Κάνοντας μια βόλτα σήμερα το πρωί στην ελληνική μπλογκόσφαιρα, έπεσα πάνω στο post με τίτλο "Χριστούγεννα" στο blog "Στο στόμα του Λύκου". Γενικά προσπαθώ να μην κάνω συνεχώς copy paste κείμενα στον Μαγικό Αυλό αλλά αυτή τη φορά δεν μπόρεσα ν' αντισταθώ. Ο συγγραφέας του συγκεκριμένου blog γράφει για ένα διάλογο που είχε με δύο μαθητές του. Αναδημοσιεύω ένα απόσπασμα από το πολύ ενδιαφέρον post:
[...] Και αυτά τα Χριστούγεννα κρατάω αυτό που μου είπε μια μαθήτρια μου, η Μπλερίνα Μίλλε, 13 χρονών. Δεν είναι πολύ καλή μαθήτρια αλλά προσπαθεί όσο μπορεί. Και τα καταφέρνει. Απ' τα πιο ευγενικά παιδιά που έχω γνωρίσει, όπως κι ο αδελφός της ο Γιάννης. Ρωτάω λοιπόν το Γιάννη 13 χρονών τι θέλει για τα Χριστούγεννα και μου λέει "Τίποτα. Εδώ δύσκολα έχουμε φαγητό, τι να θέλω;" και προσθέτει η Μπλερίνα "Δε χρειάζομαι τίποτα. Ότι θέλω το'χω. Φαγητό και κρεβάτι για να κοιμηθώ, και τα βιβλία μου. Δε μου λείπει τίποτα." Δεν της λείπει τίποτα... Μαθήματα από μια 13χρονη. Αυτό κρατάω φέτος σα μήνυμα.
Δε μου λείπει τίποτα. Πόσο δυνατή φράση είναι! Δε μου λείπει τίποτα. Προσπαθώ να θυμηθώ πότε είπα ή έστω σκέφτηκα ότι δεν μου λείπει τίποτα τελευταία φορά. Δεν θυμάμαι. Μόνο κάποιες σκόρπιες λέξεις μου έρχονται στο μυαλό: Καταναλωτισμός, απληστία, υλισμός, αποπροσανατολισμός...
Καλά Χριστούγεννα.