Ημέρα 2η.
Οδήγησα όχημα μεγάλου όγκους (μεγέθους φορτηγού περίπου) για να το πάρω στην άσκηση καθώς δεν είχαν άλλα άτομα να το οδηγήσουν! Αυτό ήταν το πρώτο κακό σημάδι για το τι θα επακολουθήσει. Παράλληλα προσπαθώ να σκοτώσω την ώρα αλλά αποδεικνύεται αλεξίσφαιρη. Βαρεμάρα.
Ημέρα 3η.
Έρχεται ο κύριος όγκος των επιστράτων. Δεν είχαμε όλη την την ίδια ημερομηνία παρουσίασης στο στρατόπεδο προφανώς. Αναβρασμός στη μονάδα. Δεν υπάρχουν κρεβάτια για όλους. Μερικοί θα κοιμηθούν στην ύπαιθρο από σήμερα. Ένα ψηφιδωτό από 25χρονα παιδιά μέχρι 45χρονους οικογενειάρχες σχηματίζεται στο προαύλιο της μονάδας. Τατουάζ, μοϊκάνες, γένια, μακρύ μαλλί, όλα... αρμονικά ντυμένα με τη παραλλαγή. Άλλωστε το χακί πάει με όλα! Πλάκα είχε αυτό το "πολύχρωμο" κολάζ μέσα στη μονοτονία του κόντρα ξυρίσματος των αγχωμένων αξιωματικών και των βαριεστημένων καραβανάδων.
Ημέρα 4η.
Ο Γολγοθάς αρχίζει. Λόγω έλλειψης στρατιωτών βοηθούμε στη μεταφορά στο βουνό. Όσο ήμουν φαντάρος δεν είχα φορτώσει/ξεφορτώσει τέτοιον όγκο αντικειμένων όσο σε αυτές τις λίγες μέρες. Κάνω δύο δρομολόγια με το ογκώδες όχημα, μέσα σε πόλη & επαρχιακό δρόμο αν και δεν έχω οδηγήσει ποτέ στη ζωή μου φορτηγό... Κούραση, ταλαιπωρία, έλλειψη οργάνωσης και ανεπάρκεια νερού. Στα όρια της αφυδάτωσης, καταβεβλημένοι, ώρα 21:00, αρχίζουμε να στήνουμε σκηνές στο βουνό. κωμικοτραγικές καταστάσεις εξελίσσονται. Τελικά καταφέρνουμε να κοιμηθούμε στις 00:00-01:00.
Ημέρα 5η.
Ξύπνημα στις 6:00. Οι μέρες είναι πολύ μεγάλες στο στρατό. Κάποιοι πηγαίνουν για βολή, άλλοι για να βοηθήσουν αξιωματικούς στην οργάνωση και άλλοι αράζουν όπου βρουν ίσκιο. Εγώ με 3-4 επίστρατους πάμε πίσω στη μονάδα να φέρουμε τρόφιμα, νερά κ.α. Θα κουβαλήσουμε πάλι αλλά τουλάχιστον θα περάσει και η ώρα με το ταξίδι. Το απόγευμα έχει χαλάρωση και οδηγίες για το βράδυ καθώς θα δεχτούμε "επίθεση" (μέρος της άσκησης). Το μόνο ενδιαφέρον κομμάτι αυτών των ημερών. Στρατηγικές, ιδέες για κάλυψη, τρόποι ανακάλυψης των "εχθρών" κ.α. αναλύονται διεξοδικά. Το βράδυ η "επίθεση" αποκρούεται επιτυχώς και νιώθω ότι συμμετέχω σε σύντομο παιχνίδι paintball. Καλή φάση.
Ημέρα 6η.
Σήμερα φεύγουμε. Μας πήρε 2-3 ώρες να στήσουμε σκηνές όταν ήρθαμε. Σήμερα σε 10 λεπτά όλα είχαν ξεστηθεί. Επιστροφή στη μονάδα και αρχίζει η "άσκηση" αντιμετώπισης γραφειοκρατίας. Από ουρά σε ουρά για να παραδώσεις τα πράγματα του στρατού και να πάρεις βεβαιώσεις, απολυτήρια κτλ. Το απόγευμα όλοι έχουμε τελειώσει και είμαστε πλέον και πάλι πολίτες.
Συμπέρασμα.
Άσκοπη ταλαιπωρία. Αυτές είναι οι δύο λέξεις που ταιριάζουν. Δεν ξέρω κατά πόσο βοηθάει το στράτευμα όλο αυτό το ξεσήκωμα. Είχε βέβαια και μερικά θετικά. Γνωρίζεις άτομα, παίρνεις μέρος σε "μάχη" και ξεφεύγεις για λίγο από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Επιστροφή τώρα στις πιο σκληρές συνθήκες της δουλειάς και της γκρίζας καθημερινότητας.