Μια νύχτα του Οκτώβρη

Άφθαρτος. Μέχρι  το σώμα σου να σε προδώσει. Σε μια νύχτα του Οκτώβρη. Σε ένα πρωινό του Νοέμβρη. Να σε "προδώσει"; Μάλλον να σου υπενθυμίσει τη προσωρινότητα της ύπαρξης σου. Το φθαρτό της ύλης σου. Σε αντίθεση με το άφθαρτο της σκέψης σου. Ίσως πάλι πρώτα "χαλάει" η σκέψη σου. Ίσως ήταν πάντα "χαλασμένη" και γι' αυτό αγκομαχάει στην ανηφόρα. Ίσως γι' αυτό σε προσπερνούν οι στιγμές και οι άνθρωποι. Δεν σε νοιάζει όμως. Εσύ ήρθες εδώ για ν' απολαύσεις το τοπίο. Την ομορφιά. Όχι για να τερματίσεις πρώτος. Όχι για να κάνεις κούρσα και λαχανιασμένος να φτάσεις στο τέλος (στο απέραντο κενό) και να μην έχεις δει τίποτα από τη διαδρομή, από τον δρόμο που σου κρύβει τόσα μυστικά, τόση ομορφιά.

[Photo credit: kevin dooley via photopin cc] 

Βασίλης Πεσμαζόγλου - Τυφλό Σύστημα

"Φλωρεντία, τέλος του 20ού αιώνα. Ένας πρώην φιλόσοφος, διωγμένος από το ελληνικό πανεπιστήμιο και νυν επαγγελματίας χαρτοπαίχτης, ζει σε μία παλιά βίλα, περιτριγυρισμένος από αναγεννησιακούς πίνακες και από δύο γατάκια που περιμάζεψε. Μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, που του χρησιμεύει για ασκήσεις χαρτοπαιξίας, ανακαλύπτει ένα καινούργιο παιχνίδι: τη γραφομηχανή. Παίζοντας με τα πλήκτρα, ο ήρωας συνομιλεί με τον υπολογιστή: εξομολογείται και ξετυλίγει το κονσέρτο των αλλόκοτων επαγγελματικών του αποτυχιών και των οικογενειακών δραμάτων που τον οδήγησαν στην αυτοεξορία."

Διαβάζοντας το βιβλίο του Βασίλη Πεσμαζόγλου, ταυτίζεσαι με τον ήρωα. Ακόμη και αυτό εδώ το μπλογκ φαίνεται σαν μι' άλλη άσκηση τυφλού συστήματος. Ακόμη κι αν δεν είσαι περιτριγυρισμένος από αναγεννησιακούς πίνακες αλλά μερικά κάδρα των 10 ευρώ και μια αφίσα με τον χάρτη της Μέσης Γης. Ακόμη κι αν δεν είσαι στη Φλωρεντία αλλά στη Καβάλα.

Λιτός λόγος, ωμός κάποιες στιγμές, η βιογραφία ενός έξυπνου ταλαντούχου λούζερ που θα μπορούσε να είχε περισσότερα αλλά δεν τον ένοιαξε. Στοιχεία αστυνομικού μυστηρίου εισέρχονται αθόρυβα στην ιστορία και κορυφώνονται στο δραματικό φινάλε.

BMW R nineT

Εκπλήσσει θετικά η BMW με τη νέα δημιουργία της. Eye candy retro design. Μοιάζει λες και είναι χειροποίητη μετατροπή κάποιου οίκου βελτιώσεων (ιδιαίτερα με το μονόσελο). Aεροελαιόψυκτος boxer κινητήρας, μετάδοση με άξονα και για τη συγκεκριμένη περίσταση το μοτέρ αποδίδει 110 ίππους και 12,1 kgm ροπής στις 7.750 και 6.000 σ.α.λ. Είπαμε, δεν χρειάζεσαι πολλά, ένα κινητήρα, δύο ρόδες, ένα τιμόνι και φύγαμε...

Κάνε λάικ

Έχω κολλήσει με το Μόντερν Φάμιλυ τον τελευταίο καιρό. Έξυπνο, εκλεπτυσμένο χιούμορ, αυτοσαρκασμός για τρεις αμερικάνικες οικογένειες λευκών μεσαίας τάξης των προαστίων. Τελειώνουν και τα επεισόδια που δεν έχω δει ρε γαμώτο. Κατά τα άλλα ψάχνω να βρω ένα χόμπι. Δημιουργικό, πέρα από το να περνάω ώρες ατέλειωτες on line, σόσιαλ δίκτυα ή βλέποντας ταινίες & σειρές. Όχι ότι δεν τα απολαμβάνω αλλά μερικές φορές νομίζω πως ζω την ημέρα της μορμότας. Η αλλαγή είναι καλή. 

Παρεμπιπτόντως, στη δουλειά αποφασίστηκε ότι πρέπει να ασχοληθεί η εταιρεία με τα σόσιαλ δίκτυα. Τώρα, εν έτει 2013. Άργησαν λίγο να το πάρουν απόφαση. Και τι έγινε που τους το είχα πει εδώ και 2-3 χρόνια. Αυτοί ξέρουν. Φυσικά και προσπάθησα να μην έχω καμία ανάμειξη. Στη κοπέλα που ασχολείται έγινε ήδη τηλεφώνημα/παρέμβαση για μια ανάρτηση. Στο σημερινό ημερήσιο memo για τις εκκρεμότητες είχαν γράψει ανάμεσα στα άλλα συνήθη και "Facebook Like". Oh mon dieu! Έζησα για να το δω και αυτό σε αυτή τη γαμωδουλειά. Εντολή να κάνω λάικ στη σελίδα. Ε, όχι δεν θα περάσει ο φασισμός του λάικ του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού των κοινωνικών δικτύων. (Τσουτσούριασες με την επαναστατικότητα μου αγαπητέ αναγνώστη;).

Τέλος, κάτι άσχετο, "χρόνια πολλά κε Νίτσε!".

Τα λέμε.

Ομίχλη

Κυριακή πρωί. Οκτώβριος. Τυλιγμένη η φύση σε έναν υγρό μυστικιστικό μανδύα. Ομίχλη. Κρύβει τα πάντα. Την ασχήμια των πολυκατοικιών. Την ομορφιά της θάλασσας και του απέραντου ορίζοντα. Λένε ότι νιώθεις φυλακισμένος όταν το βλέμμα σου δεν μπορεί να συναντήσει τον ορίζοντα. Νιώθεις όμως ανακούφιση που δεν φαίνεται ο ορίζοντας. Ασφάλεια μέσα στην ομίχλη καθώς δεν βλέπω αλλά και δεν φαίνομαι. Παύουν επίσης και υποσχέσεις για ταξίδια και οι οδυνηρές διαπιστώσεις όταν αυτά δεν πραγματοποιούνται.

Σε άλλα νέα τώρα, να δείτε το Side effects του Στίβεν Σόντερμπεργκ. Ένα φιλμ για τη κατάθλιψη και τη βιομηχανία φαρμάκων που ανθίζει γύρω από αυτή. Δεν μένει όμως στα συμπεράσματα για τη κερδοσκοπία αλλά μετατρέπεται αθόρυβα σε ταινία μυστηρίου/αστυνομικό θρίλερ με τη πλοκή να σε μαγνητίζει και να μην καταλαβαίνεις πότε πέρασε η ώρα. Παίζουν Ρούνεϊ Μάρα, Τζουντ Λο, Κάθριν Ζέτα Τζόουνς.

Στα τοπικά νέα, μου άρεσε το Νουβέλ Βαγκ που βρέθηκα χθες το βράδυ. Μπαράκι στον δρόμο της παραλίας της Καβάλας, δίπλα στο ξενοδοχείο "Γαλαξίας", με άποψη στην αισθητική του χώρου και ωραία Jazz/Funk/Rock/Lounge μουσική. Η απουσία τρέντυ Καβαλιωτών το κάνει επίσης πιο ελκυστικό. Αν είχε και πιο αναπαυτικές καρέκλες -καθότι μεγαλώσαμε και δεν αγαπάμε ορθοστασία- θα ήταν ακόμη καλύτερα. Την άνεση όμως την έφαγε το ντιζάιν. Στις 14/10/2013 έχει λάιβ τζαζ βραδιά.

Tablet και e-readers οδηγούν σε περισσότερο διάβασμα

Σύμφωνα με έρευνα που βρήκα στο techblog.gr και το οποίο την αναδημοσιεύει από το gigaom.com, η διείσδυση των tablets και των e-readers σε ένα ευρύτερο κοινό οδήγησε στην αύξηση των βιβλίων που διαβάζονται. Μάλιστα πολλοί διπλασίασαν τον αριθμό βιβλίων που διάβασαν. Δεν έχω τάμπλετ για να επιβεβαιώσω, ούτε βλέπω στους δρόμους της Καβάλας ή στα πάρκα ανθρώπους με τέτοια γκάτζετ να διαβάζουν. Βέβαια δεν υπάρχει εδώ δημόσια συγκοινωνία (μετρό, τραμ κτλ) όπου δίνεται η ευκαιρία να  διαβάσει κάποιος δημοσίως. Στη Βαρκελώνη, όπου βρέθηκα το καλοκαίρι, στο μετρό, γινόταν χαμός και μάλιστα με e-readers, δηλαδή συσκευές που είναι κυρίως ή μόνο για διάβασμα βιβλίων (και όχι πχ. για φέισμπουκ, ίντερνετ, μουσική κτλ.). Αυτό όμως που συνειδητοποίησα είναι ότι -προσωπικά- έχω μειώσει τον αριθμό των βιβλίων που διαβάζω ετησίως τα τελευταία χρόνια. Οι λόγοι υποθέτω πολλοί. Κυρίως, νομίζω το γεγονός ότι γυρνάω πτώμα από τη (γαμω-)δουλειά και συνήθως πέφτω με τα μούτρα σε εύκολα αναγνώσματα δηλαδή στο ίντερνετ. Έτσι δεν μένει πολύ χρόνος για διάβασμα, ειδικά αν μετά τις 10 το βράδυ αρχίζεις να νυστάζεις.

Αυτό όμως πρέπει να αλλάξει. ΠΡΕΠΕΙ. Και θ' αλλάξει.

Τώρα διαβάζω το "Τυφλό σύστημα" του Πεσματζόγλου. Εντυπώσεις μόλις το τελειώσω.

Τα λέμε.