Ο Κ. είχε ένα δίλημμα να αντιμετωπίσει. Ήταν, ίσως, η πρώτη φορά που χρειαζόταν να πάρει μια τέτοια απόφαση. Δύο δρόμοι ανοιγόταν μπροστά του και τον καλούσαν. Σκέφτηκε πως βρισκόταν στη ίδια θέση με τον Ηρακλή στον αρχαίο μύθο της αρετής και της κακίας. Γρήγορα όμως κατάλαβε πως μια τέτοια προσέγγιση ήταν λάθος. Δυστυχώς τα πράγματα δεν ήταν μαύρα ή άσπρα. Ήταν γκρίζα, πολλές αποχρώσεις του γκρι, που η μία χάνονταν μέσα στην άλλη όπως χανόταν και οι σκέψεις του στους δαιδαλώδους δρόμους που οδηγούσαν στη σωστή επιλογή. "Σωστή επιλογή..." Μάλλον δεν ήταν ορθός αυτό ο όρος, σκέφτηκε μελαγχολικά. Έπρεπε να επιλέξει έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής και να απορρίψει έναν άλλον. Αλλά ποιος και πως μπορεί να κρίνει έναν τρόπο ζωής. Αποφάσισε να περιμένει. Ίσως οι εξελίξεις να τον έβγαζαν από τη δύσκολη θέση. Ίσως πάλι η απάθεια να του δημιουργούσε μεγαλύτερα προβλήματα. Αυτή τη στιγμή όμως δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο. Έσβησε το φως για να χαθούν μέσα στο σκοτάδι έστω και προσωρινά τα σίδερα του κλουβιού... (εικόνα R. Drozd)