Ένας ιππότης στα 1500 προσπαθεί να ανακαλύψει το δέντρο της ζωής στα εδάφη της Νέας Ισπανίας, ύστερα από προτροπή της βασίλισσάς του. Ένας μοναχικός άνδρας, κάπου στα 2500, σε ένα γυάλινο θόλο στο διάστημα, με μοναδική συντροφιά ένα δέντρο που αργοπεθαίνει και τις μνήμες του παρελθόντος. Ένας επίμονος χειρουργός που προσπαθεί να σώσει τη σύζυγό του στη μάχη της με τον καρκίνο πειραματιζόμενος με νέες θεραπείες κάπου ανάμεσα στις δυο παραπάνω χρονικές περιόδους. Και ένα βιβλίο με τίτλο "The Fountain" που μπορεί να περιέχει τις απαντήσεις για όλα τα ερωτήματα σχετικά με τη ζωή και τον θάνατο, την ελπίδα και την λύτρωση, την φαντασία και την πραγματικότητα.
Ο Darren Aronofsky μετά το "Π" και το "Ρέκβιεμ για ένα όνειρο" σκηνοθετεί και γράφει το σενάριο μιας ταινίας που μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα ποιητικό παραλήρημα για τον έρωτα και την αιώνια αγάπη (υπάρχει αγάπη χωρίς τέλος; Αγάπη που ξεπερνά ακόμη και τον ίδιο τον θάνατο;) καθώς και ως μια φιλοσοφική πραγματεία γύρω από τον θάνατο. Η μία ιστορία μπλέκει μέσα στην άλλη (τα ίδια πρόσωπα, ο Τομ και η Ιζαμπέλ, πρωταγωνιστούν και στις 3 ιστορίες), ξεκινά από εκεί που σταματά η άλλη σαν ένας αέναος κύκλος.
Οι κριτικοί έθαψαν τη ταινία κάτι που είναι άδικο κατά τη γνώμη μου. Ο Aronofsky καταπιάνεται με ένα πολύ δύσκολο θέμα και όχι μόνο δεν τα κάνει θάλασσα αλλά δημιουργεί κι ένα μικρό αριστούργημα. Η φωτογραφία της ταινίας είναι εκπληκτική, η μουσική του Clint Mansel σε μαγεύει και οι δύο πρωταγωνιστές (Hugh Jackman & Rachel Weisz) στέκονται στο ύψος των περιστάσεων.
[Βαθμολογία: 10/10]
(πηγές: cinemanews.gr, imdb.com)