Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2007

Μπονατσέρο Cafe

Μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις είναι οι απογευματινές - βραδυνές συγκεντρώσεις στο cafe του χωριού μου με 4-5 φίλους και οι ατέλειωτες συζητήσεις για τα πάντα... Κυριολεκτικά για τα πάντα! Η ατμόσφαιρα κάθε μέρα η ίδια χωρίς όμως να σε κουράζει. Μάλλον επειδή σου προσφέρει ένα είδος ασφάλειας. 5-6 καμμένοι να παίζουν Linage όλη μέρα (ναι, έχει και ίντερνετ, ADSL 1Mbit), 2-3 στο μπαρ να μιλάνε με όποιον μπαίνει και βγαίνει, 2-3 θαμώνες να περιφέρονται και να αποτελούν ατραξιόν του καταστήματος, παρέες 13-15χρονων αγοριών και κοριτσιών, στους καναπέδες, στα πρώτα φλερτ (αυτή η λέξη πάντα μου φαίνεται πολύ αστεία εώς γελοία) και πολλά άλλα καθημερινά που δεν μπορώ να θυμηθώ αυτή τη στιγμή. Η καλύτερη φάση είναι βέβαια όταν έχει αγώνα στη Nova και δεν εννοώ αποκλειστικά ελληνικών ομάδων. Υπάρχουν πελάτες που είναι φανατικοί οπαδοί της Λίβερπουλ, της Μαντσεστερ, της Ρεαλ, της Μπάρτσα, της Γιουβέντους και φυσικά της μεγάλης Ίντερ (εγώ!). Πανικός, χιλιάδες απόψεις, "σοβαρές" αναλύσεις των ματς αλλά πάντα και σε όλους (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) υποβόσκει η γνώση της ελαφρότητας του θέματος. Εντάξει, το ξέρω, δεν ακούγεται και πολύ ενδιαφέρον αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο είναι. Μερικές φορές νιώθω σαν τους Friends στο Central Perk. Υπερβολή; Ίσως... Σίγουρα όμως είναι ο καλύτερος τρόπος να αποβάλεις το άγχος της δουλειάς και με κόστος μόνο 1 ευρώ (ναι, τόσο κοστίζει ο καφές!)