Ελεύθερος!

Από τη ταινία "The motorcycle diaries". Η ταινία αναφέρεται στα νεανικά χρόνια του Che που γύρισε τη Λατινική Αμερική με μοτοσυκλέτα (η οποία ήταν μια Norton). Αγαπημένη ταινία.

Η Διαμαντένια Πύλη (Μέρος 5ο)

Ο Γκρένιον έστεκε μαρμαρωμένος. Κοιτούσε με φόβο αλλά και δέος τον Μαύρο Δράκο. Η όψη του ήταν τρομακτική. Τα μεγάλα μάτια του τέρατος όμως ήταν διαφορετικά. Θα πίστευε κανείς πως άνηκαν σε κάποιον ευγενικό και σοφό, μέσα από το πέρασμα του χρόνου, άνθρωπο. Δεν είχαν καμιά σχέση με τα σατανικά ερπετοειδή μάτια που υποτίθεται πως είχαν οι δράκοι, όπως του μάθαιναν όταν ήταν μικρός. Τα σκούρα γαλάζια μάτια του έμοιαζαν σαν βαθιές αρχαίες ατάραχες λίμνες, ξεχασμένες σε απρόσιτα οροπέδια.

“Δεν με θυμάσαι λοιπόν...” συνέχισε ο δράκος, “λογικό είναι, ήσουν πολύ μικρός όταν είχαμε ξανασυναντηθεί.”

“Τι σημαίνουν όλα αυτά;” κατάφερε να ξεστομίσει ο νεαρός άνδρας.

“Είναι μια παλιά ιστορία που ήρθε ο καιρός να τη μάθεις.” τού απάντησε ο πατέρας του, “όταν γεννήθηκες ο κόσμος μας ήταν σε αναταραχή. Οι πόλεμοι ήταν ο κανόνας στη περιοχή. Το κομμάτι γης που κατοικούμε είναι πλούσιο και πολλοί ήθελαν να το αποκτήσουν. Παράλληλα, η απληστία των αρχόντων της Αρλάικ δεν είχε όρια και επιθυμούσαν συνεχώς καινούργια εδάφη, χωράφια, ορυχεία, σκλάβους. Ήταν ένας ατέλειωτος εφιάλτης. Οι στρατιώτες ήταν αναλώσιμα εργαλεία και λόγω των απωλειών συνεχώς έπαιρναν όλο και πιο νέους στο στράτευμα. Άρχιζαν να παίρνουν παιδιά για να τα εκπαιδεύσουν στη στρατιωτική ακαδημία ώστε όταν γίνουν έφηβοι να ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν για τη δόξα της Αρλάικ, όπως έλεγαν. Έτοιμοι να πεθάνουν για να πλουτίσουν ακόμη περισσότερο οι άρχοντες, όπως έλεγαν οι περισσότεροι φτωχοί πολίτες. Φοβήθηκα ότι θα σε έπαιρναν Γκρένιον. Ήσουν μόλις πέντε ετών όταν σε πήρα και ανεβήκαμε σε αυτό το βουνό. Η μονάδα που ήταν υπεύθυνη για την αναζήτηση νέων στρατιωτών είχε φτάσει στο χωριό μας και έψαχνε στα σπίτια αδιακρίτως. Δεν μπορούσα να βρω άλλη λύση. Ανακάλυψα αυτή τη σπηλιά και μπήκα μέσα. Εδώ βρήκα τον Έκμνεϊν τον Μαύρο Δράκο των Παλαιών Χρόνων αλλά και τον Λαέκριον το Ξωτικό του Δάσους. Εκείνοι με βοήθησαν να σε κρύψω και ανέλαβαν για λίγο την ανατροφή σου, μέχρι να ημερέψει ο τόπος, μέχρι να ημερέψουν οι άνθρωποι.”

Ένας θόρυβος ακούστηκε τότε από μακριά, σαν το τρίξιμο μιας πόρτας. Ακολούθησε ένας ήχος που έμοιαζε σαν απαλό θρόισμα φύλλων. Μια μορφή εμφανίστηκε και πλησίασε γοργά τους συνομιλητές. Σου έδινε την εντύπωση πως δεν πατούσε στη γη αλλά πως αιωρούνταν. Τόσο ανάλαφρο ήταν το περπάτημα του. Φορούσε ένα πράσινο μανδύα που είχε κεντημένα χρυσά σύμβολα. Ενώ από κάτω, το άσπρο πουκάμισο και το σκούρο πράσινο παντελόνι συμπλήρωναν την εικόνα του κομψού νέου. Τα ξανθά μαλλιά του έπεφταν στους ώμους του ενώ το χλωμό του πρόσωπο με τα μεγάλα πράσινα μάτια εξέπεμπαν μια μεγαλοπρέπεια. Τα χαρακτηριστικά του ήταν τυπικά για ένα ξωτικό του δάσους. Μόνο το σημάδι στο δεξί του μάτι πρόδιδε ότι κάτι διαφορετικό είχε αυτό το ξωτικό σε σχέση με τους φιλειρηνική φυλή του.

“Γεια σου Γκρένιον. Ελπίζω να σου εξήγησαν τι συμβαίνει. Είσαι έτοιμος λοιπόν να περάσεις τι Διαμαντένια Πύλη;” είπε το περήφανο ξωτικό.

“Τι να περάσω;!” απάντησε ο Γκρένιον με μια παιδική απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του. “Το σημάδι στο πρόσωπο σου..., εσύ ήσουν που με βοήθησες να έρθω εδώ;”.

“Ναι εγώ ήμουν. Διάλεξα μια μορφή που δεν θα τραβούσε τα βλέμματα των ανθρώπων. Βλέπω όμως πως δεν σου είπαν τίποτα ακόμη για την αποστολή σου.” είπε ο Λαέκριον.

“Περιμέναμε εσένα. Πιστεύω πως είσαι ο πιο κατάλληλος να μιλήσεις για αυτό το θέμα.” τον διέκοψε τότε ο πατέρας του Γκρένιον.

“Εντάξει λοιπόν, θα σου πως έχουν τα πράγματα.” είπε το ξωτικό κι άρχισε να εξιστορεί, ”To βράδυ που σε επισκέφθηκα προσπάθησαν να απαγάγουν τον πατέρα σου και ίσως να έπαιρναν κι εσένα. Δεν πρόλαβα να τους σταματήσω αλλά ευτυχώς κατάφερε να τον ελευθερώσει ο Έκμνεϊν πριν περάσουν τη πύλη.”

“Ποιοι ήταν αυτοί και τι ήθελαν;” ρώτησε ο Γκρένιον.

“Ήταν οι υποτακτικοί του Φαρέκ του δαίμονα των κατώτερων επίπεδων της κόλασης. Προσπαθεί να συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό από ανθρώπους για να ενισχύσει τον στρατό του. Δεν ήταν μόνο ο πατέρα σου το μοναδικό θύμα. Το τελευταίο διάστημα που παρακολουθώ τις κινήσεις του, έχει καταφέρει να υποδουλώσει πολλούς ανθρώπους. Υπάρχει έντονη κινητικότητα. Ίσως ετοιμάζει την επίθεση του αλλά δεν μπορώ να το πω με σιγουριά. Ήρθα εδώ για να βοηθήσω τον δράκο στη φύλαξη της πύλης που συνδέει το βασίλειο της γης με το βασίλειο της απόγνωσης όπου κυριαρχεί ο δαίμονας. Είναι μια κρίσιμη αποστολή που μου ανατέθηκε από τους ίδιους τους Θεούς.”

“Οι Θεοί;! Τώρα θυμήθηκα... Είσαι ο Λαέκριον, το αρχαίο ξωτικό που έγινε δεκτό στο βασίλειο των Θεών...”

“Αποστολή σου Γκρένιον” συνέχισε ο συνομιλητής του χωρίς να δώσει σημασία στη διακοπή, “είναι να περάσεις τη πύλη και να σκοτώσεις τον δαίμονα.”

“Θα αστειεύεσαι;! Δεν έχω ιδέα από αυτά που μου λες. Πάτερα ήρθε η ώρα να πάμε σπίτι....” απάντησε ο νεαρός άνδρας και σηκώθηκε όρθιος.

“Ο δαίμονας δεν επιτέθηκε μόνο στον πατέρα σου αλλά και την μητέρα σου, Γκρένιον.”

“Η μητέρα μου; Μα, είναι νεκρή; Πέθανε όταν ήμουν πολύ μικρός. Θα έπρεπε να το γνωρίζεις.”

“Το ξέρω. Ο Φαρέκ όμως δεν κάνει διάκριση σε νεκρούς και ζωντανούς. Η μητέρα σου είναι φυλακισμένη στο βρομερό βασίλειο του.” είπε το ξωτικό και κοίταξε τον σιδερά στα μάτια.

Το πρόσωπο του Γκρένιον ήταν χλωμό και μια έκφραση απορίας αλλά και τρόμου συνάμα είχε σχηματιστεί. Κάθισε, έσκυψε πάνω στο τραπέζι κι έβαλε τις παλάμες του στο πρόσωπο. Νεκρική σιγή επικράτησε στη τεράστια υπόγεια σπηλιά.

“Θα το κάνω.” ακούστηκε ξέπνοα η φωνή του.

Yamaha MT-01

Πίτμπουλ.

V-twin κινητήρας 1670 κ.εκ., αλουμινένιο πλαίσιο, βάρος: 265 κιλά, 90 ίπποι, ροπή: αστείρευτη.

Χθες

Αυτό που μου άρεσε ήταν η μελαγχολία που έκρυβαν τα μάτια σου καθώς χαμογελούσες.

(Φωτογραφία: Mysotis)

New

Not OK?

(Φωτογραφία: live-laugh-love-draw)

Rest In Peace Michael

Δεν θεώρησα ποτέ τον εαυτό μου μεγάλο θαυμαστή του. Έχει πει, όμως, κάποια καταπληκτικά τραγούδια. Και ήταν φοβερός χορευτής.

(Εικόνα: Thisisfresh)

O Thor στη Καβάλα

Μια αναπάντεχη επίσκεψη είχαμε τα προηγούμενα βράδια από τον Νορβηγό Θεό των Κεραυνών. Οι εκπληκτικές φωτογραφίες είναι του Φώτη Μαυρουδάκη.

Ο Τζιμπρίλ Σισέ στη Χώρα των Κανίβαλων

Ο Παναθηναϊκός απέκτησε τον Γάλλο Τζιμπρίλ Σισέ! Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μεταγραφή του Ελληνικού ποδοσφαίρου καθώς είναι ένας διάσημος top class επιθετικός, διεθνής με την Εθνική Γαλλίας ενώ έχει αγωνιστεί σε κορυφαία κλαμπ όπως Μαρσέιγ και Λίβερπουλ.

Πέρα από όλα αυτά, ο τύπος είναι απίστευτη παικτούρα!!! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έρχεται στη Πανάθα. Ενισχύει σε μεγάλο βαθμό την επίθεση του τριφυλλιού.

Φαίνεται ότι στον ΠΑΟ διάβασαν το προηγούμενο ποστ μου για τις μεταγραφές :-). Έπεσα μέσα και στο όνομα. Πήραν επίσης τον καλύτερο Έλληνα παίκτη, τον Κατσουράνη, αλλά και τον Λέτο, τον πρώτο πραγματικό winger (ναι έχω παίξει κι εγώ CM και FM) μετά τον Γιόνας Κόλκα... Μέχρι στιγμής ο ΠΑΟ έχει ενισχυθεί σε επίθεση και κέντρο. Είναι καλύτερος από πέρσι και ακόμη δεν τελείωσαν οι μεταγραφές. Βέβαια όλα αυτά είναι θεωρητικά και μέσα στο γήπεδο θα αποδειχθεί η ποιότητα του ΠΑΟ.

Ο χαρακτήρας του Σισέ δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ήπιος. Παράλληλα οι φίλαθλοι και οι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα δεν είναι γνωστοί για την αθλητική τους παιδεία. Είμαι πεπεισμένος ότι θα περιμένουν ανυπόμονα να τον σταυρώσουν μετά το πρώτο ατόπημα, την πρώτη ήττα, το πρώτο χαμένο πλασέ... Όπως έτσι εύκολα αναδεικνύεται "πρωταθλητής" ο ΠΑΟ το καλοκαίρι άλλο τόσο εύκολα θα χαρακτηριστούν αποτυχημένοι οι παίκτες, ο Σισέ, ο Τεν Κάτε μετά από ένα άσχημο αποτέλεσμα. Δείτε τι έγραφαν και τι έλεγαν για τον Αντωνίου πριν και μετά τη μεταγραφή του Σισέ. Κωλοτούμπες! Κι εγώ είχα εκφράσει τη δυσπιστία μου για τη φετινή κατάσταση στις μεταγραφές, δεν είναι σωστό, όμως, τους βγάζουμε όλους άχρηστους, τσιγκούνηδες κτλ.

Δεν μπορεί να είναι κανείς σίγουρος ότι ο Γάλλος στράικερ θα παίξει καλή μπάλα στο τριφύλλι απλώς επειδή είναι μεγάλο όνομα. Έχει απίστευτα προσόντα και όλα τα στοιχεία για να πρωταγωνιστήσει. Μακάρι να το κάνει. Του χρόνου, τέτοια εποχή θα μπορούμε να το κρίνουμε. Είναι όμως, σίγουρα, μια μεταγραφή ουσίας και εντυπωσιασμού ταυτόχρονα. Μια μεταγραφή που ο ΠΑΟ χρειαζόταν άμεσα.

(Δανείστηκα τον τίτλο από το άρθρο του Β. Παπαθεοδώρου στο www.gazzetta.gr).

Death Note

Στο Death Note παρακολουθούμε την ιστορία ενός νεαρού ιδιοφυούς μαθητή, του Light, που βρίσκει τυχαία ένα μαύρο σημειωματάριο. Πρόκειται για το Death Note ενός Shinigami (θεός του Θανάτου) με το όνομα Ryuk και οποίος το έριξε σκόπιμα στη γη. Το "τετράδιο του θανάτου" δίνει τη δυνατότητα στο κάτοχο του να οδηγήσει στον θάνατο οποιοδήποτε άτομο επιθυμεί γράφοντας απλώς το όνομα του θύματος στο σημειωματάριο. O Light, ανακαλύπτοντας τη δύναμη του τετραδίου, αποφασίζει να αποδώσει δικαιοσύνη στη σύγχρονη σάπια & ανήθικη κοινωνία της Ιαπωνίας αλλά και του κόσμου όλου. Αρχίζει να σκοτώνει εγκληματίες που βλέπει στα δελτία ειδήσεων και στο ίντερνετ. Κάπου εκεί αρχίζει να χάνει την αυτοκυριαρχία του και αναπτύσσει ιδέες για τη δημιουργία ενός νέου κόσμου, δίκαιου και ηθικού, στον οποίο ο ίδιος θα είναι ο υπέρτατος κριτής και ο Θεός του.

Στο μεταξύ, οι παράξενοι θάνατοι των εγκληματιών θα τραβήξουν το ενδιαφέρον της αστυνομίας που στη προσπάθεια της να λύσει το μυστήριο, θα καλέσει ένα ντετέκτιβ με το κωδικό όνομα L. Στα επόμενα επεισόδια παρακολουθούμε τη διαμάχη του Light και του L μέσα από έναν ενδιαφέροντα λαβύρινθο πολύπλοκων συλλογισμών και κινήσεων των δύο χαρισματικών αντιπάλων.

Το Death Note δεν μένει στην επιφάνεια αλλά εισέρχεται σε δύσκολα μονοπάτια όπως το πως ορίζεται η δικαιοσύνη και η ηθική. Η δολοφονία εγκληματιών πρέπει είναι επιθυμητή από μια οργανωμένη κοινωνία; Πόσο δίκαιη είναι μια κοινωνία που η εγκληματικότητα μειώνεται λόγω φόβου της τιμωρίας του θανάτου από κάποιο "θεό" και όχι εκπαιδεύοντας δίκαιους πολίτες; Έχει το δικαίωμα κάποιος να κρίνει ποιος θα πεθάνει και ποιος θα ζήσει;

Όπως έχω γράψει στο παρελθόν το συγκεκριμένο anime είναι από τα κορυφαία που έχω δει. Πολύ ώριμοι διάλογοι και προβληματισμοί, άριστη ανάπτυξη των χαρακτήρων, όμορφο σχέδιο και μουσική, έξυπνο σενάριο που δεν πέφτει στο λάθος του εντυπωσιασμού και γενικά θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ως μια "εγκεφαλική" σειρά. Αποτελείται από 37 επεισόδια των 22 λεπτών.

Καταλήγοντας θα ήθελα να κάνω και μια αναφορά στο Anime Clips, το ελληνικό torrent tracker και funsub site, από όπου και κατέβασα το Death Note. H δουλειά που έχουν κάνει τα παιδιά στη μεταγλώττιση είναι άψογη όπως επίσης και η ποιότητα των βίντεο.

ΥΓ: Το βίντεο που έχω αναρτήσει περιέχει spoilers.

Βόλτα στη παραλία - Τιμάρι 2009

Τη Κυριακή που μας πέρασε πήγαμε με τη παρέα σε τοπική παραλία για να ψήσουμε. Φτάσαμε εκεί μεσημέρι και φύγαμε στις 11:00 το βράδυ. Απόλαυση... Ακολουθεί "φωτορεπορτάζ".

Μμμμμμμμμ... Η εκτελούσα χρέη μαγείρισσας επί τω έργω.

Το δείπνο τελειώνει, η φωτιά μας περιμένει...

"Τι ώρα είναι, δεν θα ρωτήσω..."

Ο μεταγραφικός σχεδιασμός του ΠΑΟ

Με γοργούς ρυθμούς υλοποιείται ο σχεδιασμός του ΠΑΟ για τη νέα ποδοσφαιρική χρονιά. Μη ξεχνάτε ό,τι ήδη από τα μέσα Μαΐου, τεχνική ηγεσία και διοίκηση, είχαν ετοιμάσει το πλάνο για τις ανάγκες τις ομάδας που σημειωτέον θ' αρχίσει νωρίς τις υποχρεώσεις της λόγω των προκριματικών του Τσάμπιονς Λίγκ.

Ήδη στην άμυνα έχει αποκτηθεί ο "βράχος" Καντέ μετά από δύσκολες διαπραγματεύσεις με τη πρώην του ομάδα που τον είχε αφήσει... ελεύθερο. Επομένως αποκτούμε μια αμυντική τετράδα - γρανίτη με Βύντρα - Σαριέγκι - Καντέ - Ντέιβιντ.

Δεξί μπακ ο καταπληκτικός Μουν των πλέι οφ δεν αφήνει σημεία αμφισβήτησης, παίρνοντας τη φανέλα του βασικού σπίτι του... Το ίδιο ισχύει, αριστερά, για τον -σταθερό σε απόδοση φέτος- Σπυρόπουλο. Για αναπληρωματικούς αυτών τον 2; Ο παίκτης πασπαρτού Μελίσης δίνει την απάντηση.

Στα αμυντικά χαφ είμαστε υπερπλήρεις. Αριστερά ο Ίβανσιτς δηλώνει πως φέτος θα είναι η χρονιά του ενώ ο Τεν Κάτε (που μέχρι πρότινος τον είχε στους υπό παραχώρηση παίκτες) δηλώνει πως ο Ιβ είναι Τζακ ποτ για την αριστερή πλευρά. Δεξιά με Γκάπριελ και Νίνη δεν υπάρχει λόγος να ανησυχεί κανένας φίλαθλος του Παναθηναϊκού.

Στην επίθεση το ταλέντο ξεχειλίζει με Ρουκάβινα - Μαντζιο - Σαλπιγγίδη - Πετρόπουλο, οπότε δεν χρειάζεται η πρόσθεση κάποιου νέου επιθετικού που θα χαλάσει τις ισορροπίες!

...

Ρεεε, κάντε καμιά μεταγραφή!!!

Τι τραγελαφικές καταστάσεις είναι αυτές που βιώνει ο ΠΑΟ στις φετινές μεταγραφές...

ΥΓ: Το μόνο που ελπίζω είναι οι χαμηλές προσδοκίες που έχουμε, να λειτουργήσουν όπως τη περίοδο της πρόσληψης Κυράστα αλλά και Σουμ...

ΥΓ2: Ένας Σισέ θα μας σώσει! (Λέμε τώρα...)

Ανδρέας Τσουκαλάς - Μπαλάντα

Αφιερωμένο... στην αθωότητα της εφηβείας, κάπου εκεί στη δεκαετία του 90, που δολοφονήθηκε τόσο βάναυσα από τη καθημερινότητα της ενηλικίωσης.

Αυτό το τραγούδι έχει τη -παράξενη- δύναμη να μου δημιουργεί αναμνήσεις για εκείνη την εποχή, που ως τώρα δεν είχα.

Anorak Festival 2009

Το Σάββατο 13/06 πραγματοποιήθηκε το 1ο Anorak Festival στο μεσαιωνικό κάστρο της Καβάλας. Έπαιξαν (με σειρά εμφάνισης) οι:

Le Page
Pop Eye
5 Star Hotel
Matisse
Mikro
K. Βήτα

Φυσικά ο Μαγικός Αυλός δεν θα μπορούσε να λείψει από μια τέτοια εκδήλωση που αποτελεί σπάνια όαση στην πολιτιστική έρημο της Καβάλας.

Η τοποθεσία, μέσα στο κάστρο, ήταν ιδανική. Μέχρι ν' αρχίσουν τα παιδιά να παίζουν χάζευες τη θέα (βλέπεις όλη τη Καβάλα, το κάστρο βρίσκεται ψηλά) μέσα από τις πολεμίστρες και έμπαινες στο κατάλληλο mood...

Ακούγοντας τους Le Page, Pop Eye & 5 Star Hotel σκέφτεσαι πως υπάρχει και κάτι ελπιδοφόρο στη μουσική σκηνή της Ελλάδας, κάτι που είναι σαν διαμάντια μέσα στο (δισκογραφικό) βούρκο και περιμένουν να τα ανακαλύψεις. Τελικά υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα γεμάτη φως, ειλικρίνεια, ταλέντο και όμορφες pop rock μελωδίες.

Οι Matisse πολύ καλύτεροι από ό,τι περίμενα, με κέρδισαν με τη γεμάτη ενέργεια εμφάνισή τους και την πολύ καλή σκηνική παρουσία του τραγουδιστή τους. Ανεβασμένες εντάσεις και από τους Mikro, σε πιο ηλεκτρονικά μονοπάτια.

Όσο για τον άρχοντα των παράλληλων μελαγχολικών ηλεκτρονικών διαστάσεων δεν χρειάζεται να γράψει κανείς πολλά πράγματα. Ποιητικοί στίχοι που δίνουν ένα νόημα βαθύ σε πράγματα, σε σκέψεις που έχεις κρύψει προσεκτικά κάτω από το χαλί αλλά βρίσκονται πάντα εκεί... Ενώ την ίδια στιγμή η μουσική του είναι πύλη ανοικτή σε παράλληλα πανέμορφα ασπρόμαυρα σύμπαντα.

Στη φωτογραφία είναι οι 5 Star Hotel.

ΥΓ: Δυστυχώς δεν έλειψε και η ανοησία του νεοέλληνα, ακόμη και από ένα τέτοιο θεσμό. Η ώρα ήταν 1:10 και ενώ έπαιζε στη σκηνή ο Κ. Βήτα ήρθε η αστυνομία κι έκλεισε τη μουσική!!! Έλεος ρε κομπλεξικοί Καβαλιώτες που ο Κωνσταντίνος σας χάλασε τη μίζερη ησυχία του Σαββατόβραδού σας... Μεγάλο λάθος όμως και των διοργανωτών που, απ' ό,τι φαίνεται, δεν είχαν εξασφαλίσει τη κατάλληλη άδεια.

Καλά ήταν...

Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος πέρασα πολύ καλά. Δεν πήγα πουθενά. Δόξα τω Θεώ η περιοχή που ζω είναι πολύ όμορφο μέρος και έχει το απαραίτητο συστατικό ενός αξιομνημόνευτου καλοκαιριού:

Θάλασσα!

Αν και δεν έκανα μπάνιο είναι καλή φάση να πίνεις φραπεδιά, Σάββατο στη παραλία, να κάθεσαι όλο το απόγευμα, να βλέπεις ηλιοβασιλέματα κτλ και να συνεχίζεις με μοχίτο το βράδυ. Πριν από αυτά η ψαροταβέρνα (φωτογραφία) μας έδωσε την απαραίτητη καύσιμη ύλη, δηλαδή καλαμαράκια, ούζα κτλ...

Και την Κυριακή δεν ήταν άσχημα. Μεσημέρι λιώσιμο με απανωτά επεισόδια του Death Note (ένα anime που τα σπάει, πρέπει να γράψω κανένα ποστ γι' αυτό), μετά παγωμένος καφές σε μπαρ εκεί που σκάει το κύμα. Στο ίδιο μπαρ, το απόγευμα, έπαιζαν live οι Δυτικές Συνοικίες (πολύ καλά τα παιδιά, έπαιξαν κυρίως γνωστά ροκ τραγούδια της ελληνικής σκηνής) οπότε συνέχεια με παγωμένες Sol! Ιδανική παρέα και η ώρα πέρασε σαν τον Τζένσον Μπάτον στα δοκιμαστικά της F1...

Δευτέρα είχε λιώσιμο μόνο στο σπίτι και ξεκούραση. Τα επεισόδια του Death Note άλλαζαν με τον ίδιο ρυθμό που δολοφονούσε ο Kira, ενώ κάπου ανάμεσα είδα και την "Έβδομη σφραγίδα" του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (το ξέρω, δεν πάω καλά, τι κάθομαι και βλέπω καλοκαιριάτικα!). Το βράδυ, για να ξεθολώσει και λίγο το μυαλό από τους Σινιγκάμι, πήγα για παγωμένη μπύρα στο ίδιο παραλιακό μπαρ. Με χαλαρή μουσική και όχι πολύ κόσμο -αλλά καλή παρέα- το τριήμερο έκλεισε ιδανικά...

Τα λέμε.

Στα βήματα του Δον Κιχώτη

La Mancha, Ισπανία. Η περιοχή που έδρασε ο ήρωας του Θερβάντες. Κυνηγώντας ανεμόμυλους. Τώρα που το σκέφτομαι, νομίζω μια ζωή...

(Πηγές: Ultimate Motorcycling, Two Wheels Blog, Φωτογραφίες: Mike Quindazzi)

Κάτσε διάβασε τότε

"[...] Προσπάθησα να συγκεντρωθώ στο γράψιμο. Είχα σκοπό να δημιουργήσω ένα αριστούργημα. Θυμήθηκα τη γιαγιά μου που όταν ήμουνα 10 χρονών με ρώτησε τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω. «Αστροναύτης» της απάντησα. «Κάτσε διάβασε τότε» μου είπε λες και αν διάβαζα θα γινόμουν αστροναύτης. Αυτή η ανάμνηση με οδήγησε στην εγκατάλειψη της πεποίθησης ότι ίσως δημιουργήσω ένα αριστούργημα. [...]"

Του Θανάση Ράλλη (Sportday)

Κι έτσι ξαφνικά, πέφτει η αυλαία για τα Διάφανα Κρίνα!

“Μονάχα η ομορφιά μένει κι υπογραμμίζει τη διαφορά μας” - ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΛΑΣ

Καταρχήν, ένα μεγάλο ευχαριστώ κι ένα τεράστιο συγνώμη.

Το ευχαριστώ είναι για την αμέριστη συμπαράστασή σας - ηθική και υλική - όλα αυτά τα χρόνια.

Ανεξάρτητα από τις όποιες ικανότητες μπορεί να είχαμε είτε ως μεμονωμένες οντότητες είτε ως δημιουργικό σύνολο, η αλήθεια είναι ότι χωρίς εσάς δεν θα ήμασταν τίποτα.

Η συγνώμη είναι γιατί το τέλος μας δεν ήταν αντάξιο της μέχρι τώρα πορείας μας κι αυτό μας αφήνει μια πίκρα.

Όμως, ξέρετε, καμιά φορά ο ηθικός ξεπεσμός, η βία και η μοχθηρότητα δεν αφήνουν χώρο για διαπραγματεύσεις. Κι έτσι ξαφνικά,πέφτει η αυλαία. Και αυτό είναι όλο.

Εσείς κοιτάξτε να διαφυλάξετε στο μυαλό και στην καρδιά σας το μικρό μας κληροδότημα - τίποτε άλλο δεν έχουμε - τη μουσική και τους στίχους μας, που τώρα πια σας ανήκει ολοκληρωτικά.

Και να μη στεναχωριέστε γιατί ό,τι εκτινάχθηκε με τέτοιο πάθος δε μπορεί να σβήσει εύκολα κι ας χάθηκε.

Τέλος της ιστορίας.

Τώρα τα παιδάκια θα αποσυρθούν στον παιδότοπό τους για να παίξουν με τα λέγκο τους και σε λίγο καιρό, όταν θα βγουν από εκεί, να είστε σίγουροι ότι θα έχουν καινούργιες ιστορίες να διηγηθούν και όμορφα οικοδομήματα να επιδείξουν.

Να προσέχετε τους εαυτούς σας και να θυμάστε καλά στην πορεία της ζωής σας τούτη τη φράση του Μάρκου Αυρήλιου "ο καθένας αξίζει όσο αξίζουν αυτά για τα οποία φροντίζει".

Η ομορφιά θα θριαμβεύσει. Μας προσμένουν οι μεγάλοι, οι απέραντοι δρόμοι.

Θα τα πούμε στη σκηνή.

Οι ταπεινοί σας σύντροφοι:

ΤΑΣΟΣ ΜΑΧΑΣ, ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΡΔΗΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΡΟΔΟΣΤΟΓΛΟΥ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ