λίμπερο/Στόπερ.

Πάμε γι' άλλα τώρα. Πρωτάθλημα και Europa League. Στο σαββατιάτικο παιχνίδι με τον Εργοτέλη περιμένω (για να μην γράψω απαιτώ και φανώ υπερβολικός) νίκη με καθαρό σκορ. Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Φέτος είναι μοναδική ευκαιρία να μας κυνηγάνε στη βαθμολογία (κυρίως ο ΟΣΦΠ που είναι ο μοναδικός αντίπαλος του ΠΑΟ στη κατάκτηση του πρωταθλήματος) και όχι να κυνηγάμε εμείς.

Ένα όμορφο μέρος

Βαφτίζοντας την ανημποριά του διαφορετικότητα, την ανία του στοχασμό και τη μοναξιά του μοναχικότητα, συνέχισε να ονειρεύεται άλλους κόσμους, έγχρωμους. Ήξερε όμως βαθιά μέσα του ότι -ακόμη κι εκεί- τα χρώματα άρχισαν να ξεθωριάζουν.

Ο Προφήτης

Νομίζω πως μπορώ να προβλέπω το παρελθόν.

(Eικόνα: The oracle)

4:00 π.μ.

Χαμένος. Έτσι ένοιωθε. Προσπάθησε να σκεφτεί πότε ήταν η τελευταία φορά που δεν τον κυρίευε αυτό το συναίσθημα. Μάταια. Θα μπορούσε να το φιλοσοφήσει για ώρες, να διαβάσει τους αγαπημένους του σκοτεινούς στίχους που γαλήνευαν για λίγο τη ψυχή του, να βρει μια χαραμάδα φωτός και να διώξει το έρεβος που στοίχειωνε το μυαλό του. Αυτή τη φορά όμως δεν ήθελε ούτε -απλώς- να προσπαθήσει για κάτι τέτοιο.

Ένοιωθε κουρασμένος. Το ασθενικό του σώμα είχε κουλουριαστεί στο πρώτο παγκάκι που βρήκε στην άδεια πλατεία. Από πάνω του το ολόγιομο φεγγάρι του έριχνε φως σε όλα αυτά που προσπαθούσε να κρύψει. Θυμήθηκε πόσο αγαπούσε την πανσέληνο του Αυγούστου. Του φαινόταν εξωπραγματική. Μαγική. Ειδικά όταν την μοιραζόταν μαζί της σε ήσυχες παραλίες. Τώρα απλώς ήταν ένας νεκρός μικρός πλανήτης που είχε καταδικαστεί να παρακολουθεί αιώνια την ασχήμια των ανθρώπων. Προσπάθησε να σηκωθεί όρθιος. Ήθελε να πάει να ξεκουραστεί στο μικρό του υπόγειο. Μόνο εκεί ένιωθε μια περίεργη ασφάλεια. Οι εφιάλτες βέβαια δεν τον άφηναν ήσυχο αλλά εκεί μέσα μπορούσε να αναμετρηθεί για λίγο μαζί τους. Τις περισσότερες φορές έχανε την μάχη και βυθιζόταν σε ένα φρικτό λήθαργο. Όταν ξυπνούσε όμως έβλεπε τα γνώριμα σκονισμένα αντικείμενα γύρω του και συνειδητοποιούσε ότι ήταν ακόμη ζωντανός.

Άρχισε να περπατά τρεκλίζοντας. Δεν είχε πιει αλλά ένοιωθε εξαντλημένος. Οι γάτες ετοιμαζόταν πάλι για το ταξίδι τους στο φεγγάρι, αδιαφορώντας για άλλη μια φορά για τον Κ. που περπατούσε αργά ανάμεσα τους. Έφτασε επιτέλους στο μικρό του υπόγειο του κι έπεσε αμέσως στο ξύλινο κρεβάτι. Δεν ήθελε να σκεφτεί, να προσπαθήσει, να ελπίσει. Ελπίδες για τι πράγμα; Στους εφιάλτες του οι ελπίδες πέθαιναν από τη δίψα. Έκλεισε τα μάτια του και όλα ήρθαν πάλι μπροστά του. Ήταν τόσο κουρασμένος και δεν προσπάθησε να τα αντιμετωπίσει. Απλώς έπεσε στη μαύρη τρύπα του σύμπαντος του και ευχήθηκε στο τέλος της να είναι η λήθη.

ΠΑΟ - Σπάρτα 3 - 0

Αρχικά θα ήθελα να εκφράσω την αγανάκτησή μου για τη στάση των media και ορισμένης μερίδας των φιλάθλων του ΠΑΟ απέναντι στο Χενκ Τεν Κάτε μετά την ήττα στο πρώτο παιχνίδι στη Πράγα. Κοινώς, άντε και γαμ...τε αγράμματοι δημοσιογραφίσκοι που έχετε αναγάγει τη κωλοτούμπα σε τέχνη καθώς κι εσείς μίζεροι φίλαθλοι του ΠΑΟ που περιμένετε με λαχτάρα μια ήττα της ομάδας για να ρίξετε τη χολή σας και να βγάλετε όλα τα κόμπλεξ σας στην επιφάνεια.

Ο Χενκ Τεν Κάτε έχει κάνει λάθη. Μερικά στοίχισαν βαθμούς στον ΠΑΟ. Ο άνθρωπος όμως ξέρει μπάλα. Και έχει πάρει αποτελέσματα (Βρέμη, Ίντερ, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ κτλ). Επίσης αν δεν ήταν αυτός θα παίζαμε ακόμη με Μάντζιο, Τζιόλη και Γκούμα... Παράλληλα έχει το θάρρος της άποψης του και δεν παρουσιάζει δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, μια αρρώστια που κατέτρωγε τον ΠΑΟ τα τελευταία χρόνια. Με άλλα λόγια, Χενκ για πάντα στη Πανάθα κι ας μας εκνευρίζεις μερικές φορές με τα κολλήματα σου (βλ. π.χ. Μάττος).

Πάμε τώρα στο παιχνίδι. Απλώς η Πανάθα διόρθωσε το λάθος του πρώτου αγώνα. Έδειξε καλά στοιχεία στην επίθεση και άσχημα στην άμυνα όπου χρειάζεται μεγάλη βελτίωση κι ένα δεξί μπακ. Καραγκούνης, Σαλπιγγίδης και Κατσουράνης ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να βγαίνουν από την ενδεκάδα. Αυτοί θα σηκώσουν την ομάδα στις πλάτες τους και θα την πάνε στη κορυφή. Πολύ καλοί οι Σισέ & Λέτο, θα βοηθήσουν αρκετά φέτος την επίθεση και την ανάπτυξη του ΠΑΟ. Μέτριος ο Τζ. Σίλβα αλλά σαφώς καλύτερος από το πρώτο παιχνίδι.

ΥΓ: "Δεν είμαι ένας επιζών, είμαι ένας νικητής", τάδε έφη Τεν Κάτε στη συνέντευξη τύπου, μετά το παιχνίδι και σηκώθηκε κι έφυγε χωρίς να δεχτεί καμία ερώτηση. Ακριβώς αυτό έλειπε από τους προπονητές του ΠΑΟ...

The king of cool

Στο κινηματογράφο θα μεταφερθεί η βιογραφία του Steve McQueen που έγραψε ο Μ. Terrill. Υποψήφιοι για τον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι οι Brad Pitt & Daniel Craig (η ψήφο μας στον δεύτερο).

Διαβάστε τη συνέντευξη του συγγραφέα στο MCN.