Και καθώς ο Κ. γυρνούσε από τον βραδινό του περίπατο στο Δάσος των Ανέμων κοίταξε το φεγγάρι, που προσπαθούσε να κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα, αναστέναξε κι ευχήθηκε να έβλεπε τις γάτες. Τις γκρίζες γάτες που ζουν στο φεγγάρι. Ευχήθηκε να κατέβαιναν για μια στιγμή και να τον έπαιρναν μαζί τους. Θα ταξίδευε πάνω στις ράχες τους μέχρι τον ασημένιο δίσκο και θα έμενε εκεί... για πάντα.