Έχω κολλήσει με το Μόντερν Φάμιλυ τον τελευταίο καιρό. Έξυπνο, εκλεπτυσμένο χιούμορ, αυτοσαρκασμός για τρεις αμερικάνικες οικογένειες λευκών μεσαίας τάξης των προαστίων. Τελειώνουν και τα επεισόδια που δεν έχω δει ρε γαμώτο. Κατά τα άλλα ψάχνω να βρω ένα χόμπι. Δημιουργικό, πέρα από το να περνάω ώρες ατέλειωτες on line, σόσιαλ δίκτυα ή βλέποντας ταινίες & σειρές. Όχι ότι δεν τα απολαμβάνω αλλά μερικές φορές νομίζω πως ζω την ημέρα της μορμότας. Η αλλαγή είναι καλή.
Παρεμπιπτόντως, στη δουλειά αποφασίστηκε ότι πρέπει να ασχοληθεί η εταιρεία με τα σόσιαλ δίκτυα. Τώρα, εν έτει 2013. Άργησαν λίγο να το πάρουν απόφαση. Και τι έγινε που τους το είχα πει εδώ και 2-3 χρόνια. Αυτοί ξέρουν. Φυσικά και προσπάθησα να μην έχω καμία ανάμειξη. Στη κοπέλα που ασχολείται έγινε ήδη τηλεφώνημα/παρέμβαση για μια ανάρτηση. Στο σημερινό ημερήσιο memo για τις εκκρεμότητες είχαν γράψει ανάμεσα στα άλλα συνήθη και "Facebook Like". Oh mon dieu! Έζησα για να το δω και αυτό σε αυτή τη γαμωδουλειά. Εντολή να κάνω λάικ στη σελίδα. Ε, όχι δεν θα περάσει ο φασισμός του λάικ του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού των κοινωνικών δικτύων. (Τσουτσούριασες με την επαναστατικότητα μου αγαπητέ αναγνώστη;).
Τέλος, κάτι άσχετο, "χρόνια πολλά κε Νίτσε!".
Τα λέμε.