Την Πέμπτη (20/12/07) αρχίζει να προβάλλεται στην Ελλάδα η ταινία «Το αστέρι του Βορρά» (The golden compass), που είναι βασισμένη στο πρώτο βιβλίο της «Τριλογίας του Κόσμου» του Φίλιπ Πούλμαν. Είναι μια από τις ταινίες που περιμένω με ενδιαφέρον και περιέργεια να δω. Είναι παραγωγή της New Lines (το studio του Άρχοντα των δαχτυλιδιών) και σκηνοθετεί ο Chris Weitz. Πρωταγωνιστούν οι Nicole Kidman, Daniel Graig & Dakota Blue Richards. Επίσης ένα μικρό ρόλο παίζει ο -αγαπημένος αυτού του blog- Christopher Lee ενώ ο Ian McKellen δανείζει τη φωνή του στον Lorek Byrnison (η λευκή αρκούδα). Διαβάζοντας λοιπόν χθες τα Νέα, έπεσα τυχαία σε ένα ενδιαφέρον άρθρο -του Γ. Αγγελόπουλου- για τον δημιουργό της τριλογίας με τον τίτλο "Ο συγγραφέας που σκότωσε τον Θεό". Αναδημοσιεύω ένα απόσπασμα:Ο Πούλμαν αφηγείται σ΄αυτήν ένα μύθο της Δημιουργίας για τον 21ο αιώνα, όπου ο Αδάμ και η Εύα είναι δύο 12χρονα παιδιά. Στα βιβλία τα παιδιά μάχονται εναντίον της Εκκλησίας, η οποία προσπαθεί να εξαλείψει την αμαρτία κάνοντας τα παιδιά πειραματόζωα, χωρίζοντας το σώμα από την ψυχή τους και μετατρέποντάς τα σε ζόμπι. Στην ταινία, τη θέση της Εκκλησίας ως φονικού θεσμού έχει πάρει ένα «Μαγκιστέριουμ», που θα μπορούσε να είναι μια θεοκρατία ή ένα ολοκληρωτικό κράτος, και όχι η θρησκεία γενικά. Όμως ο Πούλμαν τα βάζει και με τον ίδιο τον Θεό, τον οποίο εμφανίζει ως ένα αδύναμο, φρενοβλαβές πλάσμα και για να μην πιστέψει κανείς πως παραπέμπει σε κάτι άλλο τον αποκαλεί με όλα τα ονόματά του, «Η Αρχή, Θεός, ο Δημιουργός, ο Κύριος, Γιαχβέ, Ελ, Αντονάι, ο Βασιλιάς, ο Πατέρας, ο Παντοδύναμος- όλα αυτά είναι ονόματα που έδωσε στον εαυτό του», γράφει. Τον σκοτώνει μ΄ έναν θάνατο αναξιοπρεπή και διόλου δραματικό- «ο αρχαίος των ημερών» δειλιάζει και κλαίει σαν μωρό καθώς διαλύεται στον αέρα.
Κρίμα που οι ορθόδοξοι ιερείς, οι φιλοχουντικοί και κάθε λογής θεούσα δεν διαβάζει/βλέπει fantasy για να γίνει πάλι κανένα "πανηγύρι" στα τηλεοπτικά παράθυρα και να έχουμε ξανά αναθέματα... Τέλος, ο σκηνοθέτης μας πληροφορεί ότι θα απαλειφθούν οι απευθείας αναφορές στην θρησκεία και τον Θεό από την ταινία, χωρίς όμως να χαθεί το πνεύμα των βιβλίων, για να μην είναι οι ταινίες προσβλητικές για τη θρησκεία (και να μπορεί άνετα να προβληθεί στην συντηρητική & θεοκρατική Αμερική, συμπληρώνω εγώ).