"Φλωρεντία, τέλος του 20ού αιώνα. Ένας πρώην φιλόσοφος, διωγμένος από το
ελληνικό πανεπιστήμιο και νυν επαγγελματίας χαρτοπαίχτης, ζει σε μία παλιά βίλα, περιτριγυρισμένος από αναγεννησιακούς πίνακες και από δύο
γατάκια που περιμάζεψε. Μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, που του
χρησιμεύει για ασκήσεις χαρτοπαιξίας, ανακαλύπτει ένα καινούργιο
παιχνίδι: τη γραφομηχανή. Παίζοντας με τα πλήκτρα, ο ήρωας συνομιλεί με
τον υπολογιστή: εξομολογείται και ξετυλίγει το κονσέρτο των αλλόκοτων
επαγγελματικών του αποτυχιών και των οικογενειακών δραμάτων που τον
οδήγησαν στην αυτοεξορία."
Διαβάζοντας το βιβλίο του Βασίλη Πεσμαζόγλου, ταυτίζεσαι με τον ήρωα. Ακόμη και αυτό εδώ το μπλογκ φαίνεται σαν μι' άλλη άσκηση τυφλού συστήματος. Ακόμη κι αν δεν είσαι περιτριγυρισμένος από αναγεννησιακούς πίνακες αλλά μερικά κάδρα των 10 ευρώ και μια αφίσα με τον χάρτη της Μέσης Γης. Ακόμη κι αν δεν είσαι στη Φλωρεντία αλλά στη Καβάλα.
Λιτός λόγος, ωμός κάποιες στιγμές, η βιογραφία ενός έξυπνου ταλαντούχου λούζερ που θα μπορούσε να είχε περισσότερα αλλά δεν τον ένοιαξε. Στοιχεία αστυνομικού μυστηρίου εισέρχονται αθόρυβα στην ιστορία και κορυφώνονται στο δραματικό φινάλε.